3,277 matches
-
aleargă înapoi la masa ei și împrăștie rapid grămada de reviste lucioase care amenință să se răstoarne. Vogue? Nu, arată prea afectat. Elle? Nu, prea arată a victime ale modei. Cosmopolitan? Perfect. Ia un Cosmopolitan și fuge înapoi la Paul, răsfoind-o. ― Asta e! spune ea, oprindu-se la o poză a unei tipe pe bicicletă. Pielea ei arată proaspătă și scânteietoare, corpul e prins în cei mai scurți pantaloni și o vestă de ciclism din lycra. Părul are aceeași culoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
de antrenament, și o să ai și un regim. Corpul mi se încordează, și mă aștept să mă măsoare din cap până în picioare cu o privire distrugătoare. Dar n-o face, zâmbește doar, după care deschide condica de pe masă și-o răsfoiește. ― În mod normal, trebuie să aștepți cam trei săptămâni pentru o apreciere, dar a anulat cineva programarea pentru mâine-dimineață. Poți ajunge la 8? Mâine la 8 dimineața? A înnebunit? 8 dimineața e în toiul nopții. ― E bine la opt, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
pe fiecare perete, iar între ele, două mese vechi și rotunde susțin niște vaze chinezești, pline de crini albi imenși. Mai sunt acolo și niște canapele imense de pluș, așezate una în fața celeilalte, pe care stau nervoase persoanele cu programare, răsfoind reviste specializate ca să-și găsească coafura perfectă înainte de întâlnirea cu foarfeca. Geraldine merge direct spre un bărbat tânăr, cu părul închis la culoare, castaniu și lucios, prins pe spate într-o coadă de cal. ― Geraldine! spune el, cu un timbru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
și Brad ies seara în oraș, își asortează blugii cu un body crem, o curea din piele de crocodil maronie și o jachetă. A stat de una singură la o masă lungă cu piedestal de lemn din Marmalade și a răsfoit Outlook-ul - ziarul local din Santa Monica - cât a mâncat trei salate, încercând să nu pară disperată să vorbească cu cineva. A fost în fiecare cafenea Starbucks pe care a putut s-o găsească și-a desăvârșit arta de a comanda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Sunt hotărâtă să fiu optimistă, să-mi petrec cât pot mai bine vremea aici, să scot ce pot mai bun din această relație pe care o am cu Brad. La naiba, mă gândesc eu, în timp ce pun mâna pe telefon și răsfoiesc prin agendă să găsesc numărul lui Lauren. În seara asta o să ies și o să mă distrez. ― Lauren? JJ la telefon. ― Bună! spune ea, și pare extraordinar de încântată să mă audă. Tocmai mă gândeam la tine. ― Asta e bine, spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
bună bucată de vreme, bucurându-se de cappuccino și de oameni. Avea de gând să cumpere o carte, dar n-a găsit nimic altceva în afară de cărți ecranizate, așa că ia ziarul local lăsat de cineva pe masă lângă el, și-l răsfoiește alene. După o vreme, se decide să se întoarcă la hotel. Trece de colț și o ia pe lângă o cabină telefonică. Bărbat fiind, privirea îi rămâne ațintită la spatele perfect al femeii de la telefon. De ce nu există astfel de femei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
la cărțile soioase, a pus mâna pe una, a tras-o și i-a întins-o țigăncii. Aceasta a privit o și a tăiat cu ea teancul de cărți pe care îl ținea în palmă. Apoi a prins să le răsfoiască una după alta și să-i depene înțelesul fiecăreia: ―Cum văd eu, aici sufletul tău arde cum îi para după o afurisită de muiere. Bagă de samă, însă, că nu i o treabă la locul ei... Ai s-o ai
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
nu reușisem să mă târăsc de-acolo după noaptea precedentă. îCeea ce nu se întâmpla chiar așa de rar, mai ales dacă stătusem în oraș până târziu și dacă luasem și cocaină în stare aproape pură.) Stând în pat și răsfoind fără pic de entuziasm revistele lui Chaquie în timp ce ploaia bătea în fereastra șubredă, pe unde venea un curent îngrozitor, sentimentul acela de izolare, de înstrăinare care mă însoțise toată ziua s-a intensificat. Mă simțeam singură și îngrozită. Și bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
august fierbinte. Căldura de afară nu pătrundea în sala agenților de la secția de poliție. Ferestrele larg deschise dădeau spre nord, în curtea din spatele imobilului. Copacii înalți umbreau clădirea, asigurând o răcoare plăcută. Doi polițiști în uniformă erau așezați la birouri, răsfoind plictisiți dosarele din fața lor. Ușa se deschise brusc și în încăpere intră repede agentul Vasilică Pohoață. Se îndreptă repede spre biroul său și se rostogoli pe scaun. Deschise sertarul și scoase un vraf de hârtii pe care le trânti cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
