375 matches
-
îl îndrituiește pe Mihai Moșandrei să simtă prezența zeilor în reveria copilului-poet. Atunci când știe să evite stilul luxuriant al cavalerului Marino sau nefireasca, artificioasa dicțiune dannunziană, autorul se impune prin darul de a vizualiza și a descrie grafic sau pictural, ritmând partituri de o avântată senzualitate verbală. Ca orice artist cu toate simțurile în alertă, nu pregetă să abordeze teme aparent banale (,Trup de Veneră", ,Râul", ,Casa din pădure", ,Grădini", ,Falene", ,Roza" ș.a.m.d.), pe care însă, supunându-le transfigurării
O restituire by Geo Vasile () [Corola-journal/Journalistic/10961_a_12286]
-
date fasciste: 22,/suntem atât de mulțumiți încât ne-am lăsat femeile să se plimbe singure/și ne-am bătut bine copiii/și am forțat porțile maternităților/ca să plastifiem capetele noilor născuți/după forma sfântă a patriei./ Cântecele s-au ritmat până s-au aliniat metalele sub pământ/și morții au plâns de canibalism./ Noile forme de cruce au fost votate unanim și gustate cu mult apetit într-un mic restaurant lângă gară/al cărui patron e înscris în partid."(1942
Cherchez la femme by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/9157_a_10482]
-
carte de autor, de fapt un album bibliofil tipărit în doar o sută de exemplare, intitulat Pleurer, Rire, Dire. În această carte spectaculoasă și surprinzătoare, diafană și crîncenă, se împletesc toate aspirațiile și traumele unei conștiințe scindate, iar ciclurile care ritmează discursul de forme și de idei, credințe ancestrale, elogiul nebuniei și homo ludens sau mitul lui Sisif spun totul despre reperele morale și despre proiectul de creație și de existență ale unui artist pe care istoria artei noastre de astăzi
Un artist revoltat: Alexandru Trifu by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/7048_a_8373]
-
ci de lipsă de considerație pentru prima născută dintre arte, căci, așa cum spune Curt Sachs, „Înainte de a încredința emoțiile sale pietrei, sau verbului, sau sunetului, omul s-a servit de propriul său corp pentru a organiza spațiul și pentru a ritma timpul”. Această lipsă de prețuire ar putea explica de ce atunci când s-a conceput planul de refacere a clădirii Teatrului Național din București nu s-a gândit și o soluție viabilă și imediată pentru ca Centrul Național al Dansului București să-și
Conținut și context în coregrafia românească actuală by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/5217_a_6542]
-
falsă. Sub cascadele frazelor ce-și rostogolesc tiradele în gol, repetând la nesfârșit aceleași formulări, uneori cvasitautologice, într-o dispunere adesea bipartită între afirmație și negație, ca o permanentă opoziție, se consumă originalitatea stilului lui Thomas Bernhard. Limbajul simplu, nemetaforic, ritmat obsesiv ca un contrapunct muzical, învăluie cu mecanica sa alternativă. Verva țâfnoasă se amplifică în mii de nuanțe, la toate palierele proastei dispoziții. Este forma bernhardiană de rezistență împotriva lumii. Stifter îmi amintește mereu de Heidegger, de acest ridicol filistin
Thomas Bernhard - Vechi maeștri by Gabriela Dantiș () [Corola-journal/Journalistic/11081_a_12406]
-
de felul în care regizorul regăsește în film ceea ce Barthes definește pentru fotografie drept punctum, acel detaliu subtil care dezvăluie inefabilul și moartea - "în filmele lui Truffaut pozele sunt adeseori rău prevestitoare" - și care sparge logica povestirii liniare fapt care ritmează cu stilul indirect adoptat de Truffaut pe linia lui Lubitsch. Farmecul lui Truffaut stă în aceste puncte de inflexiune, aceste rupturi de nivel, "încastrări" în termenii lui Tzvetan Todorov al unor scene aparent bizare "a momentului în care nu mai
