3,626 matches
-
iar eu nu ridic receptorul, Îl las să bâiguie În robot. Soarta poate fi o ticăloasă crudă, mai ales cu cei ca d-alde Bladesey. — Bună, ești Bruce Robertson, nu. Aicii Frank. Ar trebi sî fiu atât dă norocos, norocos, norocos, norocos, ar trebi sî fiu atât dă norocos În dragoste... Sunt În drum spre mama... dar mi-am uitat casetele Împuțite. Ai grijă dă ele, ai! Și spune totul cu accentul impecabil și frumos al lui Frank Sidebottom. Îmi frec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
eu nu ridic receptorul, Îl las să bâiguie În robot. Soarta poate fi o ticăloasă crudă, mai ales cu cei ca d-alde Bladesey. — Bună, ești Bruce Robertson, nu. Aicii Frank. Ar trebi sî fiu atât dă norocos, norocos, norocos, norocos, ar trebi sî fiu atât dă norocos În dragoste... Sunt În drum spre mama... dar mi-am uitat casetele Împuțite. Ai grijă dă ele, ai! Și spune totul cu accentul impecabil și frumos al lui Frank Sidebottom. Îmi frec mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
bâiguie În robot. Soarta poate fi o ticăloasă crudă, mai ales cu cei ca d-alde Bladesey. — Bună, ești Bruce Robertson, nu. Aicii Frank. Ar trebi sî fiu atât dă norocos, norocos, norocos, norocos, ar trebi sî fiu atât dă norocos În dragoste... Sunt În drum spre mama... dar mi-am uitat casetele Împuțite. Ai grijă dă ele, ai! Și spune totul cu accentul impecabil și frumos al lui Frank Sidebottom. Îmi frec mâinile una de alta și apăs butonul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Îi pot vedea compasiunea din privire, compasiune pe care o detest mai mult ca orice. Sunt dus cu ambu0000 Îmi fac griji pentru tinesalon doar cu niște tăieturi minore și pBruce. Sunt nevoit; suntem unul singur.spune că suntem foarte norocoși că Supraviețuirea parazitului depindeca curu. Au făcut cevde existența neîntreruptă a gazdei.de-a face cu Dar ție nu-ți merge bine deloc prietene, În timp ce eu devin mai ambițios, căci mă bate gândul să Mă multiplic și aduc În viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
împrumute niște lucruri pentru un spectacol. Am vorbit și eu cu el pentru a-i spune că voi ajunge cu o mică întârziere. - E-n regulă. Ai putea să ceri câteva ore libere astăzi? - Cine, eu? Nicio șansă. Mă consider norocoasă chiar și pentru că am putut pleca acum. E foarte multă treabă de făcut la magazin. Și pe urmă mai am și de repetat cu David pentru un spectacol în care voi apărea mâine. Nu m-ar lăsa liberă cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
deja către intrare. Trecuseră doar 6 minute de când fusese făcut apelul de urgență la 112. Chiar dacă se întrerupsese, se știuse exact din ce clădire și apartament fusese inițiat mulțumită tehnologiei de captare a identității apelului. Doar 6 minute... Dacă erau norocoși, aveau să găsească victima încă în viață. Dacă erau mai puțin norocoși, măcar aveau să-l descopere pe făptaș, aflat probabil încă în plin proces de a scotoci prin avuțiile victimei. Își deschise stația Motorola: - Sergent 4531 către Bază. Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
urgență la 112. Chiar dacă se întrerupsese, se știuse exact din ce clădire și apartament fusese inițiat mulțumită tehnologiei de captare a identității apelului. Doar 6 minute... Dacă erau norocoși, aveau să găsească victima încă în viață. Dacă erau mai puțin norocoși, măcar aveau să-l descopere pe făptaș, aflat probabil încă în plin proces de a scotoci prin avuțiile victimei. Își deschise stația Motorola: - Sergent 4531 către Bază. Sunt gata să intervin pe Strada 9. Aștept confirmare. Terminat. - S-a înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
S-a înțeles, 45. Terminat. Trimise unul din oameni să păzească ușa de serviciu și ferestrele din spate, iar altul rămase în față pentru a face același lucru. Al treilea agent urma să meargă cu el în apartament. Dacă erau norocoși, făptașul va sări de la fereastră și se va alege cu o luxație la vreun picior. Sergentul nu avea niciun chef să-l urmărească pe străzi. Era o zi prea frumoasă pentru asta. Aici era Orașul Alfabet, nume datorat faptului că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
