807 matches
-
se încrucișa cu calea ferată, care urcă dinspre platoul de exploatare a cărbunelui, Ponor. În acel punct de încrucișare a celor două drumuri, adică cel de fier și cel de piatră, a fost un mic lac cu apă curată și peștișori, înconjurat de mesteceni, iar calea ferată despărțea foarte frumos mlaștina de lac, exact ca o separare între bine și rău. Locomotive ce tractau trenurile forestiere Bine-nțeles acel loc de trecere a căii ferate forestiere era amenajat în așa fel
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
plutitor) care avea inventarul obligatoriu complet de vase-cratițe tigăi, tacâmuri, filtru de apă dintr-un fel de piatră poroasă și unelte de prins pește. Dacă îi spuneam lui Costică Ioța că ne e foame, arunca repede o undiță, prindea niște peștișori mărunți, îi curăța, îi tăia în două dealungul și îi punea în tigaia de prăjit, cu oasele în jos. Prin prăjire, oasele se calcinau (cine l-o fi învățat oare) și în loc să te înțepe, deveneau moi precum creta și nici
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
ca vârfuri ale evoluției vegetale, au biocâmpurile cele mai excedentare, În ansamblul plantelor, excedentare de felul lor. Fripturica Însăși - las deoparte concesiile făcute când Cristi nu-mi oferă ceva chiar pe plac - este la fel, excedentară: un șoarece ori un peștișor... pentru care fac ca toți dracii. Cristi nu Înțelege nici acum de ce am refuzat niște delicatese - zice el - pe care le-a Împărțit cu mine: midii. Păi acelea sunt taman pe dos, adică deficitare. Orice pisică are un biocâmp excedentar
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Nobel -, seamănă grozav cu un pește imens, cel puțin În ochii Încețoșați de bezna apei ai vreunui rechin, care s’ar delecta cu vreunul dintre ei. Că aspectul pisciform e datorat poate nevoii de a Învinge rezistența apei, ca fiecare peștișor În parte, e o altă poveste, dar ceva care-i aduce foloase. Prea mare peștele ăsta pentru gura mea, Își spune rechinul făcând cale Întoarsă sau privind În altă parte. Și chiar dacă Îndrăznește să se apropie, clarificându-și astfel privirea
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
foloase. Prea mare peștele ăsta pentru gura mea, Își spune rechinul făcând cale Întoarsă sau privind În altă parte. Și chiar dacă Îndrăznește să se apropie, clarificându-și astfel privirea, pățește ca măgarul lui Buridan: până să se decidă pe care peștișor să-l Înșface, bancul e departe, iar el rămâne flămând dacă nu se răzlețește vreun peștișor prostuț. Pe planeta noastră, albastră de atâta apă, un ocean În care uscatul e mai degrabă insular, avem ceva „rechini“. Cel puțin doi, Între
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
În altă parte. Și chiar dacă Îndrăznește să se apropie, clarificându-și astfel privirea, pățește ca măgarul lui Buridan: până să se decidă pe care peștișor să-l Înșface, bancul e departe, iar el rămâne flămând dacă nu se răzlețește vreun peștișor prostuț. Pe planeta noastră, albastră de atâta apă, un ocean În care uscatul e mai degrabă insular, avem ceva „rechini“. Cel puțin doi, Între care Europa e obligată să-și adune Într’un „banc“„peștișorii“, adică țările. Ce nu poate
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
dacă nu se răzlețește vreun peștișor prostuț. Pe planeta noastră, albastră de atâta apă, un ocean În care uscatul e mai degrabă insular, avem ceva „rechini“. Cel puțin doi, Între care Europa e obligată să-și adune Într’un „banc“„peștișorii“, adică țările. Ce nu poate aduna va ajunge desigur prânzul rechinilor. Un pește, cu ghilimele, dar mare? Nu Înseamnă oare asta o pierdere de suveranitate pentru fiecare peștișor, la fel cu ghilimele? Desigur, căci din acel moment „bancul“ e cel
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
doi, Între care Europa e obligată să-și adune Într’un „banc“„peștișorii“, adică țările. Ce nu poate aduna va ajunge desigur prânzul rechinilor. Un pește, cu ghilimele, dar mare? Nu Înseamnă oare asta o pierdere de suveranitate pentru fiecare peștișor, la fel cu ghilimele? Desigur, căci din acel moment „bancul“ e cel care-și caută drumul, nu fiecare „peștișor“ de capul lui. Are bancul, acela din Natură desigur, un șef? Nicidecum. Și așa, bionica ne Învață că trebuie să lăsăm
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