François Truffaut, bărbatul care era filmul by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/7092_a_8417]
-
minimalizează încă din titlu, fiindcă nu oferă "un tablou istoric al vieții din Bucureștiul interbelic." Nici unul ideologic (autoarea și-a propus cu totul altceva). Scrie Mircea Iorgulescu: "Evenimente despre care în principiu e imposibil să nu se spună că au ritmat într-un mod caracteristic existența bucureștenilor în perioada dintre cele două războaie nu sunt nici măcar în treacăt menționate. Așa sunt, de exemplu, semilovitura de stat prin care Carol Caraiman a devenit în 1930 Regele Carol al II-lea, asasinarea a
REVISTA REVISTELOR by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/13702_a_15027]
-
în care vor fi contat Matei Călinescu, Petre Stoica, A. E. Baconsky și alții - citez cu prudență numele, poetul mărturisește că: „Eu însumi am suferit pe vremea aceea - dar interesează asta pe cineva? - de mari invidii.” Fabuloase și nenumărate paranteze ritmează poemele lui M. Ivănescu. Lumea poeziei sale se petrece, tipografic vorbind, între paranteze verticale alternate de altele orizontale. Lumi întregi se ivesc și dispar între aceste paranteze-oglinzi, deschizându-se și închizându-se. Autorul ar putea renunța la o parte din
Adâncimea suprafețelor by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/13416_a_14741]
-
tunicei ei spartane, scurtă în poale și larg despicată la umeri. O mișcare vie și grațioasă a grumazului a înălțat capu-i” ș.a.m.d. Și mișcările statuii nu continuă doar, ci se înlănțuie pentru a descrie o acțiune viguroasă, ritmată de tensiunea comună a mușchilor și concentrării nervoase: „brațele-i goale, unul se încovoaie în sus să scoată o săgeată din cucura de pe umeri; cellalt se razimă pe creștetul ciutei” etc. Și scriitorul, cu geniul anticipației, îl lasă pe cititor
Pe marginea prozei lui Odobescu by Mircea Anghelescu () [Corola-journal/Journalistic/2605_a_3930]
-
Tridentul mi se frânge de durere, Mierea sărutului o gust, e fiere: Cum să mai zbor dacă îmi pui zăbrele? SONETUL XVII ți-am ridicat un loc pentru vecie Spre a te ști panteră și femeie, Nicicum stindardul tragic, curcubeie Ritmând cu foc întru zădărnicie. N-ai vrut să-ți fiu a ușii tale cheie, Ci Inorog păzind la Poesie, Alătură-te mie, din pustie, Din cremene, din iască dau scânteie! Azi, inima ce-n mine încă bate Tăcerea din icoană
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
să se scuze. - Hai, nu vii? s-a impacientat Pați ajuns deja în drum. "Ce naiba face?" s-a întrebat în gînd cam enervat. Cristina a făcut în două salturi cei cîțiva pași care o despărțeau de cărare, apoi și-a ritmat mersul după pașii lipsiți de convingere ai lui Pați. - Nu sînt de acord să-ți placă un cimitir numai pentru că e cimitir - și-a teoretizat el lipsa de interes. - Nici eu nu sînt de acord - a zîmbit Cristina privind repede
În așteptarea Ursulei by Dora Scarlat () [Corola-journal/Imaginative/15273_a_16598]
-
acest spațiu, nu înainte de a-i numi pe poeții pe care ea îi preferă. în primul rând Eminescu, apoi Blaga, Sorescu, Nichita, Păunescu, Rilke. Temele sunt dintre cele mai comune, iar forma, deocamdată, fără străluciri deosebite. O pornire adolescentină îi ritmează patetic clipele de inspirație: "Sărutul tău mi-a topit aripile de ceară/ Atingerea ta mi-a oprit orice cuvânt pe buze/ Privirea ta mi-a retezat orice îndemn./ Cu vorbele tale de gheață mi-ai despicat inima în patru bucăți
Actualitatea by Susana Georgiu () [Corola-journal/Journalistic/8456_a_9781]
-
