617 matches
-
rezervele de petrol din Azerbaijan (1999), despre apartamentele comune din Uniunea Sovietică (1996) și cele luxoase ale elitei sovietice (1997). Realizează și câteva portrete cinematografice ale fotografului André Kertesz (1976), omului de televiziune Bob Braun (1977), regizorului Yuri Ljubimow (1983), umoristului rus Michail Schwanetzki (1986), omului de afaceri George Soros (1996). • În Ungaria (2001-2006). Portrete cinematografice ale filosofului Zador Tordai (2001), scriitorului Adam Bodor (2003), istoricului holocaustului Randolph L. Braham (2004) care a primit premiul "Kamera Hungaria", în 2005, pentru cel
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
-ne atenți să respingem invazia prejudecăților și a lucrurilor comune care ne pândesc corupător la tot pasul. Prefață la vol. Fragmentele lui Lamparia, 2002 Teodor PRACSIU Un intelectual atipic Proteicul Theodor Codreanu, critic și istoric literar, eminescolog, eseist, publicist, editor, umorist, profesor la Liceul Teoretic "Cuza-Vodă" din Huși, doctor în litere cu teza "Complexul Bacovia" și bacovianismul (Editura Junimea, lași, 2002), pune sub ochii cititorilor ultima sa carte, în ordine cronologică, Fragmentele lui Lamparia (Fundația "Scrisul Românesc", Craiova, 2002, 199 pagini
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
s-ar părea în costumul lui Momus, mizeria, nimicnicia caracterelor omenești și înjosirea lor pot produce veselie, dar aceasta va fi însoțită de o tristă rezonanță, ca ariile de danț ale compozitorilor germani. De aceea s-au și observat că umoriștii cei mai veseli în scrieri, actorii cei mai comici pe scenă sunt între cei patru păreți ai lor triști și ipocondrici. Gogol însuși, cel mai glumeț scriitor al rușilor, a avut în suflet un fond de nepătrunsă melancolie, care au
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
zile, era să-i prindă miliția la cabinele din gară. Dar mai sînt cabine și lîngă poștă. Operațiunea Las Vegas e un succes, așa că seara vă găsește cu moralul foarte ridicat, În Amfiteatru, unde se produc spectacole cu trupe de umoriști, Divertis, Vacanța Mare. Monedele le-ați schimbat urgent și v-ați tras două sticle de rachiu albanez și țigări de la niște bișnițari pe care i-ați depistat fără efort. SÎnteți trei crai puși pe distracție... mă rog, trei crai de pe
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
niște bișnițari pe care i-ați depistat fără efort. SÎnteți trei crai puși pe distracție... mă rog, trei crai de pe trei planete, ceata lui Harap Alb. Vlad Îți spune că după spectacol se strînge lume la Obelisc, pe plajă, unde umoriștii mai fac un spectacol. În discoteca din Ring n-au fost decît o dată și nu mai doresc să revină, pentru că muzica e de căcat. Da, știu, există această legendă care spune că nu au voie să bage muzică mișto În
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
stă o sintagmă celebră, pe care o schimbăm minim, în așa fel încât modelul să fie recognoscibil: „Ne dați sau nu ne amendați”, „O avere nu vine niciodată singură”, „Pâine și circulație”. Absurdul. Folosit rar și numai urmărind un efect umorist ironic: „Brusc, ați fi spus că este, fiindcă ar fi fost deodată” (Academia Cațavencu, 11-17 ianuarie, 2006, p. 4). Prin cupură (absența verbului, de pildă). „Șoc și groază - la Londra”. Mai scurt și mai direct, acest titlu este intens folosit
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
