282 matches
-
de film...) care au avut răbdarea și harul și lipsa de umor de ași transcrie propria viață. De a și-o transcrie cu o Încăpățânată migală, cu un respect aproape mistic față de propria biografie. Genul autobiografic a debutat fără pretenția literarității. Fără orgoliul de a fi mai mult decât era. Agendă, memoriu, carnet, jurnal - primele scrieri (auto)biografice - se aflau mai aproape de contabilitate decât de literatură. La unii autori, În chip premeditat, ele continuă să rămână ceea ce fuseseră inițial: o variantă
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
stări de disperare care alternează cu scurte momente de optimism nemăsurat sunt un exemplu perfect al atracției morții la mulți dintre autorii de jurnale. Pentru un demers de natură poetică, nu e fără folos următoarea Întrebare: În ce măsură obsesia morții conferă literaritate genului ca atare? Răspunsul, ca În orice chestiune legată de aspectele normative, prescriptive, ale textului literar, nu e simplu. În plus, el riscă să devină irelevant prin analogie: obsesia morții poate conferi literaritate jurnalului În măsura În care literatura admite, ca un caz
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
folos următoarea Întrebare: În ce măsură obsesia morții conferă literaritate genului ca atare? Răspunsul, ca În orice chestiune legată de aspectele normative, prescriptive, ale textului literar, nu e simplu. În plus, el riscă să devină irelevant prin analogie: obsesia morții poate conferi literaritate jurnalului În măsura În care literatura admite, ca un caz particular al ei, jurnalul intim! Cu adevărat relevantă e o altă ipostază: jurnalul e un gen care, În mod programatic, se opune morții. Cu alte cuvinte, acceptarea ipotezei că el apare nu pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
proces defensiv”, „proces punitiv”, „proces oblativ”, „proces ludic”, „instinct al morții”)14, ele pot fi regăsite, În doze diferite și cu motivații, literare chiar, diferite la oricare dintre scriitorii sinucigași. Firește, pentru orice analiză care Își propune să demonstreze tocmai literaritatea acestor secvențe, enunțate schematic, didactic, mai sus, se va concentra mai Întâi asupra procesului ludic - pentru că acesta poate fi deturnat cel mai ușor spre literatură. G. Deshaies 15 insistă, de altfel, asupra apropierii dintre „joaca de-a moartea” și „joaca
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
Îndărătul aparent obiectivei relatări lipsite de pasionalitate, În stilul camerei cinematografice. Însă chiar dacă participă la constituirea unui cadru preestetic sau mai degrabă a unui câmp de expresivitate literară, emoționalitatea nu e o condiție suficientă pentru a trage concluzii pertinente asupra literarității sau non-literarității unui text. (Înțelegem prin literaritate ceea ce Jakobson deslușea a fi una din funcțiile actului lingvistic al comunicării, mai precis cea poetică: situația În care „enunțul este considerat, În structura sa materială, ca având o valoare intrinsecă, fiind o
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
În stilul camerei cinematografice. Însă chiar dacă participă la constituirea unui cadru preestetic sau mai degrabă a unui câmp de expresivitate literară, emoționalitatea nu e o condiție suficientă pentru a trage concluzii pertinente asupra literarității sau non-literarității unui text. (Înțelegem prin literaritate ceea ce Jakobson deslușea a fi una din funcțiile actului lingvistic al comunicării, mai precis cea poetică: situația În care „enunțul este considerat, În structura sa materială, ca având o valoare intrinsecă, fiind o finalitate”24). Cu toate acestea, textul literar
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
și celelalte Încercări din domeniul paraliteraturii trec și ele prin același purgatoriu al pre-literaturii. Oricât ar părea de depășită (ba chiar reacționară!) teza funcției emoțional-cognitive a ficțiunii, ea rămâne, dincolo de metode și de mode, un element cert de identificare a literarității. Auto-suficiența, adică expresivitatea care se dispensează de context, instituie un câmp comunicațional În care literatura ocupă locurile din avanpost. În acest caz, intimitatea, departe de a fi o barieră a constituirii textului literar, devine Însuși elementul catalitic: ia parte În
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
ele Îl Înarmează pe autor cu credința că nu poate greși. Prin urmare, orgoliul de primă instanță devine o sursă a impreciziei, a inexactității și chiar a falsului - malefice În planul practicii textuale, dar benefice pentru identificarea unor surse de literaritate ale textului ca atare. Mai complicate sunt lucrurile când confesiunea nu e spontană, când ea crește firesc din trunchiul fragmentat al mărturisirii cotidiene. Constrâns de factori externi să coboare În adâncimile atât de greu sondabile ale eului propriu, autorul pare
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
