853 matches
-
se stratifică informația și până la urmă te fixezi asupra unuia sau altuia. Am destule subiecte scrise la prima mână și pe care le-am abandonat. Prin ce se deosebește filmul documentar de reportaj? Reportajul este, să zicem, o privire mai pripită și un pic mai superficială, nu în sens negativ, ci mai de suprafață asupra unui subiect, pe care nu-l adună într-o temă, nu-i dă o formă, un sens, e mai mult o asamblare de informații, comparativ cu
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
oraș, nevasta celui ce conduce destinele județului! Dar, mai mult de-atât: tata fusese trecut la chiaburi, exclus din partidul comunist la verificările din 1952, sub pretext că ar fi fost și cuzist, dar în fond, fiindcă, după ce, constrâns și pripit, se înscrisese în CAP, dezamăgit se retrăsese după numai doi ani și, cu dânsul ieșiseră aproape jumătate din gospodarii satului. Toate aceste lucruri au fost verificate, analizate și clarificate în 1965, când, după Declarația din aprilie 1964, devenisem candidat, apoi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
intervenției celor 50 lucrători români care își pierdeau pâinea zilnică dacă evreul își închidea fabrica de mături. VI. PROPUNERI: 1). Întreaga chestiune de muncă de interes obștesc trebuie pregătită și orga nizată din nou, astfel ca, fără a face ceva pripit, să se obțină pe lângă un maxim de randament și liniștea opiniei publice, care este jenată de prezența lor. 2). [Însăși] românizarea întreprinderilor evreiești trebuie astfel organizată, încât să fie conduse de specialiști români, nu de diletanți, care nu pot acționa
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
partidul acțiunei în Serbia, și mai că nimeni nu se mai poate îndoi că Serbia are în vedere eventualitățile unui război apropiat. Este cu putință ca ingerința energică a puterilor să oprească pe guvernul din Belgrad de a lua hotărâri pripite; dar este sigur că ținuta Turciei a îngreuiat foarte mult orice acțiune în această privire. Înainte de două luni, Poarta, prin încheierea unui armistițiu, putea să se folosească de declararea prințului Milan "ca el nu gândește de a turbura în mod
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
politică. Tot concursul moral pe care Europa l-ar da Turciei întru împlinire acestei grele misiuni a guvernului său acesta îl va primi cu mulțămire. În orice caz însă trebuie timp. Guvernul turcesc nu vroiește a fi negligent, dar nici pripit. Acest limbagiu, plin de conștiință de sine, lăsa să ghicească că noua stăpânire are planuri bine răzgândite și voiește să le urmărească. Dar nu fu aprobată de toți reprezentanții. Între diplomații de la Bosfor se formară două tabere. Una primea rezoluția
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
Se poate spune că toate creațiunile acestei domnii au acest îndoit caracter: sub impulsiunea îngrămădirii trebuințelor moderne, românii au pierdut pentru multă vreme dreapta măsură a lucrurilor; instituții, legi, limbă, c-un cuvânt toate formele vieței publice aveau un aer pripit și netemeinic. Numele înlocuia aproape pretutindenea fondul, haina magistratului francez avea să reprezinte în România capacitatea juridică, titlul profesorului din Franța, câștigat aicea cu multă înlesnire, ținea locul învățăturii lui. {EminescuOpIX 344} Luând în serios proverbele că "haina-l face
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
trimis de Curte la fața locului s-a mântuit - de aceea nici n-am dat sama despre acele întîmplări, ci așteptăm constatarea veridică și nepărtinitoare a lor. Nouă ni se pare că chiar alarma ziarelor din capitală a fost cam pripită, de vreme ce-a dat pretest corespondentului din {EminescuOpIX 391} București a Nouăi pr. libere să vorbească despre un adevărat masacru, un Snt. Bartolomei și cum se mai numesc espresiile tropice ale vecinic suferinzilor și totuși vecinic înfloritorilor evrei. Pîn-acum
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
deprinde cu o libertate bine înțeleasă. Meseriașii aceștia au devenit proletari și s-au stins cu totul. A patra cauză a fost desființarea breslelor corporative și a privilegiilor lor. În fine cauza principală a căderii meseriașilor români au fost introducerea pripită a egalității sociale în România, care nu trebuie confundată cu egalitatea înaintea legii. Egalitatea n-au însemnat la noi prefacerea claselor de sus în clase muncitoare - cu o muncă superioară se 'nțelege - ci "boierirea " claselor de jos, infectarea acestora cu
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
