513 matches
-
a posibilului, pierde puterea vizibilă a cuvântului și totuși mai are ceva de spus. Poemul Adiere de vânt de Friedrich Michael 83 pune în scenă o astfel de posibilitate a manifestării absenței, elocventă abia în retragere: În vasul gol/ îndelungata tânguire/ a lipsei aromelor/ de flori campestre/ ce l-au umplut altădată/ se face simțită/ prin tăcerea sa". Ceea ce lipsește își arată lipsa, se manifestă în urma ce ia forma golului. Golul acesta însă nu e simpla absență a ceva ce nu
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
matricei stilistice. Într-un "spațiu-matrice, înalt și indefinit ondulat, și înzestrat cu specificele accente ale unui anume sentiment al destinului: spațiu mioritic" (Blaga, 1985: 196). De la metrica poeziei până la doină (ce nu mai are în această interpretare nimic legat de tânguirea ce semnifică neputința, resemnarea), toate mărturisesc despre un orizont specific. Concentrându-ne pe specificul relațiilor dintre indivizi nu trebuie să pierdem din vedere faptul că atât modul de așezare a caselor, cât și maniera în care ele sunt construite reprezintă
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
modelul popular, articula noi „cântece de lume”. Este un fel de pornire mai degrabă neoanacreontică, și pentru că rareori se întrezărește aici un joc rafinat de-a naivitatea. Așadar, suferința e dulce, fericirea amară, iubirea e înlocuită de amorul care stârnește tânguirea celui ce se usucă, se îmbolnăvește, moare de dorul nurilor femeii iubite. Epoca l-a consacrat, de altfel, ca poet plăcut, muzical, al iubirii senzuale. În metru popular mai scrisese și câteva poezii publicate în reviste socialiste și democratice, însuflețite
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287230_a_288559]
-
cuțit încheie o viață tînără care aduce un omagiu ultim iubirii. Un trup se prăbușește printre stînci încheind o poveste și nemurind acele locuri. Oamenii au creat cîntece, au creat poezii, au creat legenda și astăzi încă răsună voci de tînguire și melodii triste care mai storc lacrimi. De secole și de secole oamenii se întorc cu tristețe spre nefericirea lor. A celor care se iubeau încălcînd reguli pe care azi nu le înțelegem. Așa cum multe de pe aici, noi românii, nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
un "mister" instaurat de Inanna, pentru a asigura ciclul fertilității universale. Se poate ghici o aluzie la acest "mister" în replica disprețuitoare a lui Ghilgameș, când Iștar îi cere să devină soțul ei. El îi reamintește că ea a decretat tânguirile anuale pentru Tammuz 22. Aceste tânguiri erau rituale: se plângea coborârea tânărului zeu în Infern, în ziua a 18-a a lunii Tammuz (iunie-iulie), știindu-se că avea să urce din nou la suprafață șase luni mai târziu. Cultul lui
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
a asigura ciclul fertilității universale. Se poate ghici o aluzie la acest "mister" în replica disprețuitoare a lui Ghilgameș, când Iștar îi cere să devină soțul ei. El îi reamintește că ea a decretat tânguirile anuale pentru Tammuz 22. Aceste tânguiri erau rituale: se plângea coborârea tânărului zeu în Infern, în ziua a 18-a a lunii Tammuz (iunie-iulie), știindu-se că avea să urce din nou la suprafață șase luni mai târziu. Cultul lui Tammuz se întinde aproape pretutindeni în
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
A doua zi cade bolnav și se stinge după douăsprezece zile. O schimbare neașteptată pune stăpânire pe Ghilgameș și îl face de nerecunoscut. Timp de șapte zile și șapte nopți el își plânge prietenul și refuză să-1 înmormânteze, sperând că tânguirile sale vor sfârși prin a-1 învia. De-abia când corpul lui Enkidu începe să se descompună, Ghilgameș se înduplecă și Enkidu este îngropat cu mult fast. Regele părăsește cetatea și rătăcește în deșert, gemând: "Nici eu, murind, n-am
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
yachtului "Pilar", o mașină veche de scris și cam atât. Ce l-a atras aici probabil sunt cele doua ferestre înalte, prin care putea ține mereu "sub observație" Havana Veche și prin care răzbăteau zgomotele străzii, strigătele negustorilor, glasurile copiilor, tânguirile pescărușilor... În această cameră și în această atmosferă a început să scrie aici în 1939 "Pentru cine bat clopotele". În peregrinările de sfârșit de săptămână cu soția prin Havana Veche, poposeam "obligatoriu" pe la "Ambos Mundos". Mă încântau zidurile bătrâne, zugrăvite
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
