1,846 matches
-
a promis ea. Dar nu trebuie să scoți nici un sunet. Apoi s-a dus la interfon, l-a deschis și a început să vorbească în el cu o voce scăzută, ușor cântată: —Anna, a șoptit ea, uuuuuhhhhhhhuuuu, Aaaaaaannaaaaaaaa. Eu mă holbam la ea fascinată. —Ce Dumnezeu faci? am întrebat-o. —Taci din gură, a șuierat Helen închizând interfonul. Îi ofer Annei o experiență paranormală, nu înțelegi? — Ce vrei să spui? am întrebat eu complet derutată. —Nebuna de Anna e în sufragerie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
clonele lui. Era frumos, inteligent, prezentabil... înțelegeți ce vreau să spun: era normal! Avea abilități de socializare, nu arăta de parcă o să se dezintegreze la atingerea primei raze de soare și era în stare să facă mai mult decât să se holbeze cu ochi sticloși la Helen și să-i curgă balele. După ce a dat mâna cu noi toți, i s-a adresat politicos mamei: —Pot să vă ajut să puneți masa? Mama a fost foarte surprinsă. Nu numai din cauza ofertei de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
în stare să mănânce orice. Dar se comporta de parcă mâncarea îi plăcea foarte tare. Ceea ce era suficient pentru mine. —E absolut delicios, a zis el demolând, plin de șarm, protestele lui Helen. Ar trebui să guști, Helen. Helen s-a holbat la el. —Eu nu mă ating de chestia asta. Arată revoltător. Tata, mama și Helen se uitau, cu răsuflarea tăiată și chipurile oripilate, la felul în care înfuleca Adam mâncarea. Era clar că așteptau să-l vadă dându-și duhul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
vreau să-mi refac mariajul. Știu asta, a zis ea. Dar poate că o mică aventură e exact ce-ți trebuie. Ca să-ți recapeți încrederea în tine. Și ca să-ți privești sentimentele pentru James dintr-o altă perspectivă. M-am holbat la mama oripilată. Ce naiba tot zicea ea acolo? Pentru numele lui Dumnezeu, asta era maică-mea. De ce naiba mă încuraja să am o aventură pe mine, femeie căsătorită? O aventură cu prietenul surorii mele mai mici, dintre toți oamenii. —Mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
a oprit sângerarea? (Scuze pentru partea asta. N-o să insist prea mult.) — Da, mi s-a oprit cam acum o săptămână, i-am spus eu. Iar cusăturile s-au vindecat perfect, i-a dat înainte doctorul în timp ce continua să se holbeze și să mă palpeze. —Mulțumesc, am zâmbit eu din nou. —Așa! Acum poți să te dai jos, m-a anunțat el. Deci în rest e totul în regulă? m-a întrebat când eu începusem să mă-mbrac. E bine, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
la etaj și i-am bătut la ușă. A urmat o busculadă de proporții. Se părea că Helen îndesa ceva pe sub pat. —Of, Doamne, Claire, să nu mai faci așa ceva! Am crezut că ești tata, a exclamat ea, cu ochii holbați pe obrazul alb ca varul. Apoi a recuperat din spațiul dintre pat și zid o revistă numită Crime adevărate sau ceva similar. —Tu înveți pe bune vreodată? am întrebat-o curioasă. —Nuuuuuuu, mi-a răspuns ea disprețuitoare. —Ce-o să faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
eu altă dată. Am auzit-o coborând în bucătărie, după care, la scurt timp, a urmat inevitabila izbucnire de urlete. Ce naiba avea? Helen o să aibă parte de necazuri oriunde o să meargă. Kate era în pătuțul ei. Stătea acolo și se holba la tavan. De ce n-ai plâns, draga mea? am tachinat-o eu cu blândețe. De ce nu m-ai trezit și nu mi-ai spus că mătușă-ta, Helen cea răutăcioasă, îmi fură hainele? Am luat-o în brațe și-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Belfast? Dacă sunt omorâtă? a meditat ea. Vreau să zic că mi se poate întâmpla orice. Pot să fiu împușcată sau să sar în aer. Se poate ca asta să fie ultima dată când mă mai vedeți. Toți ne-am holbat la ea, împietriți de emoție. Până și Kate tăcuse. Era sigur, absolut sigur n-aveam noi norocul ăsta. Sau poate c-o să fiu răpită, a continuat Helen pe un ton visător. Aș putea să ajung ca Brian Keenan. Și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ziceți de chestia asta?! Probabil că Laura crezuse c-o sunasem ca să-i povestesc despre noaptea mea de pasiune cu Adam. Habar n-avea avea de drama care intervenise în viața mea între timp. Preț de câteva secunde am rămas holbându-mă la telefon. Pe cine să sun? Pe nimeni, am decis. Aveam să încerc să mă descurc de una singură. Dacă eu nu eram capabilă să-mi descurc singură viața, atunci nu puteam să mă aștept ca altcineva să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
