672 matches
-
a stârnit o conversație despre legătura dintre alergii și produsele din comerț. După aceea: o dezbatere falsă despre echinacea. Contuziile, mușcăturile de șarpe, ghipsuri pentru gât, necesitatea unor geamuri blindate la școală - nu se mai termina, lucruri care îmi apăreau futuriste și lipsite de sens sau substanță. Însă Jayne dădea aprobator din cap ascultând atentă sau făcând comentarii utile și dintr-o dată am realizat că cu cât Jayne devenea mai celebră - oamenii așteptând tot mai mult de la ea - cu atât mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
divertismentelor. Sub un potop de semne facile, frivole, hedoniste, faza II a contribuit la delegitimarea normelor victoriene, a idealurilor caracteristice sacrificiului, a imperativelor rigoriste în beneficiul plăcerilor private. Prin aceasta, ea a provocat o basculare a timpului, trecerea de la orientarea futuristă la „trăirea în prezent” și la satisfacțiile sale imediate. Revoluție a confortului, revoluție a cotidianului, revoluție sexuală: faza II este la originea „celei de-a doua revoluții individualiste”14, marcată de cultul hedonist și psihologic, de privatizarea vieții și de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
În faza III, bunăstarea se edifică sub semnul sintezei hipermoderne a logicilor cantitative și a logicilor hiperbolice triumfătoare. Designul polisenzorialtc " Designul polisenzorial" Universul obiectelor și al formelor ilustrează, la rându-i, aceeași nouă vârstă a bunăstării. A trecut vremea când futuriștii vedeau în mașini și în automobil „nașterea Centaurului”. Astăzi, mărcile de automobil sunt mai discrete în privința vitezei: ele exaltă securitatea, confortul, seninătatea, noile moduri de a trăi spațiul și timpul călătoriei: „Nirvana în 5,9 secunde” (Nissan). În raportările față de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
cuprinzătoare a tuturor valorilor - interpretează, dezvoltă și potențează întreaga viață a unui popor”. Mussolini și fasciștii și-au propus o serie de măsuri pentru schimbarea culturii și societății italiene bazându-se pe tradițiile Romei antice, dictatura personală și câteva perspective futuriste a unor intelectuali și artiști din peninsulă. În conformitate cu ideologia fascistă, definiția naționalității italiene se baza pe militarism și pe ideea „omului nou”. Italienii loiali trebuiau să scape de individualism și autonomie și să devină parte componentă a Statului, gata să
Al doilea război mondial : Holocaust, rasism, intoleranţă şi problema comunităţilor evreieşti din România şi Italia : ghid pentru predarea istoriei holocaustului în liceu, cu ajutorul platformei on line by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101009_a_102301]
-
în cele două situații. Bercy: mutația unui cartier "Parisul se deșteaptă la Est", titrează mass-media. Devine oare estul un loc al modernității, al creativității, al reînnoirii urbane a capitalei? Nu există alt mijloc mai potrivit pentru a ajunge acolo decît futurista linie 14 a metroului (Météor). Aceasta este automatizată: e o senzație puternică să ajungi în stația Cour Saint-Émilion luînd tu însuți locul mecanicului. Acest acces "high tech" la cartierele odinioară populare și industriale simbolizează voința aleșilor parizieni și a celor
by Michel Pinçon, Monique PinçonCharlot [Corola-publishinghouse/Science/1007_a_2515]
-
însemnat, pentru secolul trecut, momente de negație, mai mult sau mai puțin violentă, ale literaturii precedente sau în curs. Dar aceste negații înlocuiesc, de fapt, o convenție literară cu alta, un sistem de valori, cu altul. Revolta dadaiștilor ori a futuriștilor a înlocuit însă sistemul de valori al începutului de veac cu o stare de permanentă negație a oricărui sistem, a oricărei constrângeri. In anii primului război mondial, și imediat după, fenomenul a părut efemer, o simplă extravaganță printre altele ale
[Corola-publishinghouse/Science/85132_a_85919]
-
