912 matches
-
Dar dacă Amanda Hardwick își rupea și ea gâtul, atunci situația se schimba. În sfârșit, primea ce merita. Nu știam chestia asta. — Nici ea n-a aflat decât acum zece minute. Capitolul 5tc "Capitolul 5" Amanda a întins mâna după sticluța de vin călduț, cu dop înfiletat, pusă la dispoziție de compania aeriană. Turnându-și vinul în paharul de plastic, încerca să nu se gândească la șampania frapată care știa că era servită în clipele alea la clasa întâi. Și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
a fost servită într-un restaurant mare, cu o banchetă albastră care se întindea de-a lungul unui întreg zid. În fața acesteia, la intervale regulate, fără spații prea mari între ele, se găseau niște mese micuțe și pătrate, cu lumânări, sticluțe de sos de soia și un alt scaun de partea opusă. Majoritatea cuplurilor păreau formate dintr-o persoană care vorbea la telefon, în timp ce partenerul fuma de zor. Puținele conversații dintre cuplurile în care ambii parteneri erau prezenți păreau să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Așa cum aflase de curând, viața era șocant de imprevizibilă și putea să fie foarte scurtă. Nu existau nici un fel de garanții și fiecare om trebuia să se agațe de fericire atunci când avea parte de ea. Hugo a întins mâna peste sticluța de sos de soia și și-a împletit degetele cu Alice. Păi, a spus el cu voce scăzută, conștient de prezența celorlalte cupluri care stăteau aproape de ei, avem două posibilități. Ori mergem înainte în felul ăsta, deci continuăm să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
dintre batoanele de soia bogate În proteine pe care le căra cu ea În rucsac, alături de o sticlă de apă și fierbătorul pe care-l folosise ca să dezinfecteze apa În acea dimineață. În același compartiment al rucsacului ținea și două sticluțe de dezinfectant antibacterian, vreo zece șervețele cu alcool, un ac și o seringă luate pe rețetă de la medic În caz că ar fi fost victima unei coliziuni frontale și ar fi fost operată, propriile ustensile de mâncat fără pori, un pachet de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
În șir indian, intrară printr-o deschizătură strâmtă În stufărișul des de pe mal. Se Încălzise, iar țânțarii se treziseră și ei la viață auzind mișcare. Imediat Începu să se audă sunetul palmelor peste piele, moment În care Heidi scoase o sticluță de DEET cu concentrație 100% cu pulverizator, de care se folosi toată lumea cu recunoștință. Vera, care purta sandale cu talpă solidă, Își Întinse soluția și pe picioare și, fără să-și dea seama, produsul Îi dizolvă oja coral, apoi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
mai departe, silențios, înghesuit printre blocuri. Cu Paul, povestea nu se termina niciodată; la urma-urmei, nici nu trebuia să te străduiești prea tare ca s-o înțelegi. Aș fi pus pariu că ține-n baie, în dulăpiorul de perete, o sticluță cu briliantină, câteva lame inoxidabile „Pobeda“, învelite în foițele lor cerate, bucăți expirate de săpun „Maxam“, casabil, tuburi goale de deodorant „Miraj“ și „Rexona“, sticle de plastic de la demachiantul „Doina“, cu zimții ăia rotunzi, de-acordeon alb. Fiecare obiect păstra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
În 1849, Philadelphia a fost devastată de o epidemie de holeră. Trei sferturi din populație s-a prăpădit; oriunde mergeai, dădeai de case cu X-uri galbene spoite pe uși, ca-n Evul Mediu. Calomelul nu se mai aducea în sticluțe mici, ca de gin, ci venea direct cu damigeana; căruțe întregi treceau zilnic prin oraș. 1849. Philadelphia. Un mare scriitor american, mort de holeră. Nu-ți spune nimic?“ „Sincer? Nu.“ „Poe. Edgar Allan Poe. Nici de el n-ai auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nu pot s-o cred, sună a poveste toată ziua!“ „Ce nu sună a poveste, în ziua de azi?“, am adăugat eu. „Din păcate, e-adevărat. Confirm, dom’ profesor. Nu e de stat la Tribunal. Lumea vine cu naftalină sau sticluțe de spirt la ea.“ Tânărul Lupu părea dezolat. Mihnea și-a vârât iarăși capul printre scaunele din față. „Dom’ profesor?! M-ai dat pe spate, Robane! Ți-ai luat studenți secretari sau ce? Pe când la Academie, cu moșalăii locali?“ Tânărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nu tropotea din pantofii ăia cu cataramă, butucănoși ca un vapor, care te întâmpinau în filme sau fotografii. Își făcea apariția într-un pulover subțire, bleu, prin care-i curgeau sânii și se plimba desculță pe parchet, cu cârpele și sticluța de spirt. Când ștergea geamurile, se ridica pe-un taburet alb, îi observai călcâiele negre și gambele puternice, încordate. Doamna Ioana apuca fiecare obiect, îl ștergea de praf, de pete, de pufi, de orice ar fi avut, după care îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
