4,821 matches
-
cu guașă). Nicolae Grigorescu (1938 - 1907) a făcut numeroase desene, acuarele și pasteluri, dintre care doar Biblioteca Academiei Române posedă 345. Ștefan Luchian (1868 - 1916) a pictat numeroase acuarele, dintre care majoritatea sunt în patrimoniul Muzeului Național de Artă al României: "Puțul din Strada Clucerului" (1902-1904), "Livadă", "Bragagiul", "Copii de școală", "Portret de femeie", dar și în alte muzee din țară: "Pe prispă", "Nud" și "Portretul Laurei Cocea" la Muzeul de Artă - Iași, și „Peisaj de deal cu copaci” la Biblioteca Academiei
Acuarela în România () [Corola-website/Science/333216_a_334545]
-
o gură de aven , situată la 1350 m altitudine în apropierea golului alpin. Avenul este explorat abia în 1987 până la o strâmtoare situată la -29. Obstacolul este derocat și se descoperă o succesiune de strâmtori care duc pe buza unui puț, din care răzbate zgomotul produs de un curs de apă. Explorările avansează greu datorită dificultăților de pe parcurs. Cota -118 este atinsă abia în 1990, în urma unor acțiuni complexe, desfășurate de către o echipă interclub, formata din "Z" Oradea, "Speotelex", "Labirint" București
Peștera din Valea Rea () [Corola-website/Science/318797_a_320126]
-
H.Mitrofan, K.Moréh, K. Perényi,D.Pitic, R.Pop, Simone Re, Sz.Szűcs, G.Șchiopu, A.Valenaș, L.Valenaș, R.Vâlceleanu, J.Zih, I.Zima. este una din cele mai dificile din România. Un sistem complex de galerii orizontale, puțuri și hornuri verticale, săli gigantice, curs de apă subteran care străbate canioane, gururi, marmite turbionare tapetate cu lingurițe . Aici se află cea mai înaltă cascadă din România, Cascada Ventilatorului de 82 m dintr-o bucată. Formațiuni de depunere și prelingere
Peștera din Valea Rea () [Corola-website/Science/318797_a_320126]
-
cererii pentru minereu de fier ceea ce a avut ca rezultat extracția masivă a depozitelor din Munții Poiana Ruscă. Procesul de extracție la scară industrială a început la Ghelari în 1863, la început prin exploatare la suprafață urmată de extracția prin puț minier din 1881. Deoarece funicularul nu mai putea face față cererii de minereu, a fost construită calea ferată cu ecartament îngust Ghelari-Hunedoara între 1890 și 1900. Tot în aceeași zonă au mai fost construite linia de funicular Govăjdia-Râul Bătrâna în
ArcelorMittal Hunedoara () [Corola-website/Science/318082_a_319411]
-
două etape: prima în cursul secolului al II-lea, iar a doua în secolul al IV-lea. El a fost utilizat până în secolul al VII-lea. Din rezervorul cel mare apa se scurgea printr-un tunel denumit „tunelul celor șase puțuri”. Tunelul era lung de 235 metri, înalt de 1-3 metri și lat de 80 centimetri. Panta tunelului pe parcursul traseului său era de jumătate de metru. Tunelul a acționat între secolul al II-lea și secolul al VII-lea și conținea
Sepphoris () [Corola-website/Science/327673_a_329002]
-
era lung de 235 metri, înalt de 1-3 metri și lat de 80 centimetri. Panta tunelului pe parcursul traseului său era de jumătate de metru. Tunelul a acționat între secolul al II-lea și secolul al VII-lea și conținea șase puțuri, construite în diagonală dinspre suprafață în interiorul tunelului. Ele au slujit săpătorilor antici pentru a pătrunde în tunel și a săpa în interiorul lui. Fiecare segment al tunelului a fost săpat de două grupuri de săpători, care s-au scoborât prin puțuri
Sepphoris () [Corola-website/Science/327673_a_329002]
-
