4,343 matches
-
Plugușorul, Moș Crăciun. „Serbarea datinelor strămoșești de către grupa de străjeri a MS Marelui Voevod Mihai s-a sfârșit cu un duios cuvânt de mulțumire al Suveranului pentru străduința colaboratorilor săi la opera de educare a tânărului Prinț”. A urmat ceremonialul înălțării lui Mihai la gradul de comandant de centurie în Organizația Straja Țării. 25 decembrie-31 decembrie. Mihai petrece sărbătorile la Sinaia, cu tatăl său și Duduia. Pe parcursul anului care se încheia, Mihai a urmat un curs de pregătire practică la Atelierele
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
Mihai, regele și Duduia se aflau la Scroviștea, având ca invitați familia Malaxa (posibil și copiii, Costache și Irina - n.n.) și familia Auschnitt. După cină, gazde și oaspeți vizionează filmul Boys Town cu Spencer Tracy . Joi, 18 mai. Se sărbătorea Înălțarea și Ziua Eroilor. Mihai și colegii de clasă au asistat la slujba religioasă, oficiată în Cimitirul Eroilor din comuna Prunaru, aducând omagiu soldaților care au realizat, prin sacrificiul propriu, șarja Regimentului 2 Roșiori din 12 noiembrie 1916. (Vezi foto nr.
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
vânători, „pasajul sitarilor” reprezenta un eveniment ce impunea ieșiri frecvente pe teren. Regele Carol al II-lea și însoțitorii săi erau foarte activi, într-o asemenea perioadă. Duminică, 31 martie. Mihai îl însoțește pe Carol al II-lea la solemnitatea înălțării la gradul de sublocotenent a absolvenților școlilor de Ofițeri Activi, promoția „Regele Ferdinand”, care a avut loc la Școala de Ofițeri de Geniu din București. Au sosit la Școală la ora 11, fiind întâmpinați de șeful guvernului, Gh. Tătărescu, și
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
cît și a diabolicilor lor călăi. Avem, așadar, istoria unei familii deportate, familie formată din mamă și șase copii, căci tatăl copiilor fusese arestat, o poveste ce se deapănă în mai multe episoade, începând cu arestarea tatălui și sfârșind cu înălțarea unei case de chirpici în pustietatea Bărăganului. Pe acest subțire fir epic sunt intercalate, prin "flash-back", o serie de secvențe, de dinainte de deportare, din copilăria autorului, prilej pentru narator de a zugrăvi viața unei comunități din nordul României în perioada
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
scumpii mei copii, ați fost atenți și ați cântat într-adevăr foarte frumos. Acum odihniți-vă. Familia Butu a urmărit cu sufletul la gură concertul nostru religios improvizat și spontan -, trăind vizibil o stare de catharsis, de purificare lăuntrică și înălțare sufletească. Erau profund mișcați, lacrimile de pe obrajii lor constituiau dovada palpabilă a emoțiilor intense în fața demersului nostru artistico-religios. Transpuși în focul creației interpretative cu substrat teologic, n-am sesizat faptul că monstruoasa creatură metalică, pe nările căreia țâșneau ciclic jeturi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
simplă a Maicii Domnului cu Pruncul, care ne zâmbea încurajator, cu blândețe și infinită înțelegere. Nu. Nu era supărată. Ne privea cu ochii ce-și revărsau bunătatea asupra întregii omeniri suferinde, parcă ar fi vrut să ne spună: "Așa e înălțarea și prețul se plătește Cu chin și suferință și slavă, omenește." (T. Arghezi) Grația Maicii Domnului se revărsa peste noi... Eram fericiți! Vanitas vanitatum (Deșertăciunea deșertăciunilor) Nu-mi rețineți numele Treabă inutilă. Și nici bocitoarele Nu-mi plângă de milă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
orașului, unele primejdii s-au atenuat, altele, dimpotrivă, au sporit. Inundațiile nu mai sunt o preocupare, iar incendiile, atunci când izbucnesc, nu mai amenință să cuprindă Întreg orașul. Cutremurele Însă erau mai puțin nimicitoare pe vremuri. Efectul lor a crescut odată cu „Înălțarea“ orașului, cu atât mai mult cu cât blocurile s-au construit (cel puțin până În 1977) fără să se ia În considerare acest factor de risc. Rezistența antiseismică a oricărei construcții e de acum o condiție sine qua non; altminteri, se
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
scriitorul Louis-Ferdinand Céline (Bagatelles pour un massacre, 1937) susținea că „evreul se maimuțărește”, „face pe rafinatul”, „se Înconjoară de aur și de obiecte prețioase”, dar - având „o sensibilitate foarte vulgară, nicăieri Întâlnită În lume” -, „el nu este făcut pentru mari Înălțări spirituale” ; de aici „extrema raritate a poeților evrei, imitatori ai lirismului arian” <endnote id="(560, p. 60)"/>. „Inteligența jidanului e curat materialistă, ocupându-se numai În găsirea de combinații care Îi pot mări averea personală fără să facă nici un efort
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
