312 matches
-
din interiorul civilizației. "Romantică teorie" zic, dar el nu sesizează ironia și îmi spune că romantismul s-a demodat. Romanticii, câți mai sunt, devin specialiști în romantism. Iar diletanții intră în politică, dacă vor să aibă succes, fiindcă în politică diletantismul se transformă din handicap în șansă. "Ce mare nevoie ar fi de un Socrate, azi! exclamă N. Căci lumea e plină de indivizi mediocri care își închipuie că nu ești inteligent dacă nu ai certitudini". Un Socrate și-ar bate
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
din trăsăturile caracteristice ale poeziei franceze contimporane”, pornind de la articolul „Poezia epocei“ al lui Nicolas Beaudouin, „unul din reprezentanții curentului paroxist anunțat acum doi ani cu mare tămbălău de dl Jean de Thogorma”: „Poezia nouă e tocmai opusă sentimentalismului, scepticismului, diletantismului elegant și altor anchiloze decadente tour d’ivoire. (...) Artei pentru artă (...) ea opune arta pentru viață”. Este semnalată, cam confuz, influența democratismului whitmanian asupra lui Zola, Paul Adam, Verhaeren, Dehmel, Nicolas Beaudouin, Henry Guilbeaux, Canudo, Paul Friederich, Paul Zech, Stefan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
nou din Belgia, Elveția și Franța. Un număr special dedicat „teatrului și cinematografului nou” (55-56) publică traduceri din texte teoretice de Prampolini („Scenodinamica. Intervertission des rôles“), Julius Bab („Arta actorului. Cuvinte din conferința: «Actorul și casa sa»”) și Tairoff („Actorul. Diletantism și măiestrie“), alături de opinii autohtone semnate de Sandu Eliad (editorialul „Teatrul teatrului“), St. Vidran („Arta nouă“), Marcel Iancu („Filmul“) și Const. Tavernier („Teatrul orginal“). Ca „ilustrări creative”, sînt publicate un nou fragment dramatic din Zail Sturm de Scarlat Callimachi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
antimimetice ale „teatrului nou” — „teatrul stilizat”, static al lui Meyerhold și teatrul constructivist, dinamic, „umanizat” al lui Tairoff. Preferințele autorului merg — în mod vădit — către cel din urmă. Tot aici sînt reproduse „pagini din Tairoff” despre arta actorului (articolul „Actorul. Diletantism și materie“). Sandu Eliad va reveni mai tîrziu — explicativ și polemic totodată — asupra opoziției teatru dinamic vs teatru stilizat într-un articol din numărul 59 al Contimporanului (anul 1925). Începutul articolului exprimă elocvent relațiile mediat-conspirative ale avangardiștilor români cu „arta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Oliveira Salazar era, la Coimbra, un profesor european, un savant care voia să se mențină la nivelul colegilor săi din universitățile franceze, germane sau engleze. În foarte multe științe, Portugalia - ca atâtea alte țări mici - n-a depășit încă stadiul diletantismului. Popor înzestrat cu admirabile însușiri sufletești, dar sentimental, incoerent și imaginativ - portughezii dau la iveală, în fiecare generație, un număr surprinzător de mari poeți, dar foarte puțini oameni de știință. Chiar adevărații savanți portughezi păcătuiesc uneori printr-o metodă incertă
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
dar sentimental, incoerent și imaginativ - portughezii dau la iveală, în fiecare generație, un număr surprinzător de mari poeți, dar foarte puțini oameni de știință. Chiar adevărații savanți portughezi păcătuiesc uneori printr-o metodă incertă sau printr-o primejdioasa tendință către diletantism. Salazar - care-și propunea pe atunci să facă oameni noi, și-și va propune într-o zi să modifice structura întregii nații - voia să lupte, mai ales în sectorul universitar, împotriva acestei slăbiciuni de care suferea știința țării sale: superficialitatea
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