aveau cifre sau nume proprii, ci litere: A, B, C. Deși se înregistrau progrese în privința ratei criminalității, era încă unul din cele mai periculoase cartiere din Manhattan. Amândoi polițiștii aveau armele pregătite când se apropiară de ușa apartamentului. Dacă erau norocoși, îl găseau înarmat doar cu un cuțit. Sau cu ceva asemănător; la fel cum făcuse săptămâna trecută și drogatul acela cu bățul și cu capacul de tomberon pe post de scut. E bine totuși că nu a fost nevoie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
punctul de a ieși. Fără a-și putea ascunde un gest de uimire, ținu ușa deschisă cât cei doi polițiști intrară și îi răspunseră la întrebarea cu privire la motivul prezenței lor acolo: - Nu aveți de ce să vă îngrijorați, doamnă. Dacă suntem norocoși... Apartamentul 1J era la parter, departe de intrarea principală. Sergentul se poziționă la stânga ușii. Agentul care îl însoțea se așeză în cealaltă parte a ușii și privi către sergent. Acesta bătu cu putere în ușă. - Poliția! Deschideți ușa! Deschideți acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
trusă de machiaj. Și niște hârtie igienică desfăcută. Toate astea nu păreau să însemne nimic - era ca și cum singurul său scop fusese să arate mai gras. Ciudat... Burke trase din nou aer în piept, dar de data asta fu mai puțin norocos, căci o adiere de vânt îi băgase în nări un puternic miros de gunoi stătut și urină. Își scoase stația și începu să vorbească. - Agent 5212 către Centrală... Am prins suspectul din parc și l-am imobilizat. - Ești rănit? - Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
ca niște ciupercuțe de culori vii, vezi niște furnici umblătoare, care nu sunt decât oamenii, care aici, sus, nu mai par atât de falnici pe lângă mărețul Ceahlău. Te simți cel mai înalt om din lume, cel mai fericit, cel mai norocos. Chiar dacă pânzele imense și schimbătoare ale nopții învăluie întreaga natură, vrei să rămâi aici sus, în vârfurile semețe ale Ceahlăului, să contempli minunatele înfăptuiri ale naturii. Chiar dacă noaptea e neagră și rece, chiar dacă ești departe de lumea ta de jos
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
tresărire de bucurie. Îi veni în minte că Klapka a vorbit despre o decorație pentru distrugerea reflectorului... " În orice caz, o citație pe divizie e asigurată fericitului care îl va nimici! își zise, întorcînd spatele telefonului. Oare cine va fi norocosul?" În suflet un glas îi răspunse că el trebuie să fie. Încercă să-l înăbușe, dar glasul deveni poruncitor. Atunci îi fulgeră prin minte: dacă ar avea el norocul să spargă reflectorul rusesc și dacă, drept recompensă, ar fi citat
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
două coaste, și-a pierdut forța de penetrație și s-a oprit în plămânul stâng, în apropierea inimii, așa că ni-e peste putință să-l ajungem și să-l extragem... Pe bolnav îl jenează îngrozitor și, afară dacă o întîmplare norocoasă nu va interveni, poate să-i provoace o hemoragie mortală... În sfârșit, noi sperăm... În ajutorul lui Dumnezeu, dar bolnavul trebuie cruțat și mai ales n-are voie să vorbească... De altfel, are dureri cumplite și..." Apostol Bologa se apropie
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
rozând cadavrele morților, toate astea erau atât de departe! În locul lor, viața adevărată, și atât. Viața îmbrățișată în fiecare dimineață nu ca un vis de dincolo de perdeaua de fum, ci ca o certitudine caldă ce simte somnul și mireasma femeii. „Norocoșii! Cocoloșiții!“ asta spuneau toți soldații în convalescență, chiorii, ologii, amputații, zdrobiții, cei cu capetele sparte, gazați, măcelăriți, când îi întâlneau pe stradă pe muncitorii cu desagi, roșii în obraji și viguroși. Unii, cu un braț înfășat sau cu picior de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
ei exprimau tot mai mult dezgustul ei de-ai vedea pe bărbații din oraș, pe toți cei care mergeau la Uzină, curați, odihniți, liniștiți. Scria în același fel chiar și despre răniții de la clinică, ce umblau pe străzi: îi numea norocoșii. Dar, dintre toți, cel despre care scria cel mai defavorabil, eram eu. A fost un mic șoc să citesc scrisoarea în care era vorba de mine. Fusese scrisă în seara faimoasei zile în care o văzusem pe costișă, privind în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
închid la loc, le citesc și recitesc, și plâng pe ele... Mi-e rău, știi? Timpul îmi părea un monstru născut ca să-i îndepărteze pe cei ce se iubesc și să-i facă să sufere la infinit. Cât sunt de norocoase aceste soții pe care le văd în fiecare zi și care sunt despărțite de soții lor pentru numai câteva ore, și copiii de la școală, care-i au întotdeauna pe tații lor aproape. Astăzi, ca-n fiecare duminică, am urcat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
