1,088 matches
-
comun, fiecare om supunându-se lor, aceștia sunt idolii oamenilor învățați, ei țin de știința și cultura universală. Fiecare dintre sistemele de gândire încearcă să schimbe ceva în lume, să se apropie de adevăr creând o imagine asupra lumii. Dar teoretizarea naturii duce la transformarea lumii reale într-o plăsmuire. Prin acești idoli, Bacon încearcă să respingă erorile înrădăcinate datorită tradițiilor filosofice. El clasifică lumea științei în trei, corespunzând cu trei școli filosofice: sofistică, empirică si superstițioasă. Filosofia sofistică pornește de la
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
există în acest caz o diferențiere radicală dintre theoretike și praktike, pentru că în perioada modernă latura teoretică s-a dezvoltat în coerență cu cea practică. Ceea ce era observabil și adaptabil din punct de vedere matematic era integrat și sursă pentru teoretizare și dezvoltarea paradigmei. În relația cu i-mediatul s-a dezvoltat pragmatismul metodologic al modernității. Reconstrucția metodică începe odată cu două metode noi fundamentale de la începutul secolului al XVII-lea: inducția baconiană și metoda deductivă a lui Descartes. Cele două s-
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
tot mai confiscantă: "Arta spectacolului este teoretizată în narațiuni cu un profund caracter eseistic, în care epicizarea ideilor slujește demonstrația", iar textele se transformă într-un "fals tratat pentru uzul autorilor dramatici"50. Proza scurtă Adio!... a fost socotită o teoretizare a teatrului ritualic, pandantul la "introducerea la o dramaturgie posibilă" din Nouăsprezece trandafiri 51. (Mai adăugăm mărturia lui Eliade că i-ar plăcea să asiste la un spectacol în care personaje istorice ar fi încărcate de "mana", "așa cum contemporanii lor
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
în legătură cu corespondentul său. Ceea ce la rândul său rămâne neexplicit în acest travaliu poate fi preluat ca suport al sugestiei, promontoriu al unei reorientări de optică asupra acestei opere, care, atunci când a existat minimal la noi, a căutat mai ales manierele teoretizării și, inevitabil, falsificării, de care Eliade s-a ferit cu consecvență. Pentru Wikander, acest travaliu reprezintă cea mai amplă încercare de reconsiderare a operei sale, nu mai puțin a răsfrângerii sale în apele tulburi ale unei epoci cu consecințe traumatice
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
a lui Blondel, după istoria pe durată lungă considerată potrivită cel puțin pentru istoricul contemporan, ultimul cuvînt pare să însemne condamnarea oricărei istorii. Cea de-a treia concepție a istoriei este expusă în capitolul despre timp ca o premisă pentru teoretizarea fundamentală a dublei naturi a timpului. Halbwachs face aici trimitere la cele arătate în capitolul despre istorie. Totuși concluzia acestei dezbateri duce la o restrîn-gere, o limitare a istoriei căreia îi recunoaște el valoarea: istoria contemporană. Însă întrebarea care se
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
este o construcție făcută în funcție de felul în care grupurile conducătoare își reprezintă istoria, în contrast cu istoria populară. Aceasta este, în fapt, o reprezentare care exclude interpretările din memoriile colective populare. Acest nou aport reprezentat de sociologia necunoașterii vine în completarea unei teoretizări cu totul noi (raportată la Durkheim) a sociologiei cunoașterii, care începe cu articolul despre muzicieni și se dezvoltă în textul atît de important despre spațiu, omis pînă acum. Importanța și noutatea sociologiei cunoașterii propuse de articolul despre muzicieni constau în
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