puțuri, construite în diagonală dinspre suprafață în interiorul tunelului. Ele au slujit săpătorilor antici pentru a pătrunde în tunel și a săpa în interiorul lui. Fiecare segment al tunelului a fost săpat de două grupuri de săpători, care s-au scoborât prin puțuri, unii săpând la dreapta, iar alții la stânga, până ce s-au întâlnit la mijlocul segmentului. În interiorul tunelului a fost creat un canal tencuit înalt de 40 centimetri și lat de 30 centimetri. Tunelul a fost construit cu târnăcoape. Pe peretele tunelului au
Sepphoris () [Corola-website/Science/327673_a_329002]
-
s-au întâlnit la mijlocul segmentului. În interiorul tunelului a fost creat un canal tencuit înalt de 40 centimetri și lat de 30 centimetri. Tunelul a fost construit cu târnăcoape. Pe peretele tunelului au fost săpate nișe pentru lumânări de ulei. În puțul cel mai estic, puțul 1, exista o ecluză care permitea reglarea apei. Apa din tunel ieșea prin apeductul îndreptat spre oraș. Din acest apeduct s-a dezvelit în excavațile arheologice circa jumătate de kilometru. Lărgimea lui era de 30 centimetri
Sepphoris () [Corola-website/Science/327673_a_329002]
-
segmentului. În interiorul tunelului a fost creat un canal tencuit înalt de 40 centimetri și lat de 30 centimetri. Tunelul a fost construit cu târnăcoape. Pe peretele tunelului au fost săpate nișe pentru lumânări de ulei. În puțul cel mai estic, puțul 1, exista o ecluză care permitea reglarea apei. Apa din tunel ieșea prin apeductul îndreptat spre oraș. Din acest apeduct s-a dezvelit în excavațile arheologice circa jumătate de kilometru. Lărgimea lui era de 30 centimetri, iar adâncimea de 40
Sepphoris () [Corola-website/Science/327673_a_329002]
-
fost supus în anii 2002-2003 unor noi cercetări, care s-a concentrat asupra unei părți din sistemul de apă situată mai aproape de localitate, ca de pildă rezervorul Meshhed, rezervorul Haruv și apeductele care duc la aceste rezervoare. Tunelul celor șase puțuri a fost descoperit în excavațiile din anul 1993 și a fost făcut accesibil publicului în martie 2012. Vizitarea lui este posibilă prin casa scărilor din puțul nr. 4 ieșirea fiind prin puțul nr. 6. Tunelul nu este luminat. Lungimea segmentului
Sepphoris () [Corola-website/Science/327673_a_329002]
-
rezervorul Meshhed, rezervorul Haruv și apeductele care duc la aceste rezervoare. Tunelul celor șase puțuri a fost descoperit în excavațiile din anul 1993 și a fost făcut accesibil publicului în martie 2012. Vizitarea lui este posibilă prin casa scărilor din puțul nr. 4 ieșirea fiind prin puțul nr. 6. Tunelul nu este luminat. Lungimea segmentului ce poate fi vizitat este de 90 metri. „Casa Dionysos” este numele dat somptuoasei vile romane clădite pe vârful dealului, în apropierea teatrului. Acest nume se
Sepphoris () [Corola-website/Science/327673_a_329002]
-
care duc la aceste rezervoare. Tunelul celor șase puțuri a fost descoperit în excavațiile din anul 1993 și a fost făcut accesibil publicului în martie 2012. Vizitarea lui este posibilă prin casa scărilor din puțul nr. 4 ieșirea fiind prin puțul nr. 6. Tunelul nu este luminat. Lungimea segmentului ce poate fi vizitat este de 90 metri. „Casa Dionysos” este numele dat somptuoasei vile romane clădite pe vârful dealului, în apropierea teatrului. Acest nume se datorește pardoselii de mozaic din tricliniumul
Sepphoris () [Corola-website/Science/327673_a_329002]
-
a dealului aproape de citadelă se află o zonă unde s-au excavat numeroase edificii construite dens, în apropierea străzii pavate. Aici s-au descoperit multe băi rituale - mikva tohora care sunt mărturia civilizației iudaice locale. S-au găsit și numeroase puțuri de apă. De assemenea a fost descoperita aici și o carieră de piatră din secolele I - al II-lea î.Hr. precum și o clădire de dimensiuni mai mari. La parterul acesteia s-au găsit de asemenea băi rituale evreiești.
