481 matches
-
liberal. Nu a fost niciodată un om de bibliotecă, un pasionat de lectură cum era Duca inteligența lui sprintenă, ușurința ideației, îi acopereau cu prisosință lacunele culturii lui. De formație literară romantică, admira proza frumos cadențată, ținuta teatrală, emfatică, elocvența pompoasă. A făcut războiul din 1916, fiind comandant al unei companii de infanterie din regimentul 18 Gorj. În 1919, Gheorghe Tătărăscu a fost ales deputat de Gorj. Prima lui manifestare la tribuna Camerei a fost un succes; discursul de o frumoasă
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
de carte, care se repercuta Însă și asupra noastră. Un tratat ori este complet, ori nu este tratat. Și cum noi nu avem documentarea pentru a scrie un tratat “nici chiar de vânătoare” m-am opus de la Început acestui titlu pompos. În al doilea rând prețul lucrării era prea mare pentru studenți, care aveau nevoie de carte mai mult decât juriștii. În ceea ce privește Etiomorfopatologia, materialul a intrat În faza de tehnoredactare la Începutul anului 1995 și În luna iunie mi s-a
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
ore și zile în bibliotecă, studiind Cărțile (cu majusculă, desigur). Este deja omulbibliotecă - un intelectual serios, cu baze extrem de solide. Decorul emisiunii Zigzag cu Ion Cristoiu este consecvent cu această imagine pe care șia creato maestrul pe piață: un decor pompos, retro și cu aer voit nobil, în care cea mai importantă piesă de mobilier este o bibliotecă înțesată de cărți legate - ai crede - în piele. Când prinzi însă un cadru mai apropiat cu maestrul, poți să distingi și ce scrie
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
elaborată și îi dedicam mai mult timp. Am participat mereu cu maximă seriozitate în fiecare zi, de la liturghia simplă până la celebrările pontificale ale episcopilor și la liturghia papală în Basilica San Pietro, trecând de la cea cântată în latină la aceea pompoasă în germană. Pe lângă celebrarea zilnică a euharistiei în Pontificium Collegium Germanicum erau obligatorii: rugăciunea în comun de dimineață și seară în tăcere în capelă și Adoratio, adorația după prânz și cină, care începeau și se terminau în sala de mese
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
din Assisi sau a misticilor spanioli. Dar sunt împotriva identificării lingușitoare cu suferința Unicului, ce duce la pierderea distanței și a respectului. O astfel de identificare este regretabilă în special când ierarhii Romei poartă crucea la piept, transformă în ceremonii pompoase pastoralul tradițional cu toiagul având în partea de sus crucifixul și îl poartă înaintea lor cu mândrie ca și cum ar fi ei înșiși un fel de al doilea Cristos; urmarea crucii, în definitiv, pentru mine nu înseamnă nici imitare ad litteram
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
vedeau pe suveran, în civil, conducînd un faeton tras de trapași negri, făcîndu-și plimbarea la Pincio. Cum avea gustul fastului, se bucura de o bună popularitate. Desigur, la așa mică distanță de vremea Papei-Rege, mulțimea păstra amintirea și nostalgia defilărilor pompoase în calești de aur, încadrînd persoana sacră a Suveranului Pontif, a procesiunilor care făceau să sclipească în soare ornamentele odăjdiilor, aurul toiegelor și al raclelor cu relicve sfinte, însoțite de distribuirea de monede aruncate din belșug de servitorii pontificali. Dar
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
limbajului dincolo de întreaga perioadă vecină cu istoria, dincolo de toată observația directă, Bréal s-a conformat invincibilei de acum înainte teorii a formării lente. Despuind de caracterul lor abstract monosilabicele care au dat naștere rădăcinilor indoeuropene, el a curmat scurt considerațiile pompoase despre noblețea originală a inteligenței; el a extirpat radical metafizica din știința limbajului”. Bréal face un pas important în gândirea istorică arătând că indoeuropeana comună a fost născută de o limbă aglutinantă și că tatăl acestui strămoș, monosilabismul primitiv, poate
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
imposibilă în alți termeni decât cei strict parabolici. Hârtia va fi albastră (al doilea film al aceluiași Radu Muntean) a fost un thriller combinat cu o dramă una dintre cele mai reușite încercări de a scoate evenimentul istoric de sub tirania (pompoasă) a filmului istoric și de a-i reda dimensiunea umană. Legături bolnăvicioase (debutul lui Tudor Giurgiu) a fost o ecranizare (a romanului omonim scris de Cecilia “tefănescu) și totodată un autentic love story ce (re)aducea ceva care, dacă a
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
