1,205 matches
-
alege praful de rezerva de valută și aur a țării, agonisită cu greu sub Isărescu, neocomuniștii își vor vedea fluierând de treburi. Și atunci, înafara soluției Vadim sau a dictaturii militare nu se prea întrevede nimic! în toamna aceasta, am presimțirea sumbră că românii își semnează dacă nu condamnarea la moarte, în orice caz, ieșirea triumfală din zona de speranță și democrație. E de presupus că în fața amenințării cu înfometarea cea mai cruntă - pentru că aici am ajuns - vor apărea și alte
Un dăunător de toamnă: indicele demografic by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16640_a_17965]
-
El rămase captiv în duelul ochilor, în nerușinarea ei de-a-l privi în față. O vreme nu-și aminti decât verdele albăstrui al pinilor din Ain Draham și șoselele desfundate care urcau spre Kroumiria. Aici Africa se ghicea ca o presimțire. În tăcerea colinelor, Africa era o boare uscată, vibrând în tulpinile de eucalipt și în coamele cu iarbă înaltă, peste care lumina se aduna în boabe de chihlimbar. Era greu de crezut să găsești mistreți în întinderile de calcar și
Istoria romanțată a unui safari by Daniela Zeca () [Corola-journal/Journalistic/6977_a_8302]
-
alții, a atinge culmea aceasta a nebuniei - dincolo de logică și de realitate, - atunci e o beție și un cântec. O clipă singură e de ajuns ca să-ți strecoare în suflet ca licoarea unei pasiuni ce nu se va mai stinge. Presimțirea ori amintirea acestei neîncercuite spiritualități, pe care ai putea-o atinge de n'ar fi cercurile de oțel ale propriei tale rațiuni, te va chinui întotdeauna. E tocmai, presimțirea ori amintirea de care vorbește Platon, a unei lumi superioare, ideale
Suflul ideilor by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/8994_a_10319]
-
suflet ca licoarea unei pasiuni ce nu se va mai stinge. Presimțirea ori amintirea acestei neîncercuite spiritualități, pe care ai putea-o atinge de n'ar fi cercurile de oțel ale propriei tale rațiuni, te va chinui întotdeauna. E tocmai, presimțirea ori amintirea de care vorbește Platon, a unei lumi superioare, ideale, căreia i-ai aparținut o dată și-i vei aparține când te vei elibera de mecanismul vieții - Ethos!". Sar la epilog, pentru-al cărui titlu, de fapt, am scos volumul
Suflul ideilor by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/8994_a_10319]
-
lang="ro-RO"> subiecților genizați în realismul socialist, semnificata că ”distorsiune”, apar recurent termeni precum </spân></spân><spân style="font-size: medium;"><spân lang="ro-RO">”</spân></spân><spân style="font-size: medium;"><spân lang="ro-RO">elimina, confiscă, impune, exorcizează, ocultare, anxietate, spectru, neagră presimțire</spân></spân><spân style="font-size: medium;"><spân lang="ro-RO">”</spân></spân><spân style="font-size: medium;"><spân lang="ro-RO"> etc. Și exemplele pot continua.</spân></spân></p> </spân></p> Ștefan Szonyi - Ecaterina Varga (sursa: Revista Artă) Cine are și cine nu
Realism socialist și gen - Despre dreptul de a privi și interpreta arta trecutului recent dintr-o perspectivă feministă locală () [Corola-website/Science/296130_a_297459]
-
ușii. La un moment dat, i se păru că vede în capătul aleei dinspre magazinul central, o femeie cu un copil alături. Pe măsură ce se apropiau cei doi, desluși că băiețelul era chiar Răducu. Inima îi fu săgetată de o nedeslușită presimțire. Oare ce se întâmplase? Nu-și continuă gândurile. Părăsi garsoniera în goană, coborî cîte două sau trei trepte deodată până la ușa principală a blocului. O clipă, doar o clipă privi în direcția de unde venea Răducu, apoi începu să alerge ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
mai bun. În casele cu mulți copii din trecut nu mai este nimeni. În locul tumultului celor trăitori atunci, acum se observă părăsirea, paragina, ruina, tristețea, singurătatea locurilor mai ales în timpul nopții, când doar bufnițele mai dau semne viabile cu sinistre presimțiri. Încă un argument în plus care demască și mai acuzator comunismul care a depopulat satul românesc tradițional de acel element denumit generic „talpa țării”. În atenția clasei noastre politice de astăzi va trebui să stea prioritar revigorarea satului românesc, regenerarea
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
