406 matches
-
istrieni nu s-au bucurat de binefacerile progresului căci autoritățile fie turcești, slave sau germane nu le-au permis școli și biserici în limba română și nici o formă de manifestare proprie identității lor. Constrânși de nevoi și silnicie, oamenii au pribegit în locuri mai ospitaliere, rupându-se de vatra natală, topindu-se treptat în mediul în care i-a așezat soarta. Astăzi un grup restrâns de istroromâni de pe versanții Monte Maggiore, parțial deznaționalizați atrag atenția lumii civilizate mai mult ca o
ALBUM CONSEMN?RI REPORTAJE 1989 - 2002 by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Science/83887_a_85212]
-
aveau, față de alții care trăiesc în iminența și angoasa Apocalipsei (în sens larg, indiferent de numele și teologia ei), o problemă suplimentară : ca toți ceilalți, nu știau când va veni Sfârșitul ; în plus, nu știau nici unde, așa că trebuiau să pribegească perpetuu pentru a fi prezenți la ultima lor întâlnire de pe această lume. Toți pelerinii, s-ar putea spune, au câte ceva din acei vagabonzi ai absolutului. Chiar dacă nu se duc într-un anume loc neapărat pentru a trece în altă dimensiune
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Nu că n-am fi avut dreptul, ci ca să vă dăm în noi înșine un exemplu pentru a fi imitați» (2Tes 3,8-9). Altundeva, le scria corintienilor: Până în ceasul de acum, suntem flămânzi și însetați, suntem goi și chinuiți și pribegim. Ne trudim, muncind cu mâinile noastre. Când suntem batjocoriți, binecuvântăm; când suntem persecutați, răbdăm; când suntem insultați, răspundem cu blândețe. Am ajuns gunoiul lumii, murdăria tuturor până acum» (1Cor 4,11-13). 76. Condamnarea cămătăriei de-a lungul creștinismului Primii creștini
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
îmi reactualizează destinul propriu și mă face să plâng în hohote: - Bradule, bradule, Cin’ ți-a poruncit De mi-ai coborât De la loc pietros La loc mlăștinos, De la loc cu piatră, Aicea la apă? - Mi’ mi-a poruncit Cine-a pribegit, Că i-am trebuit Vara de umbrit, Iarna de scutit. La mine-a mânat, Doi voinici din sat, Cu părul lăsat, Cu capul legat, Cu roua pe față, Cu ceața pe brață, Cu berde la brâu, Cu colaci de grâu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
totdeauna în Moldova o pâine. Cu dragă inimă-i împământenim, slobozi să șadă și să trăiască fiecare după voia și credința sa. Bunicul meu, Alexandru, a căzut sub grea afurisenie din partea papistășimii pentru că oploșea pe toți boemii husiți persecutați ce pribegeau suferind pentru credința lor. Nu voi a călca această moștenire sfântă: toleranța și ospeția moldovenească. Cu o condiție, spune el, după ce face o pauză, cu vocea mai fermă, mai răspicată: să fie credincioși țării ce le-a deschis brațele și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
a uitat urât la mine: "Nici nu mă gândesc", a mârâit el. Două zile, a stat apăsat, tăcut. Apoi, mi-a răspuns răstit: "De-o fi să... O să-l rog pe Mateiaș... Un loc de refugiu, undeva în Transilvania..." Iar pribegi, iar, Dumnezeule! îngână Maria chinuită. De ce să punem răul înainte? râde el forțat. "Năzdrăvanul ista, fași el ci fași și tăt în chișioare cade, ca mâța", asta-i o vorbă ce mult umblă prin popor. Maria încearcă să zâmbească: Să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Toată Moldova se adunase în jurul meu. Au strigat după oaste străină. A venit oaste străină. Prostimea a pus mâna pe topoare și n-au mai aflat drum de întoarcere... Unii, ce-și temeau pierderea capului, au dat bir cu fugiții, pribegindu-se, nădăjduind vremuri mai bune când să lovească. Pe răzvrătiți, pe hiclenii ce-au vândut țara, i-am scurtat olecuță de cap. Rău îmi pare, dar ce puteam face alta? Voiam liniște în țară. Au plătit pentru faptele lor. Ceilalți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
mesei greu, căci cei dela Secu sunt săraci tare. Înnainte de a ne sui în trăsură stăm de vorbă cu un călugăr care se dă drept fost ofițer în cavalerie; reformat pentru sifilis; călugăr acum care se plictisește grozav, și pribegește prin țară; închis în poliții, trimis îndărăt; spune că în mănăstire e ticăloșie, că el se duce des la bordel, mai ales de când a căpătat șancăr de la o femee din jurul mănăstirii pe care a cunoscut-o la crâșmă și pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
arătă și obrazul alb ca spuma laptelui, și ochii mai neguroși și mai plini de taină sub sprâncenele arcate, fin încondeiate, și gura rumănă, crestătură sângerată, gură care rostea sub bolțile reci ale bisericilor rugăciuni neînțelese, pe când gândurile cu dorurile pribegeau spre înflorirea altor plaiuri. Flăcăul Aron se opri fermecat în locul lui, îndărătul mănăstirii. Și noaptea nu putu închide ochii, și la slujba miezului de noapte coborât în grabă, furișat la vale, stătu cu ochii spre lumina care se aprinsese sus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
