749 matches
-
Mihuleac - „"Golda întoarce capul. E mai rău ca în Iași. Ruine și iar ruine; chiar și lângă spital e o clădire distrusă de bombe. ... Parcul Wäringer, la câteva străduțe mai la deal. Ah, iar se apucă amintirile de boscorodit! Nu, proastelor, nu seamănă cu Parcul Copou din Iași ... Nu are voie să semene. Ăla e un trecut de care ea nu mai are trebuință"” - dar și în memoriile lui Jeffrey Gorney, care descrie parcul ca un loc „"verde și grațios ... unde
Parcul Copou () [Corola-website/Science/302104_a_303433]
-
cel al lui Ștefan Fănuță sunt identice. Potrivit cercetărilor lui Marcel Dumitru Ciucă, Ștefan (Ioan) Fănuță se naște în jurul datei de 27 decembrie 1787 la București. Despre înaintașii săi, Zilot scrie: "„moșii miei, și de n-au fost în vederea cea proastă atâta slăviți, dar în tainica vedere au fost prea slăviți, pentru că toți au stătut, unii, parte bisericească - preoți, duhovnici vestiți, clirici la scaunul Mitropoliei țării aleși - alții, dascăli slovani și rumâni, și mai toți adăpați oareșice și de latinească și
Zilot Românul () [Corola-website/Science/307947_a_309276]
-
întotdeauna mare grijă să rup hârtiile când ajung la destinație. Îmi face plăcere să recitesc la răstimpuri minunata mea poveste, chiar dacă apoi prefer să-i șterg urmele. Astăzi călătoria mi se pare interminabilă, revistele sunt plicticoase, stewardesa are o față de proastă, nu poți nici măcar să inviți alt pasager să jucați cărți. Să scriem, atunci, pentru a ne izola de răgetul turbinelor. Acum că stau și mă gândesc, mă plictiseam groaznic și în seara în care mi s-a năzărit să intru
Julio Cortázar - Manuscris găsit lângă o mână by Tudora Șandru-Mehedinți () [Corola-journal/Journalistic/6631_a_7956]
-
va evolua situația, rugându-l foarte insistent să nu mă mai urmărească. El a Înțeles că trebuie să mă lase În pace, dar nu m-a lăsat nemernicul de Kaplan. De câte ori mă Întâlnea mă acosta, spunându-mi că sunt o proastă refuzând ceea ce ar putea să-mi ofere Iliuță sau alt ofițer. Acest gunoi uman a fost răsplătit după merit: ofițerii români cărora le aducea amante, ajungând la concluzia că știe prea multe, l-au Închis În beciul poliției ucrainene și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
un vag sentiment de tristețe. Dorisem, adică implicasem dragostea mea pentru ea în aspirațiile mele intelectuale intime. Prețuirea celor pe care îi iubim e un sprijin, chiar dacă această prețuire nu măsoară exacta noastră valoare. Bineînțeles că nu doream prețuirea unei proaste, care nu înțelege nimic, în timp ce se laudă cu tine peste tot, în mod ridicol, cum se întîmplă cu unele soții. Matilda însă nu era o proastă, avea gândirea vie, chiar dacă incertă în manifestări, cu urcușuri și coborâșuri spectaculoase, de la prostie
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
vei încerca să le turburi sau să te apropii prea mult. "Bunicule, strigai, astea sânt mai rele, dacă mă înțeapă?" Nu fi bleg, zise el, ai să vezi cum or să pice toate una câte una în căciulă, ca niște proaste..." "Și regina?" "Cu regină cu tot, cât e ea de regină!" Ridicai prăjina încet până plasai căciula de sită sub roi și începui să aștept, curios să văd și eu ce-o să se întîmple. Fumul însă se ridica în sus
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
tu, nici măcar celelalte scrieri ale omului, te duci cu tovarășii militanți la bar, bei și comentezi lozincile marxiste, sau leniniste, vezi scena cu troțkiștii din filmul despre viața Fridei Kahlo, o pictoriță de geniu și o femeie fără asemănare de proastă, în felul ei. Doar nu vă imaginați că un grup se poate duce la bar și pe jumătate turtă pot comenta să zicem, pe Lévinas. Ce să înțelegi din el? Pe când Mein Kamf sau Manifestul Comunist, sau Cărticica șefului de
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
Ha-ha-ha! - Hai s-o lăsăm mai bine baltă, am zis. Nu păru tentată să-mi accepte oferta. - Vai, Doamne! Cum poți să fii! Cine te crezi? Și cine crezi că sunt femeile care... crezi că dacă te culci cu trei proaste care s-ar culca cu oricine ești zeul sexului? - Anca, i-am zis încet, liniștit, cât puteam de liniștit, dacă vreau, mă pot culca cu orice femeie. Vorbeam serios, culmea. Anca râdea. - Cu orice femeie? Și psihiatrul tău ce părere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
