8,741 matches
-
în situații dezavantajoase. Expresivitatea seducătoare a detectivului provine din singurătate, din puterea de a îndura nu doar adversitatea unor inamici violenți, ci, mai ales, propria melancolie sufocată de un cinism coroziv-înduioșător. Marlowe trezește simpatia pentru că e un înger căzut, un ins la final de etapă, un profet ce nu mai are nimic de profețit: Există ceva quijotesc în misiunea lui, dar șiretenia și limba caustică îl împiedică să pară ridicol în timp ce atacă cu lancea morile de vânt. Nu are nevoie de
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
comportamentul ireproșabil al lui Marlowe ne transpune într-un regim al valorilor absolute, al convențiilor atent respectate și al codurilor riguros administrate. Instinctiv, el caută pericolul - inclusiv tentaculele „vinii morale” -, dar rațional știe să îmbrace la timp platoșa protectoare a insului cu principii. Asediat de surorile Sternwood, care i se oferă cu o generozitate ce depășește limita decenței, Marlowe nu respinge din prima clipă atacul plin de seducție al feminității debordante. Și Vivian, și Carmen sunt amazoane lipsite de inhibiții, gata
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
la fel de fermi în a respinge avansurile agresive ale surorilor Sternwood? Câți oameni săraci ar renunța la suma oferită de bătrânul general contra unei munci deja prestate, doar pentru că ar avea impresia că se aștepta cu totul altceva de la ei? Câți inși fără statut social limpede ar renunța la instinctul de conservare, ofensându-i pe polițiști, în numele simplei, iluzoriei, contraproductivei convingeri că adevărul se află de partea ta? Toate aceste calități admirabile sunt însă parte a armăturii de artificialitate folosite în mod
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
un escroc. Chiar și atunci mă mulțumesc să-i înapoiez contractul și să tac. Dezamăgirea detectivului, evidentă în finalul romanului, e hrănită de constatarea că, în ciuda încercărilor de a rămâne în spațiul onoarei, lumea îl tratează cu disprețul cuvenit unui ins lipsit de scrupule. Valorile sale sunt privite cu amuzament pentru că ele sunt, într-adevăr, amuzante pentru locuitorii imperiului corupt al gangsterilor, al traficanților de droguri și conștiințe, al milionarilor gata să ucidă cu sânge rece și al femeilor ce-și
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
Hemingway. Scena e o mostră suculentă de umor absurd, în care cititorul avizat va găsi suficiente motive de amuzament: - Vreau să împușc un indian. - Aha, amice, vrei să împuști un indian. - Da, nene, unul singur. Se uită din nou la insul cu mustață. - Gagiul e foarte dur, îi spuse. Vrea să împuște un indian. - Auzi, Hemingway, nu mai repeta tot ce spun, i-am zis. - Cred că gagiul e ușchit, spuse insul solid. Zice că mă cheamă Hemingway. Nu ți se
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
Da, nene, unul singur. Se uită din nou la insul cu mustață. - Gagiul e foarte dur, îi spuse. Vrea să împuște un indian. - Auzi, Hemingway, nu mai repeta tot ce spun, i-am zis. - Cred că gagiul e ușchit, spuse insul solid. Zice că mă cheamă Hemingway. Nu ți se pare că e ușchit? Mica scenă absurdă continuă și în capitolul următor, unde, în loc să rezolve misterul poreclei date polițistului, Marlowe întinde și mai mult coarda, refuzând să dezvăluie identitatea reală a
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
că mă cheamă Hemingway. Nu ți se pare că e ușchit? Mica scenă absurdă continuă și în capitolul următor, unde, în loc să rezolve misterul poreclei date polițistului, Marlowe întinde și mai mult coarda, refuzând să dezvăluie identitatea reală a personajului invocat: Insul solid spuse: - Acum, că tot suntem între noi și nu e nici o damă în jur, nu mai contează de ce te-ai dus înapoi acolo, dar chestia asta cu Hemingway mă depășește. - E o poantă, am spus. O poantă veche. - Cine
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
era o sticlă de whisky. Avea o formă frumoasă. Părea pe jumătate plină. Am pășit spre ea. Și totuși, există pe lume mulți oameni drăguți. Te poți enerva citind ziarul de dimineață, poți să-l pocnești la fluierul piciorului pe insul de lângă tine din sala de cinema, poți să te simți rău și descurajat și să-i batjocorești pe politicieni, dar pe lume sunt și mulți inși de treabă. Ca de pildă cel care a lăsat acolo jumătatea de sticlă de
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
poți enerva citind ziarul de dimineață, poți să-l pocnești la fluierul piciorului pe insul de lângă tine din sala de cinema, poți să te simți rău și descurajat și să-i batjocorești pe politicieni, dar pe lume sunt și mulți inși de treabă. Ca de pildă cel care a lăsat acolo jumătatea de sticlă de whisky. Are o inimă la fel de mare ca unul din șoldurile lui Mae West. Am întins mâna după ea și, cu amândouă mâinile pe jumătate amorțite, am
