11,771 matches
-
destul de stranii. Probabil și pentru că nu am avut copii, nu am tot timpul un termen de comparație. Când mă întreabă cineva câți ani am, mi se întâmplă să fac repede scăderea, între anul prezent și cel al nașterii. - Ce vă sperie în relația cu timpul? - Că tinerii ar putea să mă privească, să mă perceapă ca pe o doamnă... - Dar, cum ați dori să vă perceapă oamenii? - Ca pe un egal al lor. Totdeauna am visat la relația de egalitate care
Lumina trebuie să pornească din noi by http://uzp.org.ro/lumina-trebuie-sa-porneasca-din-noi/ [Corola-blog/BlogPost/93605_a_94897]
-
transforme, le-a accelerat adaptarea și i-a impus în meserii, funcții și poziții greu credibile chiar pe timpul aceleiași generații: acționari, coproprietari sau patroni la firme, agenți de bursă, corporații și concerne pe care doar “terminologia” folosită i-ar fi speriat altădată sau în cel mai bun caz i-ar fi lăsat indiferenți. Una din din investițiile cu care se mândrește poprul Navajo este cea privitoare la aplicarea unui proiect indian al sistemului de irigații, ce avea în vedere folosirea debitului
PASTORUL KEITH ŞI INDIENII NAVAJOS de GEORGE NICOLAE PODIŞOR în ediţia nr. 176 din 25 iunie 2011 by http://confluente.ro/Pastorul_keith_si_indienii_navajos.html [Corola-blog/BlogPost/351792_a_353121]
-
simțea din ce în ce mai rău. Contracțiile se îndesiseră, iar aducerea pe lume al celui de al doilea copil al familiei Ionescu se apropia. Bătrâna Gheorghița, scoțând capul pe ușă, strigă: - Mă, Nicolae! Vin’ de ia copilul ăsta de aci, să nu se sperie de țipetele maică-si și mai adu ceva lemne! Procesul nașterii începuse de ceva timp, iar Nicolae Ionescu nu avea stare în nici un chip. Făcuse cărare bătută prin omătul din fața casei, trăgând dintr-o țigară făcută din tutun uscat și
EPISODUL 2 de OLGUŢA TRIFAN în ediţia nr. 1888 din 02 martie 2016 by http://confluente.ro/olguta_trifan_1456931496.html [Corola-blog/BlogPost/384198_a_385527]
-
în: Ediția nr. 1405 din 05 noiembrie 2014 Toate Articolele Autorului bătaia vântului pădurea-n odăjdii de toamnă, suvenir, silabe, descânt, potecile-nveșmântate în zale se-ntorc în mormânt. pe sub boltele-nalte ale tăcerii se-ascunde ecoul târziu, aripa răscrucilor rupe și sperie tot ce e viu. cerne cerul aur și scrum, nimeni nu se-aude în noapte, nimeni, nimeni nu e pe drum, doar umbre și șoapte... lângă trofeele frunzelor, fie-mi pletele tale salcia care mă tremură lângă ape, agale. sărutul
POEZIA TOAMNEI de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1405 din 05 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1415170269.html [Corola-blog/BlogPost/384100_a_385429]
-
îl necăjeau și îl trăgeau de fustă, râzând în hohote. Chipurile, supărat, el le fugărea cu sabia ridicată... Imaginea asta halucinantă a călușarilor care amenințau cerul cu bețele și a mutului, care alerga după femei cu sabia ridicată, m-a speriat îngrozitor. Am fugit în curte plângând și m-am agățat de pantalonii lui taică-meu. După mine a intrat și vătaful, împreună cu doi călușari. Am început să plâng și mai tare, însă vătaful s-a apropiat de mine și m-
HĂLĂIŞA!-PARTEA ÎNTÂI de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1612 din 31 mai 2015 by http://confluente.ro/nastase_marin_1433091896.html [Corola-blog/BlogPost/377793_a_379122]
-
