3,752 matches
-
reminiscență ideologică: „M-am gândit și eu În ultimul timp la dumneata. Ai motive să fii mai nemulțumit decât ești. Chiar și asupra situației dumitale literare, nu doar a celei generale În care trăim toți. Eu rămân Însă la Învățătura marxistă și freudistă: trebuie căutată «veriga principală». La dumneata, scrisul. Nu vei fi mulțumit nicăieri dacă nu vei scrie, dacă nu vei mai fi scriitor”. Asta știam și singur, știa și el că știu. Soluția pe care mi-o indica era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
modernă a Apusului? Castoriadis avea 68 de ani, vârsta asemănătoare ultimei vârste a lui Paul. Părea mult mai tânăr, Între tânăra soție și fiica lor de școală primară. În câteva seri din ampla noastră săptămână mexicană, dispăruse să vorbească studenților marxiști de la universitate. Revenea proaspăt, În vervă, cordial, incisiv, glumeț. Nu discutam, din fericire, nici un fel de chestiuni politice, În ciuda afișului și temei conferinței la care participam. Evitând, de la Început, previzibilele noastre diferențe politice, ne apropiasem instantaneu, nu doar din cauza identității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
apariție, legată de confruntarea, avută la Washington, la o simandicoasă conferință dedicată Estului postcomunist, cu tovarășul profet Silviu Brucan. Nu ezitasem, În pofida prestigiului de „disident” cu care se prezenta vechiul-nou nomenclaturist, să luminez, În fața unei săli uluite, ticurile de rutină marxistă și partinică, În retorica Înnoită conjunctural a fostului diplomat. Nu știu dacă am publicat altceva, ulterior, În afară de două interviuri luate de Gabriela Adameșteanu, dar știu bine „momentul Eliade”, În 1992, când am Încetat orice legătură cu redacția. Ruptura a durat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pentru consumul popular, pare Înghețat În rictusul obosit și amar al orbului care a văzut prea multe. America nu este deloc discretă În a exhiba variatele strangulări și răni ale libertății sau vastele competiții monetare care Îi sponsorizează capcanele. Un marxist ca Walter Benjamin ar citi, probabil, În „documentele civilizației” capitaliste din Lumea Nouă și acele „documente ale barbariei” pe care, cum susținea, orice civilizație le furnizează. Fascinată de competiție și performanță, civilizația americană deține nu doar cunoscutele recorduri spectaculoase ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
o asemăn, uneori, cu... dulcea Bucovină. Nu am insistat, Însă, În dialogul nostru din Vermont, asupra subiectului Bard. Eram interesat, mai curând, de ceea ce gândește romancierul despre actualitate. Epoca modernă i se părea a fi confirmat măcar una dintre proorocirile marxiste: victoria omului asupra naturii. Nu părea deloc Încântat de această constatare. Enorme progrese În conservarea sănătății, desigur, procurarea hranei, comunicarea instantanee, deplasarea dintr-un loc În altul. Se pierd valori, firește, se schimbă, apar noi valori și criterii. Lipsește, Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
al sașilor din Transilvania, era cel mai vechi liceu din țară (560 de ani!), un centru al conservatorismului și Îngâmfării naționale - la cea mai ușoară adiere politică reacționam ca broasca-țestoasă, retrăgându-mă În carapace.” Consecința: „Cu inima arzând și bâlbâind marxist, m-am Înșirat În 1948 În brigăzile de muncă voluntară. În liceul confesional «Bruckenthal», timp de 560 de ani nu călcase picior de român! În mai 1948, o delegație de trei sau patru UTC-iști vizitase cu dezinvoltură clasă după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
care purta zilnic alt „colier cu inimioare proaspete”, cum ne amintește poemul lui Michael, Aus dem alten Rumänien (Din vechea Românie). Limba Însăși ajunsese În grea suferință, poeții Își pierdeau vocea, iar poporul făcea (n-am uitat acest amănunt ne-marxist, pe care nici Michael Krüger nu-l uită) ceea ce poporul este, dintotdeauna, silit să facă: „se Înclina până la pământ”. * În anul postcomunist al Întâlnirii noastre pariziene, când Îl vedeam prima oară pe cel care, involuntar, mi-a intersectat destinul, domiciliam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
inamici. Știm că se află acolo ca să ne vină de hac. Însă dogmatismul e precum buruienile. Poartă masca vlăstarilor de orez. Vă puteți da seama de diferență? Pentru a fi un bun artist, trebuie să fii mai întâi de toate marxist. Trebuie să fii capabil să deosebești dogmatismul de comunism. În trupul lui, ea detectează metal. Brusc, se întreabă dacă e vreun adevăr în sfatul lui Kang Sheng: ceea ce contează în Yenan este dovada trecutului comunist. Instinctul îi spune un adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
