7,345 matches
-
la ușă: vecinii mei, Anders și Kristina Jorle, cu copiii lor, Maria și Andreas, îmbrăcați în alb și roșu, au venit să cânte pentru sărbătoarea Luciei, sărbătoarea luminii, oferindu-ne vin fiert și prăjituri suedeze (pepparkakor). După miezul nopții am desenat istoria dramatică a adevăratei Lucia, sfânta din Sicilia care a refuzat să fie căsătorită, i s-au scos ochii pentru nesupunere, devenind martir, sfânta orbilor. Dureri în brațe. Am exagerat în totul - am dus în brațe computerul greu pentru a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
duc acolo, vorbindu-mi parcă în șoaptă de vizitele lui Bruno Schultz la „îngerii lui”, prostituatele, pe care le-a imortalizat sublim în grafica lui. M-am gândit la aceste vise tot timpul, simțind pericolul de a mă scinda, „prostitua”, desenând prea mult, acordând o prea mare atenție „plăcerii”, în loc să scriu pe brânci „numai” la nuvelele mele, pe care le văd deja ca pe niște romane condensate, formând o pasăre ale cărei pene trebuie lăsate treptat să se înnoiască. „Talentul” meu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
cerceii și brățările, hoții intraseră în casă furând icoanele din hol, cărțile rare! Ce dizgrație sau ce grație de a fi ușurat de ceea ce crezi că nu poți trăi. Mă întreb mereu când caut mese libere pentru a scrie sau desena, când voi ajunge să fac ordine, în fiecare zi, ca într-o grădină, nepemițând lucrurilor să mă sufoce și să respire ele în locul meu? Aprilie Lumina a deschis parcă pământul: euforie de galben, apoi de alb! Bucuria de a umple
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
simplu să accept această insuportabilă apăsare resimțită la dispariția florilor, a frunzelor, a fructelor, a tot ce ne-a dat o clipă mângâierea, bucuria de a vedea cum ochiul soarelui și cel al lunii au creat frumusețe pentru orbi. Am desenat flori în agonie, frunze galbene, crengi uscate, în albul foii de hârtie ce strălucește ca zăpada al cărei miros îl presimt în nări, pe nervi, în același fel, poate, ca și câinele polar al vecinului, care e apatic în anotimpurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
le-a auzit „din mers”, de la țăranii ce munceau pe câmp, culegeau viile sau se pregăteau cu mare știință să supraviețuiască iernilor grele. De aceea îmi place să-i privesc pe cei preocupați de munca lor, adânciți, concentrați, să-i desenez, să-i descriu în cărți, așa cum făceau pictorii de tipul lui Van Gogh și Hokusai. Soarele se arată din ce în ce mai rar, și dimineața, când îl salut cu figura cea mai frumoasă a yogăi, cu poziția cocostârcului, pe un singur picior, atunci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
într-un fel „abandonată”, pentru că prietenia noastră crescuse, ea îmi ilustrase divin trei cărți, și ne vedeam destul de des - și am lăsat deoparte desenul. Întâlnirea cu René, faptul că trebuia să-i scriu cât mai puțin (din cauza cenzurii) și să desenez mai mult m-au împins din nou în aerul pur al primei mele pasiuni - desenul. Se pot vedea „progresele” făcute în arta desenului, de la primele desene trimise lui René, până la cele publicate mai târziu și expuse pe simezele din Suedia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
expuse pe simezele din Suedia și Elveția. Dar Rodica a fost „cauza” „intoxicării cu desen” (după expresia lui Chagall), desenul a reintrat în viața mea ca o odihnă de la exigențele severe ale scrisului. Trebuie subliniat aici că Nichita (Stănescu), care desena și el cu libertatea unui prinț al tuturor artelor, s-a interesat mereu de liniile mele, de mobilitatea excepțională din deșănțata mea plăcere de a mă juca cu puncte și linii. Colegul și prietenul meu Andrei (Bart) a început să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
apoi la gunoi. Dar regele le-a văzut măcar în treacăt sau la televiziune! Mă dor din nou mâinile, asta când mănânc mult, cu prietenii, mă las să alunec uitând legile bătrâneții: a mânca mai puțin, a citi și a desena mult, singurele lucruri care mă „vindecă” și liniștesc cu adevărat. Ileana (Mălăncioiu) mi-a scris că Mircea Ciobanu a murit brusc, de un atac de cord. Pe lista celor pe care vroia să-i publice mă aflu și eu. În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