spațiului de "întâlnire" dintre sacru și profan, dintre divinitate și om, sintetizând teoretic și vizual atât principalele teorii privitoare la sacru și fenomenul religios, cât și anumite convingeri personale referitoare la aceste concepte. Capitolul al doilea a pus accent pe teoretizarea și exemplificarea practică a redării vizuale a sacrului în istoria artei. Definind conceptul de reprezentare ca o manifestare psihică și practică specifică ființei umane, produs al unor multipli factori determinanți, am lansat calea analizelor privitoare la interacțiunile dintre sacru și
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
prezinte știința nu ca pe un obstacol de netrecut, ci drept ceva care se poate încorpora și semnifica. El se va baza pe activitatea efectivă, pe intuirea realităților, pe demonstrația concretă, pentru a nu îndepărta elevii față de cunoaștere printr-o teoretizare excesivă. - Un educator pus în situația de a-i instrui pe elevii privați de liberate sau supuși unor constrângeri obiective (școli speciale, internate, pușcării etc.), va trebui să-i instruiască fără să atenteze la integritatea lor psihică sau morală. - Dascălul
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]
-
la maniera morală de a se comporta a individului. De aceea, în expunerea problemei caracteriologiei, la un moment dat se va face referință la virtuțile lui Aristotel, la eroii ideali, paradigmatici și la alte aspecte etice ale persoanei. Tipologia zodiacală Teoretizarea și practica caracterizării tipologice se întâlnește în aproape toate culturile istorice, fiind corelată cu astrologia și destinul. Noțiunea explicită de destin (soartăă s-a schimbat treptat de-a lungul istoriei, dar ea este foarte veche. În multe culturi o serie
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
de la Valachie, de la Moldavie et des Valaques trans danubiens. La întoarcerea în țară, publică primul top din „Arhiva românească”, care îi oferă nu numai posibilitatea de a introduce în circuitul științific numeroase izvoare, ci și de a realiza o interesantă teoretizare în legătură cu specificul și importanța acestora, privite în legătură cu istoria patriei. Întors în Iași primește importante funcții politico-administrative, în timpul domnitorului Grigore Alexandru Ghica. Începe ascensiunea sa, care va însemna și ascensiunea României moderne. Se remarcă cu succes în istoriografie, unde abordează probleme
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3034]
-
sinteză atitudinea reflexivă dar și realistă, vocația enciclopedică, aptitudini artistice de excepție. Toate la un loc au putut fi ușor valorificate astfel încât el s-a bucurat de condiții mai favorabile decât ale altor cărturari ai generației sale Cea mai amplă teoretizare pe care ne-a lăsat-o generația de la 1848 asupra istoriei se află în Cuvânt pentru deschiderea cursului de istorie națională. Autorul său, Mihail Kogălniceanu, a preluat aici multe din ideile emise anterior, dar pornind de la o mai bună înțelegere
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3034]
-
Necesitatea de a-l rezuma e motivată, pe de-o parte, de multitudinea de sensuri atribuite transdisciplinarității și, mai ales, de confuzia, în context educațional, între transversal (crosscurricular) și transdisciplinar. Pe de altă parte, de faptul că există discursuri și teoretizări care citează perspectiva distinsului profesor, însă o preia eronat sau deformat. Cu tot riscul de a-l repeta pe autorul însuși, vom încerca, în cele ce urmează, o prezentare sintetică a acestui concept, așa cum apare el conturat în diversele cărți
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
cei trei piloni care construiesc o paradigmă culturală sunt: * viziunea despre lume * viziunea despre cunoaștere * viziunea despre om (societate, cultură, educație etc.). Orice paradigmă culturală are, prin urmare, o construcție ternară: cei trei piloni trebuie luați în discuție în orice teoretizare (discurs) care vizează configurarea ei; aceștia se află în relație de inter (co) dependență. Paradigma culturală căreia Basarab Nicolescu îi ascoiază conceptul de transdisciplinaritate este aceea a cosmodernității (diferită de cea a postmodernității sau cea a transmodernității). PARADIGMĂ A COSMODERNITĂȚII