p. 90)"/>. Într-un articol din 1879, scriind despre fenomenul de „cârciumărie evreiască” (văzut ca un „adevărat scandal”, ca o „cangrenă a societății”), Eminescu deplânge faptul că duminica țăranul român preferă cârciuma (spațiu de „prostituție sufletească”) În locul bisericii (spațiu de Înălțare sufletească). „Cârciumele [evreiești] sunt locale de Îndobitocire și de prostituție sufletească și libertatea de a le ținea deschise dumineca și sărbătorile face ca biserica să fie pustie În zile mari și cârciuma plină” <endnote id="(285, p. 105)"/>. Într-o
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
Cuie-n palme i-au bătut,/ Cuie-n palme și-n tălpi./ Fiul [tău, Maria] ți-a murit/ Și-n Rai stă de-a dreapta Domnului” <endnote id="(491, p. 154)"/>. În mod firesc, coroana de spini, crucificarea, evreii deicizi și Înălțarea lui Cristos la cer sunt principalele motive ale colindelor cu subiect creștin. George Coșbuc Își aduce aminte de acest fapt În poezia sa Noaptea Crăciunului, scrisă În 1902 : „Și-auzi-i [pe colindători] cum se plâng acum/ De-a lumei necredință,/ De
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
o efervescentă activitate culturală, activitate care a durat până după revoluția din 1989, când cineva a vândut clubul o dată cu fabrica, fără să gândească nici un moment că era construit cu mâinile și sufletul locuitorilor de aici, că devenise locul de odihnă, înălțare spirituală și comuniune socială a întregii societăți frăsinene. În zilele de sărbătoare, începând chiar de dimineață (sau după-amiaza, când treburile gospodăriei erau gata), ori în celelalte zile ale săptămânii, vedeai că se adună în club, precum și în fața lui, grupuri grupuri
Învăţătorii Frasinului : din amintirile unei foste eleve by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1292_a_2103]
-
atare și în străinătate. Corul cred că număra peste 50 de persoane. Era format din învățători, cadre medicale, muncitori, țărani, funcționari. Absolut toți aveau voci minunate, se vedea că le plăcea să cânte, vocile se armonizau frumos și era o înălțare spirituală să îi asculți. Se făceau festivaluri, deplasări culturale în alte localități, serbări câmpenești în zonele din jur. Era bunădispoziție și voie bună. Era inimă și conștiință, era talent exprimat și socializare frumoasă. Ceea ce era mai frumos și înălțător era
Învăţătorii Frasinului : din amintirile unei foste eleve by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1292_a_2103]
-
de tranziție îndelungată și bulversată, singurul criteriu după care sunt aleși și promovați directorii de școli este culoarea politică. Cei care procedează astfel, greșesc fundamental. Școala se poate transforma într-o tribună de confruntări doctrinare, în loc să fie o instituție de înălțare spirituală și morală a copiilor și tinerilor. În plus, pot ajunge în fruntea școlilor persoane fără aptitudini organizatorice și fără autoritate. O școală condusă de un director incompetent ajunge, inevitabil, în derivă, iar oamenii politici ar trebui să știe că
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
cu cinci sau zece ani. Este lăudabil și onorant pentru voi că organizați aceste emoționante întâlniri pentru a vă revedea școala, dascălii, colegii, că nu uitați anii adolescenței pe care i-ați petrecut împreună în acest sanctuar de cultură și înălțare spirituală care este Școala Normală „Vasile Lupu”. Viața de internat timp de cinci ani, momentele plăcute și fericite petrecute împreună, ca și eveni mentele mai puțin faste v-au unit sufletește, au sudat relații trainice de prietenie între voi și
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
luat concediu fără salariu și a plecat pe meleaguri străine unde a prestat diferite activități în construcții, dintre care cea mai „nobilă” a fost aceea de șofer pe un camion de mare tonaj pentru transportat mărfuri și materiale necesare pentru înălțarea unor edificii. Cu soția și copilul și-a petrecut câțiva ani în însorita Italie unde a deprins meserii căutate și bine plătite: mozaicar, faianțar, zidar, executant de finisaje ornamentale. Întors în satul copilăriei, și-a reluat activitatea didactică, și-a
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
galbenă de gărzi patriotice. Am scos foile din buzunar și am continuat să citesc despre fluxul de sarcini actuale ale Patriei, pentru a căror Îndeplinire fără reproș ne socotim deopotrivă implicați. Ne alăturăm, cu uneltele noastre specifice, efortului unanim de Înălțare a României Socialiste. Auzisem și văzusem, nu era de azi de ieri războiul ăsta și-am mai citit și altă dată despre el, dar poate nu Îndeajuns de atent, de vreme ce abia acum Îmi dau seama că pe mine nu m-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
a intitulat această poezie „Metanie”, pentru că metania e cea în care omul se pleacă cu fața la pământ înaintea lui Dumnezeu, recunoscându-și micimea și starea de creatură din pământ. În același timp, metania înseamnă micșorarea și mărirea, dar și căderea și înălțarea noastră. „Metanie” ne trimite în mod superb, cum numai creștinismul o poate face, din abisul suferinței către sublimul înălțimii divine, în toate cererile smerite ale poetului manifestându-se nădejdea ca și virtute creștină, dar și încrederea că mila și puterea
