343 matches
-
vorbi despre fericire. SÎnt convins că Între legile după care grecii și-au creat zeii și cele după care și-au creat statuile nu există nici o deosebire esențială. Olimpul constituie mai degrabă o formă a artei decît a spaimei. Zeii lingușiți de Pindar au trecut fără nici o dificultate În marmură. Aristofan exprimă foarte bine acest lucru În Pacea: Pe Apolo! Nu știam că Fidias e rudă cu această zeiță. Acum știu de ce e atît de frumoasă!... Și dacă era de ajuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
nou soarele elenic, au fost cei care au vorbit despre apusul său ineluctabil. Dar vreau să spun altceva; că riscul de a se Înșela neînțelegînd la timp o noutate le apare unora azi infinit mai grav decît acela de a linguși o prostie. Explicații există și au fost adesea invocate; erorile de comprehensiune săvîrșite În trecut au alimentat o atitudine dispusă, uneori, să accepte și impostura din teama nemărturisită de a nu greși negînd noutatea. Consolarea pentru frica din avanposturi s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
străini, că accesul locatarilor este interzis? Nu știam, dar nici nu mă interesează. La ora asta nu e nici o cantină, e o sală goală. Și la ce anume priviți? Tonul nu mai semăna deloc cu cel când încercase să-l lingușească și să-l înduplece la o întâlnire mai lungă. Era un ton sec și oficial, de paznic care a surprins vinovatul de mult pândit. Și la ce anume ziceați că priviți?, reluă santinela. Trecu mult timp până să răspundă. Privesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
hurii nerușinate Ce chiue-n orgii? {EminescuOpI 24} Vă văd lungiți pe patul juneții ce-ați spurcat-o, Suflând din gura boala vieții ce-ați urmat-o, Și arși pîn-în rărunchi; Sau bestiilor care pe azi îl țin în fiară, Cum lingușiți privirea cea stearpă și amară, Cum cădeți în genunchi! Sculați-vă!... căci anii trecutului se-nșiră, În șiruri triumfale stindardul îl resfiră, Căci Roma a-nviat; Din nou prin glorii calcă cu fața înzeită, Cu faclele nestinse, puterea-i împietrită, Poporul
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
ce rezerve am față de scrisorile pe care ai Început să le primești! Cel puțin cea pe care ai binevoit să mi-o traduci, iartă-mă, este de-a dreptul servilă. Cum poate un academician, un director de Institut, să te lingușească astfel? Și ce-ți scrie acel Victor, acel văr de care abia Îți aduci aminte? După ce ani de zile nu ai primit nici o scrisoare, nu ai știut nimic despre părinții, despre frații tăi, acum ești asaltat de corespondență. Felul cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
tine. încă mai e. — Nu, a repetat Luke. în regulă, m-am gândit eu, te-am auzit de prima dată, nu trebuie să insiști. Dac-ar fi fost Rachel cea drăguță, cea care nu era mereu drogată și nu-i lingușea pe idioții ăia din industria modei, a spus el gânditor, atunci aș fi iubit-o. Fără nici o problemă. Nu putea să existe o femeie mai bună decât ea. Dar n-a fost cazul, a adăugat el. Iar acum e prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ca pulberea pămîntului, îi zdrobesc, îi calc în picioare, ca noroiul de pe ulițe. 44. Mă scapi din neînțelegerile poporului meu; mă păstrezi drept căpetenie a neamurilor; un popor pe care nu-l cunoșteam îmi este supus. 45. Fiii străinului mă lingușesc; mă ascultă la cea dintîi poruncă. 46. Fiii străinului leșină de la inimă; tremură cînd ies afară din cetățuie. 47. Trăiască Domnul, și binecuvîntată să fie Stînca mea! Înălțat să fie Dumnezeu, Stînca mîntuirii mele, 48. Dumnezeu, care este răzbunătorul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85050_a_85837]
-
În cumpătare și echilibru, În armonie cu cei din jur, sunt deciși și hotărâți În ceea ce fac. Pentru că, oricât de grea li s-ar părea viața nu se vaită, au demnitate și verticalitate, nu se vând pentru câțiva arginți, nu lingușesc, nu se umilesc.Pentru că nu bârfesc și nu râd În spate de necazurile altcuiva, nu iau În derâdere un om necăjit sau handicapat, nu sunt pârâcioși ca să iasă În față, sunt decenți și cu bun simț. Pentru că vorbesc când
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