era în sufragerie. Stătea întinsă în pătuț și era splendidă. Am luat-o din pătuț și am rămas în picioare, cu ea în brațe. Fețișoara îi era lipită de a mea. — Ea e Kate, am spus simplu. James s-a holbat la noi, deschizând și închizând gura. Arăta cam ca un pește. Un pește palid și serios. S-a... s-a făcut așa de mare, a crescut așa de mult, a reușit, într-un final, să zică. —Așa fac copiii, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
acum aveam să aflu ce dracu’ era cu el. — Ai spus că aveai nevoie de mine, a zis James oftând și dându-și ochii peste cap. Asta e puțin spus! Apoi a făcut o pauză - de efect? - și s-a holbat la mine, cu fața contorsionată de furie. Eu n-am îndrăznit să vorbesc. Eram captivată. Ce mai urma după asta? Știam că aveai nevoie de mine, mi-a scuipat James. Tot timpul ai avut nevoie de mine. Dintr-un motiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
să vorbesc. Eram captivată. Ce mai urma după asta? Știam că aveai nevoie de mine, mi-a scuipat James. Tot timpul ai avut nevoie de mine. Dintr-un motiv sau altul. Cum să nu știu? Nu puteam decât să mă holbez la el. James nu se enerva prea des. Așa că în rarele ocazii când se enerva, aveam parte de un adevărat regal. Era de-a dreptul spectaculos. Dar nu și de data asta. Nu știam de unde provenea toată furia aia, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
care mă părăsise James. Când fetele au plecat în sfârșit, renunțând să mă mai asigure că era imposibil ca eu să fi fost chiar atât de rea, n-am putut deloc să dorm. Am rămas întinsă pe spate pe pat holbându-mă în întuneric. Tot felul de întrebări mi se învârteau prin cap. Tot ce aflasem mă șocase îngrozitor de tare. Niciodată nu-mi dădusem seama cât de egoistă și de imatură fusesem. Nimeni altcineva nu se mai plânsese de asta. Recunosc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
o prietenă! M-am albit la față, iar inima aproape că mi s-a oprit în loc. Ce naiba zicea Helen? Cineva aflase de mine și de Adam? — Și stați să vedeți! a continuat Helen încântată. Adam are un copil. M-am holbat la ea. Vorbea serios? Ce fel de copil? am reușit să întreb. Un copil copil, o fetiță, mi-a răspuns Helen disprețuitoare. La ce te așteptai? Să aibă un pui de girafă? Dumnezeule, uneori îmi fac griji din cauza ta! Mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
să se salveze, Helen a dat buzna în grădină. Purta o fustiță din blugi și un tricou. Avea părul prins în vârful capului și, ca de obicei, era superbă. Când ne-a vezut, s-a oprit în loc și s-a holbat la noi cu mare atenție. —Uită-te la ele, a zis ea cu amărăciune. Uită-te la ele, scârbele astea norocoase. —Bună, Helen, a spus Anna cu prudență. —Vaci leneșe ce sunteți! Toată ziua zaceți și nu faceți nimic, în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
se întoarcă la New York, a izbucnit mama. Spuneți-i că nu se simte destul de bine pentru a putea călători. — Dar s-a simțit destul de bine pentru a călători până acasă, a spus doctorul Chowdury, pe bună dreptate. Mama s-a holbat la el și, chiar dacă nu a spus-o, nici măcar șoptit, pluteau în aer cuvintele nerostite „Naiba să te ia de cretin!“ Eu și mama am parcurs drumul spre casă într-o tăcere sumbră. Mama cel puțin, pentru că eu una, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
era acolo. Cel puțin pozele lui erau încă agățate pe pereți; nici un suflet „caritabil“ nu se preocupase să le arunce. Rachel și Jacqui se purtau de parcă n-ar fi fost nimic anormal, apoi Jacqui a zâmbit și eu am rămas holbându-mă la ea. —Ce-ai pățit la dinți? Un cadou de la Lionel 9. (O vedetă rap.) La patru dimineața i-a venit ideea să-și placheze dinții cu aur. Am găsit un dentist dispus s-o facă. În semn de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
