809 matches
-
un beci În care proviziile putrezeau până deveneau exact cât trebuia de dezgustătoare și vâscoase. Erau Însă mulțumiți că aveau multă mâncare. Când mâncau, păsările se certau, dând din aripi și scuturând frunzele, ca să Își revendice o ramură deasupra posibilelor firimituri. Craca de deasupra lui Bennie era cel mai bun loc, pentru că el dădea mereu pe jos. Loot și Bootie fumau țigări de foi, stând pe vine la marginea taberei. Bătrânele care le dăduseră bolnavilor ceai de pelin erau bucuroase să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
un pantof, aceasta fiind mostra de miros, iar ei Își vor folosi nasurile ultrasensibile pentru a găsi același miros pe pardoseală. Așa vor găsi urma. De-acum Încolo, va fi floare la ureche, la fel de ușor ca și cum am urma dâra de firimituri de pâine lăsată de Hänsel și Gretel. Saskia Îl Întrerupse, amintindu-i că În povestea cu pricina, păsările mâncaseră firimiturile și din cauza asta copiii se pierduseră. Va trebui să scoatem la montaj bucata cu Hänsel și Gretel, Îi spuse Harry
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
pardoseală. Așa vor găsi urma. De-acum Încolo, va fi floare la ureche, la fel de ușor ca și cum am urma dâra de firimituri de pâine lăsată de Hänsel și Gretel. Saskia Îl Întrerupse, amintindu-i că În povestea cu pricina, păsările mâncaseră firimiturile și din cauza asta copiii se pierduseră. Va trebui să scoatem la montaj bucata cu Hänsel și Gretel, Îi spuse Harry reporterului. Se Întoarse din nou cu fața spre cameră și Începu să se plimbe Încet arătând spre pardoseala de piatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
noblețe incontestabilă al lui Dumitru Isac m-a salvat pur și simplu din capcana foametei. Pe parcursul primului an de studenție s-a întâmplat să dau de mai multe ori peste Zeița Fortuna care, când ne întâlneam, mă trata generoasă cu firimiturile bacanalelor sale milostive. Dar când, din nefericire, am dat câteodată de personalitatea tumultuoasă a Zeiței Răzbunării, aceasta mă copleșea cu pretinsele delicii ale unui ciomag zdravăn, repezindu-se împotriva mea fără motiv legitim. Doi dintre prietenii mei din mișcarea "Bnei
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
reneg principiile: puține, ascunse, dar încă necesare. Spre deosebire de ceilalți participanți la carnagiu, mâncam frumos, cu coatele strânse și spatele drept. Încheieturile se sprijineau discret de tăblia mesei, iar degetele rupeau pâinea cu o singură mână, fără să producă explozia de firimituri. Lingura nu vâslea prin ciorbă, iar furculița și cuțitul nu săreau dintr-o parte într-alta a farfuriei, împroșcând sos și bucăți de legume peste bord. Încă mai simțeam făcălețul maică-mii prins între brațe la spate și palma babacului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
duce pe apa Sâmbetei.“ Mihnea a rupt alt biscuit și l-a lipit de jumătatea de pe farfurie. Nu mergea treaba: arătau la fel, dar franjurile nu se potriveau, rămâneau numai spații libere între ele. Și-n plus, era plin de firimituri pe masă. I-am zis-o. „Asta-i și ideea.“, a răspuns Mihnea calm. „Nu poți reuși perfect o operație de segmentare a memoriei; cu-atât mai puțin, una de substituție. Amintirile intră, amintirile ies, dar urmele rămân. Comerțul neurocerebral
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
mele cu dungi, urmele de pastă de dinți pe care le lăsam în chiuvetă dimineața. Nu suporta târșâitul papucilor (zicea că semăn cu un moș), grămezile de vase murdare (cățărându-se pe pervazul ferestrei, cum le lăsam eu la prânz), firimiturile de pe masă (asta era de înțeles, nici pe mine nu mă încântau la alții). Îmi ascundea punga de medicamente, verzuie, adâncă, din care scoteam ba Debridatul, ba Pananginul, ba Nizoralul, în funcție de situație (totul era sortat pe mărimi, culori și forme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dau cu rigla peste mână. „ „Dar nici nu te duci peste ei, să faci scandal...“, l-am întărâtat. „Preferi să-i înjuri pe la spate, așteptând să-ți întindă un deget: o bursă, o avansare, niște bănuți în plus la salariu... Firimituri se găsesc pentru toată lumea; la un moment dat, îți vine și ție rândul la ciugulit.“ „Poate îmi vine, da’ n-o s-o recunosc niciodată-n fața ta! Mai întreabă-mă o dată.“ „Dar nu te-am întrebat nimic...“ „Cu-atât mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cari-l privesc numai pe el. Radicalii noștri, deși îmbrăcați pururea în haina compromisă pe veștejitele lor trupuri de "naționali", se preocupă înainte de toate de triumful intereselor partidului. Poftele lor nesățioase trebuiesc înainte de toate satisfăcute. Daca va mai prisosi vreo firimitură și pentru biata țară, cu atât mai bine; daca nu, "après moi le deluge". Amintim niște fapte din întîia lor descălicătoare guvernamentală din 1867 - 68, care prezintă și un interes de actualitate. La anul 1866 se contractează, în împrejurări foarte
