7,832 matches
-
persoana întîi al cărui eu narator se prezintă el însuși în detaliu drept narator (Tristram Shandy, Siggi Jepsen din romanul lui Siegfried Lenz, Lecția de germană). Apoi întîlnim clasicul narator la persoana întîi, în care eul care trăiește și eul narator, nefiind cantitativ echilibrați, au aceeași importanță (David Copperfield, Felix Krull). În sfîrșit, întîlnim narațiunea la persoana întîi în care eul care trăiește înlocuiește aproape în întregime eul narator în cîmpul vizual al cititorului (De veghe în lanul de secară). Romanele
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
clasicul narator la persoana întîi, în care eul care trăiește și eul narator, nefiind cantitativ echilibrați, au aceeași importanță (David Copperfield, Felix Krull). În sfîrșit, întîlnim narațiunea la persoana întîi în care eul care trăiește înlocuiește aproape în întregime eul narator în cîmpul vizual al cititorului (De veghe în lanul de secară). Romanele epistolare și romanele-jurnal intim aparțin cumva zonei dintre ultimele două niveluri ale narațiunii la persoana întîi, potrivit accentului care cade asupra procesului compozițional și gradului distanței narative. 7
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
vizual al cititorului (De veghe în lanul de secară). Romanele epistolare și romanele-jurnal intim aparțin cumva zonei dintre ultimele două niveluri ale narațiunii la persoana întîi, potrivit accentului care cade asupra procesului compozițional și gradului distanței narative. 7.2.1. Naratorul auctorial din Pumpernickel Ca toate celelalte granițe din teoria mea narativă, cea dintre situația narativă auctorială și situația narativă la persoana întîi este deschisă. O tendință spre corporalizare a "eului" narator începe deja în spațiul situației narative auctoriale. Chiar la
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
procesului compozițional și gradului distanței narative. 7.2.1. Naratorul auctorial din Pumpernickel Ca toate celelalte granițe din teoria mea narativă, cea dintre situația narativă auctorială și situația narativă la persoana întîi este deschisă. O tendință spre corporalizare a "eului" narator începe deja în spațiul situației narative auctoriale. Chiar la începutul romanului Frații Karamazov, naratorul auctorial îl numește pe unul dintre personajele acestui roman "cel mai confuz și ridicol dintre netrebnicii din cartierul nostru"470. Referința sa personală este similară celei
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
toate celelalte granițe din teoria mea narativă, cea dintre situația narativă auctorială și situația narativă la persoana întîi este deschisă. O tendință spre corporalizare a "eului" narator începe deja în spațiul situației narative auctoriale. Chiar la începutul romanului Frații Karamazov, naratorul auctorial îl numește pe unul dintre personajele acestui roman "cel mai confuz și ridicol dintre netrebnicii din cartierul nostru"470. Referința sa personală este similară celei a naratorului la persoana întîi, care își spune propria poveste, așa cum face naratorul din
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
deja în spațiul situației narative auctoriale. Chiar la începutul romanului Frații Karamazov, naratorul auctorial îl numește pe unul dintre personajele acestui roman "cel mai confuz și ridicol dintre netrebnicii din cartierul nostru"470. Referința sa personală este similară celei a naratorului la persoana întîi, care își spune propria poveste, așa cum face naratorul din romanul Demonii, care își începe povestea, ca majoritatea naratorilor la persoana întîi, în felul următor: "Înainte de a descrie evenimentele extraordinare care au avut loc recent în orașul nostru
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Karamazov, naratorul auctorial îl numește pe unul dintre personajele acestui roman "cel mai confuz și ridicol dintre netrebnicii din cartierul nostru"470. Referința sa personală este similară celei a naratorului la persoana întîi, care își spune propria poveste, așa cum face naratorul din romanul Demonii, care își începe povestea, ca majoritatea naratorilor la persoana întîi, în felul următor: "Înainte de a descrie evenimentele extraordinare care au avut loc recent în orașul nostru, care pînă acum nu se remarca prin nimic deosebit [...]"471. O
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
roman "cel mai confuz și ridicol dintre netrebnicii din cartierul nostru"470. Referința sa personală este similară celei a naratorului la persoana întîi, care își spune propria poveste, așa cum face naratorul din romanul Demonii, care își începe povestea, ca majoritatea naratorilor la persoana întîi, în felul următor: "Înainte de a descrie evenimentele extraordinare care au avut loc recent în orașul nostru, care pînă acum nu se remarca prin nimic deosebit [...]"471. O poziționare temporară a naratorului auctorial în lumea personajelor, care de
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