golită de liberi-cugetători, în proporție de o mie de persoane anual în trei secole. De la 1471 la 1781 au fost arși pe rug treizeci de mii de oameni și două sute șaptezeci aruncați în închisori unde au pierit; sau au fugit pribegind în străinătăți. E cu neputință ca o națiune să reziste unui asemenea tratament, fără să ajungă la deteriorarea rasei, la scăderea inteligenței și sporirea superstiției. Omul e o ființă morală pentru că a întemeiat societatea; educația s-a făcut printr-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
mașini răsturnate etc. (De aceea e și anunțat, preventiv, prin radio.) înaintînd - continuă el -, m-am întîlnit iarăși cu ploaia. În sfîrșit, cînd am ajuns la Onești, ploaia se transformase deja în zăpadă”. *Autoportret: suprafață calmă, interior agitat: „Mult a pribegit sufletul meu”. *3 aprilie 1983: a fost „sîmbăta neagră” a celor din redacția „Steagului roșu”. Venit la sediul ziarului, I.B.B.-ul, adică primulsecretar Ion-Bogdan Băluță, biciul lui Ceaușescu pentru județul nostru, a făcut seminar cu toți cei aflați acolo. Cum
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
semn/răstălmăcit în oglinzile somnului./ Mă-ncearcănă un cancer de vise./ Moarte ucisă de o altă moarte,/nu îngenunchez decât în oglinzile somnului” (autoportret în oglinzile somnului). Poezia se trăiește în „exilul interior” (autoportret cu prăpastie, vis și exil), unde se pribegește, cu un „cimitir de rouă sub pleoapă...” (... un cimitir de rouă). Doar somnul „rămâne identic cu nașterea”, visul fiind o „catedrală a somnului” (visul, sfărâmare a propriului mit). În volumul Spiritul universal al culturii române (2002) S. adună articole, adoptând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289868_a_291197]
-
deduce că ar fi avut vreun efect benefic asupra vieții iobagilor care au făcut plângerile ce au ajuns la împăratul Carol al VI-lea. Ancheta cerea fruntașilor a 33 de sate să răspundă la întrebările următoare: 1. Câți oameni au pribegit din satul vostru în vremea de acum și care sunt aceia? 2. Dece au pribegit, și îndeosebi dece satul vostru se pustiește și sărăcește dela o zi la alta, cu toate circumstanțele? Înainte de a arăta cele prezentate de oamenii satului
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
ce au ajuns la împăratul Carol al VI-lea. Ancheta cerea fruntașilor a 33 de sate să răspundă la întrebările următoare: 1. Câți oameni au pribegit din satul vostru în vremea de acum și care sunt aceia? 2. Dece au pribegit, și îndeosebi dece satul vostru se pustiește și sărăcește dela o zi la alta, cu toate circumstanțele? Înainte de a arăta cele prezentate de oamenii satului, trebuie să spunem că anchetatorii au primit o declarație scrisă din partea însuși cel mai incriminat
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
Păduran, 40 de ani, 3. Stanciu Iacob, 40 ani, 4. Stanciu Cosma, 40 ani, 5. Oprea Grovu, 40 ani, 6. Oprea Gruventsa, 70 ani, 7. Mihai Gruventsa, 50 ani, după jurământul legal mărturisesc: Știm sigur că de patru ani au pribegit din satul nostru 13 perechi de oameni și anume: Sin Grova, Isaicu Grova, Iuon Chinde, Man Chinde, Streja Coțofan, Isai Coțofan, Toma Coțofan, Oprea Budac, Stan Budac, Stan Bende, Aldea Lupentsa, Streja Hațegio,și Oprea Mutsa, fiindcă - 1. Darea împărătească
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
țipău(pâine), când avem însă sărbătoare, atunci ne scoate din casă toți oamenii capabili de lucru, și când careva e în slujba împăratului, îi mână sluga de acasă pentru serviciul domnului. Pentru aceste slujbe spuse trebuie noi în deosebi să pribegim și să ne pustiim. prestația mare și grea, slujbe peste puterile noastre, hotarul nostru slab și sărăcăcios. Din partea domnului căpitan, noi am putea trăi și să fim liniștiți. În această declarație depusă sub semnătură cu jurământ abia putem să vedem
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
satului, 35 ani, 2. Sreja Oina, 65 ani, 3. Iuoan Helibus, 70 ani, 4. Constantin Banci, 43 ani, 5. Todor Ona, 47 ani, 6. Iuon Oina, 28 ani, 7. Iuon Borsan, 28 ani, după jurământul legal mărturisesc: Oameni care au pribegit dela noi de vreo 5-6 ani, domnul ia căutat și i-a adus înapoi, dar fiindcă sărăcim zilnic și ne pustiim arătăm aceste acuze: 1. Darea împăratului ne apasă foarte greu și de multe ori se întâmplă cu țidula sacunului
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