venit la Boston. Era minunată - puțin împrăștiată, conducând imprudent și sporovăind întruna. În sfârșit, am ajuns într-un cartier de suburbie care nu se deosebea prea mult de al meu, în ceea ce privește populația, mașinile parcate în fața caselor, vecinii băgăcioși care se holbau la noi ca proștii satului etc. Și casa îmi părea cunoscută: covoare țipătoare oribile, perdele și cuverturi de tristă amintire și o mulțime de trofee sportive, tablouri hidoase și bibelouri de porțelan de-ți stătea mintea-n loc; m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
n-auziseră de lucruri de genul ăsta, spuneau: Tipul ăla, Joey, ar trebui să învețe să se poarte. După câteva minute, au sosit și Gaz, grăsunul, și Shake, campionul la chitară electrică. Și-au dat toată silința să nu se holbeze la cicatricea mea. Au reușit s-o facă, fixându-și privirea cam la cincizeci de centimetri deasupra capului meu, în timp ce îmi vorbeau. Dar amândoi aveau intenții bune. Gaz, o dulceață de om, chel și cu o burtă de băutor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
asta, toată lumea se gândește la un bărbat elegant și seducător... Eu (întrerupându-l): Care face sex prin telefon. Și are o vie în Napa. Gorila 2 (deschizând pentru prima dată gura): O vinde. Eu și Gorila 1 ne-am întors holbându-ne la el. Gorila 2: Vinde via și se mută înapoi în Manhattan, își ia un apartament cu Carrie. Părea gata să mă ia la bătaie dacă l-aș fi contrazis, așa că am confirmat. Oricum, avea dreptate. Gorila 1: Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
porți, spre a intercepta fasciculul electronic și a ține poarta deschisă ca să pot ieși. Șiret. Am tăiat-o prin iarbă înspre camera de zi. Perdelele erau trase, dar nu se întâlneau la mijloc - sfânta lene - așa că am putut să mă holbez pe îndelete. Detta și Racey stăteau unul lângă altul, bând în continuare ceai și uitându-se la Some Mothers Do ’Ave ’Em. Unii oameni au cele mai ciudate gusturi. Am făcut poze multișoare, apoi am auzit ceva în spatele meu: un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
mailul despre scrabble. —Nu-mi vine să cred că un drogat este proprietarul unui hotel, a zis mama. Chiar dacă e unul micuț. S-a uitat în jur la sala frumos împodobită, la toate florile și panglicile. Uitați-vă cum se holbează Joey Ciufutul la Jacqui! Toată lumea a întors capul. Joey era la o masă plină de Bărbați Adevărați. (Una dintre mese, erau de fapt trei cu totul, din care fiecare găzduia opt Bărbați Adevărați. Erau mai mulți de ordinul doi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
uitat la farfuria din fața ei. — Ce naiba sunt chestiile astea? Oh, asta trebuie să fie faimoasa mazăre dulce. Ei bine, eu una n-o să pun gura pe ea. Le-a împins pe marginea farfuriei. Uite, a șuierat. Joey tot se mai holbează la ea. —La balcoanele ei. Asta a venit din partea lui Kate cea de doisprezece ani. Mama s-a uitat chiorâș la ea. —Ești fiica maică-tii cu vârf și îndesat. Du-te înapoi la masa copiilor. Du-te! Biata ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
ea. Vocea lui Lotti i s-a insinuat printre gânduri. — Ei, oricum, e foarte interesant, Amanda. Mulțumesc. Amanda s-a așezat pe scaun și l-a săgetat pe Hugo cu o privire furioasă. Apoi, Hugo a văzut că Amanda se holba la reverul lui. Îngrozit, Hugo a realizat că pe ecusonul plasat într-un unghi câș, mai exact pe hârtia albă și mototolită, scria numele „Yogi“. Era clar că Lotti înțelesese greșit „Hugo“. Probabil că în Olanda nu găseai prea mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
spus Sherry. Aparatul nu face decât cafea la filtru. Amanda Hardwick a fixat-o cu o privire de gheață. Atunci va trebui să te duci până la Dean&Deluca și să-mi aduci un latte, nu-i așa? Sherry s-a holbat la ea. Cafeneaua, așa cum știa toată lumea de acolo, se afla cu șaptezeci și patru de etaje mai jos și la două intersecții depărtare. —Eu sunt însărcinată în șase luni! a zis Sherry indicându-și burta cu ambele mâini. Amanda s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]