care își începe povestea, ca majoritatea naratorilor la persoana întîi, în felul următor: "Înainte de a descrie evenimentele extraordinare care au avut loc recent în orașul nostru, care pînă acum nu se remarca prin nimic deosebit [...]"471. O poziționare temporară a naratorului auctorial în lumea personajelor, care de obicei nu mai este dezvoltată în continuare, era o invenție narativă răspîndită în secolul al XIX-lea. Aceasta se găsește în operele lui Dickens, George Eliot, Trollope, Jean Paul Richter și Wilhelm Raabe, dar
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
nu mai este dezvoltată în continuare, era o invenție narativă răspîndită în secolul al XIX-lea. Aceasta se găsește în operele lui Dickens, George Eliot, Trollope, Jean Paul Richter și Wilhelm Raabe, dar și la Flaubert, care îl prezintă pe naratorul din romanul Madame Bovary ca pe un coleg de școală al unuia dintre personajele ficționale 472. Acest narator, destul de proeminent la începutul romanului, mai tîrziu se retrage complet. În majoritatea cazurilor, această invenție narativă servește drept mijloc de verificare a
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
găsește în operele lui Dickens, George Eliot, Trollope, Jean Paul Richter și Wilhelm Raabe, dar și la Flaubert, care îl prezintă pe naratorul din romanul Madame Bovary ca pe un coleg de școală al unuia dintre personajele ficționale 472. Acest narator, destul de proeminent la începutul romanului, mai tîrziu se retrage complet. În majoritatea cazurilor, această invenție narativă servește drept mijloc de verificare a poveștii și este, prin urmare, o parte a retoricii disimulării, care urmărește să șteargă granița dintre lumea personajelor
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
mai tîrziu se retrage complet. În majoritatea cazurilor, această invenție narativă servește drept mijloc de verificare a poveștii și este, prin urmare, o parte a retoricii disimulării, care urmărește să șteargă granița dintre lumea personajelor și aceea nu doar a naratorului, ci chiar și a cititorilor. Începutul povestirii lui Gogol Mantaua furnizează un exemplu interesant pentru această tehnică, deoarece este urmărită în mod special traversarea acestei granițe. Abia prin retragerea înapoia ei, cititorul devine conștient de această graniță. Narațiunea este inițiată
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
lui Gogol Mantaua furnizează un exemplu interesant pentru această tehnică, deoarece este urmărită în mod special traversarea acestei granițe. Abia prin retragerea înapoia ei, cititorul devine conștient de această graniță. Narațiunea este inițiată de două ori, mai întîi de "eul" narator, care traversează granița către narațiunea la persoana întîi, și apoi de un narator auctorial, care s-a retras din nou în adevăratul său spațiu, dincoace de graniță: La departamentul... dar mai bine nu mai spunem la care departament anume. Nimic
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
în mod special traversarea acestei granițe. Abia prin retragerea înapoia ei, cititorul devine conștient de această graniță. Narațiunea este inițiată de două ori, mai întîi de "eul" narator, care traversează granița către narațiunea la persoana întîi, și apoi de un narator auctorial, care s-a retras din nou în adevăratul său spațiu, dincoace de graniță: La departamentul... dar mai bine nu mai spunem la care departament anume. Nimic mai susceptibil decît departamentele, regimentele, cancelariile de tot felul, într-un cuvînt, tot
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
personaj-reflector, care a fost discutată anterior 474. Evitarea articolului familiarizant din acest caz ("La departamentul" din primul paragraf devine "într-un departament oarecare" în al doilea paragraf al povestirii) indică perspectiva externă auctorială și subliniază separarea spațiilor de existență al naratorului și al personajelor. Pe lîngă verificarea povestirii, mai este un motiv pentru frecvența unor astfel de transgresiuni ale naratorului auctorial din romanului secolului al XIX-lea. Probabil că se poate vorbi despre o dorință a naratorului auctorial de a-și
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
într-un departament oarecare" în al doilea paragraf al povestirii) indică perspectiva externă auctorială și subliniază separarea spațiilor de existență al naratorului și al personajelor. Pe lîngă verificarea povestirii, mai este un motiv pentru frecvența unor astfel de transgresiuni ale naratorului auctorial din romanului secolului al XIX-lea. Probabil că se poate vorbi despre o dorință a naratorului auctorial de a-și desăvîrși personalitatea în cadrul unei existențe care este de asemenea determinată fizic. Tendința în discuție este vizibilă în mod special
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
spațiilor de existență al naratorului și al personajelor. Pe lîngă verificarea povestirii, mai este un motiv pentru frecvența unor astfel de transgresiuni ale naratorului auctorial din romanului secolului al XIX-lea. Probabil că se poate vorbi despre o dorință a naratorului auctorial de a-și desăvîrși personalitatea în cadrul unei existențe care este de asemenea determinată fizic. Tendința în discuție este vizibilă în mod special acolo unde această convenție narativă devine motiv al operei, de exemplu spre finalul romanului Vanity Fair al
