583 matches
-
fapte care demonstrează că poate exista o egalitate între cele două unități, plasate atât de departe una de alta. Care? Cum? Este imposibil a se afirma oare că ideea genială a unei clipe valorează cât o eternitate? Nu există acea străfulgerare a minții de-o clipă sau o trăire a revelației unice care să însemne cât o veșnicie? 87 Trec zile întregi fără ca starea lâncezelii să poată fi izgonită. Uneori zăpușeala minții este ca o somnolență adâncă din care cu greu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
am visat niciodată, cred. Și ce e mai ciudat, ți-am mai spus, nu te pot contura, concretiza. Când mă uit la fotografiile tale, e ca și când, halucinant, mi se rupe vălul ce ne desparte, vălul dens, și o clipă, o străfulgerare, gura e gură, părul are moliciunea lui aspră și culoarea caldă de cărbune în care mai pâlpâie jarul, și ochii buni, magnifici și îndurerați îmi dau o lumină în fața căreia îmi vine să îngenunchiu.[...] Biata mea Monica, prin câte ai
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
lui împachetată în mătase și în bumbac, dulcegăriile lui de lume mare care abia dacă păreau ale unui bărbat, o timiditate bizară și parcă un sentiment personal de smerire și de mortificare prea puțin în armonie cu scăpărările și cu străfulgerările vii și cu iluminările filozofice, observațiile îndrăznețe care țâșneau din acest amestec de modestie îndurerată și de melancolie, de misticism și de joasă senzualitate. Nimeni nu povestea și nu formula mai bine decât el. Nimic greoi și nimic prea impetuos
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
de sensibilitate romantică. Există în acest text foarte scurt scandând etapele unei crize de isterie, câteva figuri esențiale pe care Lefter le incarnează pasager. Trebuie spus că ele nu sunt decât virtualități, potențialități accesibile preț de un moment, de o străfulgerare, tot atâtea fețe spectaculos ivite pe chipul acestui mărunt funcționar ministerial. Care sunt acestea : torționarul, cel care ar fi dispus să smulgă adevă- rul prin orice mijloace de la cele trei femei, filozoful care-și condamnă secolul contemplându-i decrepitudinea, mis
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
omul”. „Câtă deosebire între scriitor și om ! Pe de o parte, un stil lipsit de orice înflorituri, iar pe de alta o grădină bogată. Un cer de iarnă, limpede, oțelit e stilul său, iar omul a fost un uragan cu străfulgerări violente pe culmile norilor fan- tastici. Ce cumpănit e stilul lui Caragiale și ce impetuos a fost omul ! Cât e de rece în tot ce-a scris și ce torente de lavă n-a revărsat în jurul său !...” Victor Eftimiu pune
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
real al abrevirii. Am cercetat toate materialele scrise de care dispuneam și fără să mă lămuresc, m-am culcat cu gândul al MUFA. Ca de obicei, după ora 400 m-am trezit cu același gând. Ce ar putea reprezenta? O străfulgerare mentală m-a dus la limba engleză, În care era redactat articolul În cauză. Dacă PUFA este abrevierea pentru poly unsaturated fatty acids, MUFA nu poate fi decât abrevierea pentru mono unsaturated fatty acids. Am reluat articolul și totul era
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
sigură pentru surprinderea acestui adevăr este studiul mitului. Spre deosebire de mentalitatea modernă, pentru care mitul nu este altceva decât o fabulă, o poveste, științele tradiționale îl consideră a fi explicația ontologică a lumii, „adevărul penultim”, în spatele căruia se întrezărește, într-o străfulgerare, chipul Creatorului. Pentru exeget, mitul este o „realitate ambiguă”, „echivocă”, a cărei esență antinomică nu poate fi surprinsă cu mijloacele cunoașterii de tip științific. Încercarea de explicare, de definire a mitului de către antropologie și istoria religiilor, în lipsa considerării relației cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287855_a_289184]
-
el să deschidă, primul, gura, ca și cum ar fi avut nevoie, de fiecare dată, de o confirmare. De data aceasta, făcu o excepție: "Puștiul de care ți-am vorbit, îți aduci aminte? Cel operat la începutul toamnei..." Locotenentul revăzu, într-o străfulgerare, vremea primelor lor întâlniri, dar deviată ciudat, ca un râu care își părăsise albia ca să ia un alt curs. Involuntar, intră în pielea unui elev bănuit că nu știe lecția: Da, da. Și mi-ai spus că operația n-a
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