luase așa mult. Deci care e faza cu tine și cu tânărul Lochinvar 1? m-a întrebat ea de parcă nu era nici o scofală, în timp ce o mângâia pe Kate pe spate cu mișcări circulare. Cine? am întrebat eu. Făceam dinadins pe proasta. —Superbul Adam, mi-a explicat Laura ușor exasperată. —Ce-i cu el? am întrebat eu. Păi, în primul rând, e nebun după tine, iar în al doilea rând, arată absolut sublim. Dacă era cu cinci, șase ani mai mic, atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
sune? m-a întrebat ea privindu-mă cu atenție. Nimeni, am răspuns așezând portbebeul lui Kate pe masă. Păi atunci de ce ai întrebat? m-a iscodit mama pe un ton care-mi reamintea că, indiferent cât de mult făcea pe proasta, numai proastă nu era. Și ia copilul de pe masă! mi-a strigat ea pocnindu-mă peste mână cu un șervet de bucătărie. Lumea mănâncă pe masa aia. E perfect curată! am protestat eu furioasă. Cum de-și permitea să spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
din nou. Era Adam! Frumosul, înaltul, bunul, haiosul, dulcele Adam. —Bună, Claire, a zis el cu vocea lui splendidă. —Bună, Adam. Eram așa de fericită să-l aud. Mă simțeam ca o fetișcană, îmi venea să chicotesc, să râd ca proasta și mi se părea că simt furnicături prin tot corpul. Am auzit că trebuie să primești felicitări, a zis el cu o voce rece și dură. A fost ca o găleată cu apă rece aruncată peste calda mea încântare că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
în alte circumstanțe eu aș fi fost prima care ar fi râs cu gura până la urechi de o soție părăsită care își primea bărbatul rătăcitor înapoi, în sânul familiei, cu o grabă așa de recunoscătoare. Și aș fi fost o proastă dacă aș fi crezut că oamenii nu rânjeau, pe la spate, amuzându-se de voioșia demnă de milă cu care îl luam înapoi pe James. Dar nu-mi venea să cred că George își bătea joc de mine chiar atât de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
în umbră. Și care să nu te facă să te simți nesigur pe tine! — N-a fost așa, a protestat el fără prea multă vlagă. —Ba exact așa a fost, am urlat eu. Nu-mi vine să cred cât de proastă am fost când am crezut în povestea aia a ta de adormit copiii! —Claire, trebuie să mă asculți, mi-a spus el nervos și iritat. —Ba nu, nu trebuie deloc, l-am corectat eu furioasă. De ce-ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
că reprezentasem un soi de surogat. Mă simțea, mă simțeam... nițel jenată, presupun. Fusesem încântată că Adam mă alesese pe mine. Dar, de fapt, el nu mă alesese pe mine. Ci situația mea. Mă durea. Și mă simțeam ca o proastă fiindcă crezusem că un bărbat superb ca el putea să fie interesat, la modul serios, de o femeie atât de banală ca mine. Ce naiba fusese în capul meu? Singurul argument pe care-l puteam aduce în apărarea mea era că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
această descătușare, dar nu avea ce face, Îi strângea umerii puternici și se ascundea sub gâtul lui aspru, neras de zile Întregi. Apoi Încetă brusc, cu un efort de voință, și spuse: - Să nu mă cerți... știu că sunt o proastă... dar am crezut... m-am gândit... mi-a fost teamă că... - Hei! se auzi vocea lui Alexandru, care urca scările după ce schimbase câteva vorbe cu Gianluca, ce faceți aici? N-ați auzit că s-au inventat camerele, pentru ca oamenii să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
porc pentru stat chiar și de către un navetist, mi-am pierdut mulți prieteni, dacă nu chiar pe toți. Această lipsă de solidaritate din partea mea, cu refuzul țăranilor de a crește porci pentru achiziții, nu a fost bine primită de către săteni. Proastele astea de primărițe, așa cum ne spuneau țăranii, nu au ce mânca și dau porc la achiziții! Am tăiat celălalt porc și l-am făcut șunci, cârnați, pastramă și tobă. Nu era gras, dar se făcuse mare și era suficient pentru
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Ușa era deschisă și se auzea vocea acesteia: Cumătră, da-s proaste astea două, îs proaste tare! Auzi, să dea înapoi zahărul și uleiul pentru că nu le-au dat la bețivanii ăia de tractoriști rația! Păi, dacă ne luăm după proasta asta, noi nu mai putem lua nimic! Las-o, cumătră, că-i flămândă, se dă ea pe brazdă! Ai văzut mata pe cineva să aibă borcanul cu miere în mână și să nu-și lingă degetele? 95 Încet, precum intrasem