privește pieziș, cu un zâmbet sardonic. — Presupun că ești la strâmtoare, i-am spus cu insolență. — Ar însemna să fiu un cretin fără pereche dacă aș crede că am vreo șansă să împrumut bani de la tine. Dacă ai ajuns să lingușești oamenii înseamnă că ai decăzut rău de tot. A rânjit: — N-ai să ajungi să mă antipatizezi niciodată cu adevărat dacă-ți ofer prilejul să-mi spui din când în când câte o vorbă tare. A trebuit să-mi mușc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
și animalele de care va trebui să ai grijă. Dondică, a început din nou să țopăie de bucurie și ca să profite de moment: -Mă prind, numai că ar mai fi ceva, dar... nu știu cum să spun să nu dau greș, se linguși Dondică. -Spune dacă ai vreo dorință, că așa se face atunci când pui la punct o învoială... -Știi? ... L-aș aduce cu mine și pe Dondonel. Este cum este, dar îi băiat de treabă, zise Dondică în timp ce sfredelea adânc ochii lui
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
seamă pe nimeni. Dimpotrivă, cu toții erau numai o adunătură ridicolă de individualiști venali, fiind credincioși în întregime doar confortului și intereselor lor proprii, pe care le vădeau cu mare lăcomie, și fiind mereu gata să momească cu dibăcie și să lingușească, căci lingușirea întotdeauna presupune un interes, iar ei tot timpul aveau unul! Văzându-mă curând, astfel, captiv ca într o cușcă cu șerpi, în care, fiindcă cu toții sunt flămânzi, cu toții sunt gata oricând să se muște între ei, am început
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
chiar mai mult decât de frig, din pricină că viața continua fără el. Rafinatul care inițiase protipendada Romei în "arta de a iubi" a învățat aici să urască și să-și ascundă ura în înfocate declarații de dragoste pentru Augustus. L-a lingușit pe împărat în scrisori ipocrite trimise prietenilor, l-a preamărit, în speranța că vorbele sale vor ajunge la urechile lui Augustus și îi vor smulge iertarea, apoi, după moartea lui Augustus, a făcut același lucru cu Tiberiu. Cei douăzeci și cinci de
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
venise la Efes, după răstignirea Învățătorului său, împreună cu Fecioara Maria, care locuise acolo, într-o căsuță izolată, de la poalele muntelui. Moartea lui Domițian trebuie că a produs mare tulburare în oraș. Efesienii ridicaseră un templu în onoarea împăratului, ca să-l lingușească, știind că, devreme ce se proclamase zeu, Domițian va fi foarte mulțumit de adorația supușilor săi și le va răsplăti gestul cu prețioase privilegii (ceea ce s-a și petrecut). Ca să nu piardă ce obținuseră, bravii efesieni s-au decis, repede
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
zile. Fir-ar al dracului, unde e scenariul ăla? — Mâine dimineață, John. Garantez. A sunat telefonul și eu am înjurat gros - dar era telefonul pe care îl aștepta Fielding. Spunk Davis. M-am întors la fereastră în timp ce Fielding lăuda și lingușea. — Exact așa cum am presupus. Shnexnayder a fost neînduplecat cu el. Înțelegi, Spunk îl urăște pe Nub cu patimă. E o poveste lungă. Fielding ridică moale din umeri. Așa că el a intrat în horă. Și Herrick a ieșit. — Bun, am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
limba franceză, la Paris, a volumului său de către liderul dadaist. O lungă scrisoare autografă, semnată și datată 1 iunie 1930 (303/236 TZR C. 974), îl persuadează pe toate căile. De la aluzii răsfățate gen „O seamă din cei cari mă lingușesc sau socotesc că trebuie să mă menajeze (...) frizează convingerea că produsele mele apărute în Contimporanul (și aiurea) ar dovedi un talent demn de o soartă mai bună, adică indicat să fie exprimat și într-o limbă europeană” pînă la somații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
prietenia. Nici furtuna timpului nu putea să atragă atenția tuturor de pe dansul nostru fără început. Amețită, simțeam acum că am aripi de secunde irosite fără rost. Zburam singură peste nemărginita furtună a timpului văzând că metafora îl făcuse pe timp, lingușindu-l, prizonierul său. Ea fura anii trudiți, iar în cântecul lor ultimele îmbrățișări se închideau fără milă. Glasul tăcerii, abătut, simțea și el durerea timpului. Trecând din ținut în ținut, simțeam ca am aripi din povești fără sfârșit. Le împleteam
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