va ajunge desigur prânzul rechinilor. Un pește, cu ghilimele, dar mare? Nu Înseamnă oare asta o pierdere de suveranitate pentru fiecare peștișor, la fel cu ghilimele? Desigur, căci din acel moment „bancul“ e cel care-și caută drumul, nu fiecare „peștișor“ de capul lui. Are bancul, acela din Natură desigur, un șef? Nicidecum. Și așa, bionica ne Învață că trebuie să lăsăm căutarea drumului În seama unui Parlament al Europei, nu al unui președinte. Bionică până la capăt: Un banc este alcătuit
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
capul lui. Are bancul, acela din Natură desigur, un șef? Nicidecum. Și așa, bionica ne Învață că trebuie să lăsăm căutarea drumului În seama unui Parlament al Europei, nu al unui președinte. Bionică până la capăt: Un banc este alcătuit din peștișori aparținând aceleiași specii și se păstrează așa orice-ar fi, precum corpul nostru care respinge orice celulă străină, inclusiv inima grefată, chiar dacă asta Însemnă sinucidere... Cam asta trebuie să facă și Uniunea Europeană, cu sau fără peștișorul numit România Într’Însa
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
banc este alcătuit din peștișori aparținând aceleiași specii și se păstrează așa orice-ar fi, precum corpul nostru care respinge orice celulă străină, inclusiv inima grefată, chiar dacă asta Însemnă sinucidere... Cam asta trebuie să facă și Uniunea Europeană, cu sau fără peștișorul numit România Într’Însa: nu cumva să se nimerească În banc vreun pui de rechin care să crească ciugulind peștișorii din jur. În Natură asta nu se poate, dar Între oameni, țări adică, da. Și-mi alunecă gândul la țara
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
orice celulă străină, inclusiv inima grefată, chiar dacă asta Însemnă sinucidere... Cam asta trebuie să facă și Uniunea Europeană, cu sau fără peștișorul numit România Într’Însa: nu cumva să se nimerească În banc vreun pui de rechin care să crească ciugulind peștișorii din jur. În Natură asta nu se poate, dar Între oameni, țări adică, da. Și-mi alunecă gândul la țara care s’a Întregit În aceeași vreme În care altele s’au divizat. Altfel spus, Îmi doresc să fiu păzit
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
mecanică pentru care Cristi a picat un examen, „momentul de inerție“, mă plimb dezinvolt pe muchea gardului Radioului ieșean privindu-vă, s’am ce năduf vărsa În fața microfonului. Dar, acum, vă iert, povestindu-vă cum am băgat În răcori un peștișor acolo, În laboratorul lui Cristi. Unul cam prostuț cu gramul lui de creier, dar - deocamdată - paradoxal de isteț. Pentru că, „deținut“ Într’un borcan Închis ermetic, ca nu cumva să miroase sau să pipăie ceva, În bezna pânzei negre care acoperea
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
proverbial - mă apropiam de el. Și a „făcut pe el“ de frică, cel puțin așa a arătat analiza apei... Simplu, mi-a simțit biocâmpul, care nu poate fi ecranat decât de distanță. Cristi a fost atunci diabolic: Apropiindu-i alt peștișor, din aceeași specie, concurentul la hrană adică, l’a băgat iarăși În răcori. Dar, dezamăgire: Apropierea unui rac nu l’a impresionat deloc: acela se hrănește cu cadavre... În sfârșit, Cristi, care se ținea departe știind că are un biocâmp
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
adică, l’a băgat iarăși În răcori. Dar, dezamăgire: Apropierea unui rac nu l’a impresionat deloc: acela se hrănește cu cadavre... În sfârșit, Cristi, care se ținea departe știind că are un biocâmp „pisicesc“, s’a apropiat, Întru groaza peștișorului. Care și-a revenit abia după ce Cristi a fost Înlocuit de o fată - mi-a plăcut și mie, darmite lui Cristi... - căci avea biocâmpul la antipod. Totuși peștișorul a rămas prostuț: a făcut ca toți dracii pentru o bucată de
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
departe știind că are un biocâmp „pisicesc“, s’a apropiat, Întru groaza peștișorului. Care și-a revenit abia după ce Cristi a fost Înlocuit de o fată - mi-a plăcut și mie, darmite lui Cristi... - căci avea biocâmpul la antipod. Totuși peștișorul a rămas prostuț: a făcut ca toți dracii pentru o bucată de fier, care nu-l putea mânca, dar s’a bucurat pentru una de aluminiu, pe care n’o putea - de asemenea - mânca. Și astea au deci „bio“câmp
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
s bun de consilier la Patriarhie? Dar mi s’a făcut foame. Și, vânător cum sunt, să aleg, nu să mă mulțumesc cu ce găsesc, precum hoitarul/gunoierul de „concurent“: un șoricel - de aceeași factură energetică ca mine - ori un peștișor - la fel. Cât de „papă lapte“ n’aș fi, prefer chișleagul - mă rog - smântâna de pe el. Căci doar covăsindu-se laptele capătă exact biocâmpul meu, grație bacteriilor lactice. Opresc aici exemplificarea cu o nedumerire: cum puteți voi Înfuleca orice, pentru ca