combustia la rece a speculațiilor auctoriale, se manifestă, într-o configurație insolită, în Orașele înecate. E o primă performanță a literaturii science-fiction românești, după alte câteva încercări în acest gen, ca, de pildă, Oceania lui Al. Macedonski. Cartea, un „basm futurist” (G. Călinescu), imaginează un timp al răcirii și morții soarelui, când omenirea, devitalizată, dar suficient de energică pentru a perpetua conflicte și vanități, se retrage, ca în niște imense acvarii, în orașe subacvatice. Într-o carieră de mereu înnoite experimente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285184_a_286513]
-
acestora. Spiritul contestatar al ordinii stabilite și violent antiburghez al primei faze a fascismului continuă în toată perioada si inspire un anumit număr de intelectuali care aderaseră la ideologia fasciilor, din admirație pentru nihilismul său regenerator, Aceștia sînt fie naționaliști futuriști ca Mario Carli, Ardengo Soffici și Marinetti, fie foști "internaționaliști de stînga" ca Malaparte. Toți își leagă disertațiile de idealurile "revoluționare" ale fascismului și denunță evoluția conservatoare și îmburghezirea unui regim, care totuși, nu-i lipsește nici de onoruri nici
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
cinematografului. Limitată la Europa Occidentală sau extinsă la ansamblul țărilor de pe întreg continentul, construcția europeană nu este doar un mit mobilizator pentru unii, și respingător pentru alții, căci oricum este percepută de majoritatea celor interesați ca fiind o pură ficțiune futuristă. Desigur, proiectul poate însă să se prăbușească în fața unor obstacole neprevăzute, dar cu cît anii trec, cu atît se apropie data la care mecanismele marii piețe unice vor fi definitiv instalate, ceea ce constituie, se pare, etapa esențială a unei Europe
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
culturale care în acest sfîrșit de mileniu își mai au încă rădăcinile în identitățile naționale, ba chiar în acel patrimoniu comun de reprezentare și simțiri ce constituie identitatea europeană. În domeniul muzical, inclusiv în formele cele mai novatoare și mai futuriste pe care această artă și le-a însușit în cursul ultimelor două decenii, bătrîna Europă nu a jucat nici pe departe un rol secundar. Imensa schimbare pe care Arnold Schönberg a adus-o în compoziția muzicală și-a găsit în
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
Calea Văcărești (1999), o „evocare dramatică după viața și opera lui I. Peltz”, înscrisă în repertoriul Teatrului Evreiesc de Stat din București. În schimb, exploatarea cu succes a schemelor literaturii polițiste de fină analiză psihologică, condimentată de elementele unui decor futurist, în linia literaturii de anticipație, confirmă în D. un bun mânuitor al clișeelor de succes. Volumul Ficțiuni pentru revolver și orchestră (1970), introducând figura superdetectivului Teo Celan, secondat (după modelul romanelor lui Isaac Asimov) de un robot, include o paletă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286837_a_288166]
-
al treilea îi asigură într-o și mai mare măsură reprezentativitatea: itinerarul său creator se identifică, în esență, cu cel al avangardei înseși, de la primele deschideri (realizate prin gruparea Contimporanul) spre un program care, sub dominantă constructivistă, admitea elemente expresioniste, futuriste sau dadaiste, până la tot mai evidentele apropieri de suprarealism. Pe acest drum, „sinteza modernă” promovată între anii 1925-1928 în revista Integral va însemna nu numai un moment din propria evoluție a poetului, ci unul întru totul definitoriu pentru specificul demersurilor
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
