649 matches
-
populare românești cu privire la facerea lumii. Alcătuit din 156 de versuri, distribuite în cinci tablouri, acest poem cosmogonic dezvoltă o temă pe care o găsim și în alte opere eminesciene: Luceafărul, Sărmanul Dionis, Rugăciunea unui dac, Povestea magului călător în stele, Memento mori, Gemenii, Mira. Poetul integrează omul naturii și spațiilor ei cosmice, în această meditație filosofică despre spațiu și timp, despre existență (fortuna labilis), având și caracter de satiră, în versurile referitoare la soarta geniului pe pământ și în eternitate. În
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
cu consistență la persoana a III-a. Acest "tu" este îndepărtat de ceilalți, sau el însuși îi îndepărtează, astfel încît, mai degrabă decît să-și confirme reciproc subiectivitatea, imaginea acestui "tu" trece într-un monologism autistic. Pronumele "tu" devine un memento al înstrăinării, o criză de subiectivitate mai curînd decît o împlinire. Drept consecință, "tu" nu se poate niciodată identifica cu cititorul, și nici cititorul nu este corespondentul simetric al acestui "tu", "eu"-ul. Pur și simplu nu există aici nici un
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
o narațiune a experienței personale impunînd copilului morala a ceea ce este de învățat. Și după aceea, în diateza pasivă, care încearcă să elimine accentul uman din imagine, ei trebuie să „redacteze” experimentul respectiv. Dacă cele menționate mai sus sînt un memento al faptului că narațiunea este un mod care, direct sau mai degrabă indirect, activează aproape orice aspect al activității umane, rămîne să subliniez că următoarele capitole se ocupă, aproape în întregime, de narațiuni într-un sens mai restrîns: narațiuni literare
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
găzduind, în majoritatea paginilor, dacă nu în exclusivitate, un bine alcătuit și foarte interesant dosar tematic. De la numărul 4/2000 V. se prezintă într-o formă grafică modernizată, cu coperta ilustrată cu opere de artă grafică de ținută. Temele sunt Memento Radu G. Țeposu (5/2000), Mircea Eliade (6-7/2000, cu texte de Mircea Handoca, Gilbert Durand, Edgar Morin, Moshe Ydel, Alain Paruit, Emil Cioran, Eugen Ionescu, Vintilă Horia, Monica Lovinescu, Virgil Ierunca, Ioan Petru Culianu, N. Caranica, Basarab Nicolescu, Al.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290469_a_291798]
-
Analize, 184-189; Pop, Transcrieri, 125-140; Vartic, Spectacol, 69-74; Gheorghe Grigurcu, Poezia lui Ilarie Voronca, ST, 1978, 4; Piru, Ist. lit., 403-405; Mihai Zamfir, Poemul românesc în proză, București, 1981, passim; Marin Bucur, Poezie. Destin. Dramă, București, 1982, 122-136; Ion Pop, Memento: Ilarie Voronca, RL, 1983, 52; Ilarie Voronca, în Avangarda literară românească, îngr. și introd. Marin Mincu, București, 1983, 36-40, 131-152, 550-572, 683; Dan Culcer, Ilarie Voronca și „Cahiers du Sud”, VTRA, 1984, 155; Micu, Modernismul, II, 161-174; Mincu, Eseu, 285-290
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290646_a_291975]
-
înalțe dealuri, apoi munți, lumea îmbătrînește senescit, comoditatea discursului atît de obositoare, limbaj falsificat traseul neparcurs încă, fotolii de pluș, cotiere, în capăt locul liber în sensul de mers, fetița dinspre centrul vagonului hologramă pe apele ferestrelor, clame în păr memento de icoana dezvăluirii limbajului însuși! halta Supuru de Jos punct hidrologic, Cotele apelor rîurilor în copilăria radio, 11,57, după Cotele apelor Dunării, înaintea mesei de prînz, Crasna regularizări de maluri, lan de case vechi cu țiglă, locuitorii contururi ermetice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