sticlos, / în noapte, fulger întețit... // [...] Primejdiosul adevăr / îmi dă suprema lui vigoare” (Un adevăr primejdios). Comparând traducerile lui G. din lirica verlainiană cu cele făcute de D. Anghel și St. O. Iosif ori de Elena Farago, Perpessicius remarcă „distanța între diletantismul, oricât de prestigios” al celor dintâi și „opera de inițiere și asimilare, metodic urmărită, în universul liric al lui Paul Verlaine”, pe care o realizează poetul sătmărean. SCRIERI: Poemul fără flăcări, București, 1934; Poemul fără flăcări, București, 1969; Versuri, pref.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287218_a_288547]
-
apariția ultimei lucrări a istoricului - a constituit una din dimensiunile sale umane constante, de care au profitat uneori și cei ce meritau mai puțin, cu toate că lui Leonid Boicu nu i-a lipsit acuitatea de a discerne între valoarea autentică și diletantism sau impostură și nu pregeta să șfichiuiască cu ironii penetrante arivismul sau amatorismul profesional. În egală măsură recurgea la autoironie și se amuza când însuși devenea ținta sarcasmului prietenilor, fără să le poarte urmă de resentimente”.Un alt episod biografic
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
o gamă variată de izvoare documentare. Studiul istoriei universale, al dreptului civil și roman, al filozofiei, pentru care a apelat și la sprijinul lui Eftimie Murgu ș.a., a stat la baza unei instrucții temeinice, menită să-1 ferească de improvizații și diletantism. Firește, N. Bălcescu și-a completat neîntrerupt cultura sa istorică generală. Este adevărat că printre numeroasele opere invocate sau citate de el se află și unele nesemnificative sau de mâna a doua, cum am spune astăzi, dar cercetătorul va constata
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
valoare emise de I.E. Torouțiu în „Convorbiri literare”, Leca Morariu își exprimă tranșant dezacordul față de opiniile privindu-l pe Eminescu, exprimate de Tudor Arghezi în „Adevărul literar și artistic” din august 1934, formularea fiind extrem de dură: „ignarul, prostul și veninosul [...] diletantism al improvizatului informator literar Tudor Arghezi”. Nu mai puțin caustic este directorul revistei atunci când consideră cartea lui G. Călinescu Viața lui Mihai Eminescu ca fiind „măsluită”; ignorant în domeniu este, din perspectiva lui Leca Morariu, și Alexandru Ciorănescu, care publicase
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286968_a_288297]
-
într-o democrație, se pot dovedi fatale. Așa se explică justețea celor două teze opuse: cea care afirmă cu tărie că URSS este cea mai mare amenințare pentru Europa și cea care ne asigură că, de fapt, contradicțiile sale și diletantismul său economic fac din ea un colos cu picioare de lut". (p. 159) Prefigurasem încă din 1981, în Pour sortir du XXe siècle, ipoteza dezintegrării în lanț: " Această putere uluitoare dovedește în același timp o uluitoare fragilitate... și ar fi
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
într-o democrație, se poate dovedi fatală. Așa se explică justețea celor două teze opuse: cea care afirmă cu tărie că URSS este cea mai mare amenințare pentru Europa și cea care ne asigură că, de fapt, contra-dicțiile sale și diletantismul său economic fac din ea un colos cu picioare de lut. Se putea pune problema liberalizării economiei, culturii și cuvîntului în URSS. Puterea și-ar fi slăbit astfel strînsoarea consolidîndu-și în același timp fundamentul. Acest lucru s-a confirmat în
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
față de asigurați. Este însă nedrept - sublinia profesorul Banu, ca Asigurările Sociale, în sine și legislația lor, să fie atacate. Nu trebuie confundat principiul, cu aplicarea lui; ideea, originar bună, rămâne ineficace și neoperantă dacă aplicarea ei este încredințată incompetenței și diletantismului. Latura sub care Asigurările Sociale se fac vinovate - este carența asistenței medicale. Și, în lucrarea menționată, dr. Banu, profesor de igienă socială, cu ample preocupări în sănătatea publică și organizarea sanitară, confruntat nemijlocit cu problemele Asigurărilor Sociale în perioadele cât