mutu”? Credeam că mutul acesta, așa de urât, trebuie să fie, ori fiul, ori nepotul Cloanței. Că...fiind ei vecini, or fi fost și ei tovarăși de joacă în copilărie. Dar... de ce alerga mutul după femei și ele, în loc să se sperie și să plângă, râdeau întruna. Trebuia să dezleg enigma. Așadar, femeile care râseseră cu atâta poftă, se așezaseră grupuri-grupuri, în jurul călușarilor. Puțin mai departe, tinerele fete chihoteau, privind pe furiș la mutul necăjit de femei. Bărbații stăteau la o distanță
HĂLĂIŞA!-PARTEA ÎNTÂI de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1612 din 31 mai 2015 by http://confluente.ro/nastase_marin_1433091896.html [Corola-blog/BlogPost/377793_a_379122]
-
mi-a fost mai ușor să țin, niciodată n-am iubit așa, niciodat..și nu mi s-a întâmplat vreodat să fiu luat de acelasi val de sintaminte, de pasiune... da și niciodată n-am mai fost eu insumi așa speriat de acestea..da, si niciodat n-am mai fost așa speculat, interpretat și susceptibil de a fi în cele mai groaznice ipostaze ce nici nu mi le-am închipuit prin cele mai urâte coșmaruri...da, nici atât de tare întărâtat întocmai
DOMNIŢA IERNII .. de VALERIAN MIHOC în ediţia nr. 1836 din 10 ianuarie 2016 by http://confluente.ro/valerian_mihoc_1452432475.html [Corola-blog/BlogPost/364450_a_365779]
-
da, nici atât de tare întărâtat întocmai că știu adevărul... Gânduri..bune și nebune..dar, mă simțeam excelent după cum ziceam, iar asta n-am uitat că întocmai și acestui tratament a fost asa.cum și înainte, după ce n-am mai fost speriat, dar nu te vedeam eram totuși fericit cu iubirea mea, fericit că trăiesc așa ceva..cât de Fericit să nu fi fost ca te vedeam în fața mea cum zâmbeai și tot miroaseai niște trandafiri ce cu greu i-am găsit, fiind
DOMNIŢA IERNII .. de VALERIAN MIHOC în ediţia nr. 1836 din 10 ianuarie 2016 by http://confluente.ro/valerian_mihoc_1452432475.html [Corola-blog/BlogPost/364450_a_365779]
-
o rază care îi conferă lui siguranță, rază de pe care, instinctiv, va îndepărta orice intrus. Indiferent că e lup, urs, căprioară sau iepure, va proceda la fel: va ataca animalul nu neapărat pentru a-l ucide, ci pentru a-l speria, pentru a-l domina fizic. După ce intrusul se va fi depărtat suficient cât să nu mai reprezinte un pericol, ciobănescul se retrage satisfăcut lângă turmă (prada sa) și se odihnește. Dacă un alt prădător va lua o oaie, câinele va
Oameni și câini. O poveste adevărată despre niște ciobănești legendari by https://republica.ro/oameni-c-i-caini-o-poveste-adevarata-despre-nic-te-ciobanec-ti-legendari [Corola-blog/BlogPost/337917_a_339246]
-
redresa, prin rugăciune, de a-și regăsi pacea și speranța, iar un firicel de iarbă îi poate din nou aduce surâsul pe buze: „Cu ce ne-a mai rămas fecund în noi/ Visăm mereu și năzuim, speranțe.../ Nu ne vor speria nici vânt, nici ploi/ În universul plin de discrepanțe.// Îmi limpezesc plină de dor, privirea/ În nesfârșirea cerului albastru/ Cu ruga sfântă de-a-mi păstra iubirea/ Îmi dărui pace-n sufletul sihastru.// Printre noian de gânduri ce m-apasă/ Caut
O PREOTEASĂ A CUVÂNTULUI ŞI ODISEEA EI SUFLETEASCĂ de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 392 din 27 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/Cezarina_adamescu_o_preoteasa_a_cuvantului_si_odiseea_ei_su_none_1327654101.html [Corola-blog/BlogPost/362439_a_363768]
-