concediu conținea și-un pachet cu medicamente, instalat confortabil și liniștitor în compartimentul principal. Desfăcutul lui dura vreun sfert de oră, era primul lucru pe care îl făceam în orice călătorie: scoteam bandajele și feșele supraelastice, pansamentele mici și leucoplastul, sticluțele cu spirt și rivanol, alifiile și cremele unguente. Urmau medicamentele propriu-zise, aliniate pe mărci și tipuri de afecțiuni, ca la camera de gardă, în dulăpior. Le aranjam atent, plasând fiecare cutiuță la locul potrivit, fie în cele două sertare ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
majoritățile în stare de-a suporta un cabinet compus din elemente eterogene, nici credem în fine că asemenea elemente, întru cât sunt serioase și ar putea împlini misiunea ce li se destină, ar primi, ar fi figuri de șah și sticluțe de caleidoscop în mînile cancelarului nostru. Un lucru însă cată să recunoaștem. Schimbarea la față a partidului roșu, renunțarea la principiile lui din trecut, apostazia și lepădarea de republicanismul și de antidinasticismul de până mai anțărț, amenda onorabilă făcută principiilor
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
părea jenat, încurcat. Rușinat. Se înțelegea că doamna a divulgat o anumită chestiune intimă. S-a foit puțin în fotoliul pe care stătea. A zâmbit unui gând tainic, ascuns. A scos din geanta pe care o avea lângă scaun, o sticluță bondoacă de Teacher's. Și, cerându-ne câteva păhărele, a turnat în ele din licoarea chihlimbarie. Și, într-un târziu, după ce-a ridicat păhăruțul și-a ciocnit cu fiecare, a grăit, ca și când s-ar fi scuzat: Bre! Oameni dragi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
trecând prin fața ușii mele larg deschise, pe colonelul Dulgheru, de la Centrul Militar, pe doamna Florescu de la Sanepid, pe profesorul Manea de la Școala de Handicapați, pe madam Rățoi, viceprimărița cea arțăgoasă și mătăhăloasă, care-și varsă zilnic pe costum câte-o sticluță de parfum... N-a catadicsit nimeni să vadă de ce-i ușa deschisă. Să-ntrebe de mine, să se intereseze de mi-i rău ori mi-i bine. Să se gândească dacă nu cumva, oare, pentru dânșii, care-s încă în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
cizmele Încălțate În niște târlici și când mergeau nici nu auzeai... Veneau la vizor, la vizetă, și aveau o dexteritate..., și te prindeau. „Ce faci acolo, băi?” Dacă te vedea cu un ac făcut sau cu o scobitoare sau o sticluță, imediat: „Cum te cheamă?”. Te nota și te trezeai că te duce la subsol sau În camera unde era... „neagra”. „Neagra” n-avea ferestre și te ținea cu regim alimentar deosebit, că Îți reducea rația la jumătate, Îți dădea apă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
aleagă cu un nou joc. Deocamdată nu-i momentul. E plecată c-un băiat. Ăla care-a mai trecut pe la ea. Cine știe ce face acolo. Sun-o cît nu e prea tîrziu. Putea fi adevărat. Văzuse cum își băgase în bagaj sticluțe de parfum, trusa de machiaj, fuste cît mai scurte, bluze decoltate, armele obișnuite ale unei sirene, pe care nu le folosește doar s-o admire altele ca ea. Odată, pe cînd părinții erau plecați, a prins-o cu un băiat
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
cu toate că ar fi vrut s-o rănească, măcar cu ajutorul cîtorva cuvinte otrăvitoare, dacă încă ceva îl reținea să ia și alte măsuri, fizice. Îi trecuse la un moment dat prin cap să-i pună în cafea o substanță dintr-o sticluță a cărei sigură etichetă era un cap de mort cu două ciolane încrucișate în loc de gură. Însă un erou pozitiv, chiar dacă teribil de nervos, nu se poate comporta chiar așa cu creaturile neajutorate, în ciuda efectului distructiv al acestora. Cu cuvintele otrăvitoare
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
coșul de gunoi, nu foarte departe de piciorul lui. Prilejul i s-a ivit cînd bătrînul, într-un moment de mărinimie, s-a îndurat să-și întoarcă ochii din contemplarea fiului și i-a vîrît în rucsacul de călătorie o sticluță de două sute de votcă, pe care o cumpărase special pentru Radu și cîteva bancnote mototolite. Poate i-a făcut și vama, prea s-a holbat înăuntru. Radu își pregătise rucsacul în dimineața aia, pe fugă, nu ieri seara cum ar