sensibilitate, apelul la „creația abstractă, corsar, plictiseala biciuită până la exasperare, cartea-fulger, cartea-miracol, cartea-afiș, cartea-hangar de avioane”. „Ritmul vremii” și ritmul cărții trebuie să comunice, așadar, până la identificare, - iar, întrucât suntem sub zodie constructivistă, ce mai păstrează puternice note de vitalism futurist, expresia acestei relații e mereu frenetică, paroxistică. Imaginea pe care Voronca o oferă acum despre „epocă” este a unui spectacol neîntrerupt, într-o desfășurare vertiginoasă, pe măsura dinamicii mașiniste. Peisajul citadin e o perpetuă feerie, o imensă scenă tumultoasă în
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
patosul adeziunii, de o retorică a stărilor de spirit extreme, de o exacerbare a sensibilității în măsură să surprindă „ultimul strigăt al ceasului actual”, mereu-ineditul unei realități în mișcare. „Viteza” remarcată în derularea spectacolului vieții moderne și elogiată cu elan futurist e, în ochii săi, și a schimbării curentelor de avangardă înseși, încât o orientare imediat anterioară e repede considerată ca nesincronă și, ca atare, perimată. Validitatea e acordată ultimei revelații în materie de înnoire artistică, în virtutea aceleiași exigențe de a
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
intimă relație cu promovarea noului; creație și invenție opuse imitației sterile a convențiilor (cu implicații mai generale, ținând de o estetică antimimetică), distanțare de „gramatică” și „logică” (în înțelesul de limbaj convenționalizat, dar și în cel propriu, în prelungirea sloganurilor futuriste și dadaiste): „Artistul nu imită artistul creează. / Linia cuvântului culoarea pe care n-o găsești în dicționar. INVENTEAZĂ INVENTEAZĂ / Arta surpriza / Gramatica logica sentimentalismul ca agățătoare de rufe”. În fine, această frază care măsoară patosul angajării în înfruntarea convenționalului și
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
istoria însăși a mișcării românești de avangardă. La 75 H.P., foarte tânărul poet aflat în faza primelor, entuziasmante revelații ale ideilor înnoitoare, se aliniază, încă impersonal, la programul constructivist schițat de Contimporanul, nu fără a reține însă elemente ale energetismului futurist și ale radicalismului, în negație, dadaist. Participarea la revistele Punct și Integral aduce, inevitabil, amprenta mai puternică și mai limpede conturată a doctrinei constructiviste, scoțând în relief ceea ce s-ar putea numi disponibilitatea integralistă, în sensul (valabil, cum s-a
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
o astfel de lectură indică, evident, momentul negației și al rupturii, în alianță cu afirmarea noului („Mereu inedit” - cere poetul în 75 H.P.), a invenției și spontaneității expresiei. Îndepărtării de „logică” și „gramatică” îi poate servi foarte bine acum formula futuristă a „cuvintelor în libertate”, pe care o regăsim și în Gramatica lui Voronca: „Nu licență, ci liberă înșiruire a cuvintelor” (s.n.). Ea are însă la el mai mult înțelesul de eliberare din ordinea convențională a discursului conceptual-abstract, căci, altminteri, în
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
câteva pasaje mai sus, se vorbea despre „notația șcareț e întotdeauna sângerândă, crudă, zvârcolindu-se șopârlă în tăiere” și despre „senzația, prinsă stea în cleștele poemului actual șcareț înviorează, uimește, pătrunde ca o injecție”, putem măsura investiția de tensiune vitală (futuristă), ce se vrea realizată în poem, depășindu-și calmul austerității abstracționiste sau admițând, cel mult, analogia cu constructivismul liric al unui Kandinsky sau al „suprematiștilor” ruși. Pe fundalul celor afirmate despre calitatea cuvântului și structura sintaxei poetice, „impresionismul” acesta e
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
care, cu un limbaj devenit insuficient, va trebui să o numesc inspirație. Poeții și crucificații, proorocii îngropați în mâzgă între miracole și lei au cunoscut-o întotdeauna” - citim în Radiografie. Sunt termeni ce indică o îndepărtare a poetului de acea futuristă (și constructivistă) „distrugere a eului din literatură”, de-subiectivizare și obiectivare a verbului - și o reorientare spre realitatea profundă, insondabilă a eului. „Neliniștea față de necunoscut”, “întunericul din el șartistulț sau din afară” își fac tot mai mult loc în scrisul