este asociat, și pentru că, de o țesătură prea fină, vizibilă numai din anumite unghiuri, el se ascunde în fante de lumină. Și-apoi, umorul i-ar leza lui Cioran demonismul. Or, datorită conștiinței limitelor, scepticul nu poate fi decât un umorist. Iată-l, într-un loc, spunând: „De-a lungul anilor, ca să fug de răspunderi, am citit, am citit ce mi-a căzut în mână, ore în șir, în fiecare zi. Nu m-am ales cu nimic concret, decât că am
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
iluzie de activitate. Când eram foarte tânăr, nu mă atrăgeau decât bibliotecile și bordelurile. Acum... mă trădează ochii. Am tulburări de vedere care mă fac să urăsc toate cărțile pe care le-am citit” (15 ianuarie 1975 Ă 606). Un umorist și un melancolic. De nu cumva, scrisul e mai degrabă consecința și expresia umoristului decât a melancolicului. E aproape dezamăgit că ardelenii, pe care nu-i disprețuiește, „n-au avut niciodată simțul ridicolului” (12iulie 1974 Ă 605). Cine are simțul
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
Acum... mă trădează ochii. Am tulburări de vedere care mă fac să urăsc toate cărțile pe care le-am citit” (15 ianuarie 1975 Ă 606). Un umorist și un melancolic. De nu cumva, scrisul e mai degrabă consecința și expresia umoristului decât a melancolicului. E aproape dezamăgit că ardelenii, pe care nu-i disprețuiește, „n-au avut niciodată simțul ridicolului” (12iulie 1974 Ă 605). Cine are simțul ridicolului, crede el, ajunge să refuze lumea, să o nege, sau să se nege
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
fără îndoială, în parte, și numai uneori total; dar numai uneori” (269 Ă 9aprilie 1975). Cum să ia în tragic povestea cu înstrăinatul, când el se simte foarte bine în găoacea melancoliei, în care se închide cu voluptate? Sceptic, melancolic, umorist, Cioran nu putea fi tragic, chiar dacă limitele care îl definesc se metamorfozează în deschideri și în iluminări. Să recitim: „Melancolia, această rană a frumuseții”. Dar poate că Cioran spunea toate astea conjunctural, numai și numai pentru a-și vindeca fratele
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
îl definesc se metamorfozează în deschideri și în iluminări. Să recitim: „Melancolia, această rană a frumuseții”. Dar poate că Cioran spunea toate astea conjunctural, numai și numai pentru a-și vindeca fratele. Nu-i decât o dovadă în plus că, umorist, el se transformă pe sine într-un actor în care exhibă ipoteticul. Integrarea-înstrăinare. Note despre bunul valahtc "Integrarea-înstr\inare. Note despre bunul valah" N-ar fi oare mai bine să se vorbească, în cazul lui Cioran, nu despre integrare, ci
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
scrisă în colaborare cu C. Xeni), Din surprizele gazetăriei (1902), Ultimul sacrificiu (1902), Îndrăgostiții! (1903). În 1913, editează placheta Epigrame, iar în 1918, poemul dramatic în versuri Mircea. Prin o bună parte din scrierile sale, B. se integrează pleiadei de umoriști ivite în umbra lui I. L. Caragiale și a lui Anton Bacalbașa. Epigramele au adesea defecte de versificație, poante fără haz și unele licențiozități. Mai izbutite sunt „idilele” în decor casnic moldovenesc și unele versuri umoristico-sentimentale, ce prevestesc pe A. Mirea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285857_a_287186]
-
Pogromurile din Bucovina și din Dorohoi, București, 1945; Bingo, București, 1945; Pogromurile din Basarabia și Transnistria, București, 1947; Povestea unui copil din zilele noastre, București, 1947; Răscoala din junglă, București, 1947; Peste cincizeci de ani, Tel Aviv, 1967; Drama unui umorist, Haifa, 1973; Trimis special. Din amintirile unui ziarist, București, 1974; Șapte momente din istoria evreilor din România, Haifa, 1977; Alte șapte momente..., Haifa, 1978; Croitorul din Back, București, 1979; ed. Așkelon, 1988; M-am născut reporter!, București, 1981; ed. I-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288172_a_289501]
