874 matches
-
construi obiecte în miniatură; scobitoare. cărămidă - construim locuințe; încălzită devine sursă de căldură; picioare pentru grătar.” • Care din următoarele obiecte pot fi utilizate pentru a spori lumina unei lumânări: două mese, trei pixuri, un pește, un licurici, două truse de fard, o vază de flori? • Găsiți cel puțin o modalitate prin care un peltic să câștige un concurs de dicție. • Enumerați cât mai multe obiecte rotunde care vă vin în minte. Scrieți obiecte rotunde mai mici decât o minge. Se dau
CERCETARE APLICATIVĂ PRIVIND CUNOAŞTEREA ŞI DEZVOLTAREA POTENŢIALULUI CREATIV AL ELEVILOR by LUPAŞCU ANDREEA MILENA, NEAGU NICOLETA () [Corola-publishinghouse/Science/407_a_744]
-
Parcă se pregătea să meargă la vreun club, la agățat, nu la o cină liniștită, unde erau și copii. Poate astea erau semnale emise de femele pentru împerechere, așa cum văzuse că fac animalele de la televizor. Avea fața cam boțită în ciuda fardurilor, mirosea a bătrînă sub straturile de parfum, pielea nu-i mai era fină, ci elastică, sub părul vopsit cred că voiau să iasă la suprafață multe fire albe. Era cred că bătrînă, cel puțin de vîrsta tatii, poate dac-ar
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
Înainte de a urca în camere, am primit programul tuturor activităților la care urma să participăm. Timpul rămas până la cină l-am petrecut vizitându-ne unii pe alții prin camere, ne-am admirat costumele, am făcut schimb de parfumuri și de farduri, am stat de vorbă la cafea pe hol. Cu puțin înainte de ora optsprezece am ieșit din cameră. Am coborât singură pe scări oprindu-mă pe la toate măsuțele aflate la fiecare etaj unde era cafea și ciocolată. Am luat câte două
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
-ți fie greu să vezi de casă, nu? Poți să o rogi pe domnișoara să-ți gătească. N-am mai ezitat nici o clipă să profit de slăbiciunea lui Naoji. Foarte firesc, dând dovadă de „înțelepciunea șarpelui“, mi-am îndesat niște farduri și mâncare în sacoșă și am plecat la Tokyo să-mi văd iubitul. Naoji îmi spusese cândva că Uehara s-a mutat după război și locuia acum la periferia orașului Tokyo, cam la douăzeci de minute de mers pe jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
regăsesc în miez de revoluții, Cu sufletul cuprins de chin atroce. Nu întrebați dacă susțin demersuri Concretizate prin cuvinte goale, Sunt doar prizonierul unor versuri, Refugiat în doruri abisale. Nu întrebați, de pildă, cum rezistă Poeții unei lumi ascunsă-n farduri, Perversă, snoabă și afaceristă, Supusă unor oiști date-n garduri. Nu întrebați cum mă descurc cu banii, Nici voi nu stați pe roze, vă voi spune, În mine, ca și-n voi, sunt jocuri stranii Când omul rău promite gânduri
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
păreri și aluzii, fărâme de suflet, fărâme de gând, doar tu vii în mine, în dor rămânând ca ultimă stare, ca dulce destin, cu toamna pe buze, prin vis clandestin. Tomnatic accept că va fi îndoială, că viața suportă și fard și spoială, că vin doar guverne ce-și trag un profit din mari deziluzii și trai ectofit, supus unui tragic și mândru destin eu intru în tine și fac un festin cu vorbe frumoase, cu lacrimi în ochi, îți cânt
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
în barbă mânjite de tabac Copenhagen Seal. Își punea perne în jurul taliei pe care le lega peste un maieu găurit, își vătuia pantalonii, căci avea picioare lungi și slabe și îl ajutam să-și pună haina. Văcsuiți și rujați cu farduri de la teatru și pudrați cu praf de mica, Jimmy și cu mine mărșăluiam prin magazin cu tamburine și fluiere ce se desfăceau într-o limbă încârligată, făcând tumbe în costumele noastre de bufon din fetrul meselor de biliard, adunând în urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
absolvit în această seară liceul? Ia uită-te în jur, băiete, și păstrează-ți capul pe umeri, mi-a zis. Madama a venit din una din camere în salon. Se distingea de toate femeile de acolo prin stratul gros de fard, un praf de aripioare de insectă sau de funingine de la lampă, un roșu de aripă de fluture de pe pigmentul obrazului. Domnule, a început ea. Dar era în regulă, Einhorn avea o carte de vizită de la un cunoscut, și fusese totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