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
cari-l privesc numai pe el. Radicalii noștri, deși îmbrăcați pururea în haina compromisă pe veștejitele lor trupuri de "naționali", se preocupă înainte de toate de triumful intereselor partidului. Poftele lor nesățioase trebuiesc înainte de toate satisfăcute. Daca va mai prisosi vreo firimitură și pentru biata țară, cu atât mai bine; daca nu, "après moi le deluge". Amintim niște fapte din întîia lor descălicătoare guvernamentală din 1867 - 68, care prezintă și un interes de actualitate. La anul 1866 se contractează, în împrejurări foarte
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
47, vândut mai cu fereală. Veioza, foarte necesară printre altele pentru a crea un dram de intimitate în acel loc atât de impersonal, căminul studențesc. Mesele de la sfârșit de sesiune, când rămâneam fără bani și mâncam împreună pentru a uni firimiturile: unul venea cu un măr, altul cu trei cartofi și o conservă apoasă de pește. Alții doar cu bunăvoința și cu plăcerea de a fi împreună. Chefurile cu vin adus de prin podgoriile Vrancei sau bere ieftină de la "dozator", bere
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
În zece bucățele, le puneam pe un prosop și astăzi luam eu primu’ bucata de pâine, care n-avea mai mult de 50 de grame, iar a doua zi luam ultimul... Cel care lua ultimul avea dreptul să ia și firimiturile... Duceam o foame cumplită... Seara ne dădea niște arpacaș cu marmeladă și cu o bucată de mămăligă... Cât ați stat acolo? La Strâmba am stat aproape trei ani și jumătate... Problema era că toate zilele erau la fel de grele și de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
târzie. În sufragerie nu se mai servea. Simon s-a dus la bucătărie să țipe puțin la chelnerul șef. Vâzând niște friptură pe un platou, a rupt o bucată de pâine și a înmuiat-o în sos, acoperind carnea cu firimituri. Chelnerul a protestat și Simon l-a bruftuluit, râzând furios în nasul lui: „Dacă-i pe-așa, de ce nu te duci să servești lumea, boule?“ În cele din urmă ne-au dat de mâncare, după care Simon a început să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Lui... Ochii Cerului " Până la urmă tot am reușit să scap!" îmi zisei când am ajuns jos, pe pământ. Uf ! tare mai era întuneric de unde veneam ! Și pustiu ! Doar niscaiva fire praf ce se adunaseră acolo, într-un colț, și câteva firimituri de pâine, uscate și colțuroase și ele... le pierise și graiul de când erau uitate acolo. Și oricum, n-aveam ce vorbi cu ele ! La ce bun ?! Am încercat să le spun să ieșim la lumină, dar nu m-au auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Măcar în buzunarul acela sărac și întunecos era tot pustiu, da' măcar stăteam la umbră... stăteam și așteptam. Sigur că nu m-ar fi mâncat. Cine bagă în gură o biată sămânță rătăcită cine știe de când în buzunar ? Doar și firimiturile alea de pâine stăteau uitate acolo... Ei, asta e ! Răbdare, mi-am spus. Răbdare, să vedem unde ajungem. Doar n-o să rămână în pustiu !" Și am așteptat... am tot așteptat... Acu' mi-era groază nu cumva să cad, că acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
tot n-aveam altă treabă iar al meu rămăsese pe loc, mi-am zis să văd ce căutau aici, pe vârful muntelui (și eu cu ei împreună, proastă ce eram! De ! Cap sec de sămânță neagră ! mi-ar fi zis firimiturile de pâine din buzunar... Dar se vede treaba că alea așa de tare mă disprețuiau, că nici nu se gândiseră să-mi vorbească vreodată... Da' acu' era târziu... Mintea de pe urmă o fi bună la oameni așa auzisem da' mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
lui erau albaștri, ca ai păpușii, plini de lumină, plini de soare : "Ai venit, ai venit ! știam că ai să vii! O, ce veste minunată..." începu să cânte el încetișor, să nu-i deranjeze pe ceilalți... Și-i întinse o firimitură de cozonac: Ia, ni l-a dat părintele, ia și tu... știam că ai să vii, l-am păstrat pentru tine..." Și așa, amestecat cu gustul sărat al lacrimilor, ei i se păru că niciodată nu mâncase ceva mai bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