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
mai întâi tresare, după care revine la lucrul cel mai important, lucrul principal, și anume la faptul că el este unul din cei destinați să fie bogat și puternic. Până și modul scandalos în care el zbiera la ea „Fă proasto!“ era o dovadă în sensul ăsta. Așa că suporta insulta cu un râs nervos care îi aducea lui aminte că e cazul să se controleze și că astfel de ieșiri își au locul pe o scenă de comedie. Și aproape întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
a risipit, lumina s-a stins, omul acela nu mai strălucea, se ridicaseră toți să plece. Bine-bine, da' eu cum rămân ?! Nu tu vânt, nu ploaie, ce eu mi-s sămânța aia neagră care uite că a și dat lăstar ?! Proasta ! Las' că vede ea, doar oamenii nu se mai întorc! Așa-s ei făcuți. Să plece, să tot plece, să spună că se întorc și tu n-ai decât să aștepți, cu ochii-n soare. Eu mă duc unde-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
clipă, cum îți spun sau un veac ? N-am mai știut nimic, decât că deodată mi-a părut rău de tot pentru El, pentru ceilalți trei, pentru toți oamenii pe care-i văzusem de când mă știam, ba chiar și pentru proasta de bunică-ta (iartă-mă, Floarea-Soarelui, da' așa mi-a trecut prin cap atunci), mi-a părut rău că eu, cu țepii mei, nu sunt bun de nimic... Și-am simțit că se uita la mine... El, cel care strălucise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
le confiște salba de aur... Femei sănătoase. Și la trup, și la cap, mă! La cap, mă, ai înțeles? Nu ca cele pe care le știu eu; după ce te-au consumat, te umilesc; altele, sfintele, se simt umilite; o parte, proastele, de lemn-Tănase tot timpul și, rar, al naibii de rar!, femeile cruciale ale vieții, te înnobilează, nu numai că te fac fericit, de la timidul "Bine te-am găsit!" pînă la rămasul bun din zori... Noroc! strigă și-și lipește paharul de buze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
aerul preocupat după ce s-a văzut cu revista în mînă. Mama ei de parșivă! murmură Mihai, amintindu-și cum a plătit, din cauza ei, două sticle de coniac. Așa-i cum ați spus, e o parșivă; o cunosc din studenție. De proastă ce era, a ajuns pe șantier, și cum a fost printre puținii cu studii superioare aici pe vremea aceea... Să te transferi de la ea, că nu suportă decît submediocrii care o laudă. Mai ai și ghinionul cu piesa de la televizor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
doilea, privind mereu departe, aiurea. Am să mă întorc... murmură el. M-am înșelat venind aici. Ca un adolescent, răscolit de hormoni... Ce-mi trebuia mie...?!... Să nu te însori cu o proastă, dom' Vlădeanu! face el un gest categoric. Proastele nu știu decît să-și desfacă picioarele și să se scuze că-i încă neordine în casă cînd le calcă pragul vecina... Două mari idealuri: satisfacția sexuală și părerea vecinelor. Nu știam că sînteți căsătorit spune Mihai încet, să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
cu perna verde", a lui Solario, dar nici aia nu-i icoană, că sfinții ar trebui să aibă aureolă. Exact! N-are aureolă! Să vezi ce-i fac neveste-mi! clatină din cap chelnerul. Stă seara și se închină ca proasta la o pictură. Îmi pare rău! înclină el privirea, retrăgînd paharele, împingîndu-le spre mijlocul barului nu pot fi așa darnic numai pentru atît. Credeam că... Întinde mîna, ia două pahare curate și toarnă în ele băutura cuvenită pentru banii primiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
admitere la Medicină, după ce mi-am biciuit voința pregătindu-mă, l-am însoțit pe el la București, orbită de focul proaspăt aprins, că parcă numai el e bărbat în lumea asta!... Stau și lîncezesc într-un oraș acesta, invidiind pe proastele ori mîțele leșinate care duc la braț bărbați cît bradul. Ba, să-i fac pe plac lui, îi trîntesc și telefonul în nas inginerului de la uzină, singurul, poate, la brațul căruia nu mi-ar fi rușine să ies în lume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]