3,029 matches
-
cu un martor cultivat pe mediul obișnuit de întreținere (YPG agarizat). 4.2.4.8. Rezistența la cicloheximidă Testul creșterii în prezența antibioticului cicloheximidă (actidionă) este apreciabil în clasificarea tulpinilor de levuri. Cicloheximida stopează dezvoltarea celulelor eucariote prin inhibarea sintezei proteice la nivelul ribozomilor 80 S. Levurile rezistente la cicloheximidă pot avea ribozomi modificați. Testul se realizează în mediul lichid BYNB concentrat de 10 ori, conținând aceeași cantitate de glucoză ca și pentru testarea utilizării aerobe a D-glucozei dar cu
IZOLAREA ŞI IDENTIFICAREA UNOR SPECII DE LEVURI FOLOSITE ÎN BIOTEHNOLOGIA VINULUI by MIHAELA CIOCAN () [Corola-publishinghouse/Science/1308_a_1889]
-
rotație specifică de (*) = + 52,50. D (+) Manoza este epimeră cu glucoza. Nu se găsește liberă în natură, dar sunt răspândite poliglucidele numite manani. S-a mai identificat manoza în albușul de ou de găină, în bacilul tuberculozei, în unele complexe proteice din serul sangvin, în lapte și în structura unor poliglucide bacteriene. Manoza este solubilă în apă, optic activă și prezintă fenomenul de mutarotație. D (+) Galactoza este una din cele mai răspândite glucide din regnul vegetal, rar se găsește în stare
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
tirozina, hidroxiprolina, acizii aspartic și glutamic) întrucât fiind sintetizați de către organismul animal,pot lipsi din hrană. Importanța aminoacizilor esențiali pentru dezvoltarea organismului animal este cu atât mai mare cu cât în ultimul timp se pune un accent deosebit pe echilibrarea proteică a alimentației animalelor. Absența unui singur aminoacid esențial scade calitatea produsului proteic care este considerat inferior din punctul de vedere al calității nutritive. Lipsa sau insuficiența aminoacizilor esențiali din hrana animalelor se manifestă diferit în funcție de vârstă. O hrană vegetală săracă
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
pot lipsi din hrană. Importanța aminoacizilor esențiali pentru dezvoltarea organismului animal este cu atât mai mare cu cât în ultimul timp se pune un accent deosebit pe echilibrarea proteică a alimentației animalelor. Absența unui singur aminoacid esențial scade calitatea produsului proteic care este considerat inferior din punctul de vedere al calității nutritive. Lipsa sau insuficiența aminoacizilor esențiali din hrana animalelor se manifestă diferit în funcție de vârstă. O hrană vegetală săracă în lizină va influența negativ procesele de creștere ale animalelor tinere, cât
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
cistina), fenilalanina - tirozina se pot substitui reciproc în anumite proporții. Creșterea intensivă a animalelor necesită aplicarea unei alimentației complete și echilibrate care să conțină toți aminoacizii, ceea ce impune cunoașterea valorii biologice a proteinelor din furaje și suplimentarea acestora cu adaosuri proteice. 4.1.3. Proprietățile fizico-chimice ale aminoacizilor 4.1.3.1. Stereoizomeria aminoacizilor Aminoacizii sunt substanțe optic active datorită prezenței în molecula lor a atomului de carbon asimetric Cα( x.Excepție face glicocolul care este optic inactiv. În raport cu activitatea optică
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
fiziologică. Dintre aminele biogene menționăm tiramina, 122 histamina, triptamina obținute prin decarboxilarea tirozinei, histidinei și respectiv triptofanului: În mod asemănător acidul aspartic se transformă în betaalanină, acidul glutamic în acid gama-aminoabutiric, cisteina în cisteamină: În timpul proceselor de putrefacție a substanțelor proteice ornitina se transformă în putresceină, iar lisina în cadaverină, ambele amine fiind foarte toxice: 4.1.4.2 Proprietăți chimice ale aminoacizilor datorate grupării amină Aminele manifestă un caracter bazic datorită dubletului de electroni neparticipanți de la azot la care se
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