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
consfătuirii noastre este de datoria dumitale să o semnezi,. Fără avizul domniei tale, nu putem avansa dosarul către următorii priori... Lapo Salterello Împinse Încă o dată călimara spre el cu un aer sfidător. Dante sări În picioare, lovind cu mâna peste sticluța care se răsturnă, revărsându-și conținutul Într-o pată Întunecată pe masă. Apoi, În zăpăceala celor de față, se răsuci brusc pe călcâie și se Îndreptă spre ușă fără nici o vorbă. Cei cinci bărbați se uitau unul la celălalt, interziși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Miki miroase și ea plicul) Piki (începe să caute prin casă; găsește ce căuta; triumfător): Am găsit! Am luat mirosul, am luat urma și parfumul este aici. Miki: Vai de capu' tău, te-ai târât prin casă ca să găsești o sticluță cu parfum. Eu n-am vrut să-mi stric mirosul de felină (și se întinde grațios) Iar Coco, minte de papagal. Auzi ce-a ținut el minte: mirosu' de parfum!... (râde sarcastic) Coco: Râzi, dar tu Miki, nu mai știi
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
ore mai târziu. Cât am stat lungit pe podea, m-a furat somnul (Mi-am revenit complet, scumpă doamnă baroană. Vai, ce-ați gândit oare despre mine? Vă rog, dați-mi voie să sun să ni se aducă o interesantă sticluță de vin. Provine din mica mea vie, și cred că s-ar putea s-o găsițiă). Vreau să anunț - cât mai repede cu putință -că indiferent de ceea ce a pricinuit tulburarea care a dus la întreruperea paginii cu trei ore
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
sa i s-a trimis ca Întărire un pluton de jandarmi 27, oamenii lui fiind extenuați. Trenul emana o duhoare care se simțea la 150 de metri. Și Triandaf XE "Triandaf (locotenent)" era obosit și se tot plimba cu o sticluță de colonie În mână și cu o batistă la nas28. Aristide Rauch XE "Rauch, Aristide" , a cărui depoziție seamănă mai mult cu perezentarea unor memorii, a lăsat o descriere fidelă a momentului opririi trenului În stația Mircești: „În gara Mircești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
felul de gânduri îi tulburaseră și-i încâlciseră mintea. Nu uitase de glumele lui George în legătură cu Hattie. Acum nu știa ce să mai creadă. Nu mai punea aproape pic de hrană în gură, în schimb bea de stingea, își controla sticluța cu somnifere ca să vadă dacă are destule pilule pentru a adormi pe veci și aștepta. Singurul lucru care o mai înveselise puțin a fost faptul că articolul se referise la ea spunându-i „Madame Diane a noastră“. George îi citise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
din locanta lu' Dromaderu', zice Apostatul. Am și muștar, și ceapă, și pâinică. Vreți? Zvârlă-le pe interval! Da' pălincă nu mai ai? se interesează Dănuț. Pălincuță, nu, mânca-ți-aș sufletul tău! Sunt dezolat! Da' am la mine două sticluțe de vinuleț roșu, sânge de taur, pentru pomana de mâine. Plus cinci berici. Dacă stau și mă gândesc io bine... Nu te mai gândi, Iuliane, că-ți cauzează! îl apostrofează Cezărel Crocodilul, care avea de multișor un dinte, în contra Apostatului
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
nu tocmai elegantă - dar neschimbată, Emma. Se aprinsese lumina În dormitor. În toți acei ani, Antonio intrase acolo doar de trei ori: o cutie supraîncărcată cu mobilier lipsit de gust, ca și stăpâna casei. O toaletă cu oglinda plină de sticluțe cu parfum rânced - cumpărat la mâna a treia din talciocul de la Porta Portese, că tare-i mai place să o facă pe respectabila, Olimpia Tempesta avea mania de a părea respectabilă, căci nu era. Mostre de parfum rânced - le folosea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
n-o mai avea, el devenise din nou unul ca atâția alții - și Își pierduse anii, amintirile, și visele. Era deja mort fără ea. Terenul era gol. Fetele În alb se Îmbrățișau lângă bancă, săltând. Sugeau o băutură verde, din sticluțe de plastic, cu capace În formă de biberoane. Arbitrul cobora atent de pe tronul său. Meciul se terminase. Antonio se ridică amețit. Gândul la Emma Îl făcea să sufere ca de boală. Era o boală. Și totuși, nici măcar nu Încercă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]