are un unghi ciudat. Are un nas mare, normand, păr blond, nu tocmai sănătos, tâmple cu vinișoare, o bărbie lunguiață și o gură de profesoară pe care nici rujul nu reușește s-o îmbunătățească. Se dă cu un kil de fard și miroase dulceag a cosmeticale și detergent. Are o alură de om ocupat. Tropăie rapid pe podele și duduie când merge, dar e o persoană cu o fire blândă, deși e bârfitoare și are tot felul de ambiții sociale greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de Ani, pe care rămăseseră albind oasele englezilor, trimise mai apoi să fie îngropate în biserici, curățate de lupi și corbi. După un timp, gerul te face să gâfâi. Lacrimile brăzdau dâre pe fața Jacquelinei, din ce în ce mai aprinsă sub stratul de fard. Și eu mă simțeam degerat și amorțit, din cap până în picioare. S-ar putea să ne înghețe stomacul, mi-a spus ea după vreo milă. E foarte periculos. Stomacul? Cum se poate să-ți înghețe stomacul? Se poate. Și după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
limba mea era încovoiată cu vârful pe capătul moale al cerului gurii. Am derulat-o, am înghițit și m-am întors spre doamnă. Avea în jurul a cincizeci de ani, era îmbrăcată elegant și cu gust. Pe față își întinsese un fard gros, păstos, ca o clătită. I-am răspuns că nu - nu eram. M-a privit o clipă cu ochii mijiți și mi-a declarat că semăn ca două picături de apă cu băiatul Celiei Briganza. Mai ales la gură. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
spre soțul ei: — Mai e, pe aici prin apropiere, un Longchamps, dar nu știu pe unde. — Nici eu, a adăugat doamna Silsburn. Părea gata să izbucnească în lacrimi. Pe frunte și deasupra buzei de sus, transpirația izbutise să răzbească prin fardul păstos. Strângea sub brațul stâng o poșetă neagră de lac. O ținea de parc-ar fi fost o păpușă preferată, iar ea, o nefericită copiliță rătăcită, pudrată și rujată în mod experimental. — Și aici n-o să găsim un taxi, orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
a vorbit: — Am putea merge. Cel puțin o să putem da un telefon. Cei doi au aprobat. Ba chiar, doamna Silsburn și-a adus aminte de codul de etichetă privitor la invitațiile făcute pe stradă, în față la Schrafft și, prin fardul ca o clătită coaptă de soare, mi-a oferit un zâmbet gen Emily Post. Îmi amintesc că l-am considerat binevenit. Haideți, să ieșim o dată din soare! a decretat liderul nostru. Ce naiba să fac cu ăsta? N-a așteptat un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
pe măsuța de cafea din fața canapelei. Pe birou apăruse fotografia înrămată a unui tânăr cu o înfățișare foarte hotărâtă, pe care nu-l văzusem în viața mea. Și toate scrumierele erau în plină eflorescență, pline ochi cu șervețele de șters fardul și mucuri de țigară pătate cu ruj de buze. N-am intrat în bucătărie, în dormitor și în baie, am deschis doar ușile ca să mă asigur că Seymour nu se ascundea pe acolo. Pe de o parte, mă simțeam enervat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
am senzația că intru într-un fel de mănăstire dezordonată, seculară, populată de două femei. Și, alteori, când plec, am senzația ciudată că Muriel și mama ei mi-au burdușit buzunarele cu flaconașe și tuburi de ruj de buze, de fard, fileuri de păr, deodorante și așa mai departe. Mă simt copleșit de recunoștință față de ele, dar nu știu ce să fac cu darurile lor invizibile.“ „Astă-seară n-am mai căpătat permisii imediat după raport pentru că un soldat a scăpat pușca în timpul inspecției
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
Locotenentul se afla tot în fața bibliotecii. Răsfoia paginile unei cărți pe care o scosese din raft, aparent absorbit de ea. (Niciodată n-am putut descoperi ce carte era.) Doamna Silsburn părea să-și fi revenit considerabil, era chiar împrospătată, cu fardul de clătită păstoasă de curând refăcut, mi-am spus eu, și ședea acum pe canapea, în colțul cel mai îndepărtat de unchiul tatălui miresei. Se uita într-o revistă. — O, ce bine! a exclamat cu o voce de salon, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
de pe canapea și s-a îndreptat spre birou. A întins mâna și a împuns cu arătătorul una dintre fotografiile de pe perete. — Cine e copilul ăsta încântător? m-a întrebat. Cu aparatul de aer condiționat funcționând acum lin și neîntrerupt, cu fardul împrospătat, nu mai era copilul veștejit, temător, care stătuse în soarele fierbinte, pe trotuar, în fața cofetăriei Schrafft de pe Seventy-ninth Street. Mi se adresa acum cu același echilibru friabil de care dăduse dovadă când am sărit în mașină, în fața casei bunicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