Sepphoris () [Corola-website/Science/327673_a_329002]
-
rețele așteaptă încă să fie explorate și evaluate din punct de vedere topografic. Sosiți la fața locului pe la prânz, pe 9 iulie 1889, Martel, Gaupillat, Armând, Foulquier, ajutați de 6 muncitori necalificați, au coborât pe scara cei 54 m ai puțului de acces. Martel și Foulquier se ocupă de înregistrările topometrice, în timp ce Gaupillat făcea fotografii. Ei explorează în amonte galeria Grande Arcade - Mării Arcade, iar în aval râul subteran (-103 m). Se opresc la mai mult de 400 m de puțul
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
puțului de acces. Martel și Foulquier se ocupă de înregistrările topometrice, în timp ce Gaupillat făcea fotografii. Ei explorează în amonte galeria Grande Arcade - Mării Arcade, iar în aval râul subteran (-103 m). Se opresc la mai mult de 400 m de puțul de acces, blocați de apă prea adâncă. A doua zi, încă de la ora 4 dimineața, au coborât din nou cu o barcă de tip Osgood numită ,Crocodilul”. La ora 10, Martel și Gaupillat s-au îmbarcat, au parcurs "lac de la
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
Țurțurilor)", strâmtoarea "Pas du Crocodile (Pasul Crocodilului)", "Lac des grands Gours (Marele lac permanent)"(actualul punct terminus pentru turiști), "Passage des étroits (Pasajul strâmtorilor)", "Tunnels (Tunelele)". Ei fac cale-ntoarsă la al 34-lea lac permanent, la aproximativ 2 km de la puțul de acces. Pe 9 septembrie 1890, la ora 14, Martel, camarazii săi din 1889 la care se adaugă Louis de Launay, profesor la „Școală de Mine”, s-au întors, secundați de peste o mie de persoane. La miezul nopții, trei bărci
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
expediție foarte amplă a fost organizată în vara anului 1948, cănd Jean Lesur, Géraud de Lavaur și Roger Brillot au realizat înregistrarea topografica a peste 5.000 m de galerie, dublând echipa din front. Ei au trecut de "Déversoir" (un puț impresionant de adânc în care dispare apă râului). Ei contemplă locul unde ia naștere "Quai aux fleurs (Cheiul cu flori)": un râu suspendat, străjuit de magnifice concrețiuni de calcit plutitor. Marcel Ichac, Jacques Ertaud și frații Maille vor turnă aici
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
și răul subteran din Padirac (Lot): istoric, descriere, explorare, amenajare(1889-1900), Paris, Editura Ch. Delagrave, 1900, 180 p. ( pagina consultată on line pe 4 mai 2012), capitolul ÎI («Istoric-Explorare») p. 37): «Și nu departe de acolo am văzut de asemenea puțul din Padirac... de unde locuitorii acestui ținut extrag un salpetru de foarte bună calitate coborând în prăpastie cu instalații foarte periculoase.» Le Lot, capitolul Routes, de Rocamadour à Souillac p 271- 276, Armând Viré - Reeditarea lucrării publicate în 1907 -(ISBN 2-7455-0049-X
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
și etapa a II-a între anii 1978 - 1994. Mina avea o galerie principală în care se cobora cu ascensorul; din ea se săpau sonde orizontale prin straturile de marne către cele de nisip petrolifer, de unde petrolul se scurgea în puțul nr. 42 pentru a fi scos cu pompele la suprafață.. Tot în stațiune se găsește un monument, ridicat în 1933, al eroilor din Primul Război Mondial, și inscripționat cu numele a 64 de localnici căzuți în timpul conflictului; el are 5
Sărata-Monteoru, Buzău () [Corola-website/Science/301039_a_302368]
