1,520 matches
-
s-a înscris la Facultatea de Drept din cadrul Universității București. În perioada când era student în anul II, a participat la mișcările revendicative ale studenților din București în 1956 (vezi Mișcările studențești din București din 1956). A fost, împreună cu [Paul Goma: https://de.wikipedia.org/wiki/Paul Goma Paul Goma], printre organizatorii manifestației care urma să aibe loc în Piața Universității în ziua de 5 noiembrie 1956. A fost arestat în noaptea de 4 noiembrie 1956, cu câteva ore înainte de manifestația programată
Florin Caba () [Corola-website/Science/311533_a_312862]
-
Universității București. În perioada când era student în anul II, a participat la mișcările revendicative ale studenților din București în 1956 (vezi Mișcările studențești din București din 1956). A fost, împreună cu [Paul Goma: https://de.wikipedia.org/wiki/Paul Goma Paul Goma], printre organizatorii manifestației care urma să aibe loc în Piața Universității în ziua de 5 noiembrie 1956. A fost arestat în noaptea de 4 noiembrie 1956, cu câteva ore înainte de manifestația programată. Ancheta sa a fost condusă de locotenent colonel
Florin Caba () [Corola-website/Science/311533_a_312862]
-
uneia dintre primele publicații culturale on-line de limbă română, revista "Tiuk! (k-avem kef)". , născut în Chișinău, Republica Moldova, este fiul lui Alexei Vakulovski, profesor de limbă și literatură română care "a refuzat să devină scriitor sovietic" (fiind evocat și de Paul Goma în Jurnalul său din 2009). În cinstea tatălui său, o stradă din localitatea Antonești, raionul Ștefan Vodă, Republica Moldova, îi poartă astăzi numele, iar Institutul Național pentru Studiul Totalitarismului a hotărât să-i publice postum volumul "În gura foametei" (ediția a
Mihail Vakulovski () [Corola-website/Science/329842_a_331171]
-
Offenbach, unde au locuit amîndoi. Nu mai știu ce s-a mai întîmplat ulterior. Alte două numere din Dialog, acelea din 2000, selectează textele și interviurile politice ale lui Ion Negoițescu de după plecarea lui în Germania, dar și scrisoarea către Goma din 1977, multe nereluate de autor în cărțile publicate în România după 1990. În fine, un număr unic pe 2001 cuprinde, prefațate de dl Neagu Djuvara, conferințe, dialoguri, mese rotunde, scrisori publicate în revista d-lui Solacolu în decursul anilor
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/15058_a_16383]
-
la Praga staff-ul și logistica aflate încă la studiourile din München. În România, la putere se află Ion Iliescu, guvernul este condus de Nicolae Văcăroiu, iar liderul opoziției este Corneliu Coposu (pînă la decesul său, în noiembrie 1995). Paul Goma își anunță intenția de a candida la Președinția României. Partidul Alianței Civice se pregătește să iasă din CDR. Legile se aplică în țară după ureche (în special cele care reglementează regimul proprietății), căpitanul Soare reamintește opiniei publice că metodele de
Melancolii și decepții by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12751_a_14076]
-
majoră este cea provocată de evoluția imprevizibilă a unor oameni în noua realitate postcomunistă. Disidenți cu o atitudine impecabilă în perioada comunistă, modele morale ce păreau de nezdruncinat, au clacat lamentabil atunci cînd ne-am fi așteptat mai puțin. Paul Goma nu este singurul exemplu, dar este, de departe, cel mai răsunător. În fine, înaintarea în vîrstă, pierderea prietenilor din tinerețe, dispariția adversarilor, încheierea războiului rece în tranșeele căruia a luptat (cu mijloace specifice, desigur) aproape o jumătate de secol, desființarea
Melancolii și decepții by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12751_a_14076]
-
și Mircea Horia Simionescu. O altă țintă a publicației este introducerea în câmpul literar românesc a scriitorilor din diaspora. Astfel, apar interviuri cu Virgil Ierunca și Monica Lovinescu (Ion Bogdan Lefter, 16/1990, Mariana Marin, 24, 25/1991), cu Paul Goma (Mariana Marin, 13/1991), Dumitru Țepeneag (12/1990, 29/1991) ș.a. Există numere dedicate recuperării unor scriitori ca Paul Goma, Mircea Eliade (20/1992), Petru Dumitriu (27/1990) ș.a. Pe parcursul anului 1994, conținutul revistei devine mai sărac, remarcându-se îndeosebi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286397_a_287726]
-
apar interviuri cu Virgil Ierunca și Monica Lovinescu (Ion Bogdan Lefter, 16/1990, Mariana Marin, 24, 25/1991), cu Paul Goma (Mariana Marin, 13/1991), Dumitru Țepeneag (12/1990, 29/1991) ș.a. Există numere dedicate recuperării unor scriitori ca Paul Goma, Mircea Eliade (20/1992), Petru Dumitriu (27/1990) ș.a. Pe parcursul anului 1994, conținutul revistei devine mai sărac, remarcându-se îndeosebi traducerile din texte de teorie literară, realizate de Bogdan Ghiu. Din 1996, se alcătuiesc numere tematice sau, din nou, „dosare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286397_a_287726]