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]
-
opera literară, sunt urmărite cu o asiduitate care nu se pierde în divagații. Aprecierea estetică însoțește discret, dar îndeaproape, o demonstrație în care unele, lucide, constatări sunt în răspăr cu anumite prejudecăți ce stăruie în istoria literară (de pildă, prejudecata diletantismului absolut al unor autori care, chiar dacă într-o manieră naivă, erau totuși preocupați de specificul poeziei, al literaturii). Din noianul inform al atâtor scrieri se conturează treptat, cu limpezime și cu logică stringentă, o construcție originală, ambiționând a se situa
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290640_a_291969]
-
psihosociologic, ea se deosebește de etnotipul francezului, pe de o parte, si de geotipul provincialului, pe de altă parte. Clișeele cele mai expresive, care revin în caracterizarea identității pariziene sunt frivolitate 95 (cu întreagă gamă de sinonime insouciance, frivolité, instabilité, diletantisme, caprice) și cel de libertate 96, întrebuințate cu sens favorabil și defavorabil. Frivolitatea pariziana este, califica J.Roger [ț.2, p.797], geniul epocii lui Napoleon al III-lea și frivolitatea pariziana este o forță creatoare [Král, p.114]. Chiar
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
asertiv, fondat mai mult pe evidente decât pe o demonstrație logică. Printre aceste lucrări, cea a lui E.Marc Lipiansky are meritul de a prezenta un ansamblu mai amplu de trăsături ale parizianului: vivacitate, deschidere, spontaneitate, nervozitate, instabilitate, frivolitate, grație, diletantism, obsesia modei, spirit rebel, individualism, gust, elegantă, rafinament, necesitate de excitare și de divertisment [p.96]. Alte surse menționează de asemenea versatilitatea, spontaneitatea și deschiderea parizienilor. Parizianul se caracterizează prin gustul și renumitul sau chic parisien, si este predispus spre
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
al său, în pofida răului care îl asaltează, ca într-o cursă delirantă. De aici, poate, și dramatismul acestei proze. SCRIERI: Zile sălbatice, Iași, 1991; Răfuială în oraș, Iași, 1992; Natașa blues, Iași, 1998; Iulia, Iași, 2002. Repere bibliografice: Andreea Deciu, Diletantismul la profesioniști, RL, 1992, 18; Ioan Holban, Salonul refuzaților, Iași, 1994, Liviu Antonesei, Jurnal din anii ciumei, Iași, 1995, 135; Alex. Ștefănescu, „Natașa blues”, RL, 1999, 1; Lefter, Scriit. rom. ’80 -’90, III, 147-148; Busuioc, Scriitori ieșeni (2002), 388-389. S.D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289829_a_291158]
-
corelate într-o manieră sistematică pentru a putea desprinde într-adevăr perspectiva ontologică care se fundamentează în mod real prin ele, întrucît apropierile întîmplătoare sau relațiile atribuite nemotivat nu pot conduce decît la o perspectivă eronată, marcată și subminată de diletantism, ce nu poate avea istorie. Filozofia limbii sub raza echilibrului rațional Fiind o apropiere rațională de realitate, o întreprindere condusă de "dragostea de înțelepciune", filozofia, în măsura în care reprezintă într-adevăr o concordanță cu esența ei originară, nu-și propune să ignore
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
organizație și numai despre organizație, iar bunurile care urmează doar să fie organizate dispar văzînd cu ochii. Contrazicerea e completă și complet comică. Desigur activitățile formale - politică, afaceri, administrație - au o grozavă putere de seducție. Ele sînt cîmpuri pentru un diletantism îndrăzneț, profitabil și glorios. Pe treapta cea mai înaltă, se poate desfată incompetența cu cea mai deplină autocrație. Lipsa efectivă de răspundere crește cu rangul". Se știe că Diderot, în Enciclopedie, a fost între primii care a lăudat cu îndreptățire