mi-au dat binecuvântarea de dimineață, m-au consolat de secretele inimii mele, care nu pot fi împărtășite nimănui pentru că secretele sunt secrete, și arborii numai ei pot înțelege asta. Am cules frunze (deja căzute), rămânând să le „studiez” și desenez în caietele mele secrete, cele care după un timp vor fi distruse, date focului, asta după ce totul va fi memorat și trăit, transpus în visele mele diurne și nocturne. În toate țările vizitate, grădinile botanice și cimitirele sunt locurile mele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
lui Sebastian, șoferul, și apoi cu ajutorul amintirilor lăsate în urmă, dar urmărindu-mă ca niște cai cu coame lungi, fugind după mine, cai imaginați pe frumosul aeroport Charles de Gaule, în care am văzut chipuri frumoase din toate colțurile lumii, desenându-le secret pe ochiul meu interior, pentru a le descrie, o dată ajunsă acasă, într-o nuvelă sau într-un roman, și ele proiecții pe drum de vis spre realitate. Octombrie Mi-am reluat vechile rutine cu mare bucurie. Poloneza Wislawa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
răzbătea prin frunziș, Înflăcărând suprafața aurită a lămâilor. În grădina Închisă printrun portic din coloane de marmură, un intens parfum de flori se răspândea În văzduh, purtat de briza ce venea dinspre mare. Întins pe niște perne de purpură, Împăratul desena, distrat, cu o rămurică, forme geometrice pe pământ. Întinse mâna spre un cedru care zăcea pe jos și Îl arătă unui bărbat mai tânăr, aflat În picioare, lângă el. - Așadar, așa e făcut pământul? Întrebă după o clipă de reflecție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
În jur, ca pentru a se asigura că nu Îi asculta nimeni. Dante Îl imită din instinct, fără să vadă pe nimeni care să Îi urmărească. Între timp, Bernardino rupsese dintr-un tufiș o tulpină mai lungă și părea se deseneze niște semne În praful de pe stradă. - Așadar, dacă această scriere există, Îl zori poetul, și ai putut s-o citești, ce ai aflat de acolo, care să te aducă Încoace? Și ce a ajuns aici din Împărat, după moartea sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Împărăția Luminii”? Îl Întrebă poetul pe nepusă masă. Celălalt se răsuci spre el cu un aer uluit. - Un loc al triumfului spiritului, Îmi imaginez. Sau, printr-o metaforă, ceea ce voi numiți paradis. - Noi? - Vreau să spun voi, teologii, care Îi desenați aparența, esența și hotarele. Sau, de asemenea, voi poeții, care Încercați să Îl Înveșmântați În cuvinte. De ce mă Întrebi? - Se pare că multă lume umblă după locul acesta. Și dacă ar fi vorba de un loc fizic? Sau de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
ochi cu putere, Încercând să Își Învingă somnolența. Zgomotul ușii care se deschidea Îi atrase atenția. Șeful gărzilor Înaintă prudent, uitându-se pe furiș spre masa de scris. - M-ai chemat? Faci farmece? exclamă el, arătând seria de cercuri concentrice desenate de poet. - Ecuanți, căpitane, ecuanți. Punctum aequans, locul geometric centru al orbitalilor, replică priorul dezgustat. Dar poate că mecanica cerească e departe de interesele dumitale. Am nevoie de o escortă. - Ca să mergi unde? caută șeful gărzilor să câștige timp. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Într-o eternă purificare? Îndepărtă cupa, Îngrozit de blasfemie, așezând-o brusc pe masă. Atunci, un sunet metalic curmă tăcerea. O privi cu luare-aminte. Lumina lumânării Îi decupa clar conturul. Meandrele și curbele de pe piciorul pocalului, cu traseul lor simetric, desenau pe fundal conturul a două chipuri omenești opuse. Umbra omului cu două fețe despre care vorbise Marcello. A noua umbră... Asta ce Însemna? Ridică iarăși cupa, după care o așeză la loc pe masă, Încordându-și auzul. Din nou i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
aveau nici o putere. Numai el era arbitrul propriului destin. Mânios, Înșfăcă foaia ca să o facă bucăți. Îi sfâșie marginea, după care se opri. Fluturând hârtia, o Întorsese pe partea cealaltă, iar acum, pentru prima oară, observa un lucru. Astrologul Îi desenase horoscopul În pripă, pe o foaie scoasă la Întâmplare din traistă. În discuția agitată În care erau cufundați, nu Își dăduse seama că folosise reversul uneia dintre filele ce conțineau desenele lui Bigarelli, pe care le sustrăsese de la sculptor după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