luat telefonul să-l sun pe Aidan pe mobil și atunci s-a întâmplat. Eram cuibărită pe scaun, pregătindu-mă să gust alinarea vocii lui - dar, în loc să aud mesageria, s-a auzit un țârâit ciudat. Formasem greșit? Deja aveam o presimțire sumbră; mâinile îmi tremurau așa tare că de-abia nimeream tastele. Ținându-mi respirația, rugându-mă ca totul să fie bine, am așteptat să-i aud vocea, dar tot ce s-a auzit a fost același țârâit ciudat: mobilul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Către: Lucky Star PI@yahoo.ie De la: Magiciansgirl1@yahoo.com Subiect: Ești bine? Bun! Capitolul 53tc "Capitolul 53" M-am pus pe așteptat. Într-un fel, părea că retrăiesc noaptea trecută, dar atunci fusesem plină de speranțe, în timp ce acum eram împovărată de presimțiri sumbre. Kevin a sunat și, încă o dată, nu am răspuns; pur și simplu nu puteam să înfrunt vestea. A spus că o să vină cu avionul de ora zece din Boston. O să-l văd mâine. Mâine aveam să aflu totul. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
lagună și Coasta dalmată. Iarna venețiană Îi readusese lui Alexandru bucuria unei zăpezi transformate În culoare. Totul se schimbase În oraș după prima ninsoare. Apele lagunei Își pierduseră exuberanța verzui-albăstruie a toamnei și coborâseră Într-un plumburiu aspru, ca o presimțire de adâncimi reci. Valurile stârnite de ambarcațiuni se alungau până la fațadele palatelor, fără a mai crea impresia că mișcarea lor continuă În arhitectură, În ritmurile de ogive și coloane ale clădirilor și, cu atât mai puțin, În culorile lor pestrițe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
care l-am moștenit de la tatăl meu. Există astfel de oameni și, probabil, de cele mai multe ori, nici nu știu că ar avea vreo senzație În plus față de ceilalți. Doar Înfruntarea pericolelor, de nenumărate ori, scoate În evidență un fel de presimțire care, nici aceea, nu e prea clară. Bănuiesc că și acest simț special trebuie cultivat... Dar iată Întrebarea. Tatăl meu ajunsese să vadă primejdia. Poate cu mai mult timp Înainte decât mine. Atunci, de ce a murit la Varna? De ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
schimb, noaptea luau foc moscheile proaspăt construite. La Istanbul, se anunțase demult că Serbia e Îngenuncheată. Dar În Balcani, lucrurile erau mult mai complicate. Aproape de malul râului Ibar, Oană se opri sub geana codrului. Era o după-amiază caldă, care purta presimțirile serii răcoroase de toamnă. Frunzele stejarilor și ale mestecenilor Începuseră să devină roșietice, iar asta făcea ca pădurea să devină multicoloră, risipită În nenumărate nuanțe de verde, galben și roșu-cărămiziu. După furtuna de la Ragusa, cerul rămăsese senin. Mirosea a iarbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
fascinat de imaginea acelei uriașe mișcări nautice și de alunecarea Înceată a imaginilor pe măsură ce corabia se apropia de chei. Deși vremea era Închisă, combinațiile de gri ale norilor erau cu totul neobișnuite. Unii băteau mai degrabă spre alb, ca niște presimțiri ale luminii, În vreme ce alții se adânceau În ei Înșiși, În spirale de gri Închis ce chemau parcă negrul. Marea era și ea frământată și tocmai de aceea majoritatea ambarcațiunilor aflate În apropierea Istanbulului intraseră În golf, unde erau mai adăpostite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mult de cinci minute fără să leșini de durere! spuse Erina. Ce se Întâmplă? - Nu știu exact, dar e o primejdie uriașă care se apropie de noi, sau de măria sa! - Mi-e teamă că greșești! răspunse Erina, tulburată totuși de presimțirile căpitanului. Când am plecat de la Suceava măria sa nu știa de nici o forță dușmană care ar putea amenința Moldova. Și, chiar dacă ar fi așa, ar dura săptămâni sau luni Întregi până când o mare armată ar trece granițele noastre! - Nu, Erina... Cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
un ceas În urmă devenise grea și opacă. Lumina stelelor pălise treptat și apoi se stinsese de tot. Luna dispăruse și ea, parcă s-ar fi grăbit să-și Încheie drumul ca să lase loc acelei tăceri care aducea cu ea presimțirea negurii. Pe măsură ce se apropiau de lunca Siretului, Apărătorii simțeau că locurile sunt blestemate și că o putere a adâncurilor se Întinde peste acea parte a țării. Apoi zăriseră focurile. Luptaseră, cu toții, la Lipnic și văzuseră, atunci, aceleași focuri al morții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
oamenii mureau, Își spuse, Încercând să facă durerea să se reverse spre ceilalți, miile de morți care se așternuseră pe ei Înșiși În calea urgiei otomane. Mureau cei mai buni. Iar atunci, În acea Înserare care se lăsa ca o presimțire a unui hău de Întuneric, moartea lor i se păru Erinei a nu avea nici un sens. Ei muriseră, iar nesfârșitele armate ale lui Mahomed Își continuau marșul spre Suceava. La ce folosise atâta sânge? Slujba se sfârși, iar preotul aruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
slavismului, are interesul, comun cu noi, de a lupta în contra curentului slav? E atât de adevărat încît noi înșine am scris-o aceasta, opt zile înaintea revelațiunii din Sinaia. Nouă, se înțelege, nu ne plutea pe dinaintea ochilor decât ca o presimțire vagă, căci vederea noastră era turburată de închipuirea că românii, cu toată solidaritatea naturală de interese, se manifestă cu îndărătnicie ca cei mai hotărâți adversari ai Austro-Ungariei; dar privirea ageră a contelui Andrassy pătrunde, precum se știe, în cea mai