invită colegul să intre primul. Acesta, stacojiu tot, refuză onoarea. În spatele lor, studenții râd și se împing. Se vede silit să treacă pragul. Chiar atunci cineva iese în trombă, ca propulsat de o rachetă nucleară. Cade pe spate, într-o străfulgerare de stele verzi, și ceafa îi saltă pe caldarâm scoțând un zgomot sec. Ca și când căpățâna i-ar fi fost goală. Înainte de a-și pierde cunoștința, se simte decolând, cu pieptul strivit de două obiecte fierbinți, neidentificate. La bordul unei farfurii
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Expoziția este realizată într-o manieră foarte modernă, pe suport multimedia. Redă nu atât actele de eroism ale combatanților, aidoma muzeelor sovietice, concepute drept instrumente ale propagandei, cât reproduce atmosfera războiului, cu ororile și spaimele lui, fixează gesturile dezonorante și străfulgerările de umanism în fața morții, distribuite în mod egal pe ambele părți ale liniei frontului, distrugând astfel prejudecata unicității - însușire pe care și-o atribuie, în exclusivitate, fiecare dintre beligeranți. Muzeul ne rezervă o veritabilă cădere în timp; o excursie aici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
se sădește în el, pentru totdeauna, ceea ce avea să consemneze Slavici mai târziu: Eminescu fugea de orișice îngrămădire de oameni și se simțea bine singur, în mjlocul naturii 67, încât, cu o fire ca a sa, e de mirare că străfulgerarea inimii n-a avut loc ceva mai devreme chiar. Știm că în vara lui 1863 Eminescu a întâlnit prima dragoste, căreia i s-a dedicat cu tot sufletul său pătimaș. A fost ars de focul iubirii și a început să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
eresuri... Sublimarea spațiului și a timpului nu se realizează decât prin cuvântul ce exprimă adevărul, atât de greu de găsit; căci poemul se înfăptuiește în momentul în care se operează corespondența dintre suflet și lume, când Cuvântul iluminează într-o străfulgerare această contopire, consfințind-o50. Presărate de-a lungul întregii opere, există contexte care au neîndoielnic, dincolo de ecourile trăirii concrete, o rafinată tentă inițiatică; numai că învățându-le papagalicește când nu trebuie (căci așa e (în)tocmită programa școlară!), ele sunt repetate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
135. Galaction spune despre el că era un copil straniu, iar nepotrivirea lui cu cealaltă lume, Eminescu a trebuit s-o ispășească foarte greu, începând din frageda-i copilărie 136. Cu o fire ca a sa, e de mirare că străfulgerarea inimii n-a avut loc ceva mai devreme chiar. În vara lui 1863, Eminescu a întâlnit prima dragoste, căreia i s-a dedicat cu tot sufletul său ardent. Era epoca în care începea să scrie cu patimă. Nu constituiau, desigur
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
a vorbit la telefon despre Machiavelli și de metoda cea mai eficace de a trata cu un inamic Înfrânt, acest lucru s‑a datorat faptului că Abe era profesor din cap până În picioare. Au mai fost În seara aceea și străfulgerări legate de generalul Colin Powell și de secretarul de stat Baker. Și pe urmă, În stadion, scurta Întunecare a luminilor orbitoare - urmată de dramatica revenire a iluminației. Toate acestea Îți evocau demonstrațiile de masă organizate și regizate de impresarul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
mari, cu niște ochi alunecoși, care i se Învârtesc În cap, și cu umeri gârboviți, parcă dintr‑o instinctivă autodepreciere. Lloyd George l‑a detestat și l‑a disprețuit de la bun Început. Și acum și‑a dat seama dintr‑o străfulgerare că‑l poate distruge. Femei și copii mureau de foame, iar domnul Klotz trăncănea și trăncănea despre «auuur». S‑a Înclinat În față și, cu un gest al mâinilor, a schițat pentru cei prezenți imaginea unui evreu hidos care Înșfacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
sugerând dragostea și responsabilitatea față de mediul natural. Desena pe o tablă Întâi suprafața unei mări Încețoșate, apoi, cu partea laterală a cretei, crea iluzia unui chip care se nălucea - părul ondulat al unei femei, ca niște fire de revent fiert, străfulgerări de natură care creau impresia unei prezențe umane, - o apariție mitică sau, poate, o arătare. Poate că o ondină sau o fecioară a Rinului. Nu‑l puteai acuza pe individ de Înșelăciune sau de superstiție. Tot ce‑i puteai reproșa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
