3,994 matches
-
clasă se făcu o liniște de moarte, când au început să se scurgă în cupa labei lui, vreo zece acadele muiate în scuipat. Dascălul, liniștit, se îndreptă cu ele spre catedră, le răsturnă grămadă lângă călimara cu trei capace și tocul de tinichea, cu care însemna absențele și începu să le mănânce în răstimpuri. La sunetul strident al clopoțelului, am mai putut vedea cum sfărâma între dinții săi galbeni de cal bătrân ultima bomboană. Războiul crâncen dintre noi doi nu a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
va mai risipi niciodată. Intrase încetișor în camera mea. Totuși, deși eram așezat cu spatele spre ușă și nu o puteam zări, o recunoscui după mers. - Laura, vino mai aproape, spusei, fără să-mi ridic privirea de pe manuscris, cu penița tocului înfiptă în punctul unui semn de întrebare. - Mama dorește să te vadă și te roagă să treci pe la noi, zise Laura, apropiindu-se de masă. Am privit-o. Ea schiță un zâmbet confuz. Era palidă și frumoasă. Nici când n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
neagră, cu mâneci lungi și guler înalt, strâns închis în jurul gâtului. Scurtă până la genunchi, rochia aceasta bizară îngăduia să i se vadă liniile ideale ale gambelor goale până la glezne, în acord impecabil cu picioarele micuțe, încălțate în niște pantofi fără tocuri, cu vârfurile gotice ca două pernițe mari, negre și prelungi. Niciodată nu am surprins-o cu picioarele pe pământ, ci, ca o faimoasă creațiune picturală, trecea, plutind parcă pășind zâmbitoare, cu ochii negri, enormi, deschiși înspre o țintă imaginară, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
prea scurtă și descompunerea celulelor organice o problemă de viitor îndepărtat. Înviorat de constatare, intrai într-o cafenea mică, ce abia își ridica obloanele. Scaunele erau încă pe mese. Un chelner bătrân mă întâmpină, târșâindu-și ghetele fără urmă de tocuri, dar bine lustruite. Ceaiul fierbinte ce mi-l servi pe trei sferturi răsturnat din pahar pe tăva ce tremura în mâna lui veștedă, l-am sorbit cu ochii lipiți de somn. Am adormit apoi de-a binelea, cu cotul sprijinit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
ai murit, să dai complimente tuturor a lor mei și să-i spui lui Marcu, că Țiganca s-a topit de oftică, patru săptămâni după elă Laura dispare prin tapet. Moartea trece dincolo și Hilda intră aproape goală călcând pe tocuri înalte și ținând mâinile într-un manșon negru. - Egon a murit la balamuc, spune ea distrată. Zicea că nu poate să se așeze pe scaun pentru că ar avea șezutul din sticlă. Medicii l-au găsit complet sănătos. Numai din acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Gloria imediat, ca să-și ofere prilejul de a da dovadă de autoritate, fapt care am putut să constat că i-a făcut plăcere. În realitate, ceea ce m-a împins să procedez astfel a fost zgomotul înfiorător pe care îl făceau tocurile ei ca niște țepușe. Dacă mai ascultam încă o zi păcănitul acela mi se închidea definitiv valva. În plus mai erau rimelul și rujul și alte asemenea vulgarități pe care prefer să nu le cataloghez. Am multe planuri în legătură cu sectorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
îi cădea mereu peste un ochi făcând-o să semene cu o mică refugiată din filmul serial Golddiggers. Ignatius constată dezamăgit că își adăugase o pată de culoare prinzându-și o panseluță ofilită pe reverul jachetei. Pantofii ei maro fără tocuri, cumpărați la solduri, scârțâiau provocator așa cum mergea, roșie și trandafirie, pe trotuarul de cărămidă spartă. Deși o vedea de ani de zile îmbrăcată astfel, apariția mamei sale în ținută de gală avea întotdeauna un mic efect asupra valvei sale. — A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ar putea să simți arsura loviturii noastre de bici pe umerii dumitale deplorabili. Cu toată furia, Gus Levy, președinte. Meditând satisfăcut la faptul că lumea nu înțelege decât de putere și forță, Ignatius copie semnătura lui Levy pe scrisoare, cu tocul șefului de birou, rupse hârtia răspunsului scris de domnul Gonzalez către Abelman și îl strecură pe al său printre cele din corespondența care urma să fie expediată. Ocoli apoi în vârful picioarelor micul trup inert al domnișoarei Trixie și, întors