mod atât de simplu și copilăresc. Funcționează și are un mare efect. Lin măgulește fără rușine. În prefața la cea de-a doua ediție a Cărticelei roșii cu citate a lui Mao, el îl numește pe Mao cel mai mare marxist al tuturor timpurilor. Tovarășul președinte apără și dezvoltă internaționalismul, marxismul și leninismul. O singură propoziție a tovarășului președinte Mao echivalează cu zece mii de propoziții ale altora. Numai cuvintele lui Mao reflectă adevărurile absolute. Mao este geniul născut din Ceruri. Ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
apară pe scenă , nefiind pregătiți : pe criteriul acesta, nici Mihăilescu-Brăila, Silvia Ghelan , Vasilica Tastaman, Larisa Stase-Mureșan ș.a. nu ar fi avut dreptul să joace, ei neabsolvind nici măcar ...anul Întîi! Ideile se ciocnesc și, din lovirea lor, se naște, cum spune marxistul, progresul. Deci, greșiți fraților, numai scri eți! Am mai vorbit, În altă ocazie, despre DULAP ca modul scenografic. Nu am uitat dulapul lui Firs din Livada, dulapul lui V.I.Frunză din Lecția (Teatrul Maghiar din Timișoara)și, ultimul pe listă
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
neîngrijiți. Era un copil abandonat, orfan, pipernicit și de zece ori mai puternică decât fratele meu. ― Tu ce studiezi la colegiu, Meg? o Întrebă tatăl meu la cină. ― Politehnică. ― Ce interesant! ― Mă Îndoiesc că v-ar plăcea orientarea mea. Sunt marxistă. ― Aha, chiar așa? ― Aveți un lanț de restaurante, nu? ― Așa e. Hercules Hot Dogs. N-ai mâncat niciodată? Trebuie să te ducem la unul din standurile noastre. ― Meg nu consumă carne, Îi aminti mama mea. ― A, da, am uitat, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
au mai făcut, apoi, niciodată literatură. între ei era un oarecare Paul, care de-atunci mi-a mai ieșit în cale, din timp în timp, până azi. E mereu ceva pe undeva în zone culturale atipice, "underground". Pe atunci era marxist înfocat (ați fi crezut că existau marxiști sinceri în anii '70 304 la noi? Uite că existau, chiar printre puști.) și avea o mare pasiune, un fel de monomanie de fapt. Era un fan Matei Călinescu. Dar un fan cu
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
ei era un oarecare Paul, care de-atunci mi-a mai ieșit în cale, din timp în timp, până azi. E mereu ceva pe undeva în zone culturale atipice, "underground". Pe atunci era marxist înfocat (ați fi crezut că existau marxiști sinceri în anii '70 304 la noi? Uite că existau, chiar printre puști.) și avea o mare pasiune, un fel de monomanie de fapt. Era un fan Matei Călinescu. Dar un fan cu năbădăi, cum numai Beatles-ii trebuie să fi
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
se plânge și nu suferă din cauza ei. Ea trece nevăzută, rămâne neobservată, deși, după ce-am experimentat-o câteva zeci de ani, sîntem cu toții temeinic așezați în ea. Să facem totuși această deosebire: între cel care a încremenit în proiectul marxist pentru că, dintr-un motiv sau altul, s-a îndrăgostit cândva de el și pentru că, dintr-un motiv sau altul, a rămas în el, a crezut în el sau nu l-a mai putut părăsi; și celălalt, pe care primul l-
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
experiențe. Despre această experiență am să vorbesc acum, cu gândul că în felul acesta sîntem mai aproape de sensul întîlnirii noastre decât dacă v-aș prezenta un raport impersonal al situației actuale a culturii române. Am absolvit facultatea de filozofie (bineînțeles, marxistă) la Universitatea din București în 1965. Bibliografia cursurilor și seminarelor era alcătuită în principal din fragmente din operele lui Marx, Engels și Lenin, urcând uneori către sursele acestora, materialiștii francezi, Feuerbach, uneori chiar Hegel. Lucrările fundamentale ale filozofiei erau depozitate
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
delirul său de megalomanie, Ceaușescu a ținut să înlocuiască gândirea lui Marx cu propria lui gândire, în așa fel încît terenul ocupat până atunci pentru filozofie a devenit pentru o bună bucată de timp relativ liber, permițând, o dată cu relaxarea grilei marxiste, publicarea unor lucrări originale neortodoxe și a unui impresionant număr de traduceri din operele presocraticilor, ale lui Platon, Plotin, Hume, Berkeley, Kant, Schelling, Freud, Frege, Carnap, Heidegger. În 1975, scurtă vreme după pensionarea sa, Constantin Noica a închiriat o cămăruță
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
înalților activiști de partid asupra sensului ezoteric al scrierilor unui coleg. Primul șoc l-am avut la un an-doi după terminarea facultății, când am publicat un articol în Contemporanul, intitulat Filozofia ― o știință? Articolul "lovea" în dogma absolută a "filozofiei marxiste", potrivit căreia aceasta era infailibilă tocmai pentru că era știință. La câteva săptămâni de la apariția paginii din Contemporanul mă cheamă în clădirea Comitetului Central "tovarășul Constantin Vlad", adjunct al Secției ideologice de care am pomenit mai sus. Nu ne cunoșteam, nu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