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
O atenție deosebită acordă teatrului istoric. Influențate de poezia lui Maurice Rollinat, versurile lui O. oscilează între parnasianism și simbolism. Este o poezie echilibrată, tinzând către exactitate prozodică, în care nostalgia plecărilor, a depărtărilor, a necunoscutului se îmbină cu vagi presimțiri și cu misterioase elanuri erotice. SCRIERI: Alexandru Obedenaru, București, 1891; Bibliografia cestiunii Orientului, București, 1899; Cronicarii moldoveni din secolul al XVII-lea, București, 1899; Botanica populară, București, 1900; Istoria României contimporane, București, 1900; Filosofia lui La Fontaine după d. Pompiliu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288564_a_289893]
-
Floarea și Mălina. Cea mai mare avea 8 ani. Cea mijlocie 5 ani. Iar cea mică, mamaia, doar 3 anișori, când a plecat el, Vasile Lazăr, în 1916. Omul meu așa îi spunea bunica ori de câte ori vorbea despre dânsul avusese o presimțire neagră, încă din clipa când a primit ordinul de chemare în concentrare. Era convins că n-are să se mai întoarcă... Cum așa? o întrebam eu. Iac-așa bine, cum îți spun!... Uite, mi-aduc aminte exact, parcă s-a întâmplat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
-mă sub densitatea lor formidabilă. Ochii străinei mă sfărmau cu inflexibilitatea lor mată". Urmează paranteza husserliană: ("Eu, Dragoș Ivănescu, eram tot mai cutremurat de spovedania lui Dimitrie, aș fi vrut să-l consolez, rațiunea se revolta dureros a neputință (...) aveam presimțirea că o singură picătură în paharul sufletului l-ar fi aruncat dincolo de marginile lucidității"). Dar Varvarienii este cartea autorului Theodor Codreanu, cu experiențele sale de profesor aruncat la sat și de scriitor care s-a impus (datorită conjuncturilor) greu, dar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
prin telefon, fie prin scrisori. Am exprimat inconștient dorința mea de a avea o „legătură”, nu aceea a căsătoriei, ci a logodnei care leagă altfel de tot ce e determinat de creatorul nostru. Rămâne mereu de văzut dacă această „logodnă”, presimțire a unei iubiri posibile, va avea loc sau nu. A mă lega de neant ar însemna o totală consolare pentru toate legăturile imperfecte făcute aici, în timpul vieții mele. Cu cât trăiesc mai mult, cu atât îmi dau seama de fragilitatea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
nu ar fi fost În stare să socotească acel număr de pași. De ce era nevoie de un matematician pentru a duce la bun sfârșit proiectul acela obscur? O neliniște bruscă pusese stăpânire pe el. Se grăbi spre ușă, pradă unei presimțiri. Parcurse lungul drum până la han alergând din răsputeri. Între timp, se blestema pentru cât fusese de neprevăzător. Mișcat de ceea ce văzuse la Stinche, ordonase ca omul să plece liber. Fusese o decizie luată nu cu rațiunea, ci dictată doar de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
fi fost el de dureros? Înecările În Arno nu erau rare, mai cu seamă vara, când multă lume Îi Încerca adâncimea Înșelătoare, Încrezându-se În nivelul scăzut al apelor. Se pregătea să le ordone să se adreseze altcuiva, când o presimțire Îi străbătu mintea. Imediat Își schimbă hotărârea. - Duceți-mă acolo, exclamă, urmându-i pe oamenii aceia. O porniră pe malul Arnului, În aval de Ponte Vecchio, până dincolo de șirul de mori de apă. În acele momente, râul, aproape lipsit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
cele Zece cărți. Aceea a autorului său, cel mai mare astrolog din toate timpurile. Un frison Îl Îngheță, ca atunci când gândul i se opri la cel care Îi profețise nenorocirea. Dar mai apoi, dintr-o dată, ridică din umeri, alungând nefasta presimțire. Nu, semnele acelea de pe hârtie nu aveau nici o putere. Numai el era arbitrul propriului destin. Mânios, Înșfăcă foaia ca să o facă bucăți. Îi sfâșie marginea, după care se opri. Fluturând hârtia, o Întorsese pe partea cealaltă, iar acum, pentru prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
sânge din nas. Arătam și mă simțeam umflat la față și îmbufnat, de parcă aveam un surplus de sânge și prevedeam că o să dau de necaz din cauza asta, și că va trebui să mă duc să îmi las sânge. Și aveam presimțirea asta până și în mâini și în picioare. Am ieșit pe stradă câțiva pași, dar până și trotoarul mă durea prin pielea pantofilor; venele păreau că mi se îngreunaseră, pline de plumb. Nu am fost în stare să rezist să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]