1,240 matches
-
morală”, „Vestitorul besericesc” (1839-1840). Scrieri morale în fond, subsumându-se concepției sale pedagogice, sunt Meditații religioase (I-II, 1839-1840) și Urmare lui Iisus Hristos (1845), o traducere corectă din Thomas a Kempis, accesibilă, deși într-o limbă latinizată. O altă tălmăcire este aceea a biografiei „fericitei Macrina”, după episcopul Grigorie al Nyssei (Sibiu, 1868). Din germană transpune, fără a o tipări, Încurcătura de August von Kotzebue, apoi, surprinzător în raport cu preocupările sale, Suferințele junelui Werter de Goethe (1842). Traduceri notabile, însoțite de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288293_a_289622]
-
unde va continua să publice până la dispariția acesteia, în 1902. În interval, îi apar la Sibiu mai multe plachete: Epigrame (1898, semnată Iulian Devale), Pe sub arini (1901), Mortua est (1902), Cântece (1902) și Poeți germani (1902), aceasta din urmă cuprinzând tălmăciri din Goethe și Heine. Între 1908 și 1910, e redactor la revista sebeșană „Munca”, în al cărei supliment intitulat „Chindia” iscălește, și cu pseudonimele Delavale, Ion Vălean, poezii, povestiri, note de drum și scurte piese de teatru. În același oraș
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285549_a_286878]
-
franceză și câteva scrieri fără valoare ale unor autori minori, ca J.-E. Paccard sau S.-H. Berthoud, și două piese, reprezentate, dar nepăstrate: Dreptatea lui Dumnezeu de Anicet-Bourgeois și Credința, Speranța, Caritatea de B.-P. Rosier. Mai importantă este tălmăcirea romanului lui Jonathan Swift, Călătoriile lui Guliver în țere depărtate (I-II, 1848). Câteva traduceri, anunțate ca fiind sub tipar, se pare că nu au mai apărut sau nu se păstrează: Martirii de Chauteaubriand, Zestrea Suzetei de J. Fiévée și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288417_a_289746]
-
lui Guliver în țere depărtate (I-II, 1848). Câteva traduceri, anunțate ca fiind sub tipar, se pare că nu au mai apărut sau nu se păstrează: Martirii de Chauteaubriand, Zestrea Suzetei de J. Fiévée și nuvela (poate originală) Samoil neguțătorul. Tălmăcirile lui N. sunt cursive, într-un stil deloc vetust, modern chiar, vădind preocuparea pentru cultivarea limbii române, întâlnită și în unele prefețe, ca și într-un Vocabular român de neologisme, apărut în 1848. Traduceri: Louis Aimé-Martin, Educația mumelor de familie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288417_a_289746]
-
ne străduim a o câștiga”; fără gramatică, limba e amenințată de „strămutare” și „dejghinare”. Romanitatea limbii române este ideea care îl conduce, și în acest cadru el încearcă să rezolve lipsa „termenilor științei” și a neologismelor de care leagă dificultatea tălmăcirii lucrărilor cu conținut științific și filosofic, cât și puținătatea cunoștințelor din domeniul retoricii și al poeticii. Încât, după ce clasifică și definește, în cartea întâi, părțile cuvântului, iar în cea de-a doua prezintă regulile pronunției, ortografiei și sintaxei, adaugă și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290399_a_291728]
-
și mim. Amestec de lirism și de umor, de stil colocvial și anecdotică spumoasă, romanul din 1942, un best-seller pentru câteva promoții de adolescenți postbelici, a continuat să fie editat (1946, 1947 ș.u.), s-a bucurat și de o tălmăcire maghiară etc. Fără dimensiunea unei autentice „rupturi”, B. e atras, în următoarele decenii, de noile colecții și antologii pentru copii („Licurici”, „Pogonici”, Almanahul „Roza vânturilor”) și de literatura cu substrat educativ. Scrie laborios și publică, la Editura Tineretului, apoi, constant
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285555_a_286884]
-