așa cum este firesc, ca noua realitate să se coreleze benefic și cu o nouă mentalitate. Cred că ar trebui părăsită viziunea de tip „industrialist” privind „clasa mijlocie”. Teoria „clasică” asupra „clasei mijlocii” a fost valabilă ca o replică a teoriei marxiste privind polarizarea societății capitaliste ce tinde să lichideze grupurile intermediare și să reducă structura de clasă la două clase fundamentale (capitaliști și proletari). Contrar acestei teorii, realitatea țărilor capitaliste industrializate dovedește că ponderea „clasei mijlocii” (construită, în special, pe criteriul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
clasa sau casta conducătoare. Niciodată n-a putut îmbrățișa, cu aceeași cuprindere, actualitatea totală a unei națiuni. Când Joseph de Maistre se întreabă ce e națiunea și găsește că e suveranul și aristocrația, el exprimă reacționar un lucru pe care marxiștii îl susțin revoluționar în teoria statului proletar. Statul (deși pentru marxiști nu există propriu-zis nici stat și nici națiune, ci numai societate) nu mai este suveranul și aristocrația - sau mai târziu burghezia -, ci proletariatul. În orice stat nu există un
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
cuprindere, actualitatea totală a unei națiuni. Când Joseph de Maistre se întreabă ce e națiunea și găsește că e suveranul și aristocrația, el exprimă reacționar un lucru pe care marxiștii îl susțin revoluționar în teoria statului proletar. Statul (deși pentru marxiști nu există propriu-zis nici stat și nici națiune, ci numai societate) nu mai este suveranul și aristocrația - sau mai târziu burghezia -, ci proletariatul. În orice stat nu există un echilibru, ci o preponderență de forțe. Cine are această preponderență se
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
atât de clară În acuzarea hibelor: ,,Juisori de toată mâna la o bacara triviala Întemeiază spiritul de Înțelegere Al sclavului festiv - Pistoale manierate ornează gorila, Licențiata la poligoanele lichelismului universitar Se fac internări În clinici violente Pentru accidente de logică marxista. Pegra roșie absoarbe Resturi obscure Pripășite la fostele noastre ființe. Imense culturi de cuvinte sterile Închid drumul la ieșirea din unanimitate. Mandibulă alienării lovește că o grindină Oamenii obosiți de adevăruri neatinse: Suntem o fauna bolnavă de scorbut politic. Echilibrul
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Tema anticomunista rămâne predilecta, diatribele lirice atingând, nu de puține ori, prin limbaj și imagine, virulenta pamfletului arghezian ,,Trăim, murim, ne pierdem cu firea;/ Ochii ne curg că un putred canal./ Puț și se văd la un blitz boreal/ Câinii marxiști fecundând omenirea” (,,Pământul somnambul”). E un alt tip de poezie ocazionala, dezarmanta prin sinceritatea emoției și tragismul mesajului, distilate liric de norme morale intransigente, ca În două versuri memorabile pentru Înțelegerea corectă a timpului istoric: ,,Tăcerea obeza devora metodic” (,,Omul
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
volume ale Contribuțiilor sale. Doar informația strict relevantă va fi reluată aici; unele raționamente se bazează pe informații suplimentare către care se vor face trimiteri atunci când acest lucru este posibil. Lucrarea lui Stahl a fost scrisă dintr-o perspectivă explicativă marxistă; prin urmare, una dintre dificultățile în a-l urma îndeaproape constă în a distinge informația adunată de completările și interpretările teoretice pe care i le-a adus . Aici reinterpretăm această informație prin lentilele teoretice instituționaliste dezvoltate în timpul scurs de la opera
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Horia Paul Terpe () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1821]
-
pentru că presupune că, sub instituțiile precedente, calculul care guverna comportamentul conducea la rezultate mai morale în raport cu bunăstarea țăranilor decât sub aranjamentele sociale și instituționale ale capitalismului modern (Popkin, 1980, p. 413). Potrivit lui Popkin, ideea originează într-o lectură dickensiană și marxistă a „împrejmuirilor” din Anglia începutului Revoluției industriale. În cadrele acestei dezbateri, concluziile capitolului dau dreptate poziției contrare luate de Popkin, care, în esență, contrazice prezumția rezultatelor morale ale aranjamentelor precapitaliste și conchide, legat de distribuția beneficiilor, că, dacă arendașii și
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Horia Paul Terpe () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1821]
-
unii dintre studenți au Început să folosească arme de foc; epoca marilor manifestații sub cerul liber era pe sfârșite. Stam prost cu idealurile. Aveam un alibi, pentru că, iubind-o pe Amparo, făceam dragoste cu lumea a treia. Amparo era frumoasă, marxistă, braziliană, entuziastă, fără iluzii, ea avea o bursă de studii și un sânge splendid amestecat. Toate la un loc. O Întâlnisem la o petrecere și acționasem din impuls: „Scuză-mă, aș vrea să fac dragoste cu tine”. „Ești un macho
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]