creație. El e dat de mica lume a scriitorului, de universul Închis În care se Învârte acesta. Însemnările de jurnal devin atunci cea mai potrivită metodă de caracterizare a lumii obligată să se contemple În oglinzile unui spirit bolnav de literaritate: 27 mai: M-am trezit pe la orele trei cu inima grea și am folosit această ocazie ca s-o trezesc pe soția mea; stând treaz până după ora patru, m-am făcut că mă scol. M-am prefăcut numai ca să
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
prin strategiile inductive ale fiecărei lecturi. Așadar, pași insesizabili spre o poetică neconstrânsă de reguli și prejudecăți, nesupusă vreunui program. Poate doar aceluia de a găsi, În mulțimea de sensuri, potențialitatea literaturii așa cum ne-o ilustrează timpul, persoana și subiectivitatea: literaritatea vie, parafraza utopică a unei inexistente teorii, Întrevăzută, Însă, printre rândurile unui discurs insuficient articulat. Sens și lege Limbajul se Întrupează În creație de fiecare dată altfel. Ordonarea operei de artă, compoziția, urmează, la rândul ei, o altă cale. O
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
propriu-zise, refugiindu-se În spațiul discursului literar. Din prototip autarhic, ea devine doar una din variante. Singularitatea faptului literar se dezvăluie, abia În acest moment, ca abstracțiune, ca model nemărturisit spre care se Îndreaptă inconștient un anume tip de discurs. Literaritatea, proprietatea care conferă identitate oricărui gen literar, se transformă În instanță unificatoare a particularului și a generalului, printr-o descriere, printr-o Însumare de calități. Structurile abstracte ale textului, orice nume ar primi ele, nu au putere de generalizare decât
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
jurnalul ca mărturie a vieții, În care autorul respinge orice fel de cenzură, nu acceptă revenirile și eventualele corecturi și jurnalul ca operă literară sau ca dorință de a face literatură. Această a doua categorie, a jurnalelor În care pretenția literarității textului e o prioritate a scrisului, cuprinde jurnalele ameliorate, Îmbunătățite prin rescriere, dar și, totodată, mutilate. Dacă În jurnalul ce se mulțumește să fie o dare de seamă asupra vieții autorului se pierde mult din plăcerea lecturii, nefiind, prin forța
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
este rezultatul altui paradox, aproape insesizabil. Dacă jurnalul, ca scriere, apare În momentul În care importanța eului devine vizibilă pentru oricine, reflex al dorinței de a-l cunoaște, de a-l cultiva, de a-l consemna pe foaia de hârtie, literaritatea sa (neimportantă pentru mulți dintre cei care l-au studiat: Genette vede În el o simplă „proteză”, Blanchot „insignifianța”, pentru Barthes e doar un „album”...) survine mult mai târziu: când punerea de acord a persoanei cu timpul nu mai e
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
e doar un „album”...) survine mult mai târziu: când punerea de acord a persoanei cu timpul nu mai e decât un pretext. În acest interval, tehnica jurnalului intim pătrunsese, pe scară largă, În literatura propriu-zisă: În roman, În reportajul literar. Literaritatea sa nu o dau, firește, nici rescrierea, nici retușurile, nici finisarea Îndelungată sau Înfrumusețarea. Literaritatea o dă noua atitudine față de propriu-i statut. Sensul jurnalului intim nu se raportează, În fond, la nici una din premisele sale. Nici la autor, nici
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
timpul nu mai e decât un pretext. În acest interval, tehnica jurnalului intim pătrunsese, pe scară largă, În literatura propriu-zisă: În roman, În reportajul literar. Literaritatea sa nu o dau, firește, nici rescrierea, nici retușurile, nici finisarea Îndelungată sau Înfrumusețarea. Literaritatea o dă noua atitudine față de propriu-i statut. Sensul jurnalului intim nu se raportează, În fond, la nici una din premisele sale. Nici la autor, nici la dată, nici la „intimitatea” conținutului. Problemele autorului, probleme morale, familiale, financiare etc. sunt, În
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
Probleme de percepe * Două niveluri de prelucrare a stimulilor: * nivelul senzitiv; * nivelul semnificativ. Atunci când copilul cu autism încearcă să ofere semnificație întâmpină următoarele probleme: 1. Dificultate în combinarea stimulilor (mono prelucrare a stimulilor). 2. Dificultate în selecție și relevantă. 3. Literaritate, incapacitatea de a adăuga un sens figurat informațiilor. 4. Altă oferire a semnificațiilor. 5. Perceperea liniară (pas cu pas dar și alt fel). Perceperea pas cu pas și oferirea de semnificație: Luca privind un cățel stând culcat ca „mort”, se
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
premieră absolută tot în Franța. Această primă carte despre un autor francez a fost scrisă de un român. Ea s-a tradus și în... japoneză. Comparatisme et thăorie de la littărature (1988), la fel, e o primă încercare de a defini literaritatea comparatistă, de a pune teoria literară pe bazele inductive, comparatiste ale literaturii universale. Punerea sistematică pe același plan, în toate aceste lucrări, a literaturilor din vest și est, occidentale și orientale, reprezintă în critica românească oricât de fals ar suna
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