asigură menținerea structurii morfologice a celulelor, precum și manifestarea funcțiunilor vitale ale acestora. Proteinele se deosebesc de celelalte componente ale celulelor prin proprietăți unice, de care sunt legate multe funcțiuni importante ale organismelor vii. Mulți compuși biologic activi sunt de natură proteică enzimele, anticorpii, majoritatea hormonilor etc. Proteinele au rol informațional datorită diversității structurale ale aminoacizilor constituienți, cât și datorită legăturii strânse pe care o au cu acizii nucleici. Proteinele cu activitate biologică posedă un înalt grad de specificitate: fiecare specie are
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
atât de dimensiunea mare a macromoleculei, cât și de aranjametul spațial al acesteia. Multiplele funcțiuni biologice ale proteinelor se datoresc complexității lor structurale, legată atât de structura chimică de bază a lanțului polipeptidic, cât și de organizarea spațială a moleculei proteice. Conformația complexă a moleculei de proteină, pusă în evidență prin analize roentgenografice, se definește prin 4 nivele variate de organizare; structura primară, structura secundară, structura terțiară, structura cuaternară. Structura primară reflectă structura chimică de bază a proteinelor, iar celelalte structuri
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
specifică fiecărei proteine. 4.3.4.2. Structura secundară Se referă la aranjamentul spațial al catenei polipeptidice și la legăturile chimice care o stabilizează. Cu ajutorul difracției razelor X de către cristale de proteină pură, Pauling și Corey au constatat că macromolecula proteică nu are o formă extinsă, ci lanțurile polipeptidice pot fi răsucite în spirală (*helix) sau dispuse în "foaie pliată". Structura secundară este stabilizată în spațiu prin legături de H care se formează intra și intercatenar între grupările =C=O și
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
sârme. Între cele 3 catene se stabilesc legături de H intermoleculare între grupările OH din hidroxiprolină și glicocol. Această structură oferă rigiditate deosebită moleculei de colagen. 4.3.4.3 Structura terțiară reprezintă un nivel superior de organizare a macromoleculei proteice și se datorește interacțiunilor dintre radicalii R aparținând catenelor polipeptidice mai lungi care posedă o structură secundară proprie. Stabilitatea structurii terțiare este dată de forțele de atracție dintre catenele laterale ale lanțurilor peptidice la care iau parte următoarele legaturi: legături
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
2 x 146 aminoacizi, cele identice alcătuind o subunitate în total 2 subunități. Ansamblul celor 4 catene helicoidale cu o structură terțiară complexă ce include cele 4 molecule de hem. formează structura cuaternară a hemoglobinei. 4.3.5. Forma moleculelor proteice Configurația spațială a moleculelor proteice, respectiv structura secundară și terțiară, determină forma și solubilitatea proteinelor. Din acest punct de vedere se cunosc două tipuri de proteine: fibrilare și globulare. Proteinele fibrilare au structură filiformă formată din catene polipeptidice lungi și
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
identice alcătuind o subunitate în total 2 subunități. Ansamblul celor 4 catene helicoidale cu o structură terțiară complexă ce include cele 4 molecule de hem. formează structura cuaternară a hemoglobinei. 4.3.5. Forma moleculelor proteice Configurația spațială a moleculelor proteice, respectiv structura secundară și terțiară, determină forma și solubilitatea proteinelor. Din acest punct de vedere se cunosc două tipuri de proteine: fibrilare și globulare. Proteinele fibrilare au structură filiformă formată din catene polipeptidice lungi și stabilizată prin legături de H
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
