405 matches
-
îl cheamă pleonastic: Monșerul meu. Dar, chiar dacă își cunosc numele, personajele preferă poreclele: Spiridon adoptă pentru Dumitrache porecla notorie de Titircă Inimă-rea, Chiriac și Ipingescu i se adresează cu Jupîne. Zița nu discută despre fostul soț decît în termeni drastici: mitocanul, pastramagiul. Rică însuși recurge la un pseudonim cînd scrie la gazetă: R.Vent, deși chapeaul articolului îi dezvăluie numele întreg. Leonida se adresează Efimiței cu „domnule”, iar ea lui cu „soro”. Un mediu bogat în porecle familiare este cel de La
Personajele. Porecle și diminutive by Horia Gârbea () [Corola-journal/Journalistic/4896_a_6221]
-
După ce Victor Rebengiuc a atacat-o pe prietena și colega să de scenă, Stela Popescu, într-un interviu, Alexandru Arșinel iese la rampă, declarând că Rebengiuc este un mitocan. "Este o ieșire în stilul lui Rebengiuc, mitocăneasca, atât (...) Nu este nimic surprinzător pentru colegii care îl cunosc (...) dar este caraghios, efectiv caraghios, un om probabil măcinat de o anumită stare a lui negativă (...) Din toată treaba asta nu suferă
Alexandru Arşinel: Victor Rebengiuc este un mitocan () [Corola-journal/Journalistic/67434_a_68759]
-
eleganța amfitrionilor, aerul unui musafir mal habillé și cârcotaș introdus pe scara din dos. Nobleței de spirit, în acest caz, nu-i șade bine decât alături de luciditate. Ca în fraza, des citată, a Maestrului florentin despre omenire, atât de potrivită mitocanilor României de azi, - ca să dăm un exemplu: Oamenilor, străduindu-se să nu le fie teamă, le place să se facă temuți de alții, iar agresiunea pe care o resping, în ce-i privește, ei o îndreaptă asupra altora, ca și cum, neapărat
Confortul cinismului by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15176_a_16501]
-
șura lu' baba Bidirel, o țigancă bătrână, mătușa celebrului viorist, Alexandru Bidirel, toată strada fremăta. Gelozia bărbatului ei, nea Suman, fost polițai, acum cărăuș de lemne, era cunoscută în aproape tot târgul. O brută de om, vulgar și fustangiu, un mitocan care disprețuia tot ce era sfânt și care dis de dimineață, în loc de rugăciune, suduia, de biserici, Dumnezeu, mănăstiri și sfinți, ca să nu mai zic, de neaoșa înjurătură cu trimiterea la origini.. pe care o molfăia cel putin de 30 ori
Proz? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83384_a_84709]
-
Cu nasul lui mic, de cățel, Zăpadă-adulmeca, nițel... Voia să știe,-mi dau eu seama, Pe unde, oare,-i umbla mama. El nu știa că nu mai are O mamă să-i dea de mâncare Căci un om rău și mitocan Lăsase-un biet cățel orfan... Lupu Lavinia - Gabriela Școala Gimnazială Dumbrăvița Mămăruța Din frunză-n frunză ea sărea, Toată lumea din pădure Pe ea singur - o privea, Mirându-se de-nfățișarea sa. Pete cafenii avea Peste măntiuța sa. Ageră și mititică
Reflexii de lumină, inocenţă şi magie by Petronela Angheluţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91757_a_92397]
-
într-o stațiune comercială, dar și a explorărilor petroliere din zonă. Rareș Bogdan a evocat anii 90, când a ajuns în Vamă ca student la Babeș Bolyai. El a amintit câteva terase celebre, cum ar fi Papa la Șoni sau Mitocanul, spunând că simte și acum în papile omleta pe care o mânca dimineața, în Vamă. ”Mi-e tare DROG locul acela”, a spus Rareș Bogdan, după care s-a corectat, ”mi-e tare DRAG”. Legendele urbane despre Vamă accentuează tocmai
Gafă simpatică a lui Rareș Bogdan, despre Vama Veche by Ion Voicu, ionvoicu () [Corola-journal/Journalistic/79496_a_80821]
-
fi mai bine să ne servim de interpuși. . - Prostii! sări Hangerlioaica. Să ne slujim de canalii, demercenari, în care nu poți avea încredere? Le roturier est lîche, vous savez.1 Esențialul este ca treaba să se facă de către Nu știi, mitocanul e laș (fr.). oameni de lume. Dacă vă arestează și vă dă în judecată, va fi un scandal enorm. Ar trebui să târască la tribunal toate familiile bune. Chestiunea ar lua proporții europene. După îndelungate discuții, se ajunse la încheierea
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
brodate din loc în loc și, dacă soarele pătrundea cu putere în cameră, se ridica în capul oaselor, se-ntindea și râdea, amețită de vise și singurătate. Asculta o vreme zgomotele din curte, lătratul lui Gioni, țipetele păunilor, ocărelile țiganilor, certurile mitocanilor și scârțâitul pompei de apă, iar apoi se pregătea de ieșire. Își spăla în lighean fața, subțiorile și sânii, își punea singura bluziță mai bună și scotocea o grămadă în geantă după rujul ieftin, mizer, înfășurat în carton de papiote
