2,830 matches
-
plăceri. Scrisul nu-l preocupă, grija lui cea mare este să trăiască „fără sațiu”. Moare În condiții misterioase, la 30 de ani, ucis probabil de oamenii lui Moruzi din motive sentimentale.* Toți Văcăreștii au asemenea Încurcături. Însă În poezie nu răzbate nimic din tragedia teribilă a familiei. Poezia este, aproape În exclusivitate, un discurs Îndrăgostit. Metafora discursului este, la Alecu Văcărescu, focul, iar starea lui de grație robia. Există În stihurile destrăbălatului boier un rafinat mazochism: ca să trăiască bucuriile iubirii, trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
sociabilității, frecvente În erotica alecsandriană. Iubirea tinde spre o conjugalitate tihnită și ocrotitoare: „Nemernic este omul ce n-a-ntîlnit pe cale O gingașă păreche În cursul vieții sale! Pe inima lui seacă, ruină părăsită, Paingănul urzește o pînză Încîlcită, Prin care nu răzbate nici o simțire bună... Ca racla ce-i deșartă, lăuntrul ei răsună!” Alecsandri are, În fond, disponibilitate pentru toate situațiile. Talentul său e pregătit să Îmbrățișeze mai multe cauze. Nu crede, În fond, că iubirea determină existența individului și că tulbură
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
afla în puterea somnului, când cutremurul, de o violență necunoscută până acum, a zguduit Capitala din temelii. Clădiri solide, din beton armat, se clătinau ca niște jucării în bătaia vântului. Zgomote înfricoșătoare, de duduit de motor, întretăiate de mugete ce răzbăteau din adâncul pământului însoțeau cutremurul. Lumea trezită din somn de zguduiri puternice, alerga îngrozită, neștiind unde s-o apuce... Prin case, mobilele se mișcau, scârțâind din încheieturi, vitrinele cu sticle și veselă se răsturnau... Panica din interiorul locuințelor era sporită
Animalele prevestesc cutremurele! by Vasile Văsâi () [Corola-publishinghouse/Science/825_a_1572]
-
pentru sărbătorirea unui mare dascăl; * Silvian Iosifescu - y4.TIo/na, traducător * Eugen Jebeleanu - Un minunat strigăt de luptă și credință; * Dintre poeziile primite cu prilejul sărbătoririi a 75 de ani de la nașterea poetului: „Înăbușind un gând rebel Înainte de-a răzbate/Ar fi putut urma și el Cărări de mult umblateă/ Nepăsător cum ar fi fost De-a fraților durere,/ Ar fi căutat al vieții rost În vise și himere. (Ă)./ Din veac creștea spre el mereu/ Un murmur fără nume
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
care după propriile declarații ale unui reprezentant al ei, era datoare să facă mult praf În timpul bătăliei ca să nu se distingă până la sfârșit cine a fost Învins și cine a fost Învingător. (Ă). Ecouri Însă ale acestui limbaj bombastic mai răzbat și azi, din păcate, În critica noastră. Iată de pildă cât de umflat și grotesc se comentează o lucrare În Iașul Nou (nr. l, 2, pag.l46): «Cu această perspectivă luminoasă, zugrăvită magistral În ultimele pagini prin triumful simbolic al
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
referendum. În termenii legii din 3 iunie, proiectul trebuie să pună în acțiune principiile următoare: "Singur sufragiul universal este sursa puterii [...]. Puterea executivă și puterea legislativă trebuie să fie efectiv separate [...]. Guvernul trebuie să fie răspunzător în fața Parlamentului." Dintr-o dată, răzbate ambiguitatea instituțiilor celei de-a V-a Republici: afirmarea separării puterilor și a autorității executivului merge mînă în mînă cu afirmația că regimul este un regim parlamentar, răspunzător în fața Parlamentului. Noul regim nu ar putea deci să fie un regim
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
douăzeci de vase de război, încărcate cu tunuri, cu provizii și cu echipajul complet la bord. Toate cele trei ambarcațiuni adăstau astfel pe marea ce se legăna lin, iar oamenii priveau în adîncul amiezii ei veșnic albastre, din care nu răzbătea nici un geamăt, nici un strigăt și nici măcar vreo bășică de aer. Care om al uscatului și-ar fi închipuit că, sub întinderea asta placidă și tăcută, se zbuciuma și se zvîrcolea în agonie cel mai grozav monstru al mărilor? La prova
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
care, zice el, capitala noastră neîntrerupt se bucurase de la întronarea Prea Înaltului Domn Mihail C. Sturdza..." Iar față cu publicarea unui oarecare "ofis" al lui Mihail Sturdza, partizanul intereselor politice rusești, Asachi scrie: "Rusia a luat toate măsurile să nu răzbată anarhia în... provințiile otomane"1, adică în principate! Dar acest om vechi în politică a fost unul din cei mai de seamă reprezentanți ai introducerii culturii apusene la noi, prin ziare, calendare (calendarele pe acea vreme erau un fel de
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
temele fundamentale ale existenței. Această alianță fixează textul lui P. între literatura propriu-zisă și literatura moralistică. Cu Mitologii subiective (1975) el se întoarce la Grecia și la miturile ei. Stilul devine mai direct reflexiv și tema morală, esențială la el, răzbate acum mai decis printre rânduri. Exemplul îndepărtat este Vara lui Camus. Eseistul vede peste tot epifanii și socotește mitologia o carte despre condiția existențială a omului. În tragedia lui Oedip este un act de revoltă. Asumându-și vina și trăind