solubilitatea proteinelor este minimă,-datorită atracțiilor electrostatice dintre moleculele ionizate și crește pentru valori de pH depărtate de cea a punctului izoionic. Solvenții organici micșorează solubilitatea -prin scăderea constantei dielectrice și micșorarea hidratării. În cantitate mare solvenții organici descarcă moleculele proteice și le deshidratează. În soluții apoase proteinele manifestă activitate optică levogiră datorită aminoacizilor constituienți optic activi . 4.3.6.1. Proprietăți ionice Proteinele sunt substanțe macromoleculare cu caracter amfionic. Datorită grupărilor libere amino și carboxil proteinele se comportă ca polielectroliți
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
rol în transportul substanțelor liposolubile (lipide, vitamine, hormoni, medicamente). Dintre acestea o importanță deosebită o au chilomicronii, asociații (micele) lipoproteice cu mase moleculare mari, cu aspect globular. Chilomicronii conțin 83% trigliceride, 7% fosfolipide, 6% colesterol și 0,12% proteine. Partea proteică se află la suprafața chilomicronilor, ceea ce le conferă proprietăți hidrofile. Lipoproteinele din limfă și ser se diferențiază după densitatea și respectiv, după proporțiile componentelor lipidice. Lipoproteinele sunt larg răspândite în toate celulele animale, în plasma sanguină, în limfă,în calitate de constituienți
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
procese de transport. 4.3.10.5. Cromoproteine Aceste heteroproteine au componenta prostetică formată dintr-o substanță colorată (pigment). Cele mai multe cromoproteine cuprind în moleculă și un atom de metal, deci sunt și metaloproteine. În funcție de rolul lor și de structura componentei proteice, cromoproteinele se clasifică în cromoproteine porfirinice și comoproteine neporfirinice. a) Cromoproteine porfirinice Cromoproteinele porfirinice au componenta prostetică formată din porfirină și se deosebesc prin componenta proteică care variază de la o specie la alta. Porfirina are la bază substanța numită porfină
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
atom de metal, deci sunt și metaloproteine. În funcție de rolul lor și de structura componentei proteice, cromoproteinele se clasifică în cromoproteine porfirinice și comoproteine neporfirinice. a) Cromoproteine porfirinice Cromoproteinele porfirinice au componenta prostetică formată din porfirină și se deosebesc prin componenta proteică care variază de la o specie la alta. Porfirina are la bază substanța numită porfină, alcătuită din 4 nuclee pirolice unite prin 4 punți metinice și în structura căreia opt atomi de carbon sunt substituiți cu radicali saturați sau nesaturați: metil
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
aminoacizi, proteinele dau reacții specifice acestora sau legăturilor formate între ei. În consecință proteinele dau două tipuri de reacții: reacții de precipitare și reacții de culoare. 4.4.1. Reacțiile de precipitare Se datorează în parte proprietăților fizice ale substanțelor proteice. Având o structură macromoleculară proteinele dau prin dizolvare soluții coloidale. În soluții, proteinele se găsesc sub formă de molecule mari, agregate sau micele. Stabilitatea acestor micele depinde de mărimea lor, de încărcarea electrică, de densitatea dizolvantului, de temperatură, așa încât reacțiile
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
soluție. În filtrat se adaugă sulfat de amoniu solid până la saturație, când precipită albuminele. 4.4.1.2. Reacții ireversibile de precipitare Precipitarea prin căldură Proteinele precipită la cald și se denaturează. Mecanismul denaturării termice este legat de restructurarea moleculei proteice. Un rol important în coagularea proteinelor îl joacă prezența sărurilor neutre și concentrația în ioni de hidrogen. Coagularea cea mai completă și cea mai rapidă se produce la punctul izoelectric, adică la un pH la care particulele coloidale de proteină
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