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
deosebiți, unii nobili, alții mai degrabă ticăloși - ca toți oamenii -, ci să-și caute dușmanii printre brute (le pot recunoaște ușor) și printre snobii care nu vorbesc despre evrei deloc. Sunteți în siguranță - și mai mult decât în siguranță - cu inși care vorbesc direct, ca mine (Chandler, 2000, pp. 62-63). Scrisoarea e, într-adevăr, spectaculoasă. Pentru a fi convingător, Chandler împinge mărturisirea până la a spune că modelul doctorului Moss este chiar editorul său, Alfred Knopf - un om pentru care avea totală
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
s-ar fi putut ascunde îndărătul unei scobitori. Unul dintre picioarele ei lungi și frumoase era argintiu, celălalt auriu. Aveau expresia total disprețuitoare a unei tipe care-și fixează întâlnirile la telefonul interurban. Totul emana așadar o sexualitate deșucheată, iar insului „gras, onctuos și libidinos” i se distribuie rolul de a accentua trăsătura locului: Era întuneric și liniște, iar un barman se mișca întocmai ca o molie în strălucirea slabă a paharelor și sticlelor. O blondă tânără și frumoasă, într-o
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
ca și expeditorul. Fie că e vorba de Hollywood, asupra căruia aruncă săgeți veninoase și recipiente cu pucioasă („Trei ani la Hollywood lasă urme. Felul meu de a scrie presupune o anumită doză de bună dispoziție și obrăznicie. Sunt un ins obosit, un scriitor de literatură pulp înfrânt, un rob fără ocupație”), de tilul cărții pe care trebuie s-o scrie din simplu instinct comercial („Titlul s-ar putea să nu fie prea bun. E însă cel mai bun la care
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
lucruri, inclusiv o poveste despre un cadavru pe un balcon care, atunci când mergi să verifici, nu mai e acolo. Bunul-simț îți spune să mergi acasă și să uiți totul, inclusiv de bani. Bunul-simț vorbește întotdeauna prea târziu. Bunul-simț e un ins care-ți spune că trebuia să-ți verifici frânele săptămâna trecută, înainte de a fi izbit o mașină săptămâna asta. Bunul-simț e sfertul de dolar de lunea dimineața, cu care ai fi putut câștiga meciul dacă ai fi fost în echipă
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
se oprească. Scrisoarea către același Maurice Guinness reprezintă, de fapt, răspunsul corect adresat erorii în care căzuse copilărește. Scrisoarea datează din 21 februarie 1959 și e greu să nu vezi în ea o impresionantă mărturie testamentară: La drept vorbind, un ins de factura lui Marlowe n-ar trebui să se însoare, pentru că este un om singuratic, un om sărac, un om primejdios și totuși plin de compasiune, iar nici una din aceste însușiri nu merge cu căsnicia. Cred că va avea întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
figura. Poate că începuseră ca starlete, dar decăzuseră la statutul de curvă, și pe măsură ce după-amiaza începea să descrească, odată cu promisiunea serii, se adunau cu ochii plini de disperare. Hollywood, orașul sexului și al banilor, cârligul pentru turiști. Orașul în care inși precum Bonsentir își puteau aranja un trai frumos fără să aibă licență, fără nici o urmă în registrul medical, fără să-l deranjeze sticleții. Sarcasmul moralistului și ochiul nemilos al clinicianului social fixează în pagină o serie de tușe puternice. Înțelegem
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
înfățișeze ca „mirific incendiu al pădurii căzute în roșu”, ei trebuie să iasă din orizontul diurnului, să dea ochiului sufletesc, închis spre existența din afară, posibilitatea de a se trezi înăuntru. În durata somnului său, fecund, poetul e „mort” ca ins obișnuit. În acest înțeles, creația este „moarte”. Poet e, în consecință, cine știe să „moară”. Poetul devine, prin „moarte”, un simplu „glas / Așezat somptuos / În al cărții sicriu”. Devine, cu alte cuvinte, argheziene: „un nume adunat pe-o carte”. Cei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285758_a_287087]
-
Literatura, I (1972), 519-523; Popa, Spații, 117-135; Dan, Proza, 205-211; Micu, „Gândirea”, 781-823, 890-899; Firan, Macedonski-Arghezi, 351-355; Valea, Oameni, 96-103; Cubleșan, Teatrul, 121-137; Anania, Rotonda, 103-150; Lăzărescu, Romanul, 186-195; D. Micu, Frescă, psihologii, experiențe, RL, 1987, 21; Ion Hobana, Un ins robit științei, RL, 1988, 29; Mircea Zaciu, Victor Papilian, RITL, 1988, 1-2; Omagiu lui Victor Papilian. 100 de ani de la naștere, Cluj-Napoca, 1988; Negoițescu, Ist. lit., I, 207-209; H. Zalis, Un complex prozator ardelean, CNT, 1992, 26; Dicț. esențial, 616-618
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288678_a_290007]
-