amintiți (N. N. Răutu, Al. Bocăneț, devenit conferențiar la Univ. Cernăuți, Har. Băeșu, șt. Gheorghiade etc.). Directorii de dinaintea d-nei Cosma, deasemenea nu511 Pe multe din scrisorile trimise subsemnatului, profesorul Virgil Tempeanu aplica o ștampilă cu textul: Prietenii Culturii - Fălticeni, ca un memento al rodnicei activități culturale pe care a desfășurat-o acolo, În epocă. 512 Liderul Partidului Liberal din Județul Baia. 513 Dumitru Turculeț, institutor stabilit În Fălticeni. Fost elev al lui Virgil Tempeanu la școala Normală. A profesat ca Învățător la
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
erudite sau orale, citatul biblic și istoric, reminiscențe de mitologie antică, „figuri” ale tradiției creștin-medievale etc. Sub vălul alegoric, se petrece inițierea eroului, un tânăr vânător supus unui ritual cavaleresc, cu rătăciri și căutări, pe un parcurs oniric. Ca un memento sumbru, se profilează în peisaj umbra ruinelor (aici ale cetății Sarmis), tablouri cinegetice și pastorale descoperă natura, terifiantă sau radioasă, paradisiacă, se-ntâmplă întâlniri și „recunoașteri” al căror sens rămâne, mai adesea, criptic, ezoteric. Halucinantul țintirim de țară în care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285139_a_286468]
-
m-am uitat la Bistriceanu, avea ochii umezi, parcă, porniți pe lacrimi... Ochii lui Mircea erau înroșiți... el e omul tare, care nu plânge niciodată. Frunzele continuau să cadă în legănări calme.. Parcă te întâmpinau cu celebrele vorbe ale „trapiștilor”.. „Memento mori !” Ideea morții ne dădu fiori.. și, un fel de teamă puse stăpânire pe sufletul nostru. În „Patrat”, eram doar noi... și, castanii. Bieții copaci... și ei păreau niște octogenari obosiți, cu trupul supt de vlagă, retrași în lumea infinită
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
relicvelor vieții.. un carnaval al pârdălniciei vieții și a luptelor noastre zi cu zi, în scurtul circuit al vieții. O senzație de pustiire și tristețe nemărginită ne învălui. Da, așa este..!, murmură unul din colegi, adăugând cu un zâmbet trist. „Memento, homo, quia pulvis es et in pulverem reverteris !” subliniind fragilitatea și vremelnicia ființei omenești. M-am cutremurat.. Erau cuvintele adresate de Dumnezeu către Adam, după săvârșirea păcatului originar... Dangătul clopotului de la Mitropolie, mă smulse ca dintr-un somn adânc. Peste
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
fără rezerve, deși n-am putut să dau curs tuturor sugestiilor sale. Primele scrisori de la el sînt din 1966, cînd și-a început colaborarea la Ateneu, iar ultimele de la sfîrșitul anului 1983. Din aproape toate răzbate o „voce” îndrumătoare, un memento venit din experiențele directe - fericite sau nefericite - și din reflecțiile pe marginea cărților de literatură istorică și morală, cele care permit să constați adevărul acelui nil novi sub sole în viața de zi cu zi, în comportamente și mentalități. Profesorul
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
Dacia viitoare”. Publicistul se arată preocupat de istoria și literatura popoarelor. Scrie despre Revoluția franceză, îl interesează Istoria în cântecele poporare, susține rubrici ca „Revista politică” și „Revista științelor”. Dă un Curs facultativ de istorie modernă critică (1875) și un Memento de istorie universală sau Istoria în tablouri (1883). În „Literatorul” i-a apărut o suită de Studii literare, reproduse în două volume (1892-1893). Didactice, greoaie, dar dovedind o bună cunoaștere a culturii antice, studiile judecă literatura vremii în raport cu idealul clasic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287029_a_288358]
-