-
defectuoase. Datorită culegerii Voiaj de nuntă (1975), autorul a fost considerat un discipol al lui Tudor Arghezi pe linia umorului absurd, dar inventivitatea sa, atât în planul fabulației, cât și în cel stilistic, este redusă. Mult mai evidente sunt influențele umoriștilor consacrați - Gh. Brăescu, I. A. Bassarabescu, D. D. Pătrășcanu -, deosebindu-se, poate, de aceștia prin lipsa totală de resentimente și intenții demascatoare. În general, umorul său e totuși destul de modest, deși bine slujit de o exprimare exactă, la obiect, concisă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286778_a_288107]
-
Experții veseli, București, 1972; Voiaj de nuntă, postfață D. Micu, București, 1975; Ninsoare de iulie, București, 1979. Repere bibliografice: D. Micu, „Ninsoare de iulie”, „Scânteia tineretului”, 1979, 11 537; Scrisoare de la Nicolae Dimitriu. 1980, ADLTR, D-37; Petre Strihan, Un umorist: Nicolae Dimitriu, RL, 1982, 27. C.T.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286778_a_288107]
-
C. s-a ivit la nivelul percepției și al senzației și se adresează acestui nivel, fiind lipsită de o dimensiune spirituală, sintetizatoare, care să dea coerență și consistență demersului său. Volumul de proză scurtă Bacalaureatul lui Puiu (1933) afirmă un umorist în genul lui Gh. Brăescu, cu o sigură intuire/reprezentare a elementului comic în psihologia și manifestările personajelor pe care le conturează în special cu ajutorul dialogului, spontan, sprinten, spectaculos uneori. Descrierile sunt pline de haz, istețe, ușor atinse de un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286492_a_287821]
-
un observator care, într-un crochiu vioi, dezinhibat, surprinde ridicolul unor personaje și situații ale zilei. Anomalii de tot felul, puzderie de subiecte îi sunt oferite de experiența omului de lume și a medicului. Sancțiunea vine de obicei prin intermediul parodiei. Umoristul înscenează simulând seriozitatea, exploatează cu fantezie asociativă, dar nu o dată excesiv, calamburul, efectul burlesc, împins până la absurd. Astfel ridiculizează reclamele năstrușnice (Pilulele Pink), stilul gazetăresc, maniera exaltată a reportajelor de senzație (O crimă oribilă) etc. U. scrie în cheie parodică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290375_a_291704]
-
București, 1900; Cinstea și știința d-lui Șăineanu, București, 1901; O, scumpe Lăzărică..., București, 1901; Factor răspunzător. Decorat! Mica publicitate!, București, 1915; Cu ou și cu oțet, București, 1920; La Radio, București, 1937; O crimă oribilă, Reclamagiul, Factor răspunzător, în Umoriști de altădată, îngr. și pref. Ion Roman, București, 1969, 123-146. Repere bibliografice: Rosetti, Dicț. cont., 185; Caragiale, Opere, VII, 437-466; Ibrăileanu, Opere, IV, 475-477; Gala Galaction, Opere alese, II, îngr. Teodor Vârgolici, introd. Dumitru Micu, București, 1961, 39-41; Radu D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290375_a_291704]
-
1969, 123-146. Repere bibliografice: Rosetti, Dicț. cont., 185; Caragiale, Opere, VII, 437-466; Ibrăileanu, Opere, IV, 475-477; Gala Galaction, Opere alese, II, îngr. Teodor Vârgolici, introd. Dumitru Micu, București, 1961, 39-41; Radu D. Rosetti, Spicuiri, București, 1923, 107-110; Număr consacrat marelui umorist dr. Urechia, „Veselia”, 1940, 33; Cosco, Bunica, 287-292; V.[asile] A.[lceu] Urechia, Schițe memorialistice, București, 1969, passim; Dicț. lit. 1900, 876; Șt. Cazimir, Nu numai Caragiale, București, 1984, 140-148; Faifer, Semnele, 261. G.D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290375_a_291704]