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
este publicat inițial în revista "Făt-Frumos", Cernăuți, 1932. Sînt pagini care devoalează un bun și așezat condei critic, un aplicat cunoscător al mișcării literare ce-i era contemporană. Este și un redutabil polemist, cum constatăm în articolul Între enciclopedie și diletantism. Replică domnului T. Arghezi la paginile acestuia Poetul Eminescu, din "Adevărul literar și artistic", 26 august 1934. La încercările lui Arghezi de anatemizare a contemporanilor lui Eminescu și proslăvire a acestuia, vine cu argumente zdrobitoare care scot în lumină ignoranța
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
lui Sisif, „Cuvântul”, 1995, 2; Ștefan Borbély, Marino europeanul, APF, 1995, 8; Gheorghe Crăciun, Homo europaeus, VTRA, 1995, 10; Titu Popescu, „Pentru Europa”, „Observator” (München), 1995, 2-4; George Pruteanu, Râsul în cer și pe pământ, „Dilema”, 1996, 186; Victor Neumann, Diletantism sau profesionism, F, 1996, 9; Joseph Croitoru, Die grosse Sehnsucht nach dem Westen, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, 1996, 256; George Pruteanu, Careu de ași, „Dilema”, 1997, 216; Radu G. Țeposu, Criza ideii de literatură, „Cuvântul”, 1997, 3; Constantin M. Popa, Vocația
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288040_a_289369]
-
110, 162, 164 design constituțional, 91 design politic, 34-35, 46-47, 97, 160 dezacord rezonabil generalizat, 85, 89-95, 103, 109, 135-137, 162-163 dezacord valoric, 27, 85-86, 137 dezacorduri politice, 27, 95, 103, 144 dezbatere publică, 154 dezirabilitate, 22-23 dialog democratic, 154 diletantism, 99, 165 discriminare, 17, 112 distincția descriptiv-normativ, 116-117, 134 distincția fapte-valori, 116-117, 134 distincția filosofie politică-științe politice, 22, 116-117 distincția filosofie politică-teorie politică normativă, 9, 101 distincția politică-dominație, 50, 55-58, 60-61, 64, 71, 76-77, 117, 123, 127 diversitate, 86, 89
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
de raționament poate fi invocat și împotriva acelor politologi care, într-un cuvânt, și-ar dori ca filosofia politică să fie abandonată sau dizolvată în cadrul științelor politice. De altfel, deși astfel de exprimări, ce ar putea fi suspectate, pe lângă cinism, diletantism, superficialitate sau lipsă de seriozitate, și de aroganță sau, după cum le place unor realiști să se exprime, hubris, pot fi identificate cu ușurință în lucrările anumitor politologi (i.e., John Dunn, Rethinking Modern Political Theory (Cambridge University Press, Cambridge, 1985)), eu
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
să facă mereu, și în același timp, de toate: și publicistică și universitate și cercetări și politică și multe, multe altele. Situație de evidentă subdezvoltare culturală: lipsă acută de cadre și de buni profesioniști în toate domeniile. încă prea mult diletantism, amatorism și improvizație, mai peste tot. Această dispersare nu este lipsită și de mari riscuri. împrăștierea forțelor în publicistică, în cazul de față, perpetuează de fapt fenomenul semnalat încă din 1844 al ziarelor fără ziariști (p. 149). Vreau să spun
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
ca fenomen colectiv, de un nivel mediu cât mai ridicat, are nevoie de un nou context, de un alt climat social și cultural și, în special, de o nouă politică de cadre culturale: strict specializate, tehnice, radical nediletante și neimprovizate. Diletantismul, aproximația, improvizația, fușereala, regimul permanent al lui pseudo sunt moartea oricărei culturi organizate și de înalt nivel. Teme etern obsedante. Ne vine foarte greu să admitem că acesta, și nu altul, este destinul (lamentabil) al culturii române. Lipsa cadrelor medii
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]