-
sînt prezentați la același nivel, fără nuanțări sau comentarii de limpezire, Eugen Barbu și Marin Preda, C.V. Tudor și Mircea Dinescu, Ion Gheorghe și Dorin Tudoran, Mihai Beniuc și Petre Țuțea, Petre Dumitriu și Octavian Paler, Vasile Băran și Paul Goma, Mihai Ungheanu și Nicolae Manolescu etc. Bietul cetitor, după o lectură în multe locuri plicticoasă și agramată, va rămîne cu impresia că toată scriitorimea era în colimatorul securității și nu mai puțin pornită împotriva regimului. Pentru constructorii Cărții..., nemulțumirea lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
la adresa lui George Ivașcu, care cumula și pensia și salariul la un total de opt mii lei (sumă serioasă pentru acele vremuri), are aceeași valoare și este tratată la același nivel cu nemulțumirile și acțiunile unora ca Dorin Tudoran sau Paul Goma la adresa și împotriva dictaturii comuniste. Victimele și călăii locuiesc confortabil pe același palier și sînt, în viziunea "autorilor", la fel de periculoși pentru puterea comunistă, cum ar fi demolatorii de Biserici la un loc cu luptătorii împotriva acestui vandalism. Ce poate fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
societate liberă la regimul de "democrație populară". Lista cărților apărute în aceste condiții ar putea fi continuată, multe fiind semnificativ importante pentru valoarea lor literară, între autori am putea enumera pe: N. Carandino, Nichifor Crainic, Teodor Mihadaș, Virgil Ierunca, Paul Goma, Gheorghe Ursu, N. Mărgineanu, Marcel Petrișor, Gleb Drăgan sau Elisabeta Rizea. O adevărată instituție care vrea să aducă la lumină adevărul despre perioada comunistă, dar și despre rolul de poliție politică a Securității este Memorialul Sighet, inițiat de Ana Blandiana
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
zeci de scriitori de toate orientările și calibrele: de la Mircea Vulcănescu la Nichifor Crainic, de la I. Petrovici la N. Davidescu, de la Radu Gyr la Marin Simionescu-Rîmniceanu (am mai putea aminti între aceștia pe C. Noica, Al. Paleologu, N. Steinhardt, Paul Goma, Petre Țuțea, Mihai Ursachi etc. n.n.), nume ieșite azi din circulație, dar prezente, la locul lor, mai mare sau mai mic, în istoria literaturii române". Citatul este luat din Rezistența intelectuală: două generații. Dacă în vremea lui Ceaușescu au fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
și în care sînt prezentate note și sinteze informative asupra scriitorilor atît aliniați ideologic, cît și a rebelilor, într-un amestec diversionist prin care cititorul, mai puțin informat, mai ales cel tînăr, să nu poată discerne între, de exemplu, Paul Goma și Mihai Beniuc primul, un cunoscut opozant al regimului, urmărit o viață de Securitate, închis în cîteva rînduri pentru opiniile sale și, în final, expulzat din țară, al doilea, un colaboraționist asiduu, un rapsod penibil al noii puteri. Publicarea unor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
Vulcănescu (toți condamnați politic) și, de ce nu, Tudor Arghezi, muritor de foame pînă la "convertire", cînd publică 1907, în 1955, sau Cîntare omului, în 1956. Și mulți alții dintre cei dispăruți, dar și dintre cei vii, cum ar fi Paul Goma sau Dorin Tudoran în măsura în care ei ar dori. De ce mare interes ar putea fi, să zicem, accesul la înregistrările conversațiilor lui Noica, la Păltiniș, cu diverși emuli, prieteni, cunoscuți sau simpli informatori. Astfel de pagini dezvăluie fața reală și extrem de hidoasă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
abdicat. La Virgil Ierunca, cum singur mărturisește, "s-a cuibărit revolta fără sfîrșit", ce poate fi explicată prin faptul că, așa cum precizează George Racoveanu: "Crimele acestea noi nu le putem ierta". Se înțelege, e vorba de atrocitățile vechiului regim. Paul Goma este o așteptare împlinită, trimiterea și publicarea în străinătate a unui roman adevărat, autorul rămînînd în țară, ne dă șansa, alături de cei din celelalte țări sovietizate, de a arăta lumii că nasc și în România "scriitori demni de vremile pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
și publicarea în străinătate a unui roman adevărat, autorul rămînînd în țară, ne dă șansa, alături de cei din celelalte țări sovietizate, de a arăta lumii că nasc și în România "scriitori demni de vremile pe care le trăim". Cu Paul Goma am intrat, cum spune Virgil Ierunca, "în rîndul lumii". Adunarea și publicarea polemicilor și pamfletelor din Dimpotrivă (1994) își află noima "în restaurația intensificată în vremea din urmă". Între primii aflați în vizorul nemilos al criticii se va afla G.
