461 matches
-
nu au forme speciale măcar pentru neutrul anominal, așa cum au alte limbi? (ii) De ce pronumele neutre anaforice folosesc forme de feminin singular în contextele anominale, dar forme de masculin singular în contextele anaforice, cu antecedent nominal? (ii) Ipoteza nespecificării Problema omonimiilor generalizate poate fi rezolvată prin analizarea substantivelor neutre ca lipsite de gen, așa cum a propus Farkas (1990). Am avea în vocabular substantive cu trăsăturile [f +f +sg], [f +sg], [f -f +pl] (sau [f +m +pl]156) și [f +pl
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
le-am aflat azi. e. Câte am învățat astăzi! e'. *Câte le-am învățat astăzi! Se poate ca diferențierea între cele două tipuri de pronume neutre să se fi produs prin presiunea internă a limbii, din nevoia de a înlătura omonimia dintre forme cu structură internă diferită. Pronumele cu antecedent nominal trebuie să aibă forma impusă de coreferențialite, masculin singular. În evoluția internă a limbii, pronumelor anominale li s-a atribuit o altă formă tocmai pentru a arăta că nu sunt
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
essentially a property of language use (or linguistic performance), while the (competence) grammar of agreement is nothing more than a system of constraints requiring certain token identities, and hence inducing compatibility of certain lexically specified information." (1994: 61). 18 Din cauza omonimiei f.sg. = n.pl. la nominativ, ambele glose sunt acceptabile, deci acordul participiului este ambiguu între formal și semantic. 19 Pentru exemplele de acest tip există și analiza alternativă cu elipsa unui nominal plural, subînțeles din enunțul anterior. Dacă adoptăm analiza că
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
din poziția de subiect se referă la acțiuni cu actant +uman. 115 Sunt atestate și exemple cu adjectiv (Să greșești e omenesc, www.de-blog.net), dar acestea apar prin migrarea unor termeni din clasa adjectivului în clasa adverbului (dată fiind omonimia dintre mulți termeni aparținând celor două clase). 116 Pe internet (pe forumuri) se pot găsi și exemple cu acord la persoana a III-a: Bad Boy Blue, Chelu și subsemnatul vă așteaptă provocările (forum.softpedia.ro). Trebuie să presupunem că
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Acțiunea, personajele, situațiile pe care structura de suprafață le propune, la nivelul conținutului reprezintă verigi exterioare de legătură, în dialectica minte conștientă-minte subconștientă. Veriga interioară a acestei relații o realizează limbajul, printr-o sintaxă specifică, incluzând anomalii sintactico-semantice de tipul omonimiei sintactice, al sinonimiei sintactice, al elipsei, distorsiuni topice, inconsecvențe la nivelul propozițiilor etc. Sunt trăsături care activează mecanismele psihologice (misterul, suspansul, șocul, surpriza) fundamentale transformării. Semnificația metaforei terapeutice nu constă în componentele structurii de suprafață, ci în modelele, tiparele subiacente
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
este proprie fiecărei limbi. Sunt tipare ce contribuie pe de o parte, la apariția conceptelor noi (Universitate: Universitate Tehnică, Universitate de Medicină, Universitate Populară de Artă), iar pe de altă parte, au relevanță prin mutațiile semantice de contiguitate care generează omonimia (lexicală/ morfologică): lac - produs cosmetic; lac - produs chimic pentru întreținerea locuințelor; lac - întindere de apă etc.). Eugen Coșeriu consideră metasemia un tip de metaforă cognitivă ("expresie unitară) și/ sau estetică ("spontană și imediată a unei viziuni, a unei intuiții poetice
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
medicali sunt compatibili sub aspect funcțional: dacă "migrenă" circulă în lexicul comun, există in vivo, varianta sinonimică, hemicranie, are o sferă funcțională limitată, existând doar in vitro. Variabilitatea inter- și intradisciplinară asigură flexibilitatea conceptual-semantică a unităților terminologice, conducând la dezvoltarea omonimiilor: metro- dobândește valori semantice pe "orizontală", diferite în domeniul muzicii, în poezie, fizică, matematică, botanică, astrologie, medicină. Cardio- dispune de o mare variabilitate "pe verticală", fiind utilizat intradisciplinar, în medicină (anatomie, cardiologie, histologie). Variantele omonimice ale prefixoidului angio- sunt diferite
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
în direcții opuse și care au referenți diferiți: extra-/intra; infra-/epi-. Opoziția de sens se poate stabili fie pentru prefixoide, fie pentru cel de-al doilea element: exogen- endogen; microcit - macrocit (gr. μακρο-, μακρός "mare"; κυτο-, ύτος "celulă"). Sursele omonimiei afixoidale (N. Andrei, 1987) trebuie căutate în procese diacronice diferite. Există: (1) variante omonimice cu o singură invariantă: gr. cata- "în jos" este folosit cu sensul de "degradare": catabolism, catalepsie, cataliză; (2) omonime care au două invariante: dis-(dys-), eco-
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