el ne-am odihnit și gustat mirosul parfumat în arșița de vară sub teiul plin de floare, cu el am cântat și jucat la horele și șezătorile noastre peste care se leagă de mii de ani dorul din doine și tânguirea fără leac a mioriței, cu el mamele ne-au cântat duios și șoptit într-o limbă frumoasă deasupra leagănelor copilăriei noastre. De un veac, el a trecut în nemurire, trăind permanent în noi, cei de azi și în toate generațiile
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
a orașului. Revenim tot la magistrul Constantin Ciopraga: "Lui Mihai Codreanu sonetistul istoria locului îi părea scrisă în Statui, Dimitrie Anghel romanticul, evocatorul de Fantome ale trecutului, asculta orologiile din turnuri în dialog cu timpul sau se lăsa cucerit de tânguirea clopotelor "ca într-un oraș de legende, scufundat sub ape", evocatoarele coline ieșene albastre-mov, compunând un amfiteatru circular, asimetric, ne amintesc de Quasi nova Roma..." Eu, azi, aud cum sună, cu vibrațiile lor alchimice, clopotele Bisericii Toma Cozma din apropiere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
n-a numărat banii! Și peste 3 zile d. C. M. a dat faliment! Când aude doctorul de așa ceva, se duce cu lacrimi pică, cere măcar banii lui. Domnul C. M. era încă în camașa de noapte. Drept răspuns la protestări și tânguiri, și-a râdicat camașa și s-a bătut peste posterior: Na de-aici... Odraslă a boerimii și a marei proprietăți! Toată lumea vede și înțelege că e excrocherie legea nu poate pedepsi asemenea fapte: cel puțin așa declară oamenii legii. Iar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
de lucrează oameni din Suceava, de la Lămârgani și Vigotești. Iată că năvălesc doi oameni, un țăran și fata lui, plângând cu lacrimi dând din mâni; omul tot înălța și cobora o furcă cu colți plini de sânge. Și bocete, și tânguiri, că un vecin i-a ucis cu furca asta iapa, pentru că intrase și rupsese câțiva păpușoi. După accent par Ruși. Se crămăluesc și se tânguesc multă vreme. Proprietarul zice că va vesti autoritățile. El nu știe de asta: "Dumneata ești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
urmaș al Dekeneilor. Semn steaua cu cinci crengi). Măria sa are nevoie de oameni de credință tare. Deci Arhim. cere lui Simion să vie în slujba lui Vodă la Curte. Cu Jder cel mititel M. S. nu s-a împăcat încă. Tânguirea Jderoaiei. Tânguirea nurorei pentru că soțul ei e lăsat cam la o parte. Îl îndeamnă să se alăture de complot. Între acestea se arată Laiotă. Arhimandritul pune pe Jderi să jure în paraclis pe sf. Evanghelie. Jderii pun la cale cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
Dekeneilor. Semn steaua cu cinci crengi). Măria sa are nevoie de oameni de credință tare. Deci Arhim. cere lui Simion să vie în slujba lui Vodă la Curte. Cu Jder cel mititel M. S. nu s-a împăcat încă. Tânguirea Jderoaiei. Tânguirea nurorei pentru că soțul ei e lăsat cam la o parte. Îl îndeamnă să se alăture de complot. Între acestea se arată Laiotă. Arhimandritul pune pe Jderi să jure în paraclis pe sf. Evanghelie. Jderii pun la cale cu Arh. aducerea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
cu uratul copiii. După ce se face noapte, pornesc flăcăii, cu mare spectacol de clopot, buhai, dobe, fluier și căpitenia urătorilor rostește orația consacrată recoltei grâului. Odată cu urătorii umblă "nunta", ursul, capra, căluțul, Vicleimul, stelele cu luceafăr, și din nou melancolicele tânguiri ale colindelor Țiganilor. În toată Moldova, Basarabia, Bucovina și nordul Ardealului aceste datine sunt încă în floare. În târgul de pe Siret unde m-am născut erau în putere acum jumătate de veac: poezia lor simplă și dulce mi-a fermecat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
și slujitorul tău și slujnica. Nu prigoniți și nu obijduiți pe străini căci și voi ați fost străini în Egipet. Nu supăra pe văduvă nici pe orfan. Dacă-i superi, au să strige cătră mine și eu le voi auzi tânguirea și mă voi mânia și vă voi face să pieriți de sabie, și femeile voastre vor rămânea văduve și copiii voștri orfani. Proprietatea pământului și a lucrurilor nu-i a omului, ci a lui Dumnezeu. Viforul dreptății va mătura toată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
et faire l'amour en tout temps c'est ce qui distingue l'homme des autres bêtes. (Beaumarchais) Era un voievod chior de ochiul drept și surd de urechea stângă /povestea Mérimée/. Sărăcia norodului o privea cu ochiul chior și tânguirile le asculta cu urechea surdă. Îndată după războiul cel mare european, când s-au adunat frații într-o graniță, au prins a ieși la drumul mare dușmani care vămuiau pe călători și neguțători. La vadul Prutului din preajma Ștefăneștilor, o tabără
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
