7,733 matches
-
prefix restrictiv, a, Athanásios, traduce unul dintre conceptele-cheie ale hermeneuticii eliadești, coincidentia oppositorum, termen al abolirii condiției umane. Forma Athanásios nu ar fi redat ideea contrariilor care coincid sau sunt transcense; or, spectacolul nu înseamnă doar nemurire, ci și o revelație a morții, o pregătire neîntreruptă pentru moarte. Alăturarea "numelui sfânt", Ieronim, vine să confirme "modelul mitic" (v. și Uniforme de general, Incognito la Buchenwald). Alteori, în lipsa numelui, supranumele preia caracteristicile de designator rigid, îndeplinind setul de proprietăți: este cazul Euridicei
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
devine din ce în ce mai vădită „criza” de valori și de credințe moderne prin întunecarea orizontului sensului: „este nașterea unei lumi cinice, fără speranțe, fără viitor și care pare să poarte în sine germenii sfârșitului”. f) A favoriza primirea Cuvântului. Pentru ascultători, întrucât revelația este lege de viață, Cuvântul este o lumină pentru pașii lor (cfr. Ps 119; 105); întrucât este promisiune de mântuire, dă o certitudine drumului spre viitorul lui Dumnezeu. Răspunsul uman la Cuvântul lui Dumnezeu constituie o atitudine care comportă credință
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
viață, Cuvântul este o lumină pentru pașii lor (cfr. Ps 119; 105); întrucât este promisiune de mântuire, dă o certitudine drumului spre viitorul lui Dumnezeu. Răspunsul uman la Cuvântul lui Dumnezeu constituie o atitudine care comportă credință, întrucât Cuvântul este revelația lui Dumnezeu; speranță, întrucât că este promisiunea mântuirii definitive; iubire, întrucât este sinteza Evangheliei. Preotul, ca slujitor al Cuvântului, dincolo de cunoașterea și vestirea Cuvântului, în toate împrejurările trebuie să ușureze primirea lui. Concluzie: A sluji Cuvântul cu răbdare, curaj și
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
Cuvântului, sfințeniei Cuvântului, sacralității slujitorului Cuvântului și demnității ascultătorului Cuvântului. Să nu vi se pară straniu: frumusețea nu este numai în semnul atracției spontane a ceva sau a cuiva, ci și în semnul responsabilității datorate pentru că frumusețea și bunătatea în revelația iudeo-creștină sunt inseparabile și prin urmare se impune, și în a-cest caz, un fel de communicatio idiomatum, schimb de atribute; dacă este obligatorie bunătatea (și cine mai stă la îndoială?), este obligatorie și frumusețea. În sens negativ, așa cum se
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
lui Dumnezeu. Scriptura însăși este exemplu de felul cum este vestit Cuvântul lui Dumnezeu într-un mod frumos și atrăgător, cu o înaltă sensibilitate estetică. Este bine să fie îndreptată cercetarea frumuseții în Scriptură, sau mai bine a Scripturii ca revelație marcată de frumusețe. Frumusețea divină atinge a-pogeul adevăratei sale istorii în întruparea Fiului lui Dum-nezeu, adică a Cuvântului veșnic: „Devenind om, într-adevăr, - scrie Papa Ioan Paul II - Fiul lui Dumnezeu a introdus în istoria omenirii toată bogăția evanghelică a
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