schițat și bine stăpânit ținându-și paharul la gură cu o mână sigură. Băutura o refăcea întotdeauna. Cu paharul în mână, într-o poziție egipteană, Antonia îl privea fix pe Alexander. Colțurile gurii i se lăsaseră în jos. Am remarcat fardul de pe obrajii ei și cât de mult îmbătrânise. Dar, în definitiv, și eu îmbătrânisem. Mi-a trecut prin minte că eram doi părinți vârstnici care le făceam urări de fericire celor tineri. Pentru a pune capăt tăcerii care se prelungea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
iarăși trupul Lindei, prăbușit peste vasul toaletei, cu capul răsucit lângă bazin și ochii holbându-se reci la tavan. Sângele se scursese din rana de pe tâmplă, coagulându-se În părul ei blond și lăsându-i chipul atât de palid, Încât fardul de pe ambii obraji se observa strident. Pe podea erau câteva picături de sânge, iar pe vas, În spatele ei, se vedeau dâre mari, Întinse. Unul dintre brațe, și acesta plin de sânge, Îi atârna de sub cap, dar pe costumul mulat negru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
să nu știe - să nu știe ce? Ce era de știut? Și apoi, oricât arăta de îngrijită și de frumoasă în costumul ei cu fustiță verde, Alex nu dorea ca Rozanov s-o vadă cu părul ud leoarcă și cu fardul spălat. Porni grăbită pe marginea caldă a bazinului, spre locul unde o aștepta Ruby, în fața cabinei, ținându-i sacoșa cu hainele. Îi smulse sacoșa din mână și intră în cabină, scuturându-se de stropi și țopăind pe podeaua de scânduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
le luase. Le prețuia mult, ca semne de afecțiune din partea tatălui ei. George se simțise străpuns de un junghi de gelozie și frustrare. Se îndreptase spre masa de toaletă și măturase cu mâna, răsturnând pe podea, câteva cutiuțe de argint, farduri, o oglinjoară de mână, care zăceau neatinse din seara când, cu o sută de ani în urmă, el și Stella se duseseră în vizită la Alex. Izbind cu gheata în picioarele delicate ale măsuței de toaletă, reușise să crape unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
fiecare pat se găsea câte un mic scrin. Pe acestea, fetele din primii ani nu aveau voie să-și țină decât obiectele strict personale. Cele mai mari, însă, le puteau împodobi după plac, atâta timp cât buna-cuviință era respectată. Se înțelege că fardurile erau interzise, ca și bijuteriile. Hattie poseda puține bunuri. Pe scrinul ei se găsea un iepuraș de porțelan cafeniu, care-și scărpina o ureche și care o însoțise pe tot parcursul anilor de șcpală. Cu toate că celelalte fete râdeau de ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
desprindă mâna lui Tom. Înghit apă. Lasă-mă, mă împingi la fund. Tom îi eliberă breteaua, dar îi bară calea, bătând apa cu picioarele și atingându-i brațul cu vârfurile degetelor. Privită de aproape, fața Dianei arăta copilărească, îmbujorată, cu fardul cam întins. Ce face George? o întrebă Tom. Nu l-am mai văzut. Pot să vin la tine să stăm de vorbă, doar să stăm de vorbă, înțelegi? Țin mult! George n-ar avea nimic împotrivă, nu-i așa? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
aer absent. Hattie stătea cu fața la fereastră și privirile lui, acomodate acum cu lumina verzuie, îi cercetau ochii de un albastru-lăptos, părul de aur pal, complicat împletit, carnația catifelată, de un alb perfect, a feței și a gâtului. Nu folosea nici un fard și nasul îi lucea ușor, roz. Buzele îi erau palide, parcă vag conturate cu vârful unui creion ușor. Nu erau culorile Lindei, dar trăsăturile și forma feței semănau foarte mult cu cele ale Lindei. Da, spuse Hattie, ca răspuns la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
două minute și nu dădu nici un semn că ar fi intrat la toaletă. Rochiile Dianei nu erau ca acelea ale lui Judy Osmore. Rochiile Dianei erau îmbâcsite, ar fi avut nevoie să fie spălate sau curățate, miroseau a tutun stătut, farduri vechi, farduri care nu mai erau de mult la modă, pudră veche, ruj de buze sleit, cremă de față alterată. Tom simți nevoia să strănute. În clipa aceea, cineva închise aparatul de radio. Tom se gândi: „Știe!“. Dar acum îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]