a dat ucenicilor Lui să le împartă și ce să vezi ! Nu numai că s-au săturat cei vreo cinci mii de bărbați adunați acolo, cu femei cu copii cu tot, dar s-au mai strâns și nu știu câte coșuri de firimituri! Eram și eu acolo, cu taică-mio, ți-am spus doar că-L urmam peste tot și nu știu cum, dar niciodată pâinea n-a fost mai dulce și peștele mai gustos eu luasem vreo patru pești mari, că-mi era tare foame
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
tine se vede. Ești ca și mine. Noi suntem mai onești, suntem deschiși“. Dar nici asta nu era drept. „Nu cutezăm să ne apropiem de masa ta, preamilostive, care te-ai încrezut în virtutea noastră. Nu suntem vrednici să culegem nici firimiturile de sub masa ta...“ Continuitatea vrăjii mărețelor cuvinte era asigurată de glasul sonor, frumos, ușor psalmodiat al părintelui Bernard. Diane păstrase un simț al misterului acestui ritual încă din copilărie, înainte de confirmarea ei la biserica St. Olaf, unde slujba comuniunii i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
McCaffrey, sub imboldul profesoral și cu o grabă elocventă, s-a logodit de curând cu nepoata profesorală. Poate că domnișoarei Meynell i s-a părut sau poate că nu i s-a părut amuzantă seara. Dar, în orice caz, adunarea firimiturilor și reconstituirile din bucăți sperăm să constituie o interesantă problemă de filozofie morală. Gabriel citi relatarea, cu mici exclamații de deznădejde. Dar nu poate fi adevărat, nu se poate să fie adevărat! Acum a devenit adevărat, zise Brian. Și-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
murată, zemoasă, din care mușcă pofticios, făcându-i cu ochiul Avocatului, încă marcat de o paloare inexplicabilă. Cu mâna cealaltă, Adrianus se scobește fredonând, în buzunarul flendurit al sacoului, scoțând la iveală un pumn de bucăți de pesmet și de firimituri de pâine, numai bune de asortat la gogonea. Ce tot mesteci, tu, acolo, băi, eschimosule? salivează Dănuț. Faci pe nebunul? Ziseseși că n-ai nimica de potol! Bufet rece! Niște anafură de la biserică. De la Sf. Georgică. Astăzi e vineri și
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
să-și facă o cruce popească. Dar nu mai apucă s-o ducă la capăt... O muscă mare și grasă, verde-albăstruie, ca arama țigănească coclită, aterizează pe neașteptate, zbang! în mijlocul ziarelor de pe masă și pornește să se preumble înfometată, printre firimituri și coji de pâine, printre petele de grăsime, de muștar și printre foițele transparente strivite, de ceapă. O pală de aer rece, mai rece decât Curentul Labradorului, se stârnește din senin și, zvâcnindu-și tâmpla, Avocatul încremenește... Îngheață! În pragul
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
băieți, zice una dintre cele două doamne din patul din fața noastră, nu vreți și voi din cozonacul ăsta? — Ce tot spui? Io cre’ că cozonacii mei ies mai buni..., spune cealaltă doamnă rîzÎnd cu gura plină, Împrăștiind o salvă de firimituri nemasticate. Cozonacul, ambalat Într-o cutie albastră, e de fapt un fel de brioșă cu cașcaval. Reușesc să Înțeleg de pe cutie, după ce-mi scot franceza din ghiozdan, că se bagă la cuptor 5 mi nute Înainte de a fi consumate
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
niște migratori destul de cumsecade, care au trecut și pe aici acum o mie de ani. Multora le-au plăcut locurile și femeile noastre și au rămas. S-au lăsat digerați de băștinași, iar din limba lor s-au păstrat câteva firimituri neînsemnate, printre care și numele tău, netotule. Și al familiei voastre. Să-i spui lui tac-tu să mă caute neapărat, că altfel e de rău. Eu nu am muncit degeaba să-i pictez peretele dinspre drum al casei. Deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
distram hrănind guzganii. Le puneam bucățele de covrig sau de biscuit din ce În ce mai aproape. Păreau să șovăie când Îmi Întâlneau privirile, mă țintuiau bănuitor cu ochișorii ăia mici și scormonitori, Își mișcau mustățile țepoase. Dacă mă uitam În altă parte, furau firimitura fără să se teamă. Cum mă Întorceam scurt spre ei, lăsau prada și-o luau la goană, se opreau, adulmecau, apoi, pâș-pâș, se Întorceau târându-și cozile către bucățica abandonată și jocul o lua de la capăt. Șobolanii ăia erau niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]