dat în românește o versiune în proză la Nevrozele lui Maurice Rollinat. SCRIERI: Etiam contra omnes, București, 1875; Curs facultativ de istorie modernă critică, București, 1875; O sută de adevăruri, București, 1875; Quelques vers. Au profit des blessés, București, 1877; Memento de istorie universală sau Istoria în tablouri, București, 1883; Ritmuri și rime, București, 1892; Studii literare, I-II, București, 1892-1893; Aquarele și poezii în proză, București, 1894. Traduceri: Catulle Mendès, Sanguine, București, 1889. Repere bibliografice: Augustin Z. N. Pop, Eminescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287029_a_288358]
-
mai tânăr -, slobozea acum urlete jalnice, persistente, care-ți induceau o stare de frică, de nesiguranță, de groază. Ce se întâmpla cu Haiduc? Erau aceste urlete nocturne un soi de rămas bun? Erau "cântecul lui de lebădă" și poate un "Memento mori"? Erau o trecere în revistă a propriei sale existențe și un adio luat cu ură și dispreț față de specia umană? Față de Homo Sapiens? Nu-mi pot da seama. Ceea ce știu cu siguranță e faptul că dezlănțuirea de urlete înfiorătoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
tulburat, Doamne! Ajută necredinței mele! Luminează-mă! ... Se lăsase întunericul peste țară și peste sufletele noastre debusolate. Era liniște în colivia noastră cu gratii; nu se auzea decât lătratul sacadat, ritmic și obstinat al roților la extremitatea șinelor ca un memento dureros al unei epopei dramatice: da-da, da-da, da-da... Pe fondul acesta de huruială neîntreruptă și înnebunitoare, sora noastră, Țuki, a făcut cunoscută mamei necesitatea îndeplinirii urgente a uneia dintre cerințele fundamentale, specifice organismelor vii: eliminarea materiei arse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
tensiunea narațiunii și de starea emoțională a personajelor. În esență, este vorba despre reproșul aruncat divinității pentru că suportă atâta suferință, barbarie și nedreptate pe pământ. De altfel, din dorința de a accentua mesajul cărții, autorul plasează, la începutul ei, un memento testamentar devastator: "Rândurile care urmează se constituie într-un avertisment adresat nepoților mei: Ileana, Matei și Victor, asupra celei mai abjecte creaturi de pe planeta noastră: Omul." Scris cu mână sigură, la vârsta apropiată de cea a apostolilor, romanul lui Victor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
se vedea nimic. Atunci mă întorceam în casă, serveam cafeaua și reveneam la fereastră șezlongul se profila, sfidător, la capătul aleii; am hotărât să-mi petrec ziua în grădină, să stau aproape de locul unde apărea și dispărea el, ca un memento oribil. M-am apropiat cu pași mărunți de capătul aleii. Îmi roteam privirea, mă prefăceam interesat de florile și legumele din jur. Printre frunze vedeam tot felul de gângănii, am zărit și câțiva viermi gelatinoși, încât mi-am reproșat că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
Hansi și cum a fost Împușcat Pepino, cum am fugit Încoace și abia În tren am aflat câte ceva despre ce se Întâmpla, și-n acel moment o rafală scurtă de armă automată reverberă Între zidurile metroului. A fost ca un memento sonorizat și amplificat la maxim de cimentul zidurilor, pentru cei care mișună cu metroul spre treburile de zi cu zi; poporul, da, ca să caște ochii și urechile și să ia aminte. Carol sărise de lângă mine și o luase la fugă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
filozofia spațiului mioritic. Această „coborâre" e întruchipată în poezia lui Eminescu în simboluri diferite „imagini ale unei mitologii neînchise" (Zoe D. Bușulenga) ce se concretizează în descrierea unor spații nelimitate, cum ar fi muntele imens unde își aveau sălaș zeii: (Memento mori) Două tipuri de spiritualitate se configurează în opera eminesciană una închisă, în care cunoașterea e imposibilă (spațiile descrise întruchipând simboluri ale regresiunii) și o alta deschisă cea dacică, în care limitele dintre cele două lumi nu există, cunoașterea și
