2,966 matches
-
narativă doctrina Reagan din anii '80 este ideologic infuzată de zîmbetul cuceritor al lui Tom Cruise și eroismul militar este prezentat ca modul de a obține prestigiu și acceptare socială. Aventurile militare ale regimurilor Bush și Reagan au nevoie de complici binevoitori, iar filme ca acesta au servit atît serviciului de recrutare, cît și producerii unor atitudini "cum-se-cuvine". Societatea are nevoie de tineri cu un puternic spirit competitiv pentru a da un imbold economiei și a stimula inițiativa, așa că accentul pus
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
la începutul lui august 1990, guvernul american a început imediat să-și construiască acordul general pentru intervenția militară, apoi să lanseze soluția militară la rezolvarea crizei respective, iar principalele mijloace de informare în masă s-au dovedit a fi niște complici ascultători. Cînd administrația Bush a trimis trupe masive să se desfășoare în regiune, principalele mijloace de comunicare în masă au salutat aceste acțiuni și au devenit un mijloc subtil de mobilizare a sprijinului pentru politica SUA. Săptămîni în șir, în
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
companiei de presă Post au promovat energic ideea unei soluționări pe cale armată, susținînd și propunînd ideea unui atac asupra Bagdadului, chiar înainte ca Bush să facă cunoscut poporului că va trimite trupe în Arabia Saudită, jurnaliștii devenind astfel de două ori complici în acțiunile de legitimizare a manevrelor politice ale președintelui Bush. În plus, ziarele mai importante, revistele de știri, rețelele de televiziune nu au criticat acțiunile de concentrare a forțelor armate rezultate ca urmare a deciziei luate de președintele Bush și
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
surprizele și să menajeze iluziile abia înfiripate pînă la actul final al spectacolului. Credința mulțimii adăpostește acest mister, înfrumusețînd imaginea pe care ea însăși dorește să și-o facă. Hipnotizată de iluzie, masa rezistă invaziei realului. Mase și conducători, eterni complici, edifică împreună o lume de aparențe, înălțîndu-și credința comună la rangul de sfînt al sfinților. Nevoia de speranță le face pe celelalte. "Îi este propriu prestigiului, scrie Le Bon, să împiedice oamenii să vadă lucrurile așa cum sînt ele și să
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
Să mă explic. După făptuirea omorului, aceștia renunță la raporturile sexuale cu mamele și surorile lor, angajîndu-se să respecte dreptul fiecăruia și făurind instituțiile necesare. Aceasta este prima legătură. Nu trebuie însă să uităm că ei sînt în același timp complici. Uneltirea lor îi înlănțuie de o taină comună, cu neputință de arătat ca atare oricui, începînd cu ei înșiși. Ei nu o pomenesc decît prin cuvinte deghizate și în anumite locuri, temîndu-se că ar reînvia o amintire apăsătoare, dar și
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
el, întrucît prin el noi putem sluji revoluția. Eram învinși de loialismul nostru față de partid. El ne provoca să ne răsculăm și, de asemenea, ne întorcea împotriva noastră 545. Dacă un Buharin, un Radek, un Zinoviev și mii de alți complici uneltesc, nu este împreună cu Hitler, cu capitalismul sau cu vreun serviciu de spionaj, cum se pretindea în actul de acuzare. Ei conspiră cu călăii lor, frații lor, acoliții lor dintotdeauna, cu Stalinii, cu Molotovii, cu Vîșinskii. Se pretează la o
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
fiii se obligă ei înșiși la același lucru prin prohibiția incestului. În sfîrșit, procesele definesc un fel de domeniu rezervat cuprinzînd tot ceea ce este tăinuit în văzul și cu știrea tuturor. Respectînd acest domeniu, fiecare intră în conspirație și devine complice. Conducătorii partidului care-i asigură paza, intelectualii chemați să-l justifice sînt astfel antrenați într-o spirală de complicități a cărui prim cerc este cel al paricidelor, al regicidelor, al omorîrii zeilor prin care începe o istorie. Prin aceste procese
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
pierde teren în fața primatului spiritului, al inteligenței necesare pentru a le idealiza sau a le sublima. După aceea însă, ei trebuie, de asemenea, să ascundă omorul, divizîndu-l pe tată și tăinuind propria lor crimă. Așa o cere solidaritatea lor efectivă: complici în nelegiuire, ei rămîn în continuare complici în ascunderea acesteia. Pentru a ajunge acolo,își interzic reciproc și interzic întregului clan să se gîndească la aceasta, cerîndu-le să adere la ficțiunea totemică pusă de ei în locul tatălui ucis. Această renunțare
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