se aleg drept scene ale acțiunii mai ales reuniuni de familie. Bunăoară, textul titular al volumului Dacă privim în ochi privighetoarea descrie o nuntă, iar motivația acțiunii centrale nu e livrată, așa cum se întâmplă și cu alte situații, îndeobște ciudate. Literaritatea constă tocmai în imprecizie, în întreținerea enigmaticului. Nu se urmărește propunerea vreunei semnificații, ci, probabil, exersarea autorului în surprinderea unor jocuri de stări sufletești și înregistrarea de senzații. Altcândva, în relatarea altei nunți, naratorul, concomitrent și personaj, se menține la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289972_a_291301]
-
devenire (comune și postmodernismului) va face imposibilă analiza scriiturii ca obiect încheiat, finit și care poate fi studiat cu referire la mijloace sau instanțe exterioare ei înseși. Astfel, scriitura va fi surprinsă în propriul său spațiu, desemnat de conceptul de literaritate. În plus, practica ei va fi definită la nivelul textului, iar teoria scriiturii textuale se desfășoară în dinamica practicii. Din moment ce conceptul istoric de literatură nu mai poate fi acceptat, se propune o "ruptură textuală" funcțională, care să înceapă de la o
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
64. 319 Maingueneau îl citează în sprijinul acestui argument pe P. Macherey (A quoi pense la littérature?, PUF, Paris, 1990, p. 426), care consideră că "nu există tipuri pure de discursuri, ci amestecuri al căror grad de "filosoficitate" sau de "literaritate" depinde de fiecare dată de definiția și de forma de identitate elaborată în funcție de cadrele propuse într-o epocă dată și în funcție de remanierile suportate de aceste cadre în actul scriiturii". Afirmația ni se pare pertinentă și aduce în cadrul discuției, pe lângă ideea
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
analiză și sinteză literară, dacă există în ultimă analiză doar o singură literatură, rezultă că literatura universală se confundă cu literatura pur și simplu. Iar dacă unui text dintr-o literatură națională i se recunoaște calitatea de literar prin însăși literaritatea sa, aceeași calitate urmează a fi recunoscută și tuturor textelor literare de pretutindeni, din toate literaturile lumii. Ele aparțin literaturii în măsura în care participă sau nu la literaritate. Această literaritate, peste tot verificată, poate fi numită, pentru a ne menține în tradiția
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
unui text dintr-o literatură națională i se recunoaște calitatea de literar prin însăși literaritatea sa, aceeași calitate urmează a fi recunoscută și tuturor textelor literare de pretutindeni, din toate literaturile lumii. Ele aparțin literaturii în măsura în care participă sau nu la literaritate. Această literaritate, peste tot verificată, poate fi numită, pentru a ne menține în tradiția goetheană, allgemeine Weltliterarität, o literaritate universală. Noi am propus într-o lucrare anterioară termenul de literaritate comparatistă. Dar indiferent de terminologie, rezultă limpede că unitatea de
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
dintr-o literatură națională i se recunoaște calitatea de literar prin însăși literaritatea sa, aceeași calitate urmează a fi recunoscută și tuturor textelor literare de pretutindeni, din toate literaturile lumii. Ele aparțin literaturii în măsura în care participă sau nu la literaritate. Această literaritate, peste tot verificată, poate fi numită, pentru a ne menține în tradiția goetheană, allgemeine Weltliterarität, o literaritate universală. Noi am propus într-o lucrare anterioară termenul de literaritate comparatistă. Dar indiferent de terminologie, rezultă limpede că unitatea de structură, fenomenologică
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
a fi recunoscută și tuturor textelor literare de pretutindeni, din toate literaturile lumii. Ele aparțin literaturii în măsura în care participă sau nu la literaritate. Această literaritate, peste tot verificată, poate fi numită, pentru a ne menține în tradiția goetheană, allgemeine Weltliterarität, o literaritate universală. Noi am propus într-o lucrare anterioară termenul de literaritate comparatistă. Dar indiferent de terminologie, rezultă limpede că unitatea de structură, fenomenologică și morfologică a literaturilor lumii, nu poate participa decât la aceeași unică esență sau substanță literară. Dacă
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
literaturile lumii. Ele aparțin literaturii în măsura în care participă sau nu la literaritate. Această literaritate, peste tot verificată, poate fi numită, pentru a ne menține în tradiția goetheană, allgemeine Weltliterarität, o literaritate universală. Noi am propus într-o lucrare anterioară termenul de literaritate comparatistă. Dar indiferent de terminologie, rezultă limpede că unitatea de structură, fenomenologică și morfologică a literaturilor lumii, nu poate participa decât la aceeași unică esență sau substanță literară. Dacă se admit pentru o astfel de realitate, la un nivel maxim
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]