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1385]
-
figurează ca un intermediar arhitectonic", ele fiind prezente în descrierea palatului Dochiei (făurit din „stânce sure", având drept stâlpi „munți de piatră", streașină „o pădure" toate fiind simboluri ale infinitului), dar și a domei celeste. Atingând, din „ceruri", culmile stâncilor, (Memento Mori). De asemenea, sunt descrise palatul zeilor daci și cetatea Soarelui , dar și grădinile din „monastirea alb-a lunei" ce se înalță pe „scări de flori". Toate aceste „corespondențe arhitectonice mitice" care „înalță în ceruri palatul și doma ca tainice
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1385]
-
tranzacție comercială are loc sau nu. Dacă cineva de la birou organizează o petrecere pentru altcineva și este necesar ca toată lumea să contribuie cu niște bani, ei o pot face folosind PayPal. De fapt, organizatorul poate să trimită fiecăruia câte un memento PayPal În e-mail, memento care să conțină instrucțiuni clare În legătură cu depunerea banilor. Site-ul ecommerce-guide.com notează că PayPal poate acepta bani de la cumpărător În trei moduri: Încasarea banilor de pe cardul de credit al cumpărătorului pentru orice tranzacții (plăți), debitarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
sau nu. Dacă cineva de la birou organizează o petrecere pentru altcineva și este necesar ca toată lumea să contribuie cu niște bani, ei o pot face folosind PayPal. De fapt, organizatorul poate să trimită fiecăruia câte un memento PayPal În e-mail, memento care să conțină instrucțiuni clare În legătură cu depunerea banilor. Site-ul ecommerce-guide.com notează că PayPal poate acepta bani de la cumpărător În trei moduri: Încasarea banilor de pe cardul de credit al cumpărătorului pentru orice tranzacții (plăți), debitarea unui cec pentru orice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
câmp de rune/hieroglife a marilor cetăți ale omenirii: Theba, Babilonul, Memphis, Roma, Sarmisegetuza. Zidul lor este surprins de ochiul poetului într-o acerbă încleștare cu timpul: Eu privesc și tot privesc/ La vo piatră ce însamnă a istoriei hotară..." (Memento mori). Această luptă, acest "însemn" se dă într-un perimetru al deșertului strigăt ubi sunt arborat de Vechiul Testament, care interpretează praful după cum acesta exprimă legea divină ("Căci este scris ca pulberea să se întoarcă în pământ cum a fost", Ecclesiastul
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
spre zidire, iar nu spre dărâmare" (Apostolul Pavel, II, Corinteni, 13,10) și-i îndeamnă pe oameni să se zidească unul pe altul (I, Tesaloniceni, 5,11) întru Iisus Hristos. * Ca într-o altă Biblie, în vasta dioramă a poemului "Memento mori" se topesc sensuri, parabole și lamentații. Episodul numit al "Greciei antice" poate fi mai bine revelat dacă ne oprim asupra Iliadei. Homer cântă aici zidul ca semn al gloriei omului. Dar el "nu se ridicase cu voia / Zeilor nemuritori
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
Euenos, 9, 62) Antiteza "altădată-acum" surprinde trecutul printr-o raportare, permanentă, la prezent. Eminescu va prelua acest raport de temporalitate dezvoltând mai mult ideea unui prezent decăzut. Iată câteva versuri din Alfeios și Antipater, pe tema "ubi sunt" (predominantă în Memento mori): Nu se mai văd așezări de eroi. Dacă dăinuie vreuna Nu-i înaltă cu mult peste câmpie." (Alfeios, 9, 101) " Unde ți-e fala, în lume vestită, Corintule doric? Unde de turnuri cununi? Unde străvechile-averi? Unde-ale zeilor temple, palatele
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]