creadă că ești fără cusur. Făgăduiește în grabă sărmanului și uiți imediat numele și existența. N-ai destulă putere ca să judeci bine. Cumpătarea nu e merit al nostru ci al celor care ne-au dat cu viața și echilibrul fizic. Tânguirile lui Ojog cresc în măsura în care se supraevaluează el însuși. De aceea s-a recomandat c-o demnitate de înmormântare mitropolitului Sevastian la Neamțu, "Ion Ojog scriitor". Puțini se supără de laude care nu le merită. Nimic mai dezonorant decât ridicolul (la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
scriitorii români să fie înfățișați fidel din punct de vedere artistic. Tov. Mihail Fridman, profesor de limba română la Academia de științe a Uniunii Sovietice, vă poate pune la îndemână o serie de exemple concrete de traduceri deficiente, care ilustrează tânguirea mea. Aș face o rugăminte colegilor mei de la conducerea Uniunii Scriitorilor Sovietici, să ia subt binevoitoarea lor observare traducerile ce se fac din românește, așa încât patrimoniul literar al Republicii Populare Române să fie înfățișat fidel, iar cititorul sovietic să nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
dihăniile care vă tulburau bucuria vieții, alături de magii care v-au înzestrat cu rudimentele culturii. Datoria noastră este să vă culegem cu pietate cântecele, cu grijă și înțelegere, în tot ce au ele ca valoare artistică. Dintr-un noian de tânguiri să iasă numai aurul inimii voastre. Ați avut și voi dreptul mediocrității, cum l-au avut și-l au poeții culți; dar nu se cuvine să alegem pentru bucuria prezentului decât lamura cea mai prețioasă a sufletului național. Mă adresez
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
auzului... Mașinile trec într-o relativă liniște, dar în războiul decibelilor se întrec, care mai de care, clopote creștine și casete înregistrate musulmane. Dangătelor care, din turnurile clopotnițelor, îi cheamă la slujbă pe puținii credincioși rămași neavertizați, le ripostează vehement tânguirile guturale, țârâitoare, feruginoase, difuzate din minarete și care-mi amintesc de discurile uzate de 78 de turații pe care le ascultam la pick-upurile din copilărie. Moscheile nefiind sincronizate între ele, rugăciunile preînregistrate se suprapun de la un cartier la altul, cu
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
frecvent ca urmare a dezamăgirilor în iubire. Sensibilitatea ei ultragiată pare să fie acută, dar nu își găsește totdeauna expresia artistică adecvată. Notabile sunt sinceritatea sentimentului și discreția lirismului. Tonul lamentațiilor este estompat, deși extremele sentimentale se fac simțite deseori. Tânguirea după iubirea pierdută e atenuată de melancolie și de puritatea aspirațiilor. În chip obsedant revine imaginea iubitului plecat, inspirația desfășurându-se în voie numai în absența ființei iubite, asociată, obișnuit, cu o suferință văzută ca un chin binefăcător. O retorică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288102_a_289431]
-
În urmărirea rușilor fugari, mongolii au mers până la Novgorodul Sviatopole, de pe Nipru, mai jos de Kiev. Letopisețul din Novgorod scrie clar: „A pierit atunci mulțime fără număr de oameni și se puteau auzi prin toate cetățiile și satele suspine și tânguiri și jale... Tătarii însă au făcut calea întoarsă de la fluviul Nipru. Și nu știm nici de unde au venit și nici încotro au plecat”. Lipsa unor mențiuni directe despre participarea românilor la această bătălie se datorează faptului că ei, fiind sub
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
vociferant a coborât în oraș. Au intrat în bisericuța de la San Benedetto al Monte și au așteptat să se termine liturghia. Apoi au ajuns preotul în sacristie și au clarificat imediat motivul prezenței lor. Don Calabria a ascultat în tăcere tânguirile lor. Când și-au epuizat toate motivațiile, el le-a răspuns cu gentilețe și învoială: «Vă înțeleg dificultățile; ba mai mult chiar, de câteva zile mă rog Domnului să vă ajute să găsiți o soluție decoroasă. Dar vedeți, nu sunt
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
de imperioase. Don Calabria nu-și uita limitele omenești, dar se lăsa condus de o forță interioară supranaturală: îl impulsiona același zel al lui Cristos, despre care el a spus că a auzit-o în timpul sfintei Liturghii ca pe o tânguire: «Biserica mea, Biserica mea!». Ceea ce azi, după conciliul Vatican II, a devenit actual și normal în raporturile cu frații altor confesiuni religioase, don Calabria a realizat-o cu mult înainte, în ascundere, în umilință, în simplitate. Ar fi dorit să
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]