3,441 matches
-
la medicul-șef. Acesta, în ciuda unei dureri acute într-o parte, își pusese șapca Gandhi și pornise alături de domnul Chawla să-l vadă pe Verma de la universitate, deși pe un drum ocolit care le dăduse ocazia să se bucure de priveliștea munților. Verma însuși plecase de acasă pe drumul obișnuit către univeristate, prin Grădinile Badshah, împreună cu prietenii săi Poncha de la Epidemiologie și Sinha de la Virologie. Astfel că, în dimineața aceea, nici unul nu reuși să-i găsească pe ceilalți și, oricum, amenințarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
din timpul nopții se retrag ca valurile, lăsându-te fără nimic când te trezești. Nu și-l putea însuși. Dacă acesta s-ar întinde și și l-ar însuși în schimb pe el. Dacă ar sta acolo destul timp, aproape de priveliștile și sunetele sale, oare nu ar pătrunde înlăuntrul său așa cum relieful pătrunde în tot ce face parte din el? Oare n-ar coborî pădurea numai puțin, să-l înghită în sălbăticia sa, lăsând în urmă familia, adepții, să caute în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
fața frumoasă și hotărâtă, umerii, sânii și brațele decise, șoldurile sculpturale, iar picioarele... Ah, picioarele scăpate de sub minijup ca niște pui de delfini din plasa braconierilor! M-am oprit la colțul blocului Romarta șii-am privit... Ce privit! Am sorbit minunata priveliște, îndrăgostit pe loc, iremediabil și definitiv, cum numai la vârsta respectivă se întâmplă. După vreo cinci minute l-am observat pe tipul care ținea zeitatea de vorbă și mi-am imaginat c-ar fi acel Graterol despre care citisem, dar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2199_a_3524]
-
Locul unde avusese loc explozia era prea semnificativ ca să nu se creadă că savantul avea o legătură cu ea. DAR, ÎN CIUDA SITUAȚIEI PERSONALE PRECARE, SE SURPRINSE MEDITÂND LA ASPECTELE PUR MILITARE ALE EXPLOZIEI. TELEECRANUL IMENS DIN FAȚA LUI ÎI OFEREA O PRIVELIȘTE DE COȘMAR. ÎȘI DĂDU SEAMA CU INTERES CĂ PENTRU EXPERȚI SOSISE ZIUA DE GLORIE, GÂND CARE ÎI TREZI O OARECARE EXALTARE. ÎN SFÂRȘIT, LUMEA ÎȘI VA DA SEAMA DE EFICACITATEA ACESTOR FAIMOASE SCUARURI ANTIATOMICE! ORICÂT DE DEVASTAT ERA LOCUL EXPLOZIEI
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
UN AVION OBIȘNUIT. APOI URMA SĂ CĂLĂTOREASCĂ SPRE REȘEDINȚA ÎNDEPĂRTATĂ DIN VESTUL MIJLOCIU, UNDE EA ÎȘI TRIMISESE COPIII ȘI UNDE AVEA SĂ RĂMÂNĂ PÂNĂ CÂND CRIZA DIN ORAȘUL JUDECĂTORULUI SE ÎNCHEIA. 28 LA ORA NOUĂ, CEAȚA MATINALĂ SE RISIPISE DEJA. JOS, PRIVELIȘTEA ERA ÎNCÂNTĂTOARE: COASTELE VERZI ALE MUNȚILOR ERAU LUMINATE DE RAZELE VESELE ALE SOARELUI. PARTEA DE JOS A AVIONULUI ERA TRANSPARENTĂ; ICI ȘI COLO SE PUTEAU DISTINGE ÎNCEPUTUL TERENURILOR AGRICOLE. CÂTEVA ORAȘE TRECURĂ ÎN VITEZĂ PE DEDESUBT. SUB EI, ÎN ALBASTRUL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
O fâșie îngustă de copaci separă Indian Hills de terenul de golf al clubului unde îmi spusese tipul de la First Mutual să mă înscriu, până când a aflat că soția mea este evreică. Copacii și terenul de golf atrag cumpărătorii, dar priveliștea pe care o prefer eu este cea a caselor vecinilor sau, mai bine zis, în casele lor. Nimeni nu trage jaluzelele sau perdelele în bucătăriile sau în sufrageriile din Indian Hills. La etaj, intimitatea este permisă, dar jos se cere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
Cazarea și masa concurenților și a însoțitorilor au fost asigurate la tabăra de vară NEW PARADISE din Eforie Nord, chiar pe malul mării ceea ce ne-a oferit prilejul, pe lângă emoții, să ne bucurăm de aerul proaspăt al mării, de minunata priveliște, de valuri, chiar și de câteva clipe de scăldat în apa caldă, dar și ocazia de a admira cu toții momentele de neuitat ale răsăritului soarelui în cele trei dimineți de pe parcursul perioadei competiției. Sâmbătă, 29 mai 2010, ziua cea mare
,,?nving?torii?? by Marieta Negru [Corola-publishinghouse/Journalistic/84369_a_85694]
-
așezi cortul peste chiștoace de țigări și sticle, trece pe lângă tine o barcă de viteză, care coboară pe același curs pe care tu ai navigat cu ochii-n patru. Sau vezi câte-un cretin care escaladează pereții canionului nu de dragul priveliștilor și nici ca să facă mișcare, ci fiindcă vrea semnal mai bun pe televizorul portabil. Jina l-a sărutat și i-a mângâiat brațul cu degetele; voia să discute cu el, dar nu despre râuri. Unii oameni nu știu cum să se relaxeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