-
slaba promovare a stațiunii, identificând izvoarele și turismul balnear de la Monteoru ca oportunități de dezvoltare a turismului în județ. Sărata-Monteoru este cea mai importantă stațiune balneoclimaterică a județului Buzău. Sursele de apă minerală sunt reprezentate de 3 foraje hidrogeologice, un puț minier și 19 izvoare (cele mai multe neamenajate) - care produc o apă de tip zăcământ. Principalele izvoare se găsesc în dreptul stațiunii pe versantul stâng al pârâului Sărății. Aici se află atât cele 2 izvoare care au fost sursa băilor înainte de al Doilea
Sărata-Monteoru, Buzău () [Corola-website/Science/301039_a_302368]
-
l). Debitul acestor izvoare este în general mic, iar pe dreapta pârâului gradul de mineralizare este foarte redus și debitele sunt minore. Datorită debitelor mici și mineralizării cu gard mare de variație, exploatarea economică a surselor a necesitat foraje și puțuri (în perioada interbelică se utiliza „Puțul lui Duică” - debit peste 3 l/s și 120 m adâncime). În 1961 Institutul de Balneologie din București a executat pe versantul din stânga al văii foraje la 125-180 m adâncime, din care s-au
Sărata-Monteoru, Buzău () [Corola-website/Science/301039_a_302368]
-
general mic, iar pe dreapta pârâului gradul de mineralizare este foarte redus și debitele sunt minore. Datorită debitelor mici și mineralizării cu gard mare de variație, exploatarea economică a surselor a necesitat foraje și puțuri (în perioada interbelică se utiliza „Puțul lui Duică” - debit peste 3 l/s și 120 m adâncime). În 1961 Institutul de Balneologie din București a executat pe versantul din stânga al văii foraje la 125-180 m adâncime, din care s-au obținut debite mai mari (5,5
Sărata-Monteoru, Buzău () [Corola-website/Science/301039_a_302368]
-
Înainte de deschiderea unei noi ocne de sare în Ardeal și Maramureș, se făceau deobicei foraje de explorare. Dacă până la adâncimea de 36 m (18 Klafter = 18 stânjeni) nu se intercepta sarea, se renunța la proiect, din cauza adâncimii prea mari a puțurilor. Ideal era ca solul să aibă o grosime de max. 10-12 m (5-6 stânjeni). La un rezultat pozitiv al primului foraj, se executa un al doilea, la o distanță de 6 m (3 stânjeni) de primul, pentru stabilirea exactă a
Salina Ocna Dej () [Corola-website/Science/323001_a_324330]
-
de max. 10-12 m (5-6 stânjeni). La un rezultat pozitiv al primului foraj, se executa un al doilea, la o distanță de 6 m (3 stânjeni) de primul, pentru stabilirea exactă a grosimii stratului acoperitor deasupra celui de al doilea puț. Al doilea puț se amplasa preferențial la aceeași cotă cu primul sau cu max. 4-6 m (2-3 stânjeni) diferență de nivel față de primul puț. Un puț era rezervat pentru intrarea și ieșirea minierilor din ocne (cu ajutorul unor frânghii de cânepă
Salina Ocna Dej () [Corola-website/Science/323001_a_324330]
-
m (5-6 stânjeni). La un rezultat pozitiv al primului foraj, se executa un al doilea, la o distanță de 6 m (3 stânjeni) de primul, pentru stabilirea exactă a grosimii stratului acoperitor deasupra celui de al doilea puț. Al doilea puț se amplasa preferențial la aceeași cotă cu primul sau cu max. 4-6 m (2-3 stânjeni) diferență de nivel față de primul puț. Un puț era rezervat pentru intrarea și ieșirea minierilor din ocne (cu ajutorul unor frânghii de cânepă), iar celălalt puț
Salina Ocna Dej () [Corola-website/Science/323001_a_324330]