cele legate de sensul vieții, al suferinței, al existenței răului. În cel mai bun caz, se adoptă pe fugă, cu un entuziasm demn de o cauză mai bună, rudimentare „tehnici“ spirituale, „rețete mistice“ aducătoare de fericire promptă, înălțată pe pagode pompoase de platitudini („gândește pozitiv!“, „învață de la nori să te lași dus de curent!“, „surâde vieții!“ etc.). Misterul se dizolvă într-o mână de „secrete“ ezoterice, mântuirea e un soi de „body building“. Ne ocupăm de „mediu“ mai mult decât de
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
În general se tunde scurt, ceea ce îi dă un aspect de bodyguard deghizat în patron. Se îmbracă inadecvat, se poartă frust, râde zgomotos. E sentimental. Are grijă de mama, își răzgâie copiii și, mai ales, își (le) face case ample, pompoase, în stilul vilelor de activiști ai vechiului regim (pe dinafară), cu lucioase parodii arăbești (pe dinăuntru). 2. Fata sau băiatul „de firmă“. În cazul acestei categorii, portretul individual se șterge. Specia e mai tare decât reprezentanții ei. Avem de a
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
alte cuvinte, trebuie să fim atenți la justa proporție a lucrurilor. Există traume și dezbateri mult mai solicitante etic decât cele pe care ni le pun în față împrejurările arbitrare ale istoriei curente. Evident, dacă riscul gesticulației pure e o pompoasă, vanitoasă, auto complezență, riscul relativismului moral e amoralitatea, suspensia opțiunii și a actului, scepticismul demobilizator. 3. Judecata. E modul de a „acționa“ etic al celui per ceput în genere ca „moralist“. „Moralistul“ se resimte pe sine drept instanță morală. Vorbește
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
să aspire la notorietate, fără orgolii și veleități e rarisimă. Toți vor să-și vadă numele pe o copertă. Toți visează la confirmarea tiparului. Gestul de a scrie este, în el însuși, un refuz tranșant al anonimatului. Am văzut tineri pompoși și netrăiți care se sufocă de nerăbdare dinaintea celei mai firave pers pective editoriale, dar am văzut și bătrâni pergamentoși, aflați în anticamera exitului, care ar da orice pentru a ieși pe piață ca „autori“: autori de memorii, de descoperiri
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
splendoare vom vedea când se va manifesta Isus definitiv!...». Și părintele Lombardi, după aceste colocvii, se grăbește să-și fixeze într-un caiet ideile și sugestiile pe care don Calabria i le-a prezentat: suprimări de nume, titluri, demnități, exprimări pompoase, ceremoniale anacronistice, necesitatea de a coborî în mijlocul poporului etc. «E mai bine să facem noi aceste reduceri - continuă don Calabria la 5 august 1948 -, înainte să intervină Domnul prin vreun alt flagel... Planurile lui Dumnezeu sunt mari, evenimentele belicoase au
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
decît ea. Atunci cînd se suie în pat cu el, toată curtea de la Versailles e prezentă (cardinalul îi mai binecuvîntează o dată înainte de a se retrage). Atunci cînd deschide ochii de dimineață, prima persoană pe care o vede este înfricoșător de pompoasa contesă de Noailles (Judy Davis), venită să se asigure că peste noapte au început activitățile cuvenite de perpetuare a monarhiei franceze. N-au început și nici nu vor începe pînă hăt, peste vreo șapte ani din motive ținînd nu de
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
căreia acționează aproape orbește. Acțiunea stă sub semnul destinului eroilor, iar impresia pe care o produce este puternică. Condusă foarte strâns, fără scene de prisos, intriga face totuși concesii spectaculosului, ca, de altfel, întregul limbaj al piesei, orientat către declamația pompoasă. A doua tragedie, Amilcar Barca, generalisim al Cartaginei (1894), a împrumutat subiectul din romanul lui Flaubert, Salammbô. Încercând să compună o piesă de meditație, autorul nu realizează decât o firavă însăilare de monologuri. Ceva mai reușită, Silvina Doamna (1897) reia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285698_a_287027]
-
cred că au nevoie să facă nimic altceva decât să continue să-și declame identitatea națională. Cel mai evident exemplu ar fi protestanții din Orange Orders, ale căror procesiuni, în fiecare vară, duc adesea la confruntări violente, atunci când aceste marșuri pompoase trec prin, sau pe lângă, districtele catolice (chiar sintagmele „districtele catolice” și „districtele protestante” arată cât de divizați suntem noi, nord-irlandezii). De asemenea, aceasta e societatea în care violența organizată este astăzi adânc înrădăcinată. Organizații precum IRA sau, din partea protestanților, UVF
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
iar păsările își fac cuibul înlăuntru. E o înfățișare tristă casa aceasta dărăpănată și lăsată în părăsire și e o rușine pentru acei care-l cetesc și-l admiră pe Eminescu. S-au ridicat pretutindeni monumente, s-au scris laude pompoase, nu s-a gândit nimenea să se îngrijească de casa părintească a poetului. În Franța sau în Germania nu s-ar fi întâmplat așa ceva. La Weimar, casele lui Goethe, Schiller și Nietzsche sunt transformate în mici musee și îngrijite cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