perioada comunistă cînd el era aproape în întregime subordonat propagandei. Nu întîmplător, revificarea lui s-a făcut postdecembrist pornind de la zone conflictuale, complet obnubilate, fie distorsionate grotesc de discursul propagandistic cu celebrele hei-rup-isme șantieristo-agricole și megaproducții de un optimism fonf, ritmat de invizibila fanfară absurdistă, dar și de avatarurile lor postdecembriste. Spre exemplu, filmul lui Florin Iepan, Născuți la comandă. Decrețeii (2005), descindea în proiectul de inginerie socială ceaușistă vizînd o creștere planificată a natalității prin interzicerea avorturilor, fapt urmărit în
Podul de flori al lui Thomas Ciulei by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8001_a_9326]
-
Poezia ni-l restituie, inconfundabil, unul din miracolele ei delicate și durabile, dar simultan, fără nici o inutilă linie de legătură, și ca prieten neînlocuit, neasemuit... cum și pentru el, cele două mari aripi fragile, ale Poeziei și Prieteniei, nu puteau ritma una fără cealaltă peste mersul pământean șchiopătat al acestui erou al vulnerabilității, adică al omenescului, adică al poeziei și prieteniei. „Inimile mele s-au dus fie sub pământ, fie În largul lumii”, Îmi scria, În urmă cu doar câțiva ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
numea această conștientizare... naștere. Adevărul „nașterii” de sine - plenitudine În durere - transcende suferința. Marca adevăratei poezii, adevăraților poeți. * Poezia nu este singura regală cale de acces a Martei Petreu spre adevăr, spre viață deci. Demersul analitic subtil, codificându-și și ritmându-și tensiunile În lirică, află În exegezele critice ale poetei o nouă fervoare, cea a iscodirii contradicțiilor revelatoare, a preciziei expresive În numirea și aprofundarea lor. Dacă poemele puteau fi văzute și ca „lecții de vivisecție În oglindă”, nu o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Estetica lui Schulz pare a opera Într-o (doar aparentă) contradicție. Înfruntarea materiei, uriașa energie de Împotrivire față de concretețea ei umilitoare nu sunt decât superficial contrazise de stilul fluid, „ușor”, seducător, de spontana magie asociativă. În realitate, seducția grațioasă, melodioasă, ritmată de surprizele atâtor volute inedite, este rezultatul aceleiași Încleștări, de fond, cu materia, cu „imitațiile” ei banale și statice. Citim aspirația estetică spre conjunct - negociat În contrastele care complicitează și se Înfrățesc, până la urmă, contradictoriu, contrariant - conjunctul dintre acuitate și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
În care fierbeau rănile, secretele și dejecțiile alchimiei socialiste de producere a „omului nou”, m-a găsit departe de țara natală, În Lumea cu adevărat Nouă de peste ocean. Trecuseră doar trei ani de la plecarea mea din România. Entuziasmul și deprimarea ritmau o dificilă descătușare de trecut. Himera scrisului, de care continuam să mă Înlănțui, trimitea, Însă, neașteptate semne generoase. Necunoscutul scriitor român ajuns În 1987 În Berlinul Occidental se afla, la finele răvășitor al anului 1989, „protejat” de patru volume apărute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
descătușase, odată cu dezvăluirea sinapsei. Sinapsa era deja știință. Cea mai mică mașinărie posibilă capabilă să compare și să îmbine. Condiționare clasică și operantă, scrisă în chimicale, capabilă să învețe întreaga lume și să ridice un sine deasupra ei. Mierla își ritma trilurile: cinci, șapte, trei. Fiecare tril alterna ciclic, ca sunetele unei alarme de mașină. Ascultă mierla. Ascultă mierla. Cântase cântecul ăsta cu femeia care-i era și acum soție, pe vremea când mai cântau încă împreună. La mormântul ei cântă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