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-ncepea să zbiere ca o descreierată, ba că l-a văzut că fuma în pat și-o să-i dea foc la case, ba că nu i-a dat bunăziua, ba că nu-i place mutra lui... Toți erau pentru ea "mitocani", iar femeile "destrăbălate", "dezmățate", târâturi. Avea obiceiul să iasă-n curte ca să mănânce câte o farfurie de ciorbă, și-atunci trebuia să fie liniște, pentru că, înfulecînd sub cerul liber, Ma'am Catana se gândea la socotelile casei. Curtea fiind însă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
statuii luil Mihai Bravul și numai chef de comedii n-avea. Dar M-me Zamphiresco era propnetăreasa la care ședea cu chirie și care nu mau văzuse de două luni un ban de la el, iar Frosica - grațioasa lui ve-l cină, nevasta mitocanului de la numărul 14. Nu putuse refuz" cu nici un chip, mai ales că simțise, când sărutase mânuța înmănușată a amantei lui, acea strângere discretă care-i provoca ime-l diat o erecție, pe care hainele țepene cu greu o puteau ascundea De câte ori
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ești zmucit curând încoace și-ncolo de-a lungul vechii Căi a Moșilor, atât de îngustă, încît poți crede că treci printr-un canal de calcar și tencuială, nu prea adânc, prin praful căruia se vede, undeva deasupra, cerul. Un mitocan își face brutal loc cu coatele, altul îți pune-n brațe papormța lui cu găini vii, pline de găinaț, un al treilea-ți suflă-n față damf de țuică și de cârnați cu usturoi. Pe geam se perindă aceleași case
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
strâmbau unele-n altele), să întărîte curcanul cîntîndu-i "Sîc că n-ai mărgele/ Roșii c-ale mele", să se uite uimit la păunul și păunită aduși o vreme de cineva din curte și puși să conviețuiască, după plasa cotețului, cu mitocanul mărgelat și să se-nalțe, zi de zi, în aer, purtat deasupra tuturor de uriașii blânzi în țara cărora ajunsese: mama, tata, vecinii, vânzătoarea de la alimentară, toți giugiulindu-l, toți pupîndu-l și-apoi înălțîndu-l extatic în văzduh, purtîndu-l prin aer
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și mă ucidea. Pentru mine, care nu ajunsesem încă să mă adaptez la cea în care trăiam, la ce bun o altă lume? Deja simțeam că aceasta de acum nu era făcută pentru mine, ci pentru o mână de nerușinați, mitocani, cerșetori înnăscuți, înfumurați, prostănaci, lacomi, pentru oameni creați pe măsura ei, capabili să implore și să-i flateze pe mai marii pământului și ai cerurilor, ca acest câine hămesit care, în fața măcelăriei, se dă de ceasul morții să i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
o locuință pentru a putea ști ce-i acela spațiu privat. Ei nu au un spațiu în stăpânire. Proprietatea asupra pământului îți dă o anume responsabilitate. Și un anume bun-simț. Ei se duc „acasă în Gara de Nord“. Nu au o casă, Mitocanul se numește astfel și pentru că, la el, ulița, scara blocului sunt un fel de hol, o extensie a propriei locuințe. Aurolacii devin oarecum periculoși tocmai din cauza acestei indistincții. Dacă lucrurile pe care le fac acum s-ar petrece la ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
coleg de-al nostru, apartamentul după ce-i dăduse cheia lui Johnny pentru o întrevedere: dezastru. Patul rupt, dulapul dizlocat, caloriferul smuls din perete și chiuveta îndoită. Ne povestea ăla cu o moacă năucită, iar noi ne tăvăleam de râs. ― Și mitocanul ce-a zis? se informează Ovidel. ― Ce să zic, mă, spune Johnny ( mitocanul, de!), era al dracului de sălbatică persoana, iar eu nu puteam să o tratez cu refuz. ― Bine, mă, da’ să rupi lucrurile? ― Adevărul e că erau cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
întrevedere: dezastru. Patul rupt, dulapul dizlocat, caloriferul smuls din perete și chiuveta îndoită. Ne povestea ăla cu o moacă năucită, iar noi ne tăvăleam de râs. ― Și mitocanul ce-a zis? se informează Ovidel. ― Ce să zic, mă, spune Johnny ( mitocanul, de!), era al dracului de sălbatică persoana, iar eu nu puteam să o tratez cu refuz. ― Bine, mă, da’ să rupi lucrurile? ― Adevărul e că erau cam șubrede; chiar, Adriene, ia mai înnoiește, neică, chestiile pe acolo, că n-o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
ai nici un motiv să te dai de ceasul morții cînd încă nici bine n-ai avut răgaz să-i pui pe toți în temă cu ce urmează să se întîmple. Cît despre creierele spălate, mințile înguste, fețele necioplite și alți mitocani, n are rost să-ți bați capul, sînt pline de ei toate facultățile, retardați cu pile sau tocilari înveterați cărora le e paralel dacă trăiesc pe Lună, pe Marte sau într-o dictatură comunistă. — Zic și eu, reia Roja, cacealma