Război Mondial. - Grozav, nu? m‑a Întrebat Ravelstein, schițând unul dintre gesturile lui sacadate. I‑am confirmat că așa era. Ni se așternea la poale centrul Parisului - Place de la Concorde cu obeliscul, Orangerie, Chambre des Députés, Sena cu podurile ei pompoase, palatele, grădinile. Firește, erau priveliști grandioase și cu atât mai grandioase acum, când erau contemplate de la etajul de sus al hotelului „Crillon”, de către Ravelstein, care numai cu un an În urmă avusese datorii de o sută de mii de dolari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
de tine, când simțurile tale neîngrădite sunt încă atât de puternic robite farmecelor armonioase, cvasiperfecte ale naturii umane?! Râde din toată inima Theo, De ce râzi? întrebarea mea neștiutoare, Cum să nu râd?! binedispus, Nu ți-au sunat a gol cuvintele pompoase de mai înainte? Nu! și-aș continua eu, m-au emoționat chiar, dar rămân la simpla negație, Din fericire, vorbește amuzat Theo, n-am putut scăpa de acel drăcușor estetic ce-și vâra peste tot coada, stropindu-mă din cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
a spus el. VĂ așteptam. — Ea e prietena mea despre care v‑am vorbit. Dânsul este domnul deputat Priză, a spus Simonetta Întorcându‑se spre mine și zâmbindu‑mi fermecător cu buzele ei pline și strălucitoare. — Încântat, a spus Priză pompos, aplecându‑se adânc să‑mi pupe mâna. Cu această ocazie am remarcat În mijlocul claiei de păr creț un Început discret de chelie. Ne‑am așezat cu toții la masă. Ridicând un deget spre fata care servea, Priză ne‑a Întrebat ce
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
de Costache Negruzzi, cât și poezii din Lermontov, numeroase fabule, după I. A. Krâlov și I. I. Hemnițer. S. a imitat într-un dialog o satiră a polonezului Ignacy Krasicki, folosită și de Gh. Asachi în Soția la modă, în timp ce Pompoasa audiență la Satana a miniștrilor guvernământului din iad este o adaptare după Satira universală de Osip Senkowski. Cele câteva poezii originale ale lui S. nu sunt, firește, lipsite de ecouri ale lecturilor sale. Gh. Asachi îl influențează în direcția ocazională
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289847_a_291176]
-
ai revoluției, beneficiase de favorurile puterii, este și ea abandonată pentru o "revenire la ordine" care de altfel caracterizează societatea stalinistă în ansamblul ei, și care se concretizează prin adoptarea unui stil neoclasic greoi, cu o decorație abundentă și destul de pompoasă. Muzica este și ea pusă la punct, un mare geniu muzical ca Prokofiev sfîrșind pînă la urmă prin a compune în 1939 partitura unei "Ode lui Stalin". în sfîrșit, istoria este rescrisă, psihanaliza condamnată, științele umaniste orientate în direcția doctrinei
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
aici dezvoltatul caracter neo-clasicist al stilului "lictor" prezent în numeroase orașe ale peninsulei și eșecul grandiosului proiect al Expoziției Universale de la Roma, prevăzută pentru 1942, și care din cauza constrîngerilor va duce la construirea unui cadrilaj rece de monumente rigide și pompoase. Este evident că prin intermediul culturii de masă, fascismul a reușit să pătrundă adînc în societatea italiană. Am văzut că acesta folosea în mod sistematic toate mijloacele moderne de informare în masă și de divertisment, presă, magazine ilustrate, afișe, "benzi desenate
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
cameră; Cantacuzino; capul; caracter; caricatură; carne; casă; cărturar; chiabur; cineva; cizme; clasă socială; cocoșar; coif; Colțescu; conducere; cowboy; crai; cruce; crud; Dan; darnic; demn; emoție; eu; Evul Mediu; exploatator; falnic; fals; flăcău; furt; grad; gros; hain; haină de blană; haine pompoase; hapsîn; înșelăciune; o întîmplare; jupîn; lăcomie; libertate; lovi; magnat; meșteșugar; Mihai Voievod; miliardar; mincinos; minciună; minciunos; mîndrie; moldovean; moș; muncă; mustață; cu nasul pe sus; neghiob; neprietenos; nesimțit; nou; nu; obez; om bogat; om mare; om necinstit; pană; persoană mare
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
dincolo de satisfacția binefacerii imediate” - sunt de interpretat într-o asemenea perspectivă. Formulările vor fi aproape aceleași și mai târziu, în momentul colaborării la unu, în ciuda modificării contextului (accentul pus pe relativitatea și precaritatea oricărei întreprinderi umane): „cât de sarbede, de pompoase și nule sunt toate arhitecturile filosofice, cât de penibilă și luătoare în râs gândirea exactă și prețioasă”. Schimbarea ironică a îndemnului heliadesc cunoscut, în Faceți greșeli de gramatică (s.n.) spune destul despre interpretarea poeticității limbajului în funcție de așa-numitul, astăzi, écart
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]