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
genera nedumiriri celor din jur, mai ales celor ce se cred de „meserie”. Fiecare Își etalează propria persoană, problema și adevărul lui, cu sinceritate, Înțelegere, dragoste, generozitate, onestitate, fidelitate, cu dorința de Împărtășire, apropiere, Împlinire, cu lumini și umbre, cu Înălțări și căderi, printr-o mare responsabilitate și conștiință a importanței diadei: numai eu Îți pot da ceva, numai tu ești În stare să primești. Se naște o solidaritate Întreținută printr-un acut simțământ al privilegiului. Acest lucru - o știe orice
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
i-l propui cu măsură, Îl sugerezi sau nu uzezi de el. Și Într-un caz, și În celălalt, vei recurge la momente de suspendare sau privare de iubire, pentru a impune un anumit ritm volitiv și sperate zări de Înălțare. „Pedeapsa” prin privarea de iubire constituie una dintre cele mai „dure”, dar și mai dificile pârghii paideice, care devine deosebit de eficientă În mâinile unui pedagog priceput. Contează În ce momente survine lipsa ei, cât de puțin dau Într-un anumit
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
sau uzurparea de către (unii) discipoli, acela nu este dascăl cu adevărat. Iar discipolul care nu este tentat de dorința contrazicerii sau distrugerii (simbolice!) a maestrului nu a ajuns la demnitatea de a fi un autentic Învățăcel. Lauda - ca și cârtirea, Înălțarea - ca și căderea, fidelitatea - ca și lepădarea, solidarizarea - ca și lașitatea, adorarea - ca și respingerea sunt secvențe cât se poate de firești ale resurecției umane prin Învățare. Toate fac parte din... legile omenești! În orice operă de discipolat are loc
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Învățat! Față de valori trebuie să fim mereu reflexivi, Întrebători, iscoditori. Acesta ar fi, de fapt, semnul cuprinderii și vertebrării noastre axiologice: să ne raportăm la valori, așa cum acestea pretind de la noi, cu spiritul mobil și treaz - Întru proliferarea lor și Înălțarea noastră! 2.3. Uimirea și Întrebarea - garanții ale Învățării Învățarea Începe și sfârșește cu mirarea și Întrebarea. Cine se Întreabă mereu este bine poziționat pe drumul Învățării. Cine se Întreabă Înseamnă că nu este pe deplin mulțumit de ceea ce știe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
nu mai puțin periculoase sau perverse. Masificarea studiilor superioare poate conduce la autoiluzionare În plan individual sau la dereglaje În plan sociocomunitar. Prelungirea școlarității mai mult sau mai puțin obligatorii nu conduce automat la creșterea gradului de cultură sau la Înălțare spirituală. Ca un observator, dar și „actant” al sistemului, pot constata faptul că mulți studenți de-ai noștri nu au o suprafață cultural-comportamentală, mulți absolvenți ai liceului de altădată Întrecându-i din acest punct de vedere. Pe de altă parte
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
și În gândirea creștină. Un părinte Înduhovnicit din Pateric o spune sub forma unui Îndemn: dacă Îl iubești pe celălalt, poartă-i neputința. Fii solidar și cu partea „cețoasă” a celui de lângă tine și fă din aceasta un „aliat” al Înălțării lui și al amândoura spre lumină. Nu tot ceea ce se află În celălalt este drapat de o aură valorică. De altfel, chemarea creștină exprimată de Mântuitor de a-ți iubi aproapele, inclusiv pe dușmani, poartă În ea această pecete a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Ne ascundem de faptul că unii dintre noi mai alunecăm uneori În dulci reverii, plutim pe valurile hălăduirii sau ne complacem În clipe de răgaz. Uităm că acest timp poate prefața un timp al rodniciei și creativității, al edificării și Înălțării. Cuvintele de ordine par să fie activitate, mișcare și reușită. Am intrat Într-o civilizație ce repudiată pauza, suspendarea și inactivitatea. Căci, nu-i așa, timpul Înseamnă bani, iar uneori putere. A fi activ permanent, a nu avea timpi „morți
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
În viitor, În veșnicie. Revenirea marelui eveniment ne Înviorează și ne trezește din amorțirea existențială. Repetiția se face nu În perspectiva Întronării trecutului, fie el și memorabil, ci din dorul neostoit al profilării unui viitor Întremător, creator, vertebrat de fiorul Înălțării și al Înveșnicirii noastre. E o formă subtilă și definitivă de solidarizare cu transcendentul, cu devenirea absolută. Sărbătoarea presupune ieșire din sine, expansiune socială, difuziune de atitudini și simțire, coparticipare și comuniune. Adorând aceleași valori, oamenii se Întâlnesc și se
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]