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288629_a_289958]
-
meșteșugite care te îmbie să bei din ele, dar oricât de atrăgătoare ar fi ele, nu pot egala niciodată izvorul dătător de viață" din care "au sorbit strămoșii noștri, în vremurile grele, vitejia și înțelepciunea care i-a ajutat să răzbată prin secole" (Pavelescu, Dumitru: 2007, 23). Romantizarea istorică este lipsită de echivoc. Doi ani mai târziu, la un eveniment similar, semnalele de avertizare la adresa libertății excesive de creație a artiștilor se amplifică. Declarând că "în fiecare perioadă arta a servit
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
de regizor. Era un teatru viu, adevărat, exploziv și jocul lor revigora scena bătrânului MHAT cu grijile, cu problemele, cu "ambâțul" lor. Deși nu era o traducere perfectă (Caragiale, ca și Eminescu, e dificil să-l traduci în altă limbă), răzbătea în albia limbii ruse o nouă muzicalitate a frazei, o complexă bogăție sonoră. Efremov, deși gelos la început pe regizorul român, de care s-au îndrăgostit actorii lui, miza pe o victorie a acestui spectacol pentru a-și susține politica
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
se respectă. (Adrian Dohotaru) ... Și nu întâmplător, desigur, cu această piesă își continuă Alexa Visarion exegeza sa regizorală asupra universului caragialean, începută cu vigurosul spectacol Năpasta și dezvoltată în filmul Înainte de tăcere. O exegeză pătrunzătoare, nemiloasă, acerbă, care încearcă să răzbată dincolo de aparențe, de canoane și clișee cunoscute, pentru a dezvălui esențe, resorturi adânci de mentalitate, de situare existențială, socială, politică. În mod deliberat, regizorul optează pentru condamnarea totală și irevocabilă a acelei lumi pe care Caragiale însuși a urât-o
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
voturi în comparație cu cel care-i revenea potrivit tratatului de la Nisa. La rândul său, primul ministru, Călin Popescu Tăriceanu, sublinia faptul că "trebuie să păstrăm aceeași direcție" și că statele membre "să nu facă nici un pas înapoi". Din contextul declarației sale răzbătea mai mult preocuparea majoră ca "Delegația României", respectiv el, Președintele și ministrul de externe, să aibă un punct de vedere comun pentru că, în asemenea situații, "nu ne putem permite să ne ducem acolo și să avem abordări subiective de ordin
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
în structurile și conținuturile lor ca atare" (Blaga, 1969:28). Inconștientul este o realitate psihică aflată în legătură cu conștiința, ce comunică cu conștiința. Procesul prin care conținutul inconștientului ajunge "la lumină", în conștiință, este numit personanță: "O însușire grație căreia inconștientul răzbate, cu structurile, cu undele și cu conținuturile sale, până sub bolțile conștiinței". Spre deosebire de procesul sublimării, "clasic" în psihanaliză, prin care conținuturile inconștientului ajung în conștiință deghizate, distorsionate (vise, acte ratate ș.a.), prin personanță "anume conținuturi inconștiente apar în conștiință scăzute
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
spre forme geometrice și stihiale toate acestea fiind de fapt transfigurări ale duhului ortodoxiei. Viziunea spațială a plaiului sau a spațiului mioritic "un spațiu înalt și indefinit ondulat înzestrat cu accente ale unui anume sentiment al destinului" (Blaga, 1936:21) răzbate din doine, balade, metrica poeziei, ritmul limbii, din structura așezărilor și din arhitectura caselor. De exemplu, ideea de spațiu-punte între Occident și Orient regăsită la Stăniloae (2002) se observă în analiza arhitecturii caselor românești puse în antiteză cu cele rusești
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
pe orizontală, sau cu cele apusene, ce se întind pe verticală. La noi, indefinitul ondulat nu permite nici uneia din cele două dimensiuni să fie hipertrofiată ci generează o situație intermediară. Preferința de sorginte ortodoxă 34 pentru categoriile organicului ale lumii răzbate atât din cultura populară, cât și din criteriile de definire a națiunii sânge, grai, neam -, a credinței numită lege românească -, a bisericii care e considerată un organism viu. "Toată această imens de bogată și de valoroasă cultură populară nu ar
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
pitoresc e generată de un misticism particular, de credința că misterul divinității e ascuns și că pentru a putea fi vizibil are nevoie de substrat material, de haină, "de aparențe"36. Năzuința formativă ca orientare spre forme geometrice și stihiale răzbate din ornamentică. Ornamentica noastră îmbină "într-o viziune sintetică, geometrismul static, năzuința stihială în tratarea motivelor naturale și orientarea spre nuanță coloristică stinsă" (Blaga, 1935:187-8). 4.5. Noologism și sociologie Dacă, în general, concepțiile asupra identității au evoluat așa cum