explicită sau implicită, disimulată sub aparența discursului obiectiv (de exemplu, selecția anumitor informații, modul de prezentare, imaginile ilustrative presupun opțiuni subiective); - nivelul lexicosemantic se evidențiază prin diversitate lingvistică, prin utilizarea variantelor lexicale literare, prin sinonimie (lexicală, sintactică și stilistică), prin omonimia valorificată în jocuri de cuvinte; sunt inserate frecvent citate, maxime, parafraze ori formulările stereotipe specifice culturii media; - nivelul morfosintactic nu are mărci distinctive, apelând la elemente ale stilului artistic: construcții retorice (interogații și exclamații retorice, gradații, enumerări, recurență, sime trie
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
model de poeti citate. Apelând la un discurs poetic caracterizat prin ambiguitate și ermetism (trăsături specifice poeziei moderniste), poetul propune și o viziune inedită asupra actului creației. Prima caracteristică este evidentă chiar din titlu, care creează o imagine sinestezică prin omonimia substantivelor timbru (marcă poștală, semnificativă prin imaginea emble matică/tonalitate distinctivă a unei linii melodice) și ambiguitatea definitorie pentru lirica modernistă. Se sugerează astfel ideea că poezia modernă trebuie să reflecte coerența lumilor fizice și spirituale figurativ - ca în pictură
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
de iubire pronunțat teluric, definirea în registrul derizoriului (guraliv și de nimic) subliniază antiteza romantică dintre Cătălin și Hyperion. Deși cuprinsă încă de nostalgia iubirii ideale pentru luceafăr, Cătălina învață lecția de iubire pământească a celui deo seamă cu ea (omonimia prenumelor subliniază apartenența la aceeași lume a „devenirii întru devenire“). Cea dea treia parte (strofele 65-85, în care se asociază pastelul cosmic și poemul cosmogonic, elegia și meditația filozofică) este centrată asupra planului cosmicuniversal. Rupt din lumea fizică, luceafărul recuperează
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
prin motive literare frecvente în lirica simbolistă: solitudinea, ploaia, somnul (ca prefigurare a morții), nocturnul (valorizat negativ, ca timp agonic, al spaimei de moarte, al angoasei existen țiale). Titlul evidențiază motivul poetic principal, locuința lacustră. Ambiguitatea regimu lui gramatical (lacustră - omonimie între substantiv și adjectiv) conferă termenului de intitulare valoarea unui simbol în jurul căruia este centrată viziunea poetică. Acesta se struc turează pe 2 planuri. Planul realității exterioare schițează imaginea unei lumi amenințate de un nou potop, în timp ce planul realității interioare
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
de "incertitudine", ambiguitatea fiind una dintre formele pe care le îmbracă incertitudinea. Alteori, ambiguitatea este definită ca posibilitate de a da două sau mai multe interpretări unei construcții sau unui component al ei, ca o consecință semantică a fenomenelor de omonimie și de polisemie; ambiguitatea este clasificată ca fiind lexicală, morfologică, sintactică și pragmatică, în funcție de tipul de omonimie prezent în construcție, și lexicală, dacă apare ca o consecință a polisemiei: a) propoziția Pe ea o vizitează vara conține o ambiguitate lexicală
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
posibilitate de a da două sau mai multe interpretări unei construcții sau unui component al ei, ca o consecință semantică a fenomenelor de omonimie și de polisemie; ambiguitatea este clasificată ca fiind lexicală, morfologică, sintactică și pragmatică, în funcție de tipul de omonimie prezent în construcție, și lexicală, dacă apare ca o consecință a polisemiei: a) propoziția Pe ea o vizitează vara conține o ambiguitate lexicală, ca urmare a prezenței omonimiei lexicale dintre vară - "anotimpul cald" - și vară - "rudă"; b) propoziția Am programat
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
este clasificată ca fiind lexicală, morfologică, sintactică și pragmatică, în funcție de tipul de omonimie prezent în construcție, și lexicală, dacă apare ca o consecință a polisemiei: a) propoziția Pe ea o vizitează vara conține o ambiguitate lexicală, ca urmare a prezenței omonimiei lexicale dintre vară - "anotimpul cald" - și vară - "rudă"; b) propoziția Am programat o întîlnire cu presa conține o ambiguitate morfologică, datorită omonimiei gramaticale a formei verbale am programat, care poate fi interpretată ca "singular" sau ca "plural"; c) enunțul grija
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
consecință a polisemiei: a) propoziția Pe ea o vizitează vara conține o ambiguitate lexicală, ca urmare a prezenței omonimiei lexicale dintre vară - "anotimpul cald" - și vară - "rudă"; b) propoziția Am programat o întîlnire cu presa conține o ambiguitate morfologică, datorită omonimiei gramaticale a formei verbale am programat, care poate fi interpretată ca "singular" sau ca "plural"; c) enunțul grija părinților nu spune explicit dacă este vorba despre grija pe care părinții o poartă copiilor sau de cea pe care copiii o
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