ațipit, până în momentul în care telefonul mobil, așezat în apropiere, pe noptiera de lângă pat, a început să trepideze puternic. Fără să deschidă ochii a întins mâna spre aparat, încercând să descopere tasta de oprire. Nu a reușit. S‑a ridicat speriat în capul oaselor, cu telefonul în mână, când, deschizându‑i, a zărit lumina zorilor în ferestre. Câtă treabă am în dimineața asta! Sunt mort de somn și noaptea s‑a terminat... Cine naiba e la ora asta?” După ce a reușit
CHEMAREA DESTINULUI (10) de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 288 din 15 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Chemarea_destinului_10_.html [Corola-blog/BlogPost/356695_a_358024]
-
cum ți-aduce gorobetele în bătaia tunului! Doar să tragi. --Să tragi, să tragi, dar să vedem cum!? mârâi Iliuță. Că nu toți participăm la afacere în cote egale. Ceilalți doi se uitară pieziș la Iliuță, care, văzându-i așa speriați, zise, frecându-și palmele: --Adă, bă, Floricele o țuică, să bem adălmașu’! Păi, ce! Ne-apucăm de afacere fără adălmaș? Floricel aduse sticla și trei cești. După ce dădură noroc și sorbiră țuica dintr-o înghițitură, Vasilică trecu direct la afacere
TUNARII-3 de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1414 din 14 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/nastase_marin_1415988157.html [Corola-blog/BlogPost/376824_a_378153]
-
Vreme întinzându-se și căscând. - Te ajut, Moș Vreme, zise săritor Mărțișor. Și-apucă mânerul vârtelniței din mâna fetei care răsuflă ușurată, lungindu-se lângă soră-sa. Unde nu se opinti Mărțișor și începu să învârtă repede vârtelnița, de-l sperie pe Moș Vreme. - Hei, mai încet, băiețaș, că-mi spulberi toate firele! - Ce sunt firele astea, Moșule? întrebă Mărțișor. - Sunt viețile oamenilor și viețuitoarelor. Ele rătăcesc hai-hui prin văzduh, atunci când trupurile mor, iar vânturile mele le mână și le poartă
MĂRŢIŞOR-4 de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1480 din 19 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/nastase_marin_1421703761.html [Corola-blog/BlogPost/376889_a_378218]
-
dureau groaznic din pricina arsurilor - pe corpul lui Ghiorghiță, ortacul lui. Pe mâini, pe picioare, apoi pe partea de jos a trunchiului, după care mâinile lui urcară către pieptul acestuia și atunci simți lichidul cald care îi acoperi palmele. „Sânge!” - realiză speriat Istrate. Vru să prindă în mâini capul lui Ghiorghiță, dar rămase încremenit. Ortacul lui nu-l mai avea. Îi fusese smuls de suflul celei de-a doua explozii. „Nuuuuuuuu ! Nu se poate ...!” - urlă în sinea lui minerul neputincios. ................................. După un
NOROC BUN ORTACUL MEU ! de LIVIU PIRTAC în ediţia nr. 1639 din 27 iunie 2015 by http://confluente.ro/liviu_pirtac_1435429233.html [Corola-blog/BlogPost/352980_a_354309]
-
Nu trebuie să știe banditul ăla, ca Anca și tatăl său au fost cei ce te-au salvat și pentru asta nu trebuie să fie văzută aici în casa ta. Eu însă nu mă tem de el și îl pot speria pe el și ceilalți ticăloși, să le treacă cheful de a se mai apropia de tine. Deșire se opri în loc cu greu, tremurând de încordarea generată de o irezistibila dorința de răzbunare, amintindu-și de umilințele abuzurilor suferite în stare
PETRECERE NEFASTĂ (7) de MARIA GIURGIU în ediţia nr. 2037 din 29 iulie 2016 by http://confluente.ro/maria_giurgiu_1469801337.html [Corola-blog/BlogPost/368514_a_369843]
-