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
câștigase premiul cel mare la bâlci, doar ca să i se spună apoi că se făcuse o greșeală. Cu toate astea, mi-am spus eu, ar fi trebuit să mă aștept la așa ceva. Nimic nu seamănă așa de mult cu un mitocan de pe stradă ca o femeie bogată. Odată Întors În apartamentul meu, mi-am turnat ceva de băut și apoi am Încălzit niște apă să fac baie. Mi-am pus pe mine capotul pe care-l cumpărasem de la Wertheim’s și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
n-avea încredere în intelect și care nu suporta cuvintele. Poate că era singurul motiv pentru care reacționase la el. —Ești... singură? N-ai prieteni? Nu ești măritată? Ea râse. — În zilele noastre, întrebarea corectă este: de câte ori? —Scuze. Am fost mitocan! — Îți ceri scuze de multe ori. Omului mai că-i vine să te creadă. În orice caz: de două ori. Prima oară a fost o nebunie trecătoare, pe la douăzeci și ceva de ani. Nimeni n-a fost de vină. Al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
despre România mea, România care m-a făcut nostalgic, da’ nostalgic În sens elitist. Firește - ceea ce neocomuniștii nu vor afla vreodată! e vorba de perioa da interbelică. Nu erau televizoare, nu era e-mail, nu era Pepsi, dar nu erau nici mitocani, grobieni, țigani, mizerie, corupție, răutate. Dar să citez din ilustrul critic :”...Calea Victoriei, cu mașini, trăsuri și o mulțime de oameni, Într-o zi Însorită. [...]Mașinile trec prietenos, printre pietoni. Un domn se plimbă relaxat, cu mîinile Împreunate la spate. Recla
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
efeminat ca o declarație de dragoste. În timpul acesta, poate săruta mîna unei doamne din public, oferi o floare alteia, mîngîia buclele alteia. Spunînd: printre frazele discursurilor doar doamnelor din sală: "Pardon... scuzați... bonsoar... vai, să nu paț vreun conflict cu mitocanul (îl indica pe soțul doamnei)". RICĂ: Fraților! Doamnelor! Un moment, onorabile concetățene. Fiindcă unii dintre domnii alegători au început să plece, vă mai spun un singur cuvînt. Ce zicem noi? Noi aclamăm munca, travaliul care nu se face deloc în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
privirea ochilor albaștri, și-i era limpede aluzia, păi, n-are decât să se uite-n oglindă ca să vadă câte parale face și, totodată, să-i vadă și pe bărbații ăia fatali la care o trimite, faliți, frumoși ca dracu’, mitocani, mârlani, iresponsabili, cretini și puși pe rele, drept pentru care ea, una, chiar nu vede rostul, păi, dacă e să-și mănânce amarul pe-aici, prin țara asta de rahat, încă și mai rău i-ar fi măritată, păi, asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
face cu decența obligatorie în casa părinților mei. Uneori, la băutură, se spun lucruri fără a judeca prea mult. Și cum Iorgu a exagerat puțin cu paharul... Te rog, Marius, suntem deja avizați cu toții asupra manierei lui de comportament. Un mitocan alunecos și obraznic. "Te port mereu, în gândul meu, pe tine ..." se aude deodată vocea ușor graseiată a solistului pe ritmul unei melancolice melodii. Marius se apleacă spre Smaranda. Vrei să dansăm? Cu multă plăcere. La celălalt capăt al camerei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Wilhelm Menzel, zis și "Hansel", datorită ochilor azurii candizi și feței inocente care-l făceau să pară la fel de neajutorat ca și personajul fraților Grimm, așteptase nerăbdător pe hol, convins că va primi imediat dezlegare din partea comandantului său să zvârle afară mitocanul personaj care se comportase ca și cum s-ar fi aflat într-un bordel infect și nu într-o serioasă unitate militară germană. După un scurt moment de mirare, răspunde răspicat: Jawohl, Herr Major!143 Von Streinitz se ridică în picioare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
cereau acum, după puterile lor karmice, să li se facă dreptate. Ella, de exemplu, credea că merită din plin mașina de spălat : avea doi copii și de ani de zile le spăla hăinuțele cu mâna. Pe deasupra, îi mai făcea și Mitocanul zile fripte. Imediat cum a aflat că a câștigat a sărit în sus, a pupat pe toată lumea și a dat pe gât un pahar de șampanie. Însă la scurtă vreme după aceea lucrurile au început să se complice. După nici
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]