iar eu (fluture de noapte) am orbecăit printre vise 26 august 2011 Două maluri, același eu, același vis între două maluri eu pe un pod suspendat invizibil mi se fac semne din ambele părți nimeni nu înțelege ce caut acolo desenez un curcubeu la picioare apoi mă rup în două ajung pe fiecare mal în același timp spectatorii aplaudă abia pe urmă privesc înapoi privirile mele se îmbrățișează printre confetti vlăguită albia secată a râului imploră lacrimi care nu vin 29
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
pragul cerului am fugit în munți ca să atingem tălpile lui dumnezeu cu buricele degetelor soarele ne picura miere pe suflete veneau urșii să ne lingă capre negre jucau șotron printre piscuri impetuoase înfipte în pragul cerului ca niște junghere am desenat poteci pe trupurile noastre semn de dor și de aducere aminte câteva zile am pășit prin noi mirosind a iarbă și a transhumanță dormeam neîntorși semănam cu pruncii abia alăptați înveliți în cetină fiecare dimineață a fost adusă de vulturi
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
mine stau cu mâinile sub ceafă ascult cum îmi vorbește sufletul prin firul ierbii am mers să culeg măceșe cu cerul pe frunte un bătrân pufăia dintr-o lulea mă întreba ce caut roșul din mine (i-am spus) sunt desenat cu roșu și albastru moșule la el în casă se odihnea timpul nu pleca (mi-a spus) se zbate în mine zbaterea ta uite cum cad măceșele în ochii noștri 8 octombrie 2011 Și eu voi muri... Într-o zi
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
pe niște ani ne dor imposibile reîntoarceri nimic nu mai vine înapoi mersul înainte lasă genunchilor doar dreptul de a pocni reumatici 4 noiembrie 2011 Plaja unor inimi desenate câteva inimi împrăștiate pe o plajă pustie un deget arătător a desenat înainte de apus forma perfectă a iubirii vin ultimii pescăruși dinspre capătul pământului noaptea apare odată cu ei prinsă în vârful aripilor obosite mi se pare că inimile acelea strălucesc în întuneric te ating se destramă noaptea în fire de suflet iar
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
operații plastice, își dăduseră cu acid pe buricele degetelor, care jucau solitaire, citeau rubrica sportivă din ziar, trimiteau după hamburgeri și milkshake și erau în cele din urmă capturați când se duceau la cinema sau pe un acoperiș. Uneori îi desenam arborele genealogic lui Jimmy, căci exista o credință veche în familie cum că ar fi provenit dintr-o familie spaniolă pe nume Avila, din secolul al XIII-lea. Aveau un văr în Mexic care făcea haine de piele și care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
dintr-o familie spaniolă pe nume Avila, din secolul al XIII-lea. Aveau un văr în Mexic care făcea haine de piele și care scornise respectiva poveste. Eu eram însă perfect dornic să cred în asemenea istorii norocoase despre origini. Desenam cu Jimmy pe o coală de hârtie milimetrică, pictând arborele genealogic cu cerneală roșie și cu tuș. Și mă simțeam stingher. La sfârșitul vacanței de Crăciun, Deever’s a prins de veste de hoția noastră. Șeful raionului a venit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
spune că nu mai dormeam noaptea de grijă că nu mi-am ales încă o profesie. Nu mă prea trăgea ața să mă gândesc la lucrurile astea serios. Totuși m-am descurcat binișor la franceză și la istorie. La botanică desenam tare îngălat și nesigur și eram în urmă. Deși fusesem mâna dreaptă la biroul lui Einhorn, nu învățasem nimic din meticulozitatea lui. Și în plus, mai lucram și cinci după-mese pe săptămână, până sâmbăta. Nu la Einhorn, ci la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
unde am plecat. Și va fi vai de urechile mele...(soarele râde zgomotos ca și planetele). Dar cu toată graba am să te învăț un joc. Soarele: Un joc? Gigel: Ușor. Toți copiii îl joacă pe Pământ. Se numește șotron. (desenează repede careul și începe să sară. Se oprește). Ce zici, Soare, încerci și tu? Soarele: Dar nu știu... Gigel: (îl ia pe Soare de mână) Hai că este ușor. Și apoi te mai miști și tu. (Soarele începe să sară
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
rece și grea. Și, cum privea spre stelele care se aprindeau una câte una, inima i se umplu de bucurie. Știa ce avea de făcut. Se răsuci iute în jurul razei de lună și intră în casă. Trecu prin camera părinților, desenă cu lumină un fagure de miere, învioră florile de la ferestre, deretică prin camera copilului, se cuibări în pătuțul lui și, acoperindu-l cu aripile, intră în visul lui. Și se făcu dimineață. La masă, erau prea morocănoși ca să se mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]