fusese secretar de partid la alt combinat, era un analfabet sub aspect tehnic, deși avea diplomă, lingău și intrigant de prima mână, secretarul cu probleme economice era un pitic ( 123 de cm. cred că avea), venea de la județeană să ne sperie și să ne dea îndrumări, ofițerul Secu, aluneca zilnic, din birou în birou și se interesa de sănătatea mea, a altora. Munca, totuși, mi-a plăcut, simțeam că fac ceva, nu pentru socialism, pentru o uzină care putea hrăni un
ANTICOMUNISM DE OPERETĂ de BORIS MEHR în ediţia nr. 642 din 03 octombrie 2012 by http://confluente.ro/Anticomunism_de_opereta_boris_mehr_1349305429.html [Corola-blog/BlogPost/343685_a_345014]
-
și încălcase prima oară hotarele împărăției regelui David mânat de aceeași iubire pentu frumoasa Shokuktany. Urmărise o fiară, un lup alb minunat de frumos. Fiarele acestea erau considerate animale magice, spirite ale muntelui. El săgetase ușor lupul, cât să-l sperie și să-l provoce a-și căuta scăparea către munte. Se avântase în urmărirea lui, însoțit doar de șoimul său, Săgeata de Argint. Lupul alb trăia în Muntele Sacru. Era bine știut acest lucru printre mongoli și cine știe cum, de ajunsese
VIS ALB (POVESTE) de MARIA GIURGIU în ediţia nr. 2158 din 27 noiembrie 2016 by http://confluente.ro/maria_giurgiu_1480199514.html [Corola-blog/BlogPost/384298_a_385627]
-
mare de informații de care trebuie să țină cont pentru a asigura corectitudinea alegerilor. Am întâlnit o doamnă profesoară, o mamă singură, aflată pentru prima dată în poziția de președinte de secție, cu peste 1000 de votanți înscriși pe liste, speriată de gândul că ar putea greși și că aceste greșeli ar putea avea consecințe penale. Am întâlnit și membri care ne-au primit cu superioritatea celor care știu ei mai bine, dar și oameni care și-au făcut absolut exemplar
România, între tablete și toalete. Am fost observator la alegeri și mi-au trecut toate prejudecățile despre „mocirlă” by https://republica.ro/romania-intre-tablete-si-toalete-am-fost-observator-la-alegeri-si-mi-au-trecut-toate-prejudecatile-despre [Corola-blog/BlogPost/339099_a_340428]
-
acte ești soția lui. Sera: Nu o să mai fiu. Soare: Se apropie. Scena IV Personajele: Sera, Soare, Cărare. (Cărare își face apariția în cameră.) Cărare: Bună ziua! (Malu și Sera se ridică de pe canapea.) Soare: Cărare! Cărare: Eu. Soare: Ne-ai speriat. Cărare: Așa fioros arăt? Sera: Îmi era teamă că s-a întors Malu. Cărare: Atunci ar fi fost o problemă. Soare: Cu siguranță nu a prins suficiente insecte. Cărare: Nu mai râde de sărmanul om. Fiecare cu înțelepciunea lui. Soare
PĂIANJENUL de ANA CRISTINA POPESCU în ediţia nr. 1690 din 17 august 2015 by http://confluente.ro/ana_cristina_popescu_1439816556.html [Corola-blog/BlogPost/373548_a_374877]
-
sentimentul umilinței. Marin Preda în Cel mai iubit dintre pământeni (1980) Dacă omul ar acorda morții măcar un minut pe zi de meditație, conflictele în care ar fi implicat și-ar micșora importanța și soluțiile cele mai rele l-ar speria mai puțin, ar fi oricum mai indrăzneț și s-ar bucura mai mult ca există. Suntem însă făcuți să nu putem concepe în noi înșine că am putea muri, să simițim adică, nu doar să gândim, că murim în minutul
MARIN PREDA-ULTIMUL MORALIST AL LITERATURII ROMÂNE CONTEMPORANE de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1587 din 06 mai 2015 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1430903451.html [Corola-blog/BlogPost/344061_a_345390]
-