atenția asupra unei frecvente tendințe de supraevaluare a nivelului său (recomandat în limitele unor valori metronomice de ), indicațiile vizând abordarea liberă presupun o serie de implicații cu mult mai complexe în planul înțelegerii și ulterior, a redării interpretative. Astfel, măsura tălmăcirii acestor semne, ce dețin un înalt grad de imprecizie în ceea ce privește limitele de referință, depinde în mod imperios de capacitatea interpretului de a decodifica conținutul semnificațiilor acestora. Referitor la o asemenea circumstanță, se recomandă adesea recursul la o valoare estetică corespondentă
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
Drouhet, Le Roumain dans la litterature francaise în Mercure de France, 1924, mai, pp. 598-625, V. Alecsandri și scriitorii francezi, București, 1924 ; Ion Gherghel, mai multe lucrări despre Goethe dintre care Goethe in literatura română, București, 1931, Poeți germani în tălmăciri românești, Brașov, 1934 ; I. E. Torouțiu, Heine și heinismul în literatura română, București, 1930, Sudermann în literatura română, București, 1930. Pentru literatura veche, cf. N. Cartojan, Elemente occidentale în literatura veche românească, curs 1926-1927 (lito) și, în rezumat, în Revue de la
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
Istoriile lui Odisefs (o versiune din 1816 a unei prelucrări maghiare după Homer, apărută, fragmentar, abia în 1877, în revista „Albina Carpaților”), O paradigmă a leneșului Pipelea Gâscariul (după Ludás Matyi de Fazekas Mihály, tipărită în volum în 1916). Printre tălmăcirile rămase în manuscris, se numără și una dintre primele încercări românești de traducere din opera lui Shakespeare - Amlet, prințul de la Dania, după o versiune germană -, precum și alte prelucrări (în general după intermediare maghiare) din scrierile lui Ovidiu (fragmente din Metamorfoze
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285616_a_286945]
-
Feraru, iar poemele în proză și cugetările transpuse de Al. T. Stamatiad. Lui Maurice Rollinat îi traduce un poem George Duma, iar ermeticul Josephin Péladan intră în sumar cu tragedia Oedip și Sfinxul în versiunea lui Const. T. Stoika. Odată cu tălmăcirile din V.n. ajung masiv la publicul românesc simboliștii francezi: Paul Verlaine (prin Const. T. Stoika și N. Davidescu), Villiers de L’Isle Adam (traduceri de N. Davidescu), Henri de Régnier (într-o versiune realizată de B. Fundoianu, D. Zarafu, N.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290552_a_291881]
-
modernității nu sunt ignorate: în descendența spiritualismului hindus e prezentat Rabindranath Tagore (traduceri de Vincent), lirica spaniolă este ilustrată prin Lope de Vega și Manuel Machado, literatura nicaraguană prin Rubén Dario (transpuneri de Al. Popescu-Telega), cea rusă prin A. P. Cehov (tălmăcire de Adhemar) și V.M. Garșin (traducere de I. Licea), iar într-o conferință I. F. Buricescu se oprește la elemente ale simbolismului din teatrul de idei al dramaturgului danez Henrik Ibsen. Dacă în domeniul traducerilor V.n., întâlnindu-se cu „Literatorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290552_a_291881]
-
și versuri. Face parte din comitetul de redacție de la „U. Preocupări universitare” (București, 1943-1944), alături de Adrian Marino, Gr. T. Popa, Al. Borza ș.a. Pentru versiunea românească din Cimitirul marin de Paul Valéry primește în 1943 Premiul „Revistei Fundațiilor Regale”. În afară de tălmăcirile din Paul Valéry, transpune cu exactitate și aplicație poezii de Rimbaud, Heredia, Mallarmé și Maeterlinck. În perioada postbelică s-a dedicat cu precădere activității didactice, elaborând manuale de liceu, dicționare și ediții de uz școlar. A semnat numeroase prefețe și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288498_a_289827]
-