ne amintim de geneza credinței și de locul pe care îl ocupă în sacrament). Din acest punct de vedere, are sens faptul că „nu eficacitatea este aceea care dă valoare evanghelizării. Evanghelizarea are valoare prin ea însăși, întrucât este cuvântul/revelația/auto-comunicarea lui Dumnezeu făcută omului”. În acest scop, nu se cultivă niciodată îndeajuns convingerea că acest Cuvânt rămâne sfânt în ciuda păcatului aceluia care îl pronunță; se întâmplă asemenea luminii care nu se murdărește atunci când luminează locuri și obiecte respingătoare. Evident
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
vag care sfârșește în considerații și aplicații de cele mai multe ori moralizatoare, psihologice și sociologice; insistă, în manieră unilaterală, pe bunătatea, pe milostivirea, pe iubirea lui Dumnezeu, fără să le lege de alte atribute divine, fără să le încadreze în ansamblul revelației și fără să le lege de toate datele sale. Lasă impresia că preotul, pe fundalul predicării sale, nu fixează întotdeauna o sinteză teologică solidă, așa cum este splendida tapițerie a Scrisorii către Romani pe care sfântul Paul o țese din fire
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
cu o vestire care nu este o sumă de „opinii” sau „propuneri” dubioase (cfr. Mt 28,18-20; 2Tim 4,1-4). Preotul trebuie să predice „drept învățând cuvântul adevărului” (2Tim 2,15), căruia trebuie să-i acorde credință, încredere, pentru că este revelație divină (verbum Dei: Lc 5,1). Credința se naște din ascultarea predicării: trimișilor lui Dumnezeu li se datorează ascultarea profetică a credinței (cfr. Rom 10,14-16; 1,5; 16,26). 3. În mod deosebit, multe sunt golurile tematice care se
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
besoin. (...) Ces raisons m’engagèrent à préférer l’Inde au Kirman d’autant plus que je pouvois également y approfondir l’ancien persan et l’ancien samskretan”4. După întoarcerea lui Anquetil, consecventă cu sine, Europa savantă a așteptat nerăbdătoare revelația supremă a cărții sacre a lui Zoroastru 1 - dar, pe măsura infuziei îndelungate, suprasaturate de metafizică, va înregistra violent, la apariția traducerii, deziluzia: „On ne peut lire deux pages de l’abominable fatras attribué a ce Zoroastre sans avoir pitié
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
conspirativă de dinainte de război și mai ales de după aceea 1. Deocamdată este indubitabil faptul că, în toată perioada corespondenței lor, Eliade și Wikander au împărtășit același sentiment antibolșevic, dirijat de fiecare însă în funcție de coordonate diferite. Ceea ce nu înseamnă că, după revelația deznodământului războiului, acest sentiment angrena implicit o revitalizare neonazistă. Înaintede război nu s-au cunoscut, iar contactele filogermane s-au derulat deasemenea foarte distinct pentru fiecare în parte. Prezentarea mai amănunțită a câtorva trăsături ale contactelor germane ale lui Wikander
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
nu se poate să-i fi cunoscut, anume William Blake și Joseph de Maistre. Ca și Stagnelius, Blake studiase operele lui Swedenborg. În ce îl privește pe de Maistre, ca și Stagnelius, acesta datora contactelor sale masonice credința într-o revelație primordială, cea mai înaltă formă dintre toate religiile. De asemenea, Joseph de Maistre este ultimul care a susținut etimologia Jova = Jovis, curentă printre umaniștii Renașterii, care propagau ei înșiși ideea înțelepciunii superioare și incomparabile a prisca theologia” - cf. op. cit., p.