n-o lua așa, cred că toți care ți-au fost soți până la Odrii și înapoi, acum mulțumesc lui Dumnezeu că pământul pe care calcă nu se mai clatină. Nu e ca la cei zece leproși din Evanghelie. — Hm... Tăcerea ritmată de trapul constant al cailor îl încredință pe spătar că vodă adormise din nou. O fi iar bolnav, de doarme atât. — Niciodată nu mi-a fost mai bine ca acum, se auzi glasul vesel al Brâncoveanului. Abia aștept să-mi
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
la etaj, un uriaș brad împodobit aduce aminte că un an tocmai se sfârșise și începuse altul, 1945. Pornește pe un coridor lung, cu numeroase uși de o parte și de alta. Tălpile grele ale cizmelor sale strivesc distinct și ritmat mozaicul holului, zgomotul pașilor reverberându-se în ecouri înfundate, dure. Se deplasează prin clădire cu firescul unui obișnuit al casei. Lasă în urmă ușa deschisă a unei camere dinăuntrul căreia înregistrează automat cinci soldați ce joacă zgomotos cărți. Unii sunt cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și participarea la știri și ritmul natural al vieții, încât pare că natura însăși, tot ce e firesc în viață merită să fie exprimat, atestat și autentificat de programul de știri. Or, natura, sensul mai intim al vieții, cel care ritmează, lent și organic, singurătatea fiecărui individ, se petrece departe de știri, undeva într-o zonă secretă unde nici o știre nu mai are acces. Cuvântul „știre“, atât de uzat, are totuși o rădăcină care cere sens, în sensul în care sensul
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
cu slujbă (Eliade la Lisabona) etc. Îl amuza, în timpul războiului, să-i conducă "pe Siegfrizi" la cabaretele franțuzești și i se părea în felul acesta că încearcă voluptatea cununării a două lumi contrare. Astăzi am intrat în programul care va ritma cele patru zile de aici. Ne întîlnim la masa de dimineață (830), după care Noica își face plimbarea de o oră și jumătate. Lucrează apoi până la 130. După-masă urcă la mine și ne bem cafeaua. Se odihnește apoi o jumătate
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
i-am putea atribui înclinația inimilor noastre? Căci nu există un cadru mai nimerit și mai fatal pentru echilibrul instabil al sufletului... Modul existenței românești este minorul. Unei ascensiuni frenetice nu-i priește decât modul major, în care respiră și ritmează toate aurorele. Până când va mai fi România aceasta prilej de tristețe teoretică? Atât de adânci sânt golurile ei, că seamănă unor ispitiri de abis. Așa privită, să fie România numai un pretext al tristeții mele? Toate posibilitățile de a crede
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
sunt forța motrice a negoțului în Marea Exterioară, iar Golful Arabic e ca o pâlnie prin care se scurg bunurile aduse din Est spre imperiu. Interesul lui Asinius Gallus ajunge la paroxism: — Afacerea este deci rentabilă? întreabă entuziasmat. — Foarte! Punctează, ritmându-și cuvintele cu palma: — Piperul și ghimbirul cresc acolo în sălbăticie, pe când aici dai pe ele greutatea lor în aur și argint. Gallus ascultă cu atenție. — Corăbiile noastre pleacă spre est ducând metale, vin și tot felul de flecuștețe egiptene
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de doi adjuncți, și am suportat o sută de lovituri cu piciorul gol. Martinetti Își făcea datoria cu forță, cu entuziasm, cu metodă, lovind cu talpa și nu cu vârful, ca să nu-l doară degetele mari. Corul celor din bandă ritma ritualul. Numărau În dialect. Apoi au hotărât să mă Închidă Într-o cușcă de iepuri preț de o jumătate de oră, În timp ce ei se Întrețineau În părăseasca aceea guturală. M-au lăsat să ies când m-am văitat de furnicături
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]