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
de liceu pînă la pensie, fiindu-i închisă cariera universitară din cauza dosarului de fost deținut politic. Din aceeași cauză, nici cărțile nu-i vor fi publicate. Primul volum îi apare abia în 1993, Tărîmul Gheenei, cu o prefață de Paul Goma. Deținut la Pitești, prozatorul Costin Merișca va fi un mărturisitor, unul lucid, lipsit de patimă, cu o detașare pe care doar cel trecut prin iadul suferinței și-o poate permite. Între primele cărți publicate, practic prima în spațiul românesc despre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
a fost pur și simplu suprimată". Între cei, nu foarte mulți, care au rupt acest văl al tăcerii s-a aflat și Costin Merișca. Prima sa carte, Tărîmul Gheenei, a fost un "roman" memorialistic de sertar, cum va remarca Paul Goma: "Primul "piteștean" care și-a scris Patimile în România, înainte de a primi (în decembrie '89) autorizație de la polițiune (un adevărat text-de-sertar; sau... pașaport-pentru-eșafod) este Costin Merișca". (În paranteză fie spus, încă o carte de sertar ce demonstrează în contra celor ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
temeiul dictaturii e o fantasmă: frica) e foarte îndoielnic să găsiți". Mulți dintre cei supuși teorii roșii, cu sau fără știință, au călcat pe căile afirmate în acest testament politic, alții au încheiat pactul cu diavolul. În opinia lui Paul Goma circa 3 milioane de români din teritoriile de peste Prut și din nordul Bucovinei au căzut victime "eliberatorului" sovietic, închiși, deportați, torturați, uciși, pe întreg teritoriul imperiului bolșevic. Nu altfel s-a întîmplat în România de dincoace de Prut, comunizată de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
focul curat al justiției. "Sînt multe semne că noi, românii, atîta vreme cît nu vom fi în stare să ne asumăm (în cunoștință de cauză) trecutul; să percepem, corect, cinstit, prezentul nu vom avea dreptul la viitor" ne avertizează Paul Goma, în paginile ce însoțesc cartea lui Costin Merișca (trecut prin infernul reeducator de la penitenciarul Pitești), Tărîmul Gheenei. Și autorul Gherlei continuă: "Deci, la statutul de popor și nu de populație cum sîntem, oricît de sfîșietoare ne-ar fi constatarea. Un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
o transmite) este... om; cine trăiește doar într-un prezent perpetuu este... ce este, dar nu om. Fiindcă numai omul realizează că timpul este trinar. Omul da; Românul ba" (Tărîmul Gheenei a apărut în 1993). Și, peste o pagină, Paul Goma subliniază un adevăr care, la scară națională, se încearcă a fi obscurizat, denaturat, desconsiderat, marginalizat pînă la uitare de către cei interesați, mai exact foștii călăi și cei care i-au instrumentat: "Închisoarea comunistă a fost o Gheenă; un Infern; O
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
și criminal". O dată cu condamnarea comunismului președintele își afirmă admirația pentru eroismul celor care s-au opus dictaturii, de la luptătorii din rezistență și militanții partidelor politice anihilate de comuniști și pînă la disidenții și opozanții perioadei Ceaușescu. Nu uită pe Paul Goma, Doina Cornea, Radu Filipescu... nici pe Liviu Babeș cel care și-a dat foc la Poiana Brașov, în 2 martie 1989, pe pîrtia Bradu, în semn de protest în contra regimului comunist. Admirația este însoțită de compasiunea exprimată față de suferințele îndurate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
pentru "abateri de la etica și echitatea socialistă""; propune, în continuare, operarea unor modificări legislative pentru a fi înlesnită procedura de acordare a cetățeniei române celor cărora le-a fost retrasă de statul totalitar precum în cazul binecunoscut al scriitorului Paul Goma; modificarea și îmbunătățirea cadrului legislativ de accesare a arhivelor legate de regimul dictatorial, nu mai puțin în ce privește reajustarea termenului de acces la arhivele de interes istoric; recunoașterea publică a tragediei prin care au trecut foștii deținuți politici; acordarea a 12
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
liberalizare nu a schimbat cu adevărat metodele și tehnicile folosite de Securitate, hăituirile, arestările, intimidările, scoaterea din serviciu a opozanților și disidenților a continuat cu aceeași ferocitate. Cum se consemnează în Studiu introductiv, "după spusele scriitorului și disidentului exilat Paul Goma, căruia experiența ca deținut i-a permis să compare metodele Securității din 1950 cu acela din 1970, neîndurătorii anchetatori "cu capete pătrate", și cu accent slav, au făcut loc românilor veritabili, care rareori făceau uz de violență fizică. Nu aceasta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
cu regim dur, depozit pentru luptătorii din munți, celebră pentru ciorba de iarbă, felul unu și doi al politicilor. Nicăieri poate nu găsim o descriere mai exactă a regimului din Gherla decît în romanul cu acest titlu aparținînd opozantului Paul Goma. Mărturia lui trece de anii '50, dar Gherla era la fel, o hrubă în interior și o mașinărie de încercat rezistențele umane. Paul Goma ne povestește cum a fost bătut. Autorul prezintă suferința celui surghiunit de la urlet la tăcerea finală
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]