cupru. În ambele eprubete apare precipitat. Precipitatele se dizolvă dacă se adaugă în exces acetat de plumb, respectiv sulfat de cupru. Precipitarea cu acizi minerali concentrați Acizii minerali concentrați provoacă precipitarea protidelor. Excepție face acidul fosforic, care nu precipită substanțele proteice. Mod de lucru Se iau două eprubete în care se pune ser sangvin sau albuș de ou diluat și se adaugă într-una acid azotic concentrat, iar în alta acid clorhidric concentrat. Se formează în ambele eprubete un precipitat alb
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
se obține o culoare galbenă-portocalie. 4.4.2.3. Reacția Adamkiewicz Reacția are loc când soluția de proteină reacționeză cu acidul glioxilic (HOOC-CHO) în prezența H2SO4 conc., se obține o colorație roșie violet. Reacția se datorează prezenței triptofanului în molecula proteică. Practic această reacție se execută cu acid acetic concentrat care conține urme de acid glioxilic. Mod de lucru Într-o eprubetă se introduc 2 ml soluție proteină și 2 ml acid acetic concentrat. Se introduce apoi la fundul eprubetei 1
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
Millon Reacția este dată de proteine cu reactivul Millon, în urma căreia se formează un precipitat alb gelatinos care, prin încălzire devine spongios și capătă o culoare roșie-cărămizie. Această reacție este dată de aminoacizii cu nucleu fenolic (tirozina) conținuți în molecula proteică. Mod de lucru Se introduc într-o eprubetă 2 ml soluție de proteină și câteva picături de reactiv Millon. Prin încălzire precipitatul se strânge, devine spongios și capătă o culoare roșie-cărămizie. Reactivul Millon este un amestec complex de azotat mercuric
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
0,5 %. Apare un precipitat negru de sulfura de plumb . 4.4.2.6. Reacția ninhidrinei Aminoacizii dau cu ninhidrina o colorație violet-albastră, cu excepția prolinei și oxiprolinei, care dau o colorație galbenă. Reacția este dată (mai greu) și de substanțele proteice. Mod de lucru Într-o eprubetă se pun 2 ml ser sangvin sau albuș de ou diluat, iar în altă eprubetă se pun 2 ml soluție dintr-un aminoacid (glicocol). În ambele eprubete se adaugă câteva picături de ninhidrină. În
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
GpCpUpApUpGp. Să se indice: a) localizarea acțiunii hidrolitice a endonucleazelor b) localizarea acțiunii hidrolitice a exonucleazelor c) denumirea generică a produșilor rezultați prin acțiunea enzimelor indicate la punctele a) și b). CAPITOLUL 6 ENZIME Enzimele sunt biocatalizatori specifici de natură proteică, produși de celulele vii, care catalizează transformările chimice din organism, având rol fundamental în reglarea proceselor metabolice. 6.1. Noțiuni generale Reacțiile metabolice de degradare și biosinteză catalizate de enzime se desfășoară în celula vie în condiții blânde de temperatură
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
complexul B intră în alcătuirea grupelor prostetice ale multor enzime, deci sintetizarea acestora de către organism este condiționată de prezența în cantitate suficientă a acestor vitamine. 6.2. Natura și structura chimică a enzimelor Enzimele sunt substanțe organice mecromoleculare de natură proteică produse de organismele vii. Până în prezent s-au obținut numeroase enzime în stare cristalizată, cărora li s-a confirmat structura proteică; la unele din ele s-a reușit să se stabilească succesiunea aminoacizilor din lanțul polipeptidic (de exemplu, ribonucleaza, tripsina
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
suficientă a acestor vitamine. 6.2. Natura și structura chimică a enzimelor Enzimele sunt substanțe organice mecromoleculare de natură proteică produse de organismele vii. Până în prezent s-au obținut numeroase enzime în stare cristalizată, cărora li s-a confirmat structura proteică; la unele din ele s-a reușit să se stabilească succesiunea aminoacizilor din lanțul polipeptidic (de exemplu, ribonucleaza, tripsina, chimotripsina), în timp ce la altele s-a stabilit numai structura anumitor fragmente polipeptidice. În funcție de structură, enzimele se subîmpart în două categorii: enzime
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]