ales, pasiunea pentru poezie, dăruirea ei pentru viață au transformat locuința din Brașov a Gherghineștilor într-un viu salon al artelor: Arghezi și Blaga i-au arătat prețuire și iubire. Lui Blaga i-a inspirat poemele din volumul Nebănuitele trepte. Tălmăcirile sale (Cărarea pierdută, după Le Grand Meaulnes de Alain-Fournier, apărută în 1942, Prințișorul, după Le Petit prince de Antoine de Saint-Exupéry, publicată în 1946, în „Femeia”, apoi în „Luceafărul de ziuă” din 1956-1957, Fermina Marquez de Valery Larbaud, din 1969
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287248_a_288577]
-
un poem al vienezului Alois Blumauer, a relevat „influențe literare la Eminescu” (unele dintre acestea fiind validate ulterior de istoria literară). A tradus numeroase lucrări germane de pedagogie (între 1898 și 1933). În tinerețe, și-a încercat condeiul și în tălmăciri literare. A dat versiuni corecte pentru un fragment din Mahabharata (1891), pentru tragedia Inelul lui Ghighes de Fr. Hebbel (1900), pentru poezii din literatura chineză ș.a. O traducere din Goethe, făcută când era încă elev, i-a adus o corecție
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285788_a_287117]
-
de mare succes, fiind reeditată în mai multe rânduri. A fost unul dintre primii care a folosit emisiunile radiofonice pentru organizarea unor lecții de limbă engleză (la care i-a invitat constant să colaboreze pe studenți de-ai săi). Prin tălmăcirile lui Dan Duțescu, opera lui Geoffrey Chaucer capătă drept permanent de cetate în cultura românească: fidelitatea și frumusețea poetică a traducerii constituie un exemplu de înțelegere subtilă a originalului. VLADIMIR STREINU Traduceri: Upton Sinclair, Balaurul, I-II, București, 1946 (în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286923_a_288252]
-
Al. Macedonski, Th. D. Speranția, Th. I. Anestin, A. D. Bogdan, G. Russe-Admirescu, Mihail Zamphirescu, V. D. Păun, Al. Vlahuță, Th. Șerbănescu. Schițele și povestirile, în cea mai mare parte retipăriri, aparțin lui I. L. Caragiale, A. I. Odobescu, Ion Ghica. În afara unor tălmăciri din scrierile unor foiletoniști străini cu totul obscuri, S. a publicat o bună parte din cugetările lui Giacomo Leopardi, transpuse cu oarecare îndemânare, precum și fragmente din scrierile lui Edmondo De Amicis, Paolo Mantegazza, Ernest Renan, Jean Richepin, Guy de Maupassant
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289535_a_290864]
-
ambițios și dificil, revista a publicat totuși multă literatură, iar selecția scriitorilor a fost întotdeauna atentă. Este demnă de semnalat încercarea de a se traduce în românește și din scriitori bulgari (I. Vazov) și croați (Fr. Mazuranić). S-au făcut tălmăciri din literatura americană (Un mort viu și Corbul de E.A. Poe), din cea franceză (Victor Hugo, Jules Verne, Ernest Renan, Guy de Maupassant, Alphonse Daudet, Émile Zola, François Coppée, Catulle Mendès, Jules Richepin, Édouard Pailleron, Jules Clarétie, Sully Prudhomme ș.a.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289220_a_290549]
-
ceasuri de petrecere ale unui domnișor, îi aparține lui S. C. Boerescu. Un A. D. comentează situația creată de inundarea Bucureștilor, periodic, prin revărsările Dâmboviței. Din Byron, sub titlul Bonivard la Șilon, traduce M. C. (Constantin Moroiu), iar A. Poenaru colaborează cu tălmăcirea unei serii de povestiri despre școală, reunite sub titlul Exempluri asupra iubirii de patrie. Transpunerea unei lungi nuvele, Balul vițe-legatului de M-me Charles Reybaud, îi aparține lui Enrich Winterhalder, viitorul colaborator al lui C. A. Rosetti. R.Z.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288637_a_289966]
-
Al. Sihleanu și Th. D. Speranția. Un A.G. de la Milcov colabora cu nuvele și schițe. Au mai apărut traduceri, nesemnate, din M. G. Saphir, K. Waldomar, Armând Silvestre și Catulle Mendès. Pentru a atrage cititorii, s-a tipărit în supliment tălmăcirea românului Orfana de Currer Bell (Charlotte Brontë). R.Z.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289206_a_290535]