acum nici nu le mai băga în seamă. Îi plăcea fata, blondă și subțirică, olteanului i se aprinseseră călcâiele, dar nici nu-i trecea prin cap să se însoare. Cel puțin nu deocamdată. Sus, în biroul lui Simion Pop, Cristi răsfoia un dosar gros. Rapoartele cu privire la disparițiile din Baia de Sus erau adunate toate acolo. Câți locuitori are orășelul dumneavoastră? întrebă el, închizând ultimul dosar. În jur de nouă mii de suflete. Mda. Treizeci de cazuri de dispariții de persoane, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ce nu-și pierd forța de penetrație, o dată cu trecerea timpului, ci dimpotrivă, exercită asupra noastră, peste vremuri, o stare nostalgică de transmigrație, de transpunere în alt timp aparținând transcendentului, empatizându-ne și copleșindu-ne aproape figurativ cu drama clipei consumată cândva. Răsfoind Istoria presei bârlădene descoperi cu emoție personalități, evenimente despre care generațiile mai vârstnice au auzit întâmplător, fie din manualele școlare, fie din bibliografii ce se consultau doar cu permis special, fie din procese publice trâmbițate cu persuasiune și ură de
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93047]
-
el se simte sforțarea. Zina nu încetează să mă surprindă. A reluat subiectul amicului meu balcanic, a doua zi seara, cu subiectul subînțeles, ca și când eu ar fi trebuit să știu exact despre cine vorbește. Zina își permisese, singură acasă, să răsfoiască un fragment din romanul în manuscris (cel pe care-l mai las din când în când acasă pentru a-mi cruța dosarul, devenit ultrafragil după un an de povară a foilor, când acolo se strâng vreo sută de pagini, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
pe canapea și mă puse să Închid ochii. Mă simțeam ca un copil de șase ani, dar nu mă deranja. Îmi puse În mâini un caiet cu copertă din piele. Am deschis ochii Înainte sămi spună el și l-am răsfoit. ― Ăsta e un jurnal, am spus eu. El zâmbea. Părea că nu avea să spună nimic, așa că am continuat. ― Jurnalul tău? De ce mi-l dai mie? ― Îți aparține Încă de când l-am Început, spuse el. Știu că nu am scris
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
le mai poți distinge. Vezi, de asta nu-ți pot scrie un eseu, îți scriu o scrisoare, asta e răbdătoare, te lasă s-o apuci de unde vrei. Uite, tocmai văd că Observatorul cultural - singurele reviste literare pe care le mai răsfoiesc din când în când sunt Observatorul... și Dilema plus Dilemateca; îmi lipsește mult, foarte mult Cuvântul lui Mircea Martin, semn că pe astea le iubesc - da, Observatorul... publică jurnalul Mariei Banuș, după o atât de mare tăcere, după o “îndelungată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
chema Rita. Nu mai știu. Mă lăsa să iau bucăți de material ca să fac rochii la păpuși. Eu nu făceam rochii; materialele îmi plăceau, le puneam unele peste altele, îmi plăcea să mă uit pe rând la ele, să le „răsfoiesc“ ca pe o carte. Când aveam vreo 15 ani, croitoresele au dispărut. Intram în altă eră. Ieșeam din copilărie (adio urson, jucării chinezești, bomboane trase în ciocolată, adio Stan și Bran, adio Ciocănitoarea Woody, adio toate!) și intram în siniștrii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
ordonată, lucrând dimineața, iar după amiaza învârtindu-mă prin grădina Luxembourg sau hoinărind pe străzi. Petreceam ceasuri îndelungate la Luvru, cea mai prietenoasă dintre toate galeriile de pictură și cea mai potrivită pentru meditație; sau pierdeam vremea pe cheiurile Senei răsfoind cărți vechi pe care n-aveam nici cea mai mică intenție să le cumpăr. Citeam ici-colo câte un pasaj și luam contact cu mulți autori pe care mă mulțumeam să-i cunosc doar așa, superficial și la întâmplare. Seara îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
și moarte, nicidecum să adopt atitudini livrești.) Mihaela, văzând că mă complac în tăcere ca într-un nou mod de comportare al cărui sens nu-l înțelegea, nu socoti potrivit să deschidă ea cea dintâi vorba și s-apucă să răsfoiască o carte părând că mă ignorează. Mi-am făcut de lucru privind absent, pe fereastra deschisă, acoperișurile caselor învecinate și o construcție nouă la care lucrau mai mulți oameni. " De aici, de sus, strașnic loc pentru sinucidere, îmi miji prin