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
elevilor în acest an școlar. "Gestația" a durat destul de mult, căci familiarizarea și înțelegerea corectă a conceptului de transdisciplinaritate, în accepția lui Basarab Nicolescu, a fost destul de dificilă. Dar tocmai acest aspect conferă caracterul de pionierat al proiectului. Încercări de teoretizare și construcție a unui curriculum transdisciplinar au mai existat în învățământul românesc, dar nu în accepția conferită termenului de fizicianul român. Încercarea de a coborî transdisciplinaritatea de la teorie la practica didactică și de o experimenta concret, într-o școală reală
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
lucru cu caracter reflexiv (și de feed-back) pentru a discuta concret cum ar putea fi introdusă în curriculum activitatea / tema respectivă (s-ar putea să fie mai ușor dacă se pleacă de la o situație particulară pentru a face generalizări și teoretizări mai apoi în ideea construirii unui curriculum trans etc.). Așadar, ar putea fi o idee ca, anul acesta, temele, respectiv, atelierele de lucru să fie doar un pretext pentru viitoarea construcție teoretică (care ar constitui și baza expertizei); cred ca
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
camuflarea de gen", http://www.jsri.ro/old/html%20version/index/no 6/stefaniamihalache-articol.htm. Mihăilescu, Ștefania, Din istoria feminismului românesc. Studiu și antologie de texte (1929-1948), Editura Polirom, Iași, 2006. Moghadam, Valentine M., "Genul și revoluțiile", în Foran, John (coord.), Teoretizarea revoluțiilor, Traducere de Radu Pavel Gheo, Polirom, Iași, 2004, pp. 145-173. Olteanu, Cristina, Liliana, Gheonea, Elena-Simona, Gheonea, Valentin, Femeile în România comunistă. Studii de istorie socială, Editura Politeia - SNSPA, București, 2003. *** Ana Pauker, Editura Partidului Muncitoresc Român, București, 1951. Petre
[Corola-publishinghouse/Science/84992_a_85777]
-
istorie socială, Editura Politeia - SNSPA, București, 2003, p. 76. 3 Cit. în Jean Fréville, Mizeria și Numărul. Sperietoarea malthusianistă, Editura de Stat pentru Literatură Politică, București, 1957, p. 303. 4 Valentine M. Moghadam, "Genul și revoluțiile", în John Foran (coord.), Teoretizarea revoluțiilor, traducere de Radu Pavel Gheo, Editura Polirom, Iași, 2004, pp. 145-173. 5 Adam B. Ulam, Bolșevicii. Triumful comunismului în Rusia. O istorie intelectuală, traducere de Irina Cristea, Editura Corint, București, 2009, p. 157. 6 David Priestland, Steagul roșu. O
[Corola-publishinghouse/Science/84992_a_85777]
-
Zolo amintesc faptul că s-a vorbit despre "vacuum-ul legislativ" al statului de drept german. În această viziune, Rechsstaat-ul ar corespunde, așadar, "dreptului de stat" cu o concepție a legii pur formală. Și Franța ajunge mai târziu la o teoretizare explicită a statului de drept. De fapt, abia în primii ani ai secolului al XX-lea a fost elaborată o teorie referitoare la l'État de droit prin grija lui Carré de Malberg. Teoria franceză suferă în mod cert influența
by Cristina Dallara [Corola-publishinghouse/Science/1090_a_2598]
-
acelea asupra europenizării, care nu numai că studiază același fenomen, adică, presiunile normative exercitate de UE asupra realităților domestice ale țărilor membre sau candidate, dar împărtășesc și substanțiale explicații cauzale. 57 Schimmlefennig și Sedelmeier, în 2002, au formulat o primă teoretizare a studiilor depre extindere (enlargement studies), încercând să identifice care sunt factorii specifici ai acestui filon de studii. Mattina (2004b) amintește că cercetările din acest domeniu s-au concentrat în principal pe descrierea etapelor și procedurilor procesului de extindere și
by Cristina Dallara [Corola-publishinghouse/Science/1090_a_2598]
-