-
tehnico-științifică și istorică, semnând în această calitate lucrări precum Vecina noastră, Luna (1957), Adevărul despre năluciri (1961), Focul viu. Pagini din istoria invențiilor și a descoperirilor românești, lucrare de natură preprotocronistă (1963, în colaborare cu Dinu Moroianu), „Semnele cerești” și tălmăcirea lor adevărată (1966), Sub semnul Minervei. Femei de seamă din trecutul românesc (1975, în colaborare cu V. Firoiu), Ghidul Cosmosului (I-II, 1980, în colaborare cu I. Corvin Sângeorzan) ș.a. În același registru se înscriu De la Podul Mogoșoaiei la Calea Victoriei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289898_a_291227]
-
care ne vorbește amănunțit apostolul Pavel. (I Corinteni, XII, 4-10; Romani XII, 6). Darurile acestea, fie că sunt de înțelepciune, de înțelegere, de credință, de vindecări, de minuni, de profeție, de discernământ al duhurilor, de mânuire a limbilor sau de tălmăcire a lor, și ele sunt numeroase după cum numeroase sunt însușirile naturale ale ființei omenești, vin toate de la „același duh”, și fiecare se exercită „spre folosul tuturor”. În conformitate cu felurimea lor se dezvoltă felurimea activităților omenești. „Activitățile sunt felurite, zice apostolul, dar
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
medicale și de anumite teorii estetice, artiștii și îndeosebi poeții și compozitorii muzicali, continuă să creadă în inspirație ca într-un fenomen miraculos și, ca unii care o trăiesc, să facă mărturisiri ce depășesc înțelegerea și dau prilejul atâtor variate tălmăciri și răstălmăciri. Inspirația e un fenomen de natură cu totul subiectivă și numai cine o experimentează lăuntric își dă realmente seama de ea ca de o taină ce scapă inteligenței logice. Obiectul tuturor cercetărilor, în această privință. Îl alcătuiesc de
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
de o mult mai mare însemnătate și din acest motiv simte nevoia să reformuleze definiția istoriei pe care o consideră „Glasul semințiilor și icoana vremii trecute” și după formularea lui Karamzin, „testamentul lăsat de către strămoși nepoților, ca să le slujească de tălmăcirea 7 vremii de față și de povățuire vremii viitoare”. În felul acesta, istoria îi apare ca fiind „după Biblie” drept „Cartea de căpetenie a popoarelor și a fieștecărui om îndeosebi”. Scopul lui Mihail Kogălniceanu nu este să dea o definiție
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3034]
-
rămâne la exerciții de versificație și la cultul poemului în proză. Versuri mai semnează Ana Ciupagea, proză - Vladimir Macedonski, I.I. Livescu, Septimiu Sever Secula. Traducerile sunt eterogene (din Ovidiu, Victor Hugo, Petőfi, Tolstoi, Catulle Mendès, Jules Lemaitre). Mai interesante sunt tălmăcirile din E.A. Poe, între care poemul Corbul în versiunea lui I.C. Săvescu, care transpune și din Antigona lui Sofocle. L. l. a publicat o selecție din versurile lui Al. Depărățeanu, poet prețuit de Al. Macedonski. Printre colaboratori figurează și obscurii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287805_a_289134]
-
Bibilografie: http://egovbus.net/rdl/articole/No1Art15.pdf Cătălina Daniela Răducu, Fundamente ale logicii și matematicii, articol în Revista Română de Semio-Logică, 2005 Motivația: Faima paradoxului lui Russell este datorată, pe de o parte, simplității sale, iar pe de alta, tălmăcirii și implicațiilor sale în diverse alte domenii, cu implicații în înțelegerea mulțimilor de numere. Grație variantelor sale populare, paradoxul a cucerit interesul tuturor, prin formulări captivante, șocante, uneori chiar amuzante. Paradoxul lui Russell sau paradoxul mulțimii tuturor mulțimilor este un
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]