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Pants. Acest dușman trebuie pus la punct. Una dintre cele mai puternice organizații pentru drepturi civile mă va acoperi, fără îndoială, cu lauri. O durere aproape insuportabilă îmi furnică degetele ca urmare a acestui scris supraabundent. Trebuie să las jos tocul, instrumentul meu de adevăr și să-mi țin mâna invalidă în apă caldă. Intensul meu devotament pentru cauza justiției a dus la această lungă diatribă și simt că cercul meu Levy din interiorul cercului o pornește cel mare în sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
loc capacul. Ești nebun de legat. Știi asta? — Ce? zbieră Ignatius. Cum îndrăznești să-mi vorbești atât de impertinent? — Matahală sonată și tâmpită ce ești! mârâi băiatul ceva mai tare, apoi se îndepărtă, târându-și picioarele și zgâriind trotuarul cu tocurile cizmelor. Cine mai vrea să mănânce ceva atins de labele tale de țicnit! — Cum îndrăznești să-mi debitezi tu mie asemenea obscenități? Puneți mâna pe el! strigă furios Ignatius, în timp ce George dispărea în mulțimea de pietoni. Nu se găsește nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
doamna Reilly, aș rămâne acolo unde sunt. Dacă fetița ta n-are nimic împotrivă să stai cu ea, pentru tine-i bine. Păcat că n-am și eu un copil bun. Mulțumește-te cu ce ai, Claude. Santa își înfipse tocul pantofului în glezna doamnei Reilly. — Au! strigă aceasta. — Iartă-mă, fetițo. Îmi pare rău. Picioarele astea mari ale mele! To’deauna am avut probleme cu ele. Și când îmi cumpăr pantofi, e greu să găsesc măsura mea. Când mă vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
se reîntoarse în apartament ca să curețe mizeria rămasă în urma reuniunii de start. Fusese cea mai fabuloasă petrecere din cariera lui: în punctul culminant, Timmy căzuse de pe o lustră și își scrântise glezna. Dorian ridică o cizmă de cowboy al cărei toc fusese rupt și o aruncă în coșul de gunoi, întrebându-se dacă acel insuportabil Ignatius J. Reilly n-o fi pățit nimic. Unii oameni erau pur și simplu insuportabili. Drăguța mamă a reginei țiganilor era probabil distrusă de îngrozitoarea publicitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
defrișată, un culoar îngust de dușumea goală care ducea la fereastra unde domnișoara Trixie stătea pe un scaun, degustând prăjiturile olandeze. Domnul Levy înaintă pe culoar, trecu de peruca neagră care atârna în vârful unei lăzi și de escarpenii cu tocuri înalte puși pe un teanc de ziare. Unicul element de întinerire pe care părea că l-a reținut domnișoara Trixie erau dinții. Se vedeau sclipind printre buzele ei subțiri, în timp ce mușca din prăjituri. — Ai amuțit dintr-o dată, constată doamna Levy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
asta aș putea să Închei, aici se opresc și Însemnările mele. Nu voi Întocmi un inventar macabru al lucrurilor care au rămas de la el: cămașa, pașaportul, alte cîteva acte, ochelarii (lumina zilei se reflecta dureros În lentilele goale rămase lîngă toc). Toate astea, deci, i-au fost Înmînate mamei, la spital, a doua zi de la moartea lui. Totul era menționat cu minuție În Enciclopedie, nu lipsea nici măcar batista, nici cutia de țigări „Morava“ ori Politika ilustrată În care dezlegase parțial un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
până la piciorul scării. — Ce tren pot lua? — Este unul la nouă și unsprezece, dacă vrei neapărat să pleci. Da, zău că trebuie. Noapte bună. — Noapte bună. Ajunseseră la capătul de sus al scărilor și când Amory s-a răsucit pe tocuri ca să intre În camera sa, a avut impresia că surprinde pe fața fetei o ușoară umbră de nemulțumire. A stat treaz În Întuneric, Întrebându-se cât de mult Îi păsa, În ce măsură nefericirea lui bruscă nu era decât orgoliu rănit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
pe lotul vacant, scoțând la iveală sticle goale de băutură, resturi de hârtie și buruieni. Danny își drese glasul; unul dintre agenți se întoarse rapid, cu pistolul în mâna tremurândă. „Ușor, Gibbs. Sunt eu, Upshaw”. Gibbs își puse pistolul în toc; ceilalți polițiști se împrăștiară. Danny privi cadavrul, simți cum i se înmoaie genunchii și atunci făcu ceea ce face un criminalist ca să nu leșine sau să nu vomite: „Deffry, Henderson, țineți lanternele îndreptate în jos. Gibbs, notează ce spun cuvânt cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
-i „Laurei i-au plăcut întotdeauna peștii”, apoi s-a uitat în altă parte. Șanse egale: Considine sau Dragna. Pe alese. Buzz văzu un Pontiac ultimul model trăgând în dreptul casei de la numărul 1187. Două femei în rochii înflorate și cu tocuri înalte coborâră din mașină, îndreptându-se spre ușă. Un grecotei solid, într-o haină mult prea strâmtă și pantaloni mult prea scurți, venea în urma lor. Femeia mai înaltă își prinse unul din tocurile ascuțite într-o gaură din pavaj și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