două eventualități nu are probabilitate mai mare, încît trebuie să ne așteptăm la prelungirea campaniei în vreme de iarnă. Dar un război care prin sosirea iernei se împarte în două campanii deosebite cîstigă un caracter cu totul altul. În locul războirii pripite, neastâmpărate și îndrăznețe, care era întrucîtva întemeiată prin intenția de-a mântui războiul într-o singură campanie, vine astăzi o războire mai liniștită, mai luătoare de samă, mai răzgândită, care nu voiește să siluiască evenimentele într-o bucată de vreme
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
Mă iubea mult, dar eram persoane opuse, aflate față în față pentru eternitate, fără a ne putea atinge vreodată. Desigur, ca orice fiu grijuliu, am încercat să o înduplec, să-i dau speranță să mă aștepte, să nu mă judece pripit. Dar m-a oprit din priviri. N-am s-o uit cât voi trăi. Aproape că mă ura, mă disprețuia parcă pentru ca îndrăznisem să schimb ordinea firească a lucrurilor. Mergea atentă înainte, eu în urma ei, fără să spunem niciunul nimic
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
tenul ei se îmbujora și mai tare, de ziceai că a făcut scarlatină. Încercase să intre în Spitalul Bridewell să-l vadă, dar n-o lăsaseră. — Bietul om, spunea ea și simțea mustrări de conștiină că fusese prea repezită și pripită, o apuca mila pentru acest puști care bântuia la capătul unei alei înarmat cu o jucărie a deciziilor rapide. Pentru că banii din tâlhării pot fi foarte puțini și te poți bucura de ei imediat, dar e cu totul altceva să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
întuneric, ca niște caracatițe amorfe pânditoare, cu un contur neregulat, afund și neliniștitor. Nevăzut, nedibuit, un cuc-de-noapte își curta perechea: Cu-cu-vau...! Cu-cu-vau...! Cu-cu-vau...! Să trăiești și tu, și copiii tăi, răspunde Dănuț în gând, după datină, Micii Serenade, crucindu-se pripit, de trei ori, cu limba, peste arcul inferior al mandibulei. Se aflau la mai puțin de o sută de metri, de ieșirea către structura podului dezafectat, parțial prăbușit și închis sine die circulației mașinilor, pod traversat de străvechiul Drum al
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
patru cozi motănești îmbățoșate, tuciurii! Dedesubtul copârșeului, miaună autoritar Momocilă: Dă-te jos, puturosule! Mișcă-te! Ce-nseamnă asta?! Mort-nemort, marș afară, la muncă, trântore! Ciofleicea! Hai! Valea...! Sculă Mică geme tulburat, dar n-are de ales. Ca o răsuflare pripită sau ca un abur de mlaștină, acesta se înalță și se prelinge în decor, prin deschizătura îngustă a ușii! Șobolanul se îndreaptă hotărât, către adormitul de Crocodil, care n-are habar ce-l pândește. "Să moară mama!" face un gest
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
se petrecuseră sub ochii lui. Personal, mă îndoiesc de această teorie. Dacă Pabblem era nervos, era mult mai probabil că era așa pentru că ratase ocazia s-o intimideze și s-o umilească pe Sheba. Dacă n-ar fi fost acțiunea pripită a doamnei Connolly - graba ei de a se duce peste Sheba cu o seară înainte - Sheba ar fi venit la școală în acea dimineață, iar Pabblem ar fi avut-o în gheare pentru cel puțin câteva ore de interogatoriu furtunos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
care nu au fost instruiți pentru o astfel de luptă) e firească În aceste condiții și nu puține au fost cazurile În care a declanșat evenimente nedorite. Au fost cazuri În care teama a născut exces de zel și acțiuni pripite, absurde, care au sporit În mod nefericit numărul victimelor. Un astfel de caz e cel al unui grup de tineri care pornesc un marș În Piața Operei, cîntînd și fluturînd steaguri naționale de pe care au decupat Însemnele cu care statul
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
să aibă niște ordine clare și a reieșit că armata a trecut de partea revoluționarilor, apoi toată isteria cu teroriștii. Pe unul din oamenii lui Ceaușescu, pe Emil Bobu, l-au prins chiar aici, pe aeroportul militar, pilotul a aterizat pripit după ce i s-a transmis că În radare se Înregistrează un atac aerian... — Așa că, imaginează-ți, ne-am trezit În miezul poveștii, convinși că ne atacă cineva să-l salveze pe omul lui Ceaușescu... Abia după vreo cîteva zile am
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
de legal, fără incidente, deși există un soi de stînjeneală care Întîrzie un pic lucrurile. Dar e de Înțeles, e stînjeneala născută de acest lucru pe care Îl facem pentru prima dată În viața noastră, care naște efuziune și gesturi pripite - una dintre asistente, Înainte de a lăsa buletinul de vot În urnă, Îl sărută cu patimă. Nu ne ia mai mult de o oră să votăm toți pacienții din secție, după care tot alaiul, Împreună cu cutia uriașă, sigilată și ștampilată pe la