de creițari. Dar pentru cunoașterea numelor capilor de familie din Oprea Cârțișoara de acum aproape trei sute de ani, dăm în continuare lista completă a tuturor acestora. Ținem să menționăm că nu au fost trecuți în listă toți cei ce se pribegiseră, părăsind satul în momentul sau poate ceva mai înainte de a începe completarea urbariului pentru a se sustrage dela acest recensământ care avea ca prim scop stabilirea de obligații înrobitoare: Preot: Mateiu Iobagi : Mihai Rovencia Coman Pușcaș Coman Porcar Todor Cânduletz
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
Hoțrăh: <<De ce să nu-ți iei un nume romînesc cu <escu> așa cum le zice la toți pe aici. De pildă: Margulies - Marguliescu; Hasanovici - Hasanescu>>”. g) <<Trăiesc ca o țigancă, cheltuiesc bani ca o țigancă, Îmbrac zdrențe ca o țigancă, pribegesc ca o țigancă, sînt plină de fantezie de țigancă>>”. La pagina 18 din piesa „Revelion” scrisă de A. Gladkov, tartorilor li se păruse anormală expresia „Am cumpărat două bilete la programul de revelion unde va fi concert, film american (subl
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
pentru că stăm pe o temelie sigură, căci baza Asociației nostre, sub care ne ocrotim este atât de puternică, pentru că a fost constituită în cele mai grele vremuri de durere și de primejdie, când din toate unghiurile țării ne-am întrunit pribegi la Iași; în aceste condițiuni nu ne ardea de ambiții și de vanitate. Asociația pentru emanciparea civilă și politică a femeilor române a fost înființată în speranța că și femeia să stea în ajutorul țării sale prigonite. Convocarea noastră la
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
cu Eminescu și cei mai intransigenți pesimiști ..., după cum îl caracteriza Mariana Conta - Kernbach. A publicat câteva studii sociale și politice (Basarabia și viitorul ei - 1905), o colecție de poezii (Cântece basarabene - 1912), romane sub forma de studiu social (Înstrăinații - 1910, Pribegi în țara răpită - 1912, Moartea lui Cain - 1914), nuvele apărute sub genericul Din amintirile unui bătrân în revista „Neamul românesc” (1909-1910) și în „Arhiva” ieșeană (1911), proză memorialistică (Curtea domnească din Iași, Ulița mare și Pomul verde 1913), opera muzicală
Personalităţi ieşene by IoanTimofte () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91513_a_93222]
-
și în lat, fără niciun căpătâi. Nu, sunt erori mari, nepermise, care nu pot avea decât consecințe grave, foarte grave. Pentru moment, acești oameni (care constituiau o părticică din toți cei plecați cu ani în urmă și care încă mai pribegeau prin Germania și Austria) căpătaseră iluzia că în sfârșit răul s-a terminat și că în curând vor ajunge în România unde aveau convingerea că vor reîncepe o viață normală. Timpul trecea și ne apropiam de sfârșitul lunii noiembrie. Frigul
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
să încep cu adevărat să scriu rând cu rând și pătimire cu pătimire Vieți între două refugii, abia acum simt apăsarea obligației de a încheia din respect și dragoste pentru Mama Noastră Stela această carte. Mă uit împrejur la copiii pribegiți de sărăcie pe meridianele Europei, la familiile ștampilate de vameși cu toate literele pământului și aștept să citesc cărțile refugiilor contemporane. Sunt proaspete dureri adăugate în cartea părinților, a mamei, singuratică și mereu îndurerată bunică, o candelă luminând Speranță, Înțelegere
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
ironii amare („Pleacă oamenii și rămân potecile. / Socialismul e zâmbet”) și conștiința „prelungirii lumii prin durere”. Poetul își apare sieși ca un nou Oedip, ispășind o vină care nu este a sa, și își compune cântecul din „halucinații și oracole”, pribegind în afara cetății pradă unui „extaz al suferinței”. Din când în când, exilatul mai găsește totuși resurse pentru a sublima materialul poetic în imagini estete, mallarmeene: „Armonios obosită, vara era pe sfârșite. / Luna ca o iacobină se ridicase / pe genunchii apocalipsului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286096_a_287425]
-
scris ei înșiși: personalitățile politice, cultural-mediatice, artiștii, scriitorii. V. N.: Da, e o realitate: bunăoară, au plecat și oameni de știință din diferite domenii, foarte mulți și foarte buni. Nu mai vorbesc de oamenii de afaceri. S. A. : Da. S-au pribegit și persoane cu o existență românească relativ ștearsă sau chiar "anonimă" mai ales dacă erau foarte tineri, dar care, ajunși într-o lume aptă și interesată să le valorizeze capacitățile, au evoluat meritoriu, uneori spectaculos. Iată-te deci la răscruce
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]