tâmplei, iar pe obraz avea o tăietură. Părul roșu era ciufulit și încâlcit - un simplu pieptene n-ar fi putut să rezolve situația - dar Jina a văzut ceea ce probabil că Zach vrusese să vadă, ceea ce-i spusese de la început: atât timp cât priveliștea e frumoasă, omul de lângă tine arată perfect. Am pierdut foarte mult timp, a spus el. Fără să deschidă ochii, a pus o mână pe genunchiul ei, apoi și-a ridicat-o mai în sus, pe piciorul Jinei. Femeia a închis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
plat, dar ceva mai tare, ca și când întâi de toate copilul își creștea o scoică. Zach, a spus ea. Dar bărbatul se îmbrăcase deja și-o luase pe cărare, în sus, sărind din bolovan în bolovan, studiind fiecare râpe, admirând toate priveliștile. Jina a tăcut și i-a dat ceea ce Earl îi refuzase ei - încă puțin timp numai cu el însuși. Avea să-i spună despre copil aproape de Riggins. Știrea asta avea să fie următoarea sălbăticie pe care aveau s-o exploreze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
rupt-o la fugă. A auzit-o femeie strigându-i să se întoarcă, dar puștiul n-avea de gând să se oprească. Își dădea seama că alerga prea repede, că nu mai avea timp să se uite după cărări sau priveliști pe lângă care mai trecuse. Însă sentimentul care-l invadase îi era deja mult prea cunoscut. Nici aici oamenii nu-l plăceau. Când cârcelul din șold l-a făcut să cadă în genunchi, Danny era înconjurat de pădure, iar el nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
rabbiyal Azeem. Alice se uita fix în paharul de plastic; Irene și Mary și-au întors privirile către râu. Irene nu mai era interesată de celebritate, în schimb căpătase obiceiuri și mai rele. Acum devenise mofturoasă când venea vorba de priveliștea de la fereastra ei sau de persoanele care-i țineau companie. Devenise prea bătrână ca să-și mai irosească timpul cu oameni pe care nu-i plăcea. Tot timpul tânjea după pericole, după orice ocazie de a descoperi ce-ar fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
simțea realmente nici o durere. Se părea că, de fapt, spatele lui era făcut pentru tratamente de șoc ca mersul cu barca motorizată sau dormitul pe pat de pietre. De când pusese piciorul în Idaho, nu-l mai supărase nimic. Îi plăcea priveliștea. Băiatul care, atunci când stăteai în picioare, arăta ca un copilaș, dar când era întins lângă tine, îl simțea aproape ca pe-un adult. Mike ? a spus Danny. După ce Mike a sărit în barca lui Ellis, s-a petrecut ceva ciudat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
și puțin cam crud și cu o pedagogie sumară. Tot sumar, Sia învăța că el e stăpânul binelui și al răului. Aspectele superioare ale lumii tot de la el le învățase. Lică era guraliv, comenta tot ce vedea în jur: oameni, priveliști. Prea leneșă pentru a se osteni singură cu acele descoperiri, Sia își lua astfel toate noțiunile de-a gata și le refuza de aiurea. Noțiunile rrv> rale tot de la Lică le avea. El povestea liber tot ce-i trecea prin
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
o știință aplicată, îi răspunse Grosvenor și trecu pragul. Peste câteva clipe, întorcând capul, văzu că celălalt îl urmărea cu o privire buimacă. Grosvenor zâmbi, apoi uită de paznic. Se afla pentru prima oară pe punte. Ochii lui iscodeau fascinați priveliștea din jur. Panoul de control - masiv, fără să ocupe o suprafață prea mare - era alcătuit dintr-un șir de console metalice arcuite, suprapuse, lungi de câte șaizeci de metri, pline de dispozitive și instrumente. De la o consolă la alta se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
stărui von Grossen. - Mai are cineva vreo obiecție? Întreba Morton. Și, întrucât nimeni nu-i răspunse, conchise: Bine, băieți, duceți-vă și prindeți-l! 15 Ixtl aștepta. Prin fața ochilor i se perindau, ca într-un caleidoscop, amintirile tuturor lucrurilor și priveliștilor întrezărite vreodată. Într-o străfulgerare își văzu și planeta natală, de mult pustiită. Se simți mândru și plin de dispreț față de aceste ființe bipede care ar fi vrut să-l captureze. Își aminti că, într-o vreme, cei din neamul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Să ne pierdem vremea cu ce a Înțeles el din fantezia altora?... „Ce roman cinematografic!“, au exclamat alții, abstracție făcînd de biografia mea senzorială. Iar dacă propria scriere, Înlănțuirea de semne vreau să zic, i-a rămas invizibilă autorului, numeroase priveliști și figuri au țîșnit din pagină ca să i se atîrne cititorului de gene. De geana lăuntrică, de bună seamă, fiindcă Victor Hugo, În timp ce-l plăsmuia pe Gavroche, nu-l contempla țopăind pe masa lui de lucru, Tolstoi nu și-a
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