de mii de cărți câte avea mănăstirea. Este mulțumit că a fost învrednicit să devină călugăr: „Dau din tot sufletul slava lui Dumnezeu că m-a învrednicit de Sfântul Botez și de călugărie, mult mai mult decât putea nădăjdui un ins ca mine. Port din tinerețe o cruce grea și urâtă: o ticăloasă boală de intestine. Ar fi trebuit să deznădăjduiesc, să mă întunec. Credința îmi ajută să o rabd cu destul stoicism și să nu-i îngădui să-mi zdruncine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289916_a_291245]
-
au crezut că identifică în această scriere de influență franțuzească elemente de modernitate absente în dramaturgia de până atunci. Bun cunoscător al high-life-ului bucureștean, F. privește critic, cu o tentă satirică, un asemenea mediu pervertit, de „vecinică desfătare”, în care inși cu ifose, nepăsători și ușurateci, se țin de intrigi, bârfe și amantlâcuri. Cu sufletul ei curat, tânăra Sanda, crescută într-un institut catolic din Franța, pare aici o rătăcită, mai ales că-i lipsește, ca dintotdeauna, afecțiunea maternă. Elena Rodan
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287033_a_288362]
-
Mai narativ, mai plin de substanță epică, Omul zăpezilor (2003) dezvăluie alte modalități de adaptare la climatul social de după 1989 a unora dintre cei bine situați politic și/sau economic în societatea socialistă. Cheagul romanului Pasajul (2002) e biografia unui ins de origine socială modestă care, prin propriile puteri, ajunge departe. Parcurgerea etapelor din viața protagonistului prilejuiește și reconstituirea altor vieți, și, implicit, traversarea întregului secol trecut, începând de pe la finele celui de-al treilea deceniu. Compus din tranșe de viață obișnuită
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288928_a_290257]
-
interpretare poate aluneca în speculativ, denaturând, în fond, o realitate pe care autorul, din rațiuni numai de el știute, a dorit-o absconsă. Se poate naște, astfel, o paraficțiune contraproductivă, de care trebuie să ne ferim. O trăsătură indubitabilă a insului arghezian este adversitatea lui socială mărturisită explicit: "Sunt vrășmașul jurat al lucrurilor existente (astăzi)" sau dedusă din pasaje în care refuză formalismul și amabilitățile ipocrite, respinge aparența dată de convențiile sociale și disimularea profunzimilor sufletești: "Simțim că ne doare idealul
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
de o parte, cel profund interiorizat, al tribulațiilor sufletești și spirituale, aflat în permanentă căutare de certitudini, de sens, de echilibru, în esență eul dinamic și fecund al creației, acel altcineva care scrie cu mâna lui, și eul diurn, al insului socializat, capabil să-și asume răspunderi cotidiene și să treacă de probele de rezistență ale unei vieți care se vrea împlinită: familia și profesia. Raportându-ne la cel dintâi, conflictul de natură psihologică se instalează o dată cu a doua vârstă interogativă
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
încă din copilărie, așa cum însuși poetul mărturisește: "N-am fost devot niciodată; chiar copil fiind, în mod inconștient, sub privegherea mumei care mă mustra și mă corecta, mă vedeam ridicol de câte ori mă orientam spre Răsărit să mă-nchin soarelui". Religiozitatea insului arghezian se fundamentează printr-o relație directă, neintermediată, cu divinitatea, căreia îi acordă un statut aparte, personalizat, experimentând cu plăcere "ruga [...] dezinteresată, tăcută, de pe scaun, fără contorsiuni și posturi învățate". În publicistica polemică, iconoclasmul său vizează exclusiv aspectul sau "fardul
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
într-o gloată de oameni care au dat greș, înstrăinați de ceea ce au început. Câți sunt la locul lor, bucuroși că pot neturburați să se cheltuiască în scopul lor? [...] Apoi, oamenii sunt leneși, sunt vicioși. Ei nu stăpânesc nimic din insul lor și se consolează în secret cu descoperirile verbale din teatru și romane: Destin, Împrejurări și puterea lor, Ereditate, Dragoste nenorocită și marea consolare începe cu dubitativul "dacă""135. Regăsim, în aceste fragmente argheziene, ținuta clasică a moralistului cu propensiune
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
și, implicit, de prelungirea chinului, descrierea aproape tehnică a mașinii de tortură o spirală de fir incandescent, al cărei diametru permitea intrarea unui om "de-a bușilea" etc. -, devin un scenariu prin excelență fictiv, în care violența îndelung premeditată a insului dezumanizat apare ca un plan urzit dibolic. Tendința moralistului este de a deveni cinic ori de câte ori realitatea depășește, prin gradul de inumanizare, limitele suportabilității. Dedublarea se insinuează ca o consecință firească în lumea valorilor răsturnate. Acolo unde moralitatea și-a pierdut
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]