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Însoțită de optimism și blândă veselie, se fabricau și tot soiul de dulciuri care stricau stomacele copiilor și care Îl făceau pe profesorul Marin Foiște să umble la școală cu buzunarele pline de ghindă - remediu știut din vechime pentru potolirea pripitelor burți. Ghindele acelea nu din pădure le lua, ci din singurul stejar care rămăsese dintr-un codru bătrân, atunci când În locul vechiului drum de căruțe fusese tăiată șoseaua Înspre Răsărit, către marele oraș căruia, În nopțile senine și fără lună, i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
casă când, deodată, simțise așa, ca niște cuțite În burtă. Se Întorsese scurt din drum, lăsase bicicleta sprijinită de gardul lui Moș Vasile cu Nasu’ Roșu și se avântase Într-o cabină a umblătorii din curtea școlii. Pe când Își deșerta pripita burtă, a băgat de seamă, printre scândurile ușii, că unul taman Îi fura bicicleta. Se repezise afară cu nădragii În vine, dar hoțul apucase să Îndepărteze binișor, călare pe prada sa. Însă acea nenorocire n-avea să fie ultima: odată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
această scenă avem toate ingredientele unui text jurnalistic de cea mai înaltă ținută: concretețe, portret, eficiență adjectivală, vizualizare, atenuare a macabrului, participare afectivă („bietele trupuri”), dar și o poveste dramatică prezentă în filigran, fără pic de ostentație. Nu trageți concluzii pripite, construind pe un detaliu izolat o întreagă dezvoltare narativă. Este cunoscut cazul unui reporter care, după un cutremur în America Centrală, a vrut să sporească dramatismul situației, afirmând (ca pe un lucru perfect adevărat) că localnicii înfometați mâncau șobolani. În realitate
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
aiuritoare momentele de acalmie cu cele de alarmă pompieristică, cine nu are plăcerea și ușurința scrisului, nu are curiozitate și nerv, ar fi mai bine să-și caute o altă meserie. Nu vreau să cad în păcatul generalizărilor încruntate și pripite. Sper doar ca tinerii plini de entuziasm, care bat la ușa fără clanță a unei redacții (o ușă care se deschide tot timpul din interior, niciodată dinafară), să nu aibă vreodată scuza necunoașterii. Presa nu este un castron uriaș în
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
acest tânăr. L-am lăudat de față cu voi și l-am încurajat ca pe nimeni altul, dar el și-a luat-o în cap, s-a lăsat pe tânjală, m-a făcut să mă simt ridicol în aprecierile mele pripite și pline de entuziasm”. Venite dintr-o fumegoasă antipatie sau ascunzând interese precise (de pildă, să te dea afară pentru a face loc altcuiva), aceste jocuri nu pot fi contracarate prea ușor. În astfel de situații, tânărului îi rămân câteva
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
despre mediul fizic ori mediul social). Totuși, procesul de categorisire este mecanismul de bază care conduce la formarea stereotipurilor. O astfel de perspectivă poate fi automanipulativă în sensul că, atunci când învață, cursanții pot fi predispuși la tendința de a categorisi pripit, ceea ce duce la reacții neconforme cu realitatea, iar în ceea ce privește învățarea socială, la conflicte și denaturări ale suportului pozitiv de activitate. Care să fie soluția? Pendry, Macrae și Hewstone (în Moscovici, 1998) au observat că în cazul stereotipurilor pot coexista două
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
cea care are capacitatea de a opera cu noțiunile, inclusiv cu cele Înnăscute, și de a formula judecăți. Mai mult de atât, se pare că Îndoiala, așa cum a gândit-o Descartes, nu se aplică de fapt decât prejudecăților, sau „judecăților pripite”, ele fiind cele care ne Împiedică să ajungem la cunoașterea adevărului. Dar, dacă am ajunge să izolăm În cuprinsul cunoașterii noastre „noțiunile simple”, cele Înnăscute, de celelalte noțiuni, atunci putem spune că am atins frontiera domeniului În care adevărul și
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
ce judecă este” presupun admiterea lor fără examinare și fără a fi supuse probei Îndoielii. Dacă e să fim fideli proiectului cartezian al cercetării metodice a adevărurilor, ar trebui să calificăm astfel de enunțuri mai degrabă drept prejudecăți, sau judecăți pripite, ceea ce ne-ar obliga, conform regulilor impuse de principiul Îndoielii, să le eliminăm dintre cunoștințele noastre. Dacă enunțurile „cel ce gândește există” și „tot ceea ce gândește există” ar fi admise fără verificare, așa cum se cere În aceste interpretări, Întregul proiect
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]