Două femei în rochii înflorate și cu tocuri înalte coborâră din mașină, îndreptându-se spre ușă. Un grecotei solid, într-o haină mult prea strâmtă și pantaloni mult prea scurți, venea în urma lor. Femeia mai înaltă își prinse unul din tocurile ascuțite într-o gaură din pavaj și căzu într-un genunchi. Buzz o recunoscu pe Audrey Anders, cu părul prins într-o plasă și de două ori mai frumoasă decât în fotografia cu ea. Cealaltă femeie - „Juicy Lucy” din fotografiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
mâinile de pe bord și se apără, încrucișându-și brațele pe lângă corp. — Singurul tip pe care-l știu e Otis Jackson. Stă pe lângă spălătoria din intersecția de la 103 cu Beach. Și te rog să nu mă bați! Danny vârî pistolul în toc. Lovi cu piciorul plicul exact în momentul în care îl auzi pe Carlton W. Jeffries izbucnind în hohote de plâns. Luă plicul și-l aruncă pe scaun, fugind rapid spre Chevroletul lui, ca să nu-l audă pe puști mulțumindu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
mai spun o dată. Vreau numele unui alb înalt, între două vârste, cu păr cărunt. — Și eu ț-am spus... Danny auzi pași pe scări, scrâșnete și zgomotul inconfundabil al armării pistoalelor. Otis Jackson zâmbi. Danny evaluă situația, puse pistolul în toc și își scoase insigna. Doi albi voluminoși apărură în cadrul ușii, îndreptând spre el pistoalele de calibrul 38. Danny le arătă insigna, gata să propună un armistițiu. — Departamentul Șerifului. Sunt detectiv la comitat. Cei doi intrară cu pistoalele în mâinile întinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
clapetele unei mașini de calculat. Fără machiaj, în blugi și cămașă cu monograma lui Mickey, nu părea mai puțin frumoasă. De fapt arăta chiar mai bine decât în dimineața zilei de Anul Nou, în rochia roz de seară și pe tocuri, când îi cărase șuturi în boașe lui Tommy Sifakis. — Bună, domnișoară Anders. Audrey arătă spre măsuța chinezească de cafea. În mijlocul ei se odihnea un fișic de bancnote legat cu elastic. — Mickey mi-a zis să-ți spun mazel tov, probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
lui, Fud. La trei zile după ce fusese eliberat din penitenciarul de stat din Texas, Fud s-a arătat la ușa sergentului detectiv Turner Meeks, l-a informat că tocmai jefuise un magazin de spirtoase în Hermosa Beach, bătându-l cu tocul pistolului pe proprietar, iar acum intenționa să-i plătească cele șase miare pe care i le datora lui Buzz din suma furată. În timp ce Fud scormonea prin punga lui de hârtie îmbibată cu sânge, s-a auzit o bătaie în ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
mâner lung și o conservă de supă. Mult prea mult sânge ca să provină doar de la o singură ființă umană ciopârțită. Danny simți că se sufocă. Văzu două spații de trecere fără uși între ele pe peretele din stânga. Băgă pistolul în toc și mâinile în buzunare, ca nu cumva să lase vreo amprentă, și verifică cea mai apropiată încăpere anexă. Baia. Pereți albi, acoperiți cu dungi de sânge verticale și orizontale rectilinii, ce se intersectau în unghiuri drepte - asasinul se amuzase. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
căzu în genunchi, cu mâinile împreunate, gata să se roage. Danny se lăsă pe vine lângă el, cu țeava ațintită la firicelul de sânge ce se scurgea de pe fața omului. Insul bolborosea rugăciuni. Danny își scoase cătușele, puse revolverul în toc, apoi încătușă încheieturile celuilalt în poziția aceea de rugă. Nou-venitul se uită la Danny de parcă ar fi fost Iisus. — Polițist? Ești polițist? Danny încuviință. Paloare de deținut, pantofi de pușcărie, haine de căpătat și recunoștință fiindcă fusese prins de către un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
pereți: — Tu ce crezi? — O, Dumnezeule! — Exact. Amicul Marty, despre care nimeni nu știe mare lucru, poate cu excepția ta. Ești cumva la curent cu legea ordinară dată de guvernatorul Warren cu privire la delincvenții recidiviști? — Ăă.... nu. Danny își vârî revolverul în tocul de la piept, îl ajută pe Bordoni să se ridice în picioare și îl împinse în singurul scaun neîmbibat în roșu/ maro. — Legea spune că atunci când o dai în bară a patra oară, te costă douăzeci de ani din viață. Nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]