-
a moravurilor mereu schimbătoare, posedând o cunoaștere a subtilităților oralității și un perfect meșteșug al versificației, F. a fost deseori clasificat între poeții satirici. Însă temperamental liric, mai ales în povestirile scurte, scriitorul se relevă a fi cu precădere un umorist sentimental, cald-comprehensiv, în descendența lui G. Topîrceanu și din familia lui Ion Băieșu, Valentin Silvestru ș.a. F. depășește actualitatea, trimiterile la particular, prin comparații și ecouri livrești la tot pasul, plimbând lectorul de la Biblie și folclor la Orfeu și La
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286997_a_288326]
-
satiric, București, 1999; Oglinda cu multe fețe, București, 2001. Culegeri: Colo-n larg de Bărăgan, București, 1964. Repere bibliografice: Aurel Martin, Un poet sensibil, „Tânărul scriitor”, 1956, 9; George Corbu, „Un buchet de epigrame”, O, 1975, 8; Pompiliu Marcea, Un umorist, R, 1979, 12. M.Dț.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286997_a_288326]
-
se face des între Prosper Mérimée și C. Negruzzi este îndreptățită. Există totuși la Negruzzi un umor cu desăvârșire clasic. Motivul din Au mai pățit-o și alții (soțul înșelat de femeia în care crede orbește) aparține vechii nuvele italiene. Umoristul moldovean îl tratează cu zâmbete molierești. [...] Numele lui C. Negruzzi este legat de obicei de nuvela istorică Alexandru Lăpușneanul, care ar fi devenit o scriere celebră ca și Hamlet dacă literatura română ar fi avut în ajutor prestigiul unei limbi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288415_a_289744]
-
ironie subversivă, iar ca revers, un gen de evocare, agreabil, ce-i va atrage cititori fideli. Cartea ce îi aduce recunoașterea e Cișmigiu et Comp., o odisee de licean simpatic, șturlubatic premiant, aplaudat ori, după caz, temut între rivalii „lăzăriști”, irezistibil umorist și mim. Amestec de lirism și de umor, de stil colocvial și anecdotică spumoasă, romanul din 1942, un best-seller pentru câteva promoții de adolescenți postbelici, a continuat să fie editat (1946, 1947 ș.u.), s-a bucurat și de o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285555_a_286884]
-
Universitatea din Cluj (1886-1919), în 1892-1893, 1902-1903 este decanul Facultății de Filologie, iar în 1906-1907, rectorul Universității. Din 1889 lucrează ca raportor pentru secția română a Societății Etnografice a Ungariei. Primele sale scrieri au apărut în „Aurora română”, „Familia” și „Umoristul”. După unele divergențe de opinie, legăturile sale cu publicațiile românești vor fi întrerupte în 1871, M. colaborând ulterior doar la periodice maghiare. A scos la Cluj revista „socială-științifică-literară” „Ungaria” (1891-1898), editată în limba română, cu suplimentul „Román-magyar Szemle” în maghiară
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288228_a_289557]
-
suspine, din stea, din lalea, din soare, din Carul Mare, din humă, din cărbuni, din nebuni, din mine, din tine, mor, tulburător, în vii, Amin! ȘTEFAN BOBOC -PUNGEȘTEANU Născut la 14 mai 1932, în localitatea Pungești județul Vaslui. Poet, epigramist, umorist, prozator. Membru f ondator al Cenaclului Artelor IAMC Vaslui; membru al Societății Culturale „Anton Pann”, Rm. Vâlcea; membru al Uniunii Epigramiștilor din România. Membru senior al Academiei Libere”Păstorelʺ Iași. Cărți publicate: ȘI ʺBOBOCII ʺ ZÂMBESC, editu ra D.I.G . Iași
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]