problematic al cărții nu scapă din vedere făgașele urmate de istoria ideilor în veacurile următoare. Autorul concentrează și dă convergență unor ipoteze asupra clasicismului, dispersate în mai toate sintezele sale. În cartea despre Eminescu, în cea despre poezia modernă, în teoretizările pe marginea vârstelor și chipurilor modernității, clasicismul este invocat ritual cu funcție de element ab quo: din punctul fix de observație al acestuia, devine posibilă percepția optimă asupra diferirii creatoare și asupra normelor sale labile. De altfel, disertația de doctorat a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286042_a_287371]
-
submarine (1968), O problemă de familie (1977), Un om insuportabil (1984) etc. Piesa cea mai reușită din serie rămâne Moartea ultimului golan (1975), și aceasta o satiră destul de facilă a arivismului, însă personajul central, un tânăr snob preocupat și de teoretizarea metodelor inteligenței sociale, se reține. Când scrie teatru pentru copii - Taina băiatului timid (1969), Teză la limba română (1973) ș.a -, S. dublează accentul moralizator și supapele comice pornind de la pretexte dramatice inconsistente. De pildă, taina băiatului timid e că
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289942_a_291271]
-
este Les Mots et Ies Choses (1966) (Cuvintele și lucrurile) și în ea gândirea este interogată din perspectiva puterii organizatoare a limbajului. Ordinea pe care o caută Foucault se află în zona mediană a unei culturi, între ordinile empirice și teoretizările lor, și mai profund decât ele. Or, acesta este chiar locul ordinii semnelor, căci numai aceasta este mai teoretică 69 decât ordinea empirică și totodată mai empirică decât ordinea teoretică. Corespunzător ordinii în fiecare cultură, în fiecare epocă culturală, există
Semn și interpretare by Aurel Codoban [Corola-publishinghouse/Science/295577_a_296906]
-
cu destinație specială Ăbilet, felicitare, carte poștală, invitație), să redacteze texte corecte din punct de vedere lexical și gramatical. Abecedarul ne oferă posibilitatea formării primelor deprinderi de scriere corectă. Aceste deprinderi se însușesc însă fără un fundament teoretic, fără definiții, teoretizări, ci prin însușirea unor reguli simple. De exemplu, programa școlară pentru clasa I nu cuprinde nicio indicație privitoare la formarea cunoștințelor și deprinderilor de folosire a virgulei. Elevii întâlnesc acest semn în textele abecedarului. Deși nu e încă momentul elaborării
ÎNSUŞIREA NORMELOR DE ORTOGRAFIE ŞI PUNCTUAŢIE by ALDESCU DIANA () [Corola-publishinghouse/Science/1303_a_1879]
-
roumains d’études littéraires” și „Secolul 20”. A fost distins cu premii de Uniunea Scriitorilor (1968, 1973, 1978, 1989) și de Asociația Scriitorilor din București (1977). Transferarea faptului de istorie literară într-un spațiu referențial interdisciplinar, cu posibilități sporite de teoretizare într-un ansamblu de cultură comparată, preferința vădită pentru perspectiva estetică și cutezanța constructivă în formularea aserțiunilor sunt dimensiuni intelectuale de domeniul evidenței încă de la prima carte a lui P., Răspântii. Forme de viață și cultură (1936). Urmărind definirea formelor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288683_a_290012]
-
realismului: realismul structural (Wendt, 1987a; Dressler, 1989; Onuf și Klink, 1989). Constructiviștii autoproclamați au deseori (sau cel puțin se consideră că au) concepții despre lume apropiate de liberalismul generic definit și de multe ori acceptă această categorizare. Mai mult, unele teoretizări constructiviste recente susțin explicit că două teorii sunt logic incompatibile (de exemplu, Wendt, 1999; Patomäki și Wight, 2000) sau, cel puțin, antagoniste (Lebow, 2001). Pedagogia relațiilor internaționale definește și ea din ce în ce mai mult realismul și constructivismul ca fiind categoric diferite, dovadă
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]