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
tot mai tare spre buricele sudului. Ferice de mințile retrase în recluziunea înțelepciunii și absente la vacarmul de-afară. Am încercat (recunosc) să le evit, înfundîndu-mi chiar urechile cu vată, dar... Prin geamurile duble ale atelierului din Armeană continuau să răzbată stridențele acestei lumi noi românești. De nerecunoscut. Mi-e dor de "iarna" aceea de demult, pictată de Craiu: om și cal, în același pas, prin zăpada proaspătă, grea, purificatoare. Eterna zăpadă a pămîntului românesc. Alintării lui Arthur Rimbaud: "Mi-e
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în momentul în care ne vom vedea destinul prin inexistenta piele a micului, atunci îl vom vedea corect". Iar antidotul corupției, mizeriei, diletantismului ar fi... renunțarea la mic. Și dacă nu putem renunța, atunci... nu. Ca să vezi pînă unde poate răzbate pesimismul (schopenhauerian)! Imagini (în sepia) cu străzile vechilor orașe românești au mai totdeauna un atît de neîndoios efect catartic. Chiar dacă efectul vine dintr-o dispoziție oarecum dureros-nostalgică ("nostalgia este o formă de autointerpretare, uneori chiar chinuitoare și obsesivă" Paul Ricoeur
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
vom numi convențional astfel, pentru că referințele - prin exemplele selectate − sunt reprezentate de mentalități, comportamente colective, ceremonialul puterii și creații culturale din Țările Române, din secolele XIV-XVIII). Ce semnificație are însă cuvântul speculum din titulatura capitolelor acestui volum? Din definiția oglinzii, răzbate aici doar funcția de redare (optică), de preluare a unei informații exterioare și de reproducere a ei prin intermediul unei imagini (obținute fizic). "Teoria", în virtutea etimologiei sale grecești, desemnează contemplarea ideilor sau a unui obiect stimulativ, activitate din care poate emerge
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
românesc nu a cunoscut confruntările sau dezbaterile ideologice și teologice în jurul imaginii sacre. Preluarea de către români, parțială și selectivă, a codurilor de mentalitate de tip bizantin, se săvârșește foarte târziu față de momentele crizei iconoclaste și nimic din polemica respectivă nu răzbate până în civilizația lor. Ca atare, imaginarul în sine nu traversează crize legate de forma și de substanța sa (în măsura în care cultura locală a vremii nu a dezvoltat o pictură laică de seamă, nici nu se poate spune că a infirmat vreodată
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
XIV, neexistând documente interne care să o ateste, instaurarea ex abrupto a unui sistem politic după un model celebru era un deziderat greu de împlinit − chiar dacă, în condițiile istorice respective, puternic motivat. Problemele acestei asimilări (parțiale) a conceptului de putere răzbat și la nivelul imaginarului colectiv. Mai întâi, este vorba despre distanța/distanțele față de Bizanț (nu doar geografice) sau de filtrul țaratului bulgar - el însuși marcat de crize politice −, ci și de distanțele de civilizație și de cultură materială, în afara celor
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
cosmogoniile grecești sau orientale, ci limitele geografice ale unui teritoriu real. Totuși, întâiul descălecător, Traian, prezent mai târziu la Miron Costin (precum și în Letopisețul anonim al Moldovei), nu figurează la Grigore Ureche, în prima mare scriere istoriografică a "țării". Latinitatea răzbate doar prin manifestările lingvistice, consecință a trecerii oștilor "Râmului" peste pământul sciților, unde au iernat în numeroase rânduri. Mărturie pentru aceasta stau urmele materiale, "movili mari și mici și șanțuri pre Nistru, pre Prut, prin codri..." (Ureche 10). La primii
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
curte (căci alte figuri în textele culte oricum nu sunt vizibile) stă mai mult exilată în apartamentele ei, stăpână peste un univers în principiu inofensiv, slab, condus de la distanță de autoritatea tatălui, a fratelui mai mare sau a soțului. Rareori răzbat ecouri ale faptelor ei și atunci doar dacă slujesc intereselor domnului sau pe ale fiului său. Chiar ca regentă sau ca mamă obișnuită, nu este menționată decât în cazul în care se dovedește demnă de atributele-tip ale Fecioarei, într-
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
din și despre care vorbim: acela al judecării radicale, printr-o îndoială ea însăși radicală, a dictaturii judicativului. E drept, judecarea poate fi mai degrabă un act de negație anemică, insuficient pentru a ne conduce pe o cale care să răzbată dincolo de cercul tradiției sau care să rămână, roditor, dincoace. Cu toate acestea, fără a angaja deja o îndoială radicală întoarsă către filosofia însăși (spre prejudecățile despre început), să încercăm să rămânem încă aici, în zona unei neputințe metodologice de a
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]