nevoie de un translator... - Probabil, aprobă Lăură, fără ca vreun gest cât de neînsemnat să o trădeze. Nu știu de ce dar avea un oarecare sentiment de insecuritate. Se rezema forțat de speteaza scaunului și își prinse centura de siguranță. - Ești tare norocos să trăiești în apropierea domnului profesor, adaugă ea. E un tip foarte inteligent. - Desigur. Fac și eu ce pot, răspunse laconic agentul. - Dar poți atât de mult... A zâmbit doar și apoi s-a așternut tăcerea. A urmat apoi tăcere
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
o experiența cu totul nouă. Se simțea pur și simplu copleșită, cu mult mai copleșită decât se așteptase. Mai erau doar câteva luni și trebuia să se întoarcă la Beirut pentru că urma să nască în octombrie. Se consideră toruși o norocoasă, zicându-și în sine că în cele din urmă nu conteaza numai profesionalismul, cultură solidă, inteligență, norocul, ci să știi să alegi la timp și să înveți să simți. Rânduiți în ungheri, cocorii plecau departe... Lăură îi privea cu tristețe
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
care îl fisura doar formidabilul ei magnetism intelectual. Dispărând ca termen de comparație, de-abia i-a lăsat pe ceilalți să se scalde netulburați în etica mioritică din care dispăruse termenul de comparație. Ele două au fost oricum mult mai norocoase decât Alice Voinescu pe care maeștri interbelici în frunte cu unul ca dom’ Nae Ionescu nu au tolerat-o să predea la Filosofie. Curat sacrilegiu! Cornelia G. a rămas fidelă modelului de facilitatoare de filosof. Dar a devenit subversivă întreținând
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
cele mai inconfortabile. Brațele și picioarele erau strâmbe și rupte, ca pentru a corespunde dorințelor extratereștrilor. Capetele erau înclinate în unghiuri neverosimile. Din mulți nu mai rămăseseră decât scheletele pe care carnea putrezise, sau doar câteva oase. Adică aceia, mai norocoși, care cunoscuseră eliberarea morții. Toți aveau un punct comun. Indiferent de starea de descompunere, cutia toracică era desfăcută, ca și cum sternul explodase. Infanteriștii înaintau încet în sala cu embrioni, cu fețe sinistre și amuțiți de oroare. Moartea era pentru ei o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
pentru prima oară naturală. De unde e? —E un magazin micuț în piața Camden... Vocea mea se stingea văzând fața lipsită de expresie a lui Suki. Probabil că nu a fost mai departe de Hyde Park în nordul Londrei. A fost norocoasă că nu m-a întrebat ce marcă e rujul meu. Probabil că aș fi leșinat pe loc. —Ei bine, cel puțin arată foarte bine, zise ea, făcând eforturi evidente să fie generoasă. N-ai fi zis, sincer. Exact în acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
lumea, și într-o zi m-am gândit, de ce nu? Am și eu ceva de făcut. —Și Belinda? — Bells? Ei, ea face un curs de secretare în Kensington. Apoi va fi secretara unui editor de modă la Mode. Va fi norocoasă, am spus, fără să pot camufla o umbră de plictiseală în glas; astea erau genul de job-uri pentru care fetele ca Belinda își puneau în pericol lacul de unghii Chanel scoțându-și una alteia ochii ca să le obțină. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
au dispărut în depărtare, îndreptându-se către Muzeul de Istorie Naturală. Îi compătimeam pe angajații de acolo, ca să nu mai zic de dinozauri. Scuturând din cap ca spre a alunga o nălucă, m-am întreptat către dubiță. Sebastian era al naibii de norocos că arăta bine, știa să gătească și era bun la pat. Nu aș veni până pe tărâmurile astea rele pentru mai puțin de atât. Duggie m-a sunat la prânz sau ceea ce ar fi trebuit să fie momentul prânzului dacă mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
te-aș chema să improvizezi ceva în garsoniera mea de burlac. Chiar și așa, poți trece oricând să-mi vizitezi apartamentul. Niciodată nu știi de unde sare iepurele, nu? Îmi aruncă o ocheadă. —Trebuie să spun că Sebastian e un bărbat norocos. O expresie perversă alunecă pe fața lui cărnoasă. Presupun că ai aflat deja de pariul nostru, nu? James scotea ce era mai rău în mine. —Să te punem într-o cocină și să ne jucăm de-a „alegeți elementul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]