că eu fusesem alături de soția lui în acele luni, s-a uitat mai întâi la mine cu un aer crunt, și apoi la concubina sa cu o neașteptată dezamăgire. Aș îndrăzni să afirm că am văzut în ochii lui o străfulgerare a poftei carnale pentru soția sa. A plecat neașteptat de repede, urându-i cu răutate: „Rămâi cu bine în fericirea și pacea mănăstirii, departe de ispitele lumii“. Răspunsul pe care l-a primit n-a fost mai prejos: o privire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de desen, desprinzi grăbit această foaie, ceva nu-ți place, reîncepi desenul, el cuminte așteaptă, îl rogi să-ți vorbească despre sfintele moaște, de pildă, sau despre icoana făcătoare de minuni, îi cauți pesemne lumina aceea ciudată din ochii albaștri, străfulgerare de-o clipă întărind cuvintele lui despre minunile icoanei, părul blond prins într-o coadă abia se zărește sub, Ai reușit să vezi ceea ce voiai, desenul tău acum e aproape gata, bucuros și tu, molipsit de seninătatea lui interioară, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
puterea, știința de a o trage Înapoi. Dar nici măcar impulsul de a o ajuta. În mintea mea de până atunci, eu și nebuna făceam parte din două lumi complet distincte, incompatibile și ireconciliabile. VĂzând privirea pierdută a Carminei, Într-o străfulgerare mi-am dat seama că eram și eu asemenea ei : prizonieră Într-o lume suspendată, În care plămânul poeziei, spre deosebire de mașinăria de făcut sens a Carminei, Încă mai funcționa. Nu, nu ventilam lumea prin metabolismul invers, mă Înșelasem, ade- vărul
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
puteai vedea În fața ochilor, cât se poate de concret, ce spunea. Ascultându-l, Îmi părea că ne aflam deja cu douăzeci de ani mai târziu, iar prezentul era doar o amintire. — Ce nebun ești ! am realizat eu atunci Într-o străfulgerare. — Da, sunt nebun, a recunoscut el, plin de mândrie. Dar tu ? Eu, trebuie să recunosc, când venea vorba de nevastă-sa, deveneam puțin altfel... parcă altceva pe lângă nebunia mea obișnuită, ceva nedefinit, să-i spunem vinovăție sau ar fi prea
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
posibil de existență este de a râde cu poftă și de a face tot ce-ți trece prin minte. Einstein nu a reușit să găsească ecuația câmpurilor unificate, și nici Dumnezeu nu poate răzbate În sufletul meu decât ca o străfulgerare, precum fasciculele de raze printre frunzele copacilor, vara, când stai Întins pe spate și privești cerul printre ramuri și adie vântul. imaginea mea tremură În oglinda retrovizoare și se șterge pentru câteva clipe sub impactul denivelărilor de pe drumul biciuit de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
astfel că viața cuiva se conturează doar clipă de clipă. Până În clipa morții, cuvintele și faptele unui om sunt hotărâte de acest lanț de fragmente. O zi din viața unui om este rezultatul modului În care acceptă sau respinge aceste străfulgerări de inspirație. În situații obișnuite, există timp pentru o deliberare matură asupra posibilităților, dar clipa destinului unui om sosește pe neanunțate. Când izbucnește criza, e cazul s-o ia la dreapta ori la stânga? Nobunaga se afla acum la acea răscruce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
har, despre credință ar fi fost greu să ne imaginăm că următoarele cuvinte aparțin unei persoane care a suferit enorm în temnițele comuniste, doar pentru vina de a fi gândit liber. Iată cuvintele: "Am intrat în închisoare orb (cu vagi străfulgerări de lumină, dar nu asupra realității, ci interioare, străfulgerări autogene ale beznei, care despică întunericul fără a-l risipi); (nebotezat) și ies cu ochii deschiși (botezat); am intrat răsfățat, răzgâiat, ies vindecat de fasoane, nazuri, ifose; am intrat nemulțumit, ies
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
imaginăm că următoarele cuvinte aparțin unei persoane care a suferit enorm în temnițele comuniste, doar pentru vina de a fi gândit liber. Iată cuvintele: "Am intrat în închisoare orb (cu vagi străfulgerări de lumină, dar nu asupra realității, ci interioare, străfulgerări autogene ale beznei, care despică întunericul fără a-l risipi); (nebotezat) și ies cu ochii deschiși (botezat); am intrat răsfățat, răzgâiat, ies vindecat de fasoane, nazuri, ifose; am intrat nemulțumit, ies cunoscând fericirea; am intrat nervos, supărat, sensibil la fleacuri
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
se lepădase"7. Pentru Steinhardt, convertirea, indiferent că a fost "mai întâi grația" ori "inițiativa umană înainte de toate", a coincis cu un proces de metanoia, de transformare a făpturii, după cum el însuși mărturisește: ,,Am intrat în închisoare orb (cu vagi străfulgerări de lumină, dar nu asupra realității, ci interioare, străfulgerări autogene ale beznei, care despică întunericul fără a-l risipi): (n.r. nebotezat) și ies cu ochii deschiși (n.r. botezat); am intrat răsfățat, răzgâiat, ies vindecat de fasoane, nazuri, ifose; am intrat
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]