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
lui Reitzenstein (și Bousset), al lui Cumont etc. Altminteri mă ocup de legenda lui Zoroastru și de mici probleme conexe. Astfel, am pregătit un studiu despre câteva aspecte ale formării ortodoxiei zoroastriene, în care cred că văd o influență maniheeană (revelația multiplă și continuă; universalismul), pe care sper să-l public undeva ș...ț*. În LaNouvelle Clio urmează să public un mic articol despre Feriduoun al lui Gobineau și sursa sa iraniană (= KoÍn³ma), în Mondes d’Orient, un altul despre epopeea
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
românești • Léon Bloy, Mîntuirea prin evrei • Leonida Maniu, Dor și armonie eminesciană • Lev Șestov, Începuturi și sfîrșituri • Lord Acton, Despre libertate • Luca Pițu, Sentimentul românesc al urii de sine • Dan Botta, Unduire și moarte • Georges Bataille, Partea blestemată • Lev Șestov, Revelațiile morții • Émile Durkheim, Despre sinucidere În aceeași colecție vor apărea: • Michel Henry, Barbaria • Suzanne Lilar, Cuplul • Edgar Morin, Gînduri despre Europa • Otto Weininger, Sex și caracter Colecția TEXTE DE FRONTIERĂ • Nichita Danilov, Apocalipsa de carton • Ovidiu Aniculăese, Cartea pentru cei
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
a revelat asemenea unui dat comun al tuturor sistemelor religioase existente, în ciuda diferențelor formale și de înțeles ale fiecăruia în parte. Alături de sensurile deja exprimate, trebuie să mai evidențiem, de asemenea, încă două componente necesare ale definirii sacrului: credința și revelația. Așa cum o arată numeroși autori preocupați de această temă, credința constituie unul din factorii hotărâtori ai înțelegerii acestei importante noțiuni a domeniului spiritual. În lumina acestei idei ne situăm și noi, înțelegând fenomenul sacrului prin capacitatea umană de comunicare cu
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
acestei importante noțiuni a domeniului spiritual. În lumina acestei idei ne situăm și noi, înțelegând fenomenul sacrului prin capacitatea umană de comunicare cu forțele lumii supranaturale, prin intuiție, har creator și nu în ultimul rând, prin credință. Cât despre importanța revelației, aceasta este un prim factor ce asigură accesul la perceperea și cunoașterea sacrului (a dumnezeirii), așa cum susținea Petre Țuțea în anii '90, răspunzând filosofiei nihiliste a lui Emil Cioran, privitoare la problema divinității și a imposibilității lui declarate de a
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
în anii '90, răspunzând filosofiei nihiliste a lui Emil Cioran, privitoare la problema divinității și a imposibilității lui declarate de a crede 69. Tuțea afirma că Adevărul sau Principiul unic al tuturor lucrurilor, Dumnezeu, nu poate fi cunoscut decât prin revelație, adăugând că în lipsa inspirației supreme, "ca acțiune directă a Divinității"70, revelația mai poate fi căutată în tradiția și istoria sacră a omenirii. Tot în același pasaj, referindu-se la "cearta" și "lupta" lui Cioran cu Dumnezeu, Țutea vedea în
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
problema divinității și a imposibilității lui declarate de a crede 69. Tuțea afirma că Adevărul sau Principiul unic al tuturor lucrurilor, Dumnezeu, nu poate fi cunoscut decât prin revelație, adăugând că în lipsa inspirației supreme, "ca acțiune directă a Divinității"70, revelația mai poate fi căutată în tradiția și istoria sacră a omenirii. Tot în același pasaj, referindu-se la "cearta" și "lupta" lui Cioran cu Dumnezeu, Țutea vedea în acestea o neliniște metafizică, specifică intelectualilor preocupați de ideea divinității, indicând în
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
Concluzionând asupra definițiilor prezentate, desprindem ideea că diferitele forme de reprezentare a sacrului pot fi sintetizate în două categorii esențiale. În prima dintre situații, constatăm imaginea metafizică, percepută din perspectivă filosofică, a Transcendenței divine sau a Absolutului, ce reprezintă prin intermediul revelației, credinței și rațiunii expresiile esențializate ale sacrului, revelând diferitele ipostaze ale înțelegerii și trăirii sentimentului religios inclusiv în zona artisticului. În a doua situație, se distinge expresia unui sacru religios, a unei imagini personificate (umanizate) a unui Dumnezeu viu, specific
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