l-a băgat la înaintare bătrînul său, ia semnează tu hîrțogăriile astea, i-o fi spus într-o bună zi, și nu-ți face griji, de restul o să mă ocup eu. O singură rugăminte am la tine, l-o fi lingușit cu tonul lui mieros, de azi înainte o mașinuță cu șofer o să te aștepte la scară, așa că vezi să nu mă faci de rușine, aruncă zdrențele astea de pe tine și fă-ți rost de niște țoale ca lumea. Uite aici
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
centru, m-am revăzut cedând în fața fantomelor partenerului meu, deși știam foarte bine că țărănoiul ucigaș era un strigoi în carne și oase. Am intrat în trombă în parcarea de la Primărie și în fața ochilor mi-a apărut Lee, ademenindu-mă, lingușindu-mă, împingându-mă de la spate și convingându-mă să-i accept punctul de vedere. Am urcat treptele în fugă, furios la culme. Am ieșit din casa scărilor strigând: — Blanchard! Dick Cavanaugh, care tocmai ieșea din biroul detectivilor, îmi făcu semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
un loc parcă erau o mică armată gata de război. Chiar și Iosif avea un băț în mâini. Aerul era încărcat de ură. Laban a dat un pas înapoi. - Fiule! De ce mă ocărăști? a început el dintr-odată să-l lingușească, cu o voce dulce de bătrân neputincios. Sunt aici doar ca să îmi iau rămas-bun de la familia mea iubită, de la fiicele și de la nepoții mei. Suntem rude, eu și cu tine. Tu ești nepotul meu și te iubesc ca pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Prima dezamăgire pe care i-am produs-o a fost, probabil, trupul meu deșirat. Au urmat curând altele. Făcea eforturi vizibile să mă impresioneze, să stimuleze în mine mândria de a avea drept tată un pictor reputat. Fericit de câte ori era lingușit, adulat, înclinat să nu observe că mulți roiau în jurul lui din interes, nu concepea că tocmai fiul lui își putea permite să facă excepție de la datoria semenilor de a-l admira. Când a observat că nu mă lăsam strivit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
se rupă; el trece prin viață liniștit, se însoară, se duce la serviciu, își urăște colegii mai buni și îi vorbește de rău, ia cuvântul în întruniri, de preferință primul, negând azi ceea ce a afirmat ieri, fără să tresară, își lingușește superiorii, iar când nu mai depinde de ei îi bârfește, îi detestă, între timp face copii, are chiar o mică aventură, până îmbătrânește și moare. Pe când unul ca mine, oricât de lipsit de scrupule ar fi, simte totuși câteodată frigul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
prilejul, i-am arătat directorului închisorii un respect ieșit din comun, ceea ce i-a atras atenția asupra mea. L-am asigurat că eram fericit să petrec patru ani în preajma unui om de talia lui. Îmbujorându-se de plăcere de câte ori îl lingușeam, a sfârșit prin a crede că era ceva de capul lui, cine rezistă la laude? și de câte ori intra în criză de încredere trimitea după mine. Asta mi-a adus cu timpul nu numai liniște ci și o situație de invidiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
într-un pat rece, să mă îmbrac peste pijama cu puloverul și să mă învelesc cu două pături și tot să-mi fie frig; mă vârâse la închisoare fără să fi avut nici o vină, mă pusese în situația să-mi lingușesc gardienii ca să le intru în voie. Nu, mă săturasem de atâta rațiune. Trăiască oglinzile, trăiască reveriile! Ele mă scoteau din cuști, îmi ofereau libertatea. Erau ca un somn strălucitor, în care mă puteam crede orice. Șef de trib? Am surâs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
să nu-ți zic Auta. Acolo, în satul tău din deșertul fierbinte, numele acesta o fi bun, dar aici sună ciudat. Nici Enoh. Enoh nu e nume, e un înțeles. Ți l-a dat Abraam pentru că a vrut să te lingușească, și iată că urmașii lui când te-au văzut fără putere au vrut să ți-l ia. Eu ți-aș spune Etana: sună mai plăcut în Babilon! Trecură câteva săptămâni. Un răstimp, Adapă nu mai vorbi și aproape nici nu
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
bucătăriei. Îi perie părul lui Emily și se uită la mine. Mi-aș dori să știu ce gândește. Mi-a spus cândva că ea nu-și va angaja dădacă dacă va avea copii. Știe prea multe dedesubturi, fete care le lingușesc pe mame și cum ies mamele pe ușă, Începe dezmățul. Emily țipă când peria i se Încurcă În păr. Hai, nu țipa, o ceartă Paula, prințeselor trebuie să le fie periat părul de o sută de ori În fiecare seară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]