rezultat din posibilitatea de a interpreta semantic diferit un cuvînt sau o construcție, în funcție de context; ambiguitatea are adesea funcție ironică (mai rar, și de intensificare prin repetiție), apropiată de aceea a jocului de cuvinte. Ambiguitatea stilistică poate fi realizată prin omonimie, polisemie și încadrare sintactică în context. Ambiguitatea contextuală stilistică se poate obține și prin intervenția tropilor: astfel, metonimia și antanaclaza sînt considerate figuri definite prin ambiguitate. Numeroasele interferențe posibile cu alte figuri retorice (metonimie, antanaclază, calambur) conduc la concluzia că
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
ceea ce s-a spus în mod explicit cu altceva, care nu este exprimat ca atare, dar pe care interpretantul îl degajă ca fiind implicit în actul de comunicare. Inferențele interpretative au un rol important în realizarea dezambiguizărilor în cazurile de omonimie și de polisemie, prin apelul la informațiile contextuale nonlingvistice pe baza cărora se pot realiza selecții ale semnificațiilor. Ca atare, într-o sală de sport sau într-o discuție între sportivi, primește probabilitate maximă de utilizare semnificația "aparat de gimnastică
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
serviciu financiar", dar aspectul contextual devine suficient pentru a face diferențiarea în cazul unor enuțuri precum Am stat mult în casă, Mi-am construit o casă, unde semnificația "locuință" conduce la ideea omonimului. În mod similar se rezolvă polisemiile și omonimiile de la nivel morfologic și sintactic. Prin urmare, inferențele posibile pot primi uneori caracter de necesitate în a n a l i z a d i s c u r s u l u i, acesta fiind singurul în măsură să
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
reprezintă regula de existență a acestor unități, în vreme ce monosemia are o manifestare redusă, limitată la unele cazuri speciale. De aceea, M. Bréal a considerat-o ca aflîndu-se în centrul cercetărilor semantice. O problemă specială apare în legătură cu distincția dintre polisemie și omonimie, ținînd cont că, în ambele cazuri, există aceeași formă a limbii căreia i se asociază mai multe semnificații. În principiu, se consideră că polisemia presupune o înrudire constatabilă a semnificațiilor întrunite de o formă (de ex., cap) și că este
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
cazuri, există aceeași formă a limbii căreia i se asociază mai multe semnificații. În principiu, se consideră că polisemia presupune o înrudire constatabilă a semnificațiilor întrunite de o formă (de ex., cap) și că este, de aceea, deosebită atît de omonimie, cît și de ambiguitate, care presupun valori semantice fără legătură între ele (de ex., bancă). Totuși, uneori, și în cazurile de polisemie, legătura dintre semnificații este greu de sesizat din punct de vedere sincronic, dar ea devine evidentă din perspectivă
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
suficient de mare încît să excludă întrutotul metafora. Etimologia sancționează însă în mod clar situația și exclude polisemia. De aici, rezultă că teoria polisemiei implică numeroase aspecte, care nu sînt întotdeauna observabile pentru vorbitorul obișnuit. V. capitalizare, lexem, monosemie, nominație, omonimie, praxem, reglare. DUBOIS 1973; GREIMAS - COURTES 1993; DUCROT - SCHAEFFER 1995; DSL 2001; DETRIE - SIBLOT - VERINE 2001, VARO - LINARES 2004. IO POLITEȚE. Politețea reprezintă o constantă a comunicării umane, care înlesnește procesele comunicative prin procedee diferite de la o comunitate la alta
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
se mai poate preciza dacă C se referă doar la perioada din Noua Guinee, sau dacă este inclusă și perioada în care ei se cunoșteau deja, în Olanda. Folosind un termen derivat din lingvistică, ne-am putea referi aici la "omonimie" cronologică. Așa cum, în anumite contexte, este imposibil de stabilit dacă termenul bancă se referă la o instituție financiară sau la obiectul pe care te așezi într-un parc, tot așa în acest caz este imposibil de stabilit la ce perioadă
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
te așezi într-un parc, tot așa în acest caz este imposibil de stabilit la ce perioadă din fabulă trebuie să facem referire. Și, așa cum este posibilă folosirea calambururilor pentru a obține anumite efecte (confuzie, umor, simțul absurdului), tot astfel omonimia cronologică. Oricum, în cazul lui Massuro ne-am confruntat deja cu urme de confuzie între perioadele din Olanda și Noua Guinee. Distanța: tipuri Prin "distanță" înțelegem că un eveniment prezentat în anacronism este separat de un interval, mai mare sau
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
mare număr de fenomene. Prin urmare, în acest caz alegerea noastră trebuie să fie prima din aceste soluții. Astfel, stabilim drept durată primară perioada dintre întîlnire și scriere. Dacă, așa cum am propus mai sus, vedem fragmentul C ca pe o omonimie cronologică, atunci această retroversie devine una mixtă: începînd dinaintea întîlnirii din Potapègo și continuînd pînă la moartea lui Massuro. Cu toate că am dat numai exemple de retroversii, același lucru se aplică și pentru anticipări deși acestea se petrec mult mai puțin
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]