aruncă ceea ce simte acum peste aceea ce a simțit altădată.” 21. „Dacă omul ar acorda morții măcar un minut pe zi de meditație, conflictele în care ar fi implicat și-ar micșora importanța și soluțiile cele mai rele l-ar speria mai puțin ar fi oricum mai îndrăzneț și s-ar bucura mai mult că există. „ 22. „Unii nu vor să știe, preferă speranța, alții dimpotrivă, preferă certitudinea în locul îndoielii, mai chinuitoare pentru ei decât adevărul brutal. „ 23. „Ce e umanitatea
MARIN PREDA-ULTIMUL MORALIST AL LITERATURII ROMÂNE CONTEMPORANE de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1587 din 06 mai 2015 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1430903451.html [Corola-blog/BlogPost/344061_a_345390]
-
se colorează în negru, sărutul iubitei devine simbolul trădării, idealurile comune se retrag și ura acerbă, ura tenace și totală, însoțită de surorile ei bune, ranchiuna nedomolită și invidia infernală, își fac apariția. „ 27. „Cum am putea să nu ne speriem de sfârșitul nostru? Nu ne speriem fiindcă ne naștem cu bucuria de a fi, iar această bucurie se alimentează din noi înșine și ne pune în mișcare să ne dovedim că suntem. Ați observat? Moartea nu mai există decât ca
MARIN PREDA-ULTIMUL MORALIST AL LITERATURII ROMÂNE CONTEMPORANE de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1587 din 06 mai 2015 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1430903451.html [Corola-blog/BlogPost/344061_a_345390]
-
devine simbolul trădării, idealurile comune se retrag și ura acerbă, ura tenace și totală, însoțită de surorile ei bune, ranchiuna nedomolită și invidia infernală, își fac apariția. „ 27. „Cum am putea să nu ne speriem de sfârșitul nostru? Nu ne speriem fiindcă ne naștem cu bucuria de a fi, iar această bucurie se alimentează din noi înșine și ne pune în mișcare să ne dovedim că suntem. Ați observat? Moartea nu mai există decât ca pură idee. Dacă m-ar prinde
MARIN PREDA-ULTIMUL MORALIST AL LITERATURII ROMÂNE CONTEMPORANE de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1587 din 06 mai 2015 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1430903451.html [Corola-blog/BlogPost/344061_a_345390]
-
pe care îl menținuse în plămâni. Emoția și stresul psihic îl determinaseră să-și țină respirația mai mult decât își putea permite. În urma acelei expirații adânci, zgomotoase, se rezemă amețit de perete, ținând ochii închiși, în semn de ușurare. Se speriase îngrozitor, crezând că este vorba de Maria. În Secția de Terapie intensivă lupta cu moartea se ducea în mod inegal. Se pare că afurisita-și făcea mendrele, hotărâtă să nu cedeze. Cu o noapte înainte, fusese adusă, de undeva de la
ÎN MÂNA DESTINULUI...( XIV ) de OLGUŢA TRIFAN în ediţia nr. 1599 din 18 mai 2015 by http://confluente.ro/olguta_trifan_1431920443.html [Corola-blog/BlogPost/368063_a_369392]
-
un pietroi rotunjit de timp. Gândul îmi alerga la Auguste Rodin și la sculpturile lui. Câtă măiestrie, îmi șoptea gândul. Nici acum nu-mi pot explica cum am ajuns in Jardin des Flantes, unde caii sculptați de Rodin nechezau de speriaseră norii de pe cer. Uitându-mă mai bine, observ că erau centauri, adică jumătate căi, jumătate oameni. Am dat să mă ridic de pe bolovanul pe care ma odihneam, dar o mană ușoară, ca un gând, se așeza pe umărul meu. - Tinere
DESPRINDEREA DIN STÂNCĂ de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 314 din 10 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Desprinderea_din_stanca.html [Corola-blog/BlogPost/348466_a_349795]