necesare pentru a le idealiza sau a le sublima. După aceea însă, ei trebuie, de asemenea, să ascundă omorul, divizîndu-l pe tată și tăinuind propria lor crimă. Așa o cere solidaritatea lor efectivă: complici în nelegiuire, ei rămîn în continuare complici în ascunderea acesteia. Pentru a ajunge acolo,își interzic reciproc și interzic întregului clan să se gîndească la aceasta, cerîndu-le să adere la ficțiunea totemică pusă de ei în locul tatălui ucis. Această renunțare la adevăr ar fi deci cauza treceri
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
și părea puțin mai înaltă decât și-o amintea. La brațul Baronului, privea în toate direcțiile, dornică să recunoască pe cei prezenți sau numai mirată că se află în mijlocul acelei maree de oameni. Îl recunoscu pe Tommaso și îi surâse complice și cu bucurie, iar acesta simți în adâncul inimii un fior ce-l însenină, primenindu-l de acea ieșire furibundă de acum câteva clipe. De ce venise Baronul de-atât de departe să-i aducă omagiul său lui Telsio? Oare din
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
ordinele primite. Dar atunci la ce bun santinelele ce au vegheat vegheaseră săptămâni întregi pe străzi și în porturi? urla Tommaso. Oare ei să ne fi trădat? ce, imediat ce-au văzut carele armatei, nu ne-au anunțat? Poate erau complici. Sau pur și simplu n-or fi crezut că e nevoie să stea de veghe. Acum însă să ne gândim la ce e de făcut, să salvăm câți mai mulți oameni: ăia trag fără somație. Da, maestro Giacomo, ai dreptate
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
lumea largă". XVIII Deși fusese reabilitat, Campanella nu se bucura pe lângă ordinele mânăstirești, și în general pe lângă diversele entități bisericești, de favoruri speciale. Dimpotrivă, era dușmănit chiar și de cei, ce cunoscându-i operele, se temeau să nu-i devină complici. Papa Urbano, după primirea entuziastă, după prietenia și experiențele de magie și după învățămintele primite în legătură cu influența aștrilor și alte tainice inițieri, îl lăsase de izbeliște, compromis fiind și rău văzut de sinod și, deci, temător de a fi el
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
de a face vreo concesiune teritorială, deoarece capitulațiile nu-i confereau decât un drept de suzeranitate”. „În timpul ultimei lor ocupații în Principate, rușii s-au arătat așa cum sunt: jaful și ocuparea Basarabiei au spulberat toate iluziile. De altfel rusul este complicele fanarioților”. „Limba română e un fel de italiană orientală. Băștinașii din MoldoVlahia se numesc ei înșiși români, vecinii lor îi denumesc vlahi sau valahi”. „Succesiunea rapidă a domnilor a agravat răul și a făcut ca Rusia, sub pretext de a
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
pe care teologia antisemită le ignoră, în numele sacrosanctului șovinism românesc. Ordinea statului modern este în dezacord cu rațiunea sa de a fi. Parazitismul politic este marca unei întregi elite care nu poate să se susțină independent, preferând simbioza, vinovată și complice, cu un stat hipertrofiat. Ca și în alte societăți periferice, mai vechi sau mai noi, mi noritatea „alogenă“ este redusă la postura de „țap ispășitor“, care justifică eșecurile repetate ale politicienilor. Imaginea pe care P.P. Carp o pune în pagină
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
era dezinformat, fiind avertizat asupra efectelor dar în termeni inexacți. Pe scurt, s-au creat trei condiții experimentale. În perioada de 20 de minute în care injecția urma să își facă efectul s-a introdus în camera de experiență un complice al cercetătorului, care era prezentat ca fiind în aceeași situație cu ceilalți subiecți. Sarcina complicelui era de a simula fie o stare de euforie fie una de mânie, în funcție de programul stabilit de experimentator în vederea creării unui context sugestiv controlat. Sensul
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
trei condiții experimentale. În perioada de 20 de minute în care injecția urma să își facă efectul s-a introdus în camera de experiență un complice al cercetătorului, care era prezentat ca fiind în aceeași situație cu ceilalți subiecți. Sarcina complicelui era de a simula fie o stare de euforie fie una de mânie, în funcție de programul stabilit de experimentator în vederea creării unui context sugestiv controlat. Sensul acestei proceduri era ca în condițiile în care subiectul nu-și poate explica starea sa
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