divin este rezervat însă facerii omului, abia atunci când toate cele necesare existenței lui au fost deja realizate, ca o desăvârșire a întregului travaliu cosmogonic. Antropologia creștină, fundamentată pe relatările biblice ale cărții Facerii, tratează învățăturile legate de om prin prisma revelației dumnezeiești, axându-se pe trei teme principale, legate de originile, constituția și menirea ființei umane. Din acest punct de vedere, facerea omului este considerată cea mai importantă dintre dintre etapele creației 107, desăvârșirea ei datorându-se modelului folosit de Dumnezeu
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
a produs de-a lungul timpului. Astfel, "creația artistică a fost interpretată ca un act fie demențial, delirant, fie mistic, impuls al divinității (Platon), ca expresie sensibilă a ideii absolute (Hegel), ca activitate spirituală prelogică și amorală (Croce), ca pură revelație (Brémond), compensație, manifestare sublimată a refulărilor instinctuale (S. Freud), produs patologic (Lombroso), al dicteului automat al inconștientului (A. Bréton), ca act aleatoriu sau ca simplu joc (Karl Gross), ca expresie a sintezei armonioase și superioare a disponibilităților vitale (Guyau), ca
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
înțeleasă, așa cum am încercat noi să o prezentăm, asemenea unei experiențe religioase, care să-l asemene și să-l apropie pe om de sacru. De cele mai multe ori, calitatea de artist reprezintă condiția autosuficienței în ceea ce privește creația artistică, inspirația nemaiavând funcțiunea unei revelații divine, ci strictul sens de rezultat al efortului creator al celui implicat în actul realizării operei de artă. Ar fi poate naiv dacă am crede că arta zilelor noastre și-ar mai recunoaște calitatea sa de experiență religioasă, mai ales
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
artei sacre rezidă în inspirația produsă de sacru, dintre toate domeniile culturii, arta fiind cadrul cel mai propice nașterii, dezvoltării și emancipării ideilor creatoare. În urma celor constatate mai sus, suntem conduși spre o altă manifestare a inspirației, concretizată prin actul revelației divine, care, din punct de vedere teologic, implică o metamorfoză a invizibilului în vizibil, punând "în scenă nu numai pe Dumnezeu "pe Care nimeni nu L-a văzut vreodată" (Ioan 1, 18), dar și lucrurile lumii, pe care fiecare credincios
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
vreodată" (Ioan 1, 18), dar și lucrurile lumii, pe care fiecare credincios credea până atunci că le-a văzut mereu, dar pe care le descoperă acum într-o lumină absolut nouă"213. Putând fi considerată un tip de inspirație excepțională, revelația divină reprezintă o cale superioară de comunicare și colaborare între om și divinitate. Aceasta constituie un act de cunoaștere a voii dumnezeiești, ce comportă trei aspecte importante, ce constau în înrâurirea divină asupra sufletului artistului, în ajutorul receptării mesajului ceresc
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
constituie un act de cunoaștere a voii dumnezeiești, ce comportă trei aspecte importante, ce constau în înrâurirea divină asupra sufletului artistului, în ajutorul receptării mesajului ceresc, respectiv în îndreptarea eforturilor artistului inspirat spre obținerea scopului propus 214. Toate acestea conturează revelația ca un factor inspirator extraordinar, cu origini divine, ridicând naturalul la o dimensiune superioară, cu mult îmbunătățită și spiritualizată. Studiile asupra acestor fenomene arată însă faptul că, în ciuda confuziilor la care se ajunge, inspirația artistică și revelația divină asupra artistului
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
Toate acestea conturează revelația ca un factor inspirator extraordinar, cu origini divine, ridicând naturalul la o dimensiune superioară, cu mult îmbunătățită și spiritualizată. Studiile asupra acestor fenomene arată însă faptul că, în ciuda confuziilor la care se ajunge, inspirația artistică și revelația divină asupra artistului nu sunt nicidecum unul și același lucru. Din perspectiva acestei comparații, revelația posedă un caracter mult mai larg și mai potent, factorul decisiv al fundamentării ei fiind însăși divinitatea. În acest timp, inspirația artistică poartă amprenta unei
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]