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Dalsi., 2001 Sorgul roșu, Ed. Cartega, 2006 Divorțul, Ed. Cartega, 2007 Grădina liniștită, Ed. Cartega, 2007. 3. Legende Cei opt nemuritori, Ed. Cartega, 2006 Legende pe Drumul Mătăsii, Ed. Cartega 4. Literatură pentru copii Grădina Zeiței de Jad, Ed. Garamont Peștișorul de aur, Ed. Garamont Lupta dragonilor, Ed. Gramar, 2001 Povești Nemuritoare, Ed. Creangă Din cele mai frumoase povești ale Asiei, Ed. Creangă. 5. Altele 250 de rețete din arta culinară chineză, Ed. Alfa, 2005. ION MIRICĂ Născut la 21 decembrie
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
sub el. Mai încolo, un om cu crâsnicul în mână îl ridică cu greu din când în când, apoi îl lasă ușor în jos. Nu prinde nimic. Câțiva trecători grăbiți mă privesc suspicioși. În sfârșit, pescarul culege din plasă un peștișor argintiu cât palma unui copil, pe care îl strecoară cu multă grijă întro pungă de plastic. Îmi amintesc de peștișorul de aur care face minuni. Peștișorul argintiu ce ar putea să facă? Îmi imaginez râul înghețat, lucios cu reflexe alb
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
lasă ușor în jos. Nu prinde nimic. Câțiva trecători grăbiți mă privesc suspicioși. În sfârșit, pescarul culege din plasă un peștișor argintiu cât palma unui copil, pe care îl strecoară cu multă grijă întro pungă de plastic. Îmi amintesc de peștișorul de aur care face minuni. Peștișorul argintiu ce ar putea să facă? Îmi imaginez râul înghețat, lucios cu reflexe alb cenușii. Sălciile de pe mal au țurțuri. Cineva trece pe lângă mine și se miră, disimulat, că nu am altceva mai bun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
nimic. Câțiva trecători grăbiți mă privesc suspicioși. În sfârșit, pescarul culege din plasă un peștișor argintiu cât palma unui copil, pe care îl strecoară cu multă grijă întro pungă de plastic. Îmi amintesc de peștișorul de aur care face minuni. Peștișorul argintiu ce ar putea să facă? Îmi imaginez râul înghețat, lucios cu reflexe alb cenușii. Sălciile de pe mal au țurțuri. Cineva trece pe lângă mine și se miră, disimulat, că nu am altceva mai bun de făcut decât să stau în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
Desigur, atunci nu laș mai recunoaște. Podul de piatră seamănă cu un pod oarecare, am văzut astfel de poduri și peste Dunăre, aproape de izvoarele ei. Trecătorii sunt necunoscuți, eu un fel de turist, ce caută oameni fericiți. Pescarul, posesorul unui peștișor argintiu e mulțumit, văd asta pe chipul lui. El simte că cineva îl urmărește cu privirea. Dar acum am în minte râul înghețat, acoperit de zăpadă. Nu știu dacă e bine, însă nu mai simt căldura soarelui. Să fie de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
e mulțumit, văd asta pe chipul lui. El simte că cineva îl urmărește cu privirea. Dar acum am în minte râul înghețat, acoperit de zăpadă. Nu știu dacă e bine, însă nu mai simt căldura soarelui. Să fie de vină peștișorul argintiu? Pescarul ridică iar crâsnicul, dar nimic. Oricum, își omoară timpul, îmi spun. Apa e prea tulbure ca să trăiască ceva în ea. De aceea, aș vrea râul acoperit de gheață și zăpadă, o zăpadă albă, pură, ca în prima zi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
cealaltă parte n-are dig de apărare la furia apelor. Primăvara, râul inundă periferia. Atunci mi-am amintit de cuvintele lui Mesia, adresate pescarilor de pe Marea Galileei: Veniți cu mine și vă voi face pescari de oameni! Pescarul unui singur peștișor a simțit asta și mi-a spus (eram acum aproape unul de altul): Odată am prins un peștișor galben, ca de acvariu. După aceea, un somn mare, mustăcios. Cu peștișorul ăsta nu cred că o să am noroc. De ce nu cumpărați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
de cuvintele lui Mesia, adresate pescarilor de pe Marea Galileei: Veniți cu mine și vă voi face pescari de oameni! Pescarul unui singur peștișor a simțit asta și mi-a spus (eram acum aproape unul de altul): Odată am prins un peștișor galben, ca de acvariu. După aceea, un somn mare, mustăcios. Cu peștișorul ăsta nu cred că o să am noroc. De ce nu cumpărați pești din piață? l-am întrebat. Îmi place să privesc oglinda apei, de asta nici nu pescuiesc la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]