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
1924, când inițiază, alături de pictorul Victor Brauner, revista 75 H.P. (al cărei „redactor” e și Stephan Roll), Voronca pare a-și fi însușit principalele repere ale programului constructivist, în direcția propusă de Contimporanul, cu anumite reminiscențe, cum am remarcat deja, futuriste sau dadaiste, încât e în stare să propună el însuși, în câteva articole-manifest (Aviograma, 1924) scrise cu destul aplomb, soluții de înnoire a limbajului poetic. În ce privește practica poeziei, momentul 75 H.P. înseamnă totuși pentru el mai curând un stadiu preparator
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
practica poeziei, momentul 75 H.P. înseamnă totuși pentru el mai curând un stadiu preparator: textele publicate aici de poet țin să marcheze, înainte de orice altceva, ruptura, atitudinea anticonvențională „destructurarea gramaticii” și „logicii” discursurilor tradiționale; ilustrare, în fond, a unor teze futuriste („cuvintele în libertate”) și, mai ales, dadaiste, într-un demers ostentativ antipoetic, - cum o atestă cele două Strofe parodice, dintre care a doua nu e decât reproducerea răsturnată a versurilor celei dintâi; mod ludic de a vorbi, ca Urmuz, despre
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
Euridice mă duc să mă culc / Te rog...” etc.), „strofa” comunică același mesaj... metaliterar: atrage, de fapt, atenția asupra redundanței parazitare a „poeziei”, demascată ca simplu bavardaj superficial. Pe aceeași pagină, alte texte trimit în chip și mai evident la futurista „distrugere a sintaxei” ori la rețeta oferită de Tristan Tzara „pentru a face un poem dadaist”: alăturare hazardată de cuvinte și sintagme, încadrate într-un foarte lax tipar formal: stadion crasmic debleiat meridiany intestin afiș cântă în mi bemol amiral
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
ritmat și organizat strofic în catrene), căci ceea ce se impune în ultimă analiză este și aici propria energie productivă a textului. Dacă e să facem o apropiere de experiențele din domeniul plasticii moderne, am putea vorbi despre „imaginația discontinuă” a futuriștilor (fără, aici, cultul mașinismului), ca și despre „orfismul” - ca variantă a cubismului - unui Robert Delaunay; apropieri relative, desigur, atâta vreme cât ne aflăm în spațiul limbajului poetic, cu legile-i specifice. Și nu se poate trece nici peste sugestiile reținute din suprarealism
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
și, deopotrivă cu inevitabile căderi de tensiune. Într-un cuvânt, Ulise e un fel de „poem total”, de o acută modernitate a limbajului în contextul liricii românești a momentului și care nu putea să nu șocheze, până la descumpănire, critica. „E futurist, dadaist, suprarealist?” - se întreba, de pildă, contrariat, G. Călinescu, răspunzând imediat, nu foarte decis: „Toate și nici una”. „Poezia lui Ilarie Voronca - adăuga autorul Istoriei literaturii române... - este un impresionism ordonat în punctul inițial, dar sfărâmat cu voință prin procedee tipografice
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
de descoperitor-inventator al poetului. Figură, așadar, foarte productivă în libertatea ei, nu întâmplător cultivată cu insistență de lirica modernistă a începutului de secol european, cu exemplul, în față, al unui Whitman, de poeți ca Apollinaire, Valery Larbaud, Blaise Cendrars, până la futuriști și suprarealiști, - adică într-o fază încă „romantică” a întâmpinării civilizației industriale. La Ilarie Voronca, ea va putea fi regăsită în toată opera: și Ulise și Petre Schlemihl și acel „pururi Ahasverus”, și poetul ghidat, în Patmos, de Insula-Nălucă, sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]