cognitiv creat ad-hoc. Rezultatele au fost următoarele: cele două grupuri non-informat și dezinformat au împrumutat în mare măsură sugestia contextului, ceea ce relevă importanța contextului situațional în evaluarea emoțiilor. Subiecții din grupul informat s-au lăsat mai puțin influențați de comportamentul complicelui. Concluzia este că o stare de activare pentru a fi încadrată într-o emoție (de frică sau bucurie) e necesar să fie dublată de factori cognitivi. Emoția și eticheta lor pot să apară doar atunci când sunt integrați într-o unitate
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
unei sume de bani. Samavolnicia soldaților a ajuns până într-atât încât, scrie episcopul torinez că, după ce au comis tâlhării grave, triumfători și veseli mergeau în biserică și îi mulțumeau lui Dumnezeu pentru jaful făcut, numindu-l de parcă pe Dumnezeu complicele delictelor lor. Acestor creștini le lipsea conștiința morală și asemenea lor, multor altora. Din acest motiv, considera util să clarifice cum, îndemnul lui Ioan Botezătorul: Să fiți mulțumiți cu solda voastră, nu-i privea numai pe soldații înarmați, ci pe
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
se Îndrăgostise, Martins observă un bărbat care stă la pândă pe stradă și care se dovedește a fi Lime. El este, de fapt, În viață, Însă, fiindu-i frică să nu fie reținut de poliție, Își Înscenase dispariția cu ajutorul câtorva complici. Prin intermediul unuia dintre ei, Martins cere să-l Întâlnească pe Lime. Regăsirea are loc pe strada principală din Prater, Viena. Lime se descoperă a fi băiatul simpatic pe care Îl cunoaște Martins din copilărie, dar lasă uneori să se Întrevadă
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
permanent sub amenințarea de a fi acuzat - cu ajutorul unei casete pe care Gastinel o păstrează cu sfințenie - pentru o crimă pe care nu a Înfăptuit-o dar Împotriva căreia nu reacționează și se vede constrâns să-i facă pe plac complicelui său care și-a Însușit, ca preț pentru tăcerea lui, semnătura În colaborare a cărții și jumătate din drepturile de autor. Dacă faptul că și-a atribuit o carte din care nu a scris un rând nu i-a pus
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
În calitate de cititor, nu pricepe cum propriul său text - pe care Îl consideră pe bună dreptate execrabil - poate să suscite entuziasmul majorității criticii care, În realitate, are acces la alt manuscris, la cel al lui Céline. Cunoscând stratagema la care este complice, Gastinel nu are deci nici un chef să fie prea explicit atunci când vorbește despre carte În prezența lui Dochin, de teamă ca acesta să nu Își dea seama că nu a citit-o. Dochin este, așadar, În situația de a fi
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
a parvenit acestuia din urmă și despre care Dochin nu are habar. Or, manuscrisul lui Dochin nu intenționează să le pună bețe În roate colaboratorilor reconvertiți, În timp ce acela al lui Céline este o adevărată bombă cu fitil pentru vechii săi complici. Expresia „mici Înțepături” este o formulă de compromis, În sens freudian, pentru cele două cărți pe care emisiunea le dezbate În același timp. Gastinel compune, astfel, În direct, În fața a milioane de telespectatori, fragmentele unei cărți comune, În stare să
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
când: Treceau clipe mari zdrențuite pe cer,/ Mișcând pe zăpadă umbre abia colorate,/ Le priveam cum răsar, cum vâslesc și cum pier/ În lumina din care izvorâseră toate.// Vinovate de-a fi doar atât se-oglindeau/ Înmulțindu-și în omătul complice,/ Ca și cum s-ar scuza că-s prea gingașe sau/ Ca și cum, uluite, ar cerca să explice// Veșniciei fiorul împăcat și intens/ Al făpturii lor lungi de nor auster/ Căci, scăpate istoriei și curate de sens,/ Treceau clipe mari zdrențuite pe cer
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
afară,// Ofer de bună voie un vis numai al meu,/ Știind că nu se poate să răscolești prin vise,/ Ce nu-ți sunt la-ndemână și să nu vrei și tu,/ Să le mai vezi altfel decât ucise.// Iau zâmbetul complice al celui ce-l primește,/ Un semn de bun venit, în lumea de afară,/ Colind un timp prin țara de care mi-a fost dor,/ Și mă întorc, plângând, în propria mea țară" (Exil). După cum se știe, ca argument al
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
crimă ce se face pe strada principală/ în plină zi.// O, când voi lăsa totul la o parte/ Să ies în stradă și să strig cât pot:/ S-a petrecut o crimă, puneți mâna pe criminal,/ Puneți mâna pe mine, complicele." (O crimă săvârșită pe strada principală). Predomină o structură narativă, chiar și numai de suprafață, care se accentuează tot mai mult, devenind instrument esențial în poezia cu caracter subversiv din volumele Linia vieții (1982) și Urcarea muntelui (1985). Desigur că
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]