de husari, Miklós Bercsényi, a ajuns atît de fai mos ori atît de Îndrăgit de bucureșteni, că mahalaua Berceni Îi poartă pînă astăzi numele. Iar cronicarul principelui, por nit alături de stăpînul său pe cărările exilului, a Înfățișat cu atîta Încîntare priveliștile Moldovei și ale Valahiei, că afli În paginile lui numai flori, mai cu osebire bujori și lalele. Inci tată parcă de acest „jurnal de călătorie“, Descriptio Molda viae se Încheagă la numai cîțiva ani după aceea. Așadar, războiul curuților se
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
-l iubesc și astăzi pe Macedonski pentru acuitatea descriptivă, pentru coloritul meridional al tablourilor sale, Îl ador pe Arghezi pentru forța cu care-ți azvîrle În față văpăi ascunse, prin care Întreține gherila fără șir a concretului, pe Trakl pentru priveliștile parcă preistorice, pe Apollinaire pentru epica și cromatica lui cu brîndușele de culoarea cearcănelor, pe Rilke pentru capacitatea de a deflagra instantanee memorabile, pe Dylan Thomas pentru efectul exaltant al strălucirilor lui. Pe urmele lor și ale altora, Între care
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
cerebrale 17, 18 și 19 ale lui Ruby, ale mele adică, e o dezordine de cristale ce refuză să se Înlănțuie, dau Îndărăt de la legarea lor Într-o structură. Dar cleștarele sînt acolo și Închid În ele crîmpeie de lume. Priveliști care au fost și nu mai sînt, Însă de care el leagă anume identități. Peisajele nu sînt tocmai cele de altădată, s-au alterat cu timpul, au căpătat patine și scînteieri proprii de la regimul lor recluzionar, alimentat numai de inten
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
natură de cealaltă parte a liniei orizontului? E și ea tot materie vie... N-or fi avînd plantele tocmai suflet, dar s-ar cădea ca Întreaga natură să se refacă În starea ei genuină. Poate Însă că acolo pulsează alte priveliști, la alt nivel de eflorescență. Prin urmare, simțul olfactiv are șanse să-și găsească rostul. Văzul și auzul, În schimb, devin cu siguranță omnidi recționale, global receptoare și atotînțelegătoare. Corpul subtil s-ar cuveni să fie interesat de a reține
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
ceva În legătură cu mine... Avea dreptate. Mă uitam la ea și mă preocupa felul des tinului de a-și face jocul: de ce adică ea, și nu, să zicem, o fată din București, din Spania sau din Moldova?... Nicolevenea chiar din mijlocul priveliștilor străbătute de mine și care mi dăruiseră imaginea lumii În verde, galben, albastru, În purpuriu, vînăt sau violaceu, sub regimul Înalt al soarelui unei veri fără sfîrșit. Nu puteam respira fără a extinde amintirea acelor peisaje asupra Întregii realități cu
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
permite orice gen de discurs critic, inclusiv unul bombastic și patriotard: „Geniala ardere nestăvilită, totală, la rugul Poeziei, dăruindu-i-se conștient, cu toată ființa, a proiectat / projetat monumentala operă stănesciană, din profunzimile aurifere ale autohtonismului, în cea mai strălucită priveliște a valorilor literaturii universale din secolul al XX-lea.“ Inteligența exuberantă și grațioasă a poeziei lui Nichita Stănescu dispare sub această maree neagră a superlativelor: „Poezia lui Nichita Stănescu se înfățișează - la ora actuală a poeziei universale - ca un fluviu
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
ceea ce Înainte era crezut, de Încredere, acum este Încercuit amar În neagră ironie. Negrul burghez respins al stabilității tradus astfel. Și asta e nepotrivit, incorect. Lumea justificând lenea, prostia măruntă, superficialitatea, hachițele, poftele - Întorcând pe dos vechea respectabilitate. Astfel era priveliștea lui Sammler spre răsărit, o burtă moale de asfalt ridicată, În care ședeau burice aburinde de canalizare. Trotuare țăndări cu ciorchini de butoaie de gunoi. Piatră de fațadă. Cărămida galbenă a clădirilor cu lift, ca a lui. Pâlcuri de antene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
camion,. Sub aceste zdrențe de la ochi, fețele disperate, ca și cum asta n-ar fi fost o afacere de-a dreptul măruntă. Vedeai asemenea lucruri, și apoi altele, și apoi Încă altele. Și evident că domnul Sammler avusese nevoia lui de aceste priveliști, pentru care Își stăpânise tremurul din picioare sau dorința de a plânge care Îl fulgerase la vederea fețelor bandajate ale lunetiștilor. Fusese dus pe plajă de niște oameni. Se băgaseră În apă să se răcorească. Se dusese și el să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]