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
a-și desăvîrși personalitatea în cadrul unei existențe care este de asemenea determinată fizic. Tendința în discuție este vizibilă în mod special acolo unde această convenție narativă devine motiv al operei, de exemplu spre finalul romanului Vanity Fair al lui Thackeray. Naratorul, care pînă în acest punct era auctorial, apare deodată printre personajele romanului, sub forma unuia dintre vizitatorii din Pumpernickel, capitala unui principat german în miniatură, ca și cum ar fi un narator la persoana întîi. În capitolul al șaizeci și doilea, "La
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
de exemplu spre finalul romanului Vanity Fair al lui Thackeray. Naratorul, care pînă în acest punct era auctorial, apare deodată printre personajele romanului, sub forma unuia dintre vizitatorii din Pumpernickel, capitala unui principat german în miniatură, ca și cum ar fi un narator la persoana întîi. În capitolul al șaizeci și doilea, "La Rin", cititorul este surprins de informația că naratorul le-a văzut personal pe cîteva dintre personajele principale în tinerețea lui, în timp ce se distra cu prietenii săi în Pumpernickel, stațiune și
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
apare deodată printre personajele romanului, sub forma unuia dintre vizitatorii din Pumpernickel, capitala unui principat german în miniatură, ca și cum ar fi un narator la persoana întîi. În capitolul al șaizeci și doilea, "La Rin", cititorul este surprins de informația că naratorul le-a văzut personal pe cîteva dintre personajele principale în tinerețea lui, în timp ce se distra cu prietenii săi în Pumpernickel, stațiune și capitală ("noi, tinerii complici")475. Naratorul păstrează atitudinea observatorului, fără îndoială, dar detaliul în care este prezentat acest
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
al șaizeci și doilea, "La Rin", cititorul este surprins de informația că naratorul le-a văzut personal pe cîteva dintre personajele principale în tinerețea lui, în timp ce se distra cu prietenii săi în Pumpernickel, stațiune și capitală ("noi, tinerii complici")475. Naratorul păstrează atitudinea observatorului, fără îndoială, dar detaliul în care este prezentat acest episod îl forțează pe cititor să observe în întregime prezența naratorului în lumea personajelor. Prin acest transfer al naratorului lui în lumea Ameliei, a lui Becky, a lui
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
tinerețea lui, în timp ce se distra cu prietenii săi în Pumpernickel, stațiune și capitală ("noi, tinerii complici")475. Naratorul păstrează atitudinea observatorului, fără îndoială, dar detaliul în care este prezentat acest episod îl forțează pe cititor să observe în întregime prezența naratorului în lumea personajelor. Prin acest transfer al naratorului lui în lumea Ameliei, a lui Becky, a lui Jos Sedley și a lui Dobin, Thackeray se expune la criticile legate de contradicția din conceperea naratorului, din moment ce naratorul s-a prezentat în
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
în Pumpernickel, stațiune și capitală ("noi, tinerii complici")475. Naratorul păstrează atitudinea observatorului, fără îndoială, dar detaliul în care este prezentat acest episod îl forțează pe cititor să observe în întregime prezența naratorului în lumea personajelor. Prin acest transfer al naratorului lui în lumea Ameliei, a lui Becky, a lui Jos Sedley și a lui Dobin, Thackeray se expune la criticile legate de contradicția din conceperea naratorului, din moment ce naratorul s-a prezentat în prefața romanului ("Înaintea cortinei") drept "director al spectacolului
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
cititor să observe în întregime prezența naratorului în lumea personajelor. Prin acest transfer al naratorului lui în lumea Ameliei, a lui Becky, a lui Jos Sedley și a lui Dobin, Thackeray se expune la criticile legate de contradicția din conceperea naratorului, din moment ce naratorul s-a prezentat în prefața romanului ("Înaintea cortinei") drept "director al spectacolului" și și-a asumat în întregime privilegiile tradiționale ale omniscienței și dreptul de a dispune de personaje ca narator auctorial. Apariția naratorului în postură de tînăr
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
observe în întregime prezența naratorului în lumea personajelor. Prin acest transfer al naratorului lui în lumea Ameliei, a lui Becky, a lui Jos Sedley și a lui Dobin, Thackeray se expune la criticile legate de contradicția din conceperea naratorului, din moment ce naratorul s-a prezentat în prefața romanului ("Înaintea cortinei") drept "director al spectacolului" și și-a asumat în întregime privilegiile tradiționale ale omniscienței și dreptul de a dispune de personaje ca narator auctorial. Apariția naratorului în postură de tînăr contemporan și
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]