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
da, însă nu cred să aibă vreo legătură cu ceea ce vă interesează. E vorba de un accident de automobil petrecut la Șosea. Să vă arăt cazul? Adu condica, băiete. Un agent alergă în alt birou și o aduse. Comisarul o răsfoi: ― Vedeți aici... Am citit sărind peste cuvinte: "Mașina de piață... viteză o sută km... derapat... scoși răniți... Nenișor cu soția... spital Filantropia". ― Nenișor? De unde cunosc numele ăsta?... Parcă am auzit de el? În nici un caz nu mi-i străin... De
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Văzând așa m-am hotărât să închiriez o femeie. Patroana celei mai de seamă case de randez-vous aflând oe vreau și prețul pe care îl ofer, mi-a pus dinainte un album ca să aleg ce-mi place. Înainte de a-l răsfoi mi-a arătat fotografia unei frumuseți (îi spunea Miss Europa). Am recunoscut-o numaidecât. Nu era alta decât poloneza pe care o căutam. Am recunoscut-o de la prima ochire. Vezi, dragă Doamne, ajunsese cocotă de lux. În definitiv, ce-mi
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
pe care mi-l clădisem înainte atât de atent și de cumpănit pe baza lor. Însă, cu toate acestea, deloc nu m-am putut abține. Fără să-mi explic cum, am început destul de vioi și plin de entuziasm să îl răsfoiesc, căci este bine știut că omul este ispitit de ceea ce este oprit și poftește la ceea ce nu este îngăduit. Iar acesta avea să fie un păcat pe care să mi-l iert ușor mai apoi, fiindcă ceea ce am citit în
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
mari. Și pe urmă, cum zicea Gab. D., duminecă seara, pentru a mă convinge să merg, "vasul acesta e condus de marinari, nu de scriitori"! Bănuiesc că, înainte de a ridica ancora, marinarii își iau toate informațiile despre ce ne așteaptă. Răsfoiesc catalogul (veritabilă carte) în care sunt prezentați participanții la croazieră. Am fost grupați pe țări și, în dreptul numelui fiecăruia, se găsesc câteva date biobibliografice, precum și o fotografie. Văd că Sorin Preda a trimis, în loc de o poză, o amprentă! Editorii catalogului
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
O fetiță portocalie, c-o basma pe cap, netezea cu fierul de călcat o față de pernă întinsă pe o măsuță grosolană de scândură, scoasă afară în curte, chiar la piciorul unei prăjini care susținea frânghia de rufe... Pe gânduri, Rareș răsfoia alene revistele... Se auzeau ciocnindu-se între ele, calm, cu forță ascunsă, tampoanele cisternelor afară în noapte... Alina Negulescu, cl. a III-a A, citea pe pagina a doua. Nu scria ce oraș. Putea fi oriunde... pe întinderea nopții de
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
asta îl rodea pe el și, pentru a câta oară! îi stârnea revolta. Povestea de o piesă într-un act, cică. "M-am așezat să mă cac, ca tot omul, pe scaun într-un closet public. Și am început să răsfoiesc manuscrisul. La un moment dat, când a trebuit să mă șterg, l-am îndoit și l-am strecurat pe după o țeavă asta, fiindcă n-am găsit un loc mai bun. După care, ieșind de acolo, pur și simplu am uitat
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
seama, dar numai cu ajutorul mâinilor - că ceafa lui Alan nu era mai deloc rotunjită. Linia care unea creștetul capului cu locul unde părul îi atingea gulerul părea aproape perpendiculară. Naomi se scutură înfiorată. Asta îi accentuă starea de greață. Doctorul răsfoia ziarul. — Hmmmm... mormăi el, în semn de încuviințare a celor citite, în felul acela îngrozitor, afectat, absent și conștient doar de propria persoană pe care Naomi ajunsese să-l disprețuiască. Se gândea la ce anume îl făcea pe soțul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
cunnilingus; penisul unui bărbat absolut normal prezenta un alt penis de bărbat absolut normal, crescând în unghi drept din primul; o tânără englezoaică, deloc neatrăgătoare după canoanele provinciale, avea un clitoris de mărimea unei gulii. Numai că, indiferent câte pagini răsfoia sau câte dintre aceste anomalii acumula, Alan nu reușea să găsească nimic apropiat de situația lui Bull. Sigur, erau destui hermafrodiți, numai că vaginele acestora erau doar simulacre distorsionate, aflate în apropierea penisurilor. Nu mai exista nimeni ca Bull, nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]