5,170 matches
-
Neill, Orin joacă rolul lui Oreste din tragedia eschiliană, dar spre deosebire de opera predecesorului său, aici atragerea fratelui în planul de răzbunare nu este ușoară, căci personajul are o afecțiune puternică față de mama sa. Adam este ucis de Orin pe puntea vaporului pe care îl comandă, în momentul în care acesta își exprima față de Christine regretul că i-a procurat otrava cu care și-a ucis soțul, pentru a-și răzbuna mama ce a suferit din pricina Mannonilor. După ce află de la Orin însuși
Legenda Electrei de-a lungul timpului by Irinel Aura Stoica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1626_a_3036]
-
am văzut cometa zburătoare lângă mine, lansând un arc de scântei prin imensitatea cerului. Înțelepciunea veșnică Am ajuns, la un moment dat, în drumurile mele, să întâlnesc o statuie miraculoasă a înțelepciunii libere, pe o insulă din mijlocul oceanului... de pe vapor se zărea încă de departe silueta demnă și inspirând un farmec aparte, o magie înălțătoare, sublimă, a imensei prezențe. Pe măsură ce barca se apropia de malurile insulei, în legănarea valurilor, coroana de raze a statuii vii se distingea din ce în ce mai impunătoare, gigantică
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
încât atunci când am pus piciorul pe mal, aproape dacă se mai zărea figura ei de raze undeva în înalt, la creștetul capetelor oamenilor ajungând abia faldurile ce-i acopereau sandalele... însă ea aștepta acolo, răbdătoare, întâmpinând călătorii cu bunăvoință nemărginită. Vaporul nu staționa acolo decât un timp scurt, trebuia vizitată înainte ca barca să plece din nou... așa că am alergat spre ea și m-am oprit în fața soclului uriaș din piatră pe care stătea. Am decis să-i vorbesc direct de-
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
uriaș din piatră pe care stătea. Am decis să-i vorbesc direct de-acolo, fără să mai urc scările postamentului... nici n-aș fi avut timp să parcurg treptele până sus, mai aproape de coroana de raze, cât aș fi așteptat vaporul de întoarcere. Oricum, eram acolo, asta părea cel mai important lucru... libertatea era accesibilă în fața mea, la un pas. Libertate! De cât timp ești aici? am întrebat-o. Aș fi de multă vreme, în noțiunea de timp a oamenilor, mi-
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
dreptate și eliberare spre infinitul absolut pozitiv... și poate când va veni o zi să devină lumea mai bună, eu mă voi afla aici ca să văd asta... și să mă bucur. Însă până atunci, aștept... și luminez. Vezi că vine vaporul, mergi cu bine! M-am grăbit să prind vaporul înapoi și după ce am sărit pe punte am privit iarăși spre statuia care rămânea pe insulă, impasibilă la vremuri și iradiind o lumină indescriptibilă ... Valea incertă Am văzut în drumul meu
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
când va veni o zi să devină lumea mai bună, eu mă voi afla aici ca să văd asta... și să mă bucur. Însă până atunci, aștept... și luminez. Vezi că vine vaporul, mergi cu bine! M-am grăbit să prind vaporul înapoi și după ce am sărit pe punte am privit iarăși spre statuia care rămânea pe insulă, impasibilă la vremuri și iradiind o lumină indescriptibilă ... Valea incertă Am văzut în drumul meu cum în lumea amestecată în umbre și raze de
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
m-am mirat eu aterizând lângă felinar pe stâncă. Nu știu... am fost o flacără foarte intensă, am stat multe secole în felinarul acesta și pe vremuri mă aflam undeva în vârful unui far, la malul oceanului... luminam drumul pentru vapoare și semnalizam stâncile din zonă... dar a apărut eclipsa de soare și mi s-a cam stins flacăra. A venit și furtuna și m-a aruncat aici, cu tot cu felinar. Acum aproape nici nu mai văd bine prin sticla asta prăfuită
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
un fior. Griji? Era chiar așa de evident? —Spuneți-le celorlalți, a continuat Lotti, ce aspecte legate de naștere vă îngrijorează. Exprimați-vă temerile, da? E absolut firesc. Și e bine s-o faceți acum, cât suntem toți în același vapor. —Barcă, a sărit Amanda. Caracterul blând al lui Lotti fusese echipat din faza de producție cu un strat de teflon. Era complet imună la insulte. Așa că Lotti i-a zâmbit Amandei. —Barcă, da. Ai dreptate. Deci, a spus ea privind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
și i s-a părut că miroase și a ceva alcool. —Fergus e și el plecat destul de mult timp. Laura bătea din gene așa de tare că Hugo aproape că simțea o pală de vânt. — Deci, amândoi suntem în același vapor, cum spunea femeia aia de la cursul prenatal, a râs ea zgomotos. Clic! Copilul era acum prins în chingi. Hugo tânjea după o scuză ca să poată să plece. Ce bine ar fi fost ca Theo să mai facă o criză! Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
la gândul că va avea un copil, i-a explicat Lotti, clipind plină de seriozitate în spatele ochelarilor. E o ocazie ca oamenii să-și exprime temerile, înțelegi? E bine s-o facă în situația asta, când suntem cu toții în același vapor. —Barcă, a zâmbit Hugo. —A, da, a spus Lotti. Ai dreptate. Barcă. Deci, Yogi. Cum te simți la gândul c-ai să devii tătic? Hugo a fost cuprins de un sentiment de déjà vu. Inima îi bătea cu putere. Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
cămilei“, care are o aromă deosebit de puternică, dar este excelent pentru scăderea nivelului de colesterol și longevitate. „Iar când voi muri, mai devreme sau mai târziu“, am zis eu În glumă, „acesta“ - am continuat mângâind imensa cutie funerară - „acest magnific vapor către lumea de dincolo, adevărat Cadillac al sicrielor, să-mi servească drept coșciug, iar În timpul Înmormântării capacul să fie ținut desfăcut pentru a putea fi admirată și opera măiestrită de pe interior...“. După moartea mea, mai mulți dintre cei prezenți la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
sunt specifice acestei zone, spuse Moff. Poinsettia este un intrus În acest caz, ea e de fapt o plantă ornamentală originară din Mexic. Heidi Întrebă dacă semințele erau aduse până aici de vânt. — Primele semințe au ajuns aici probabil cu vaporul, spuse Moff. Dar sub formă de cadouri de la diplomați dintr-o altă epocă. Aici e un ecosistem bun pentru orice fel de plante. După ce autocarul mai parcurse câțiva kilometri, Walter li se adresă din nou. —Meritați felicitările mele, le spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
care divorțase din cauza lipsei lui de sensibilitate, să fie Înhățat de soartă și stors de ultima suflare. Vera Își aminti de poveștile despre oameni care refuzaseră să creadă că cei dragi chiar muriseră Într-un accident de avion, pe un vapor care s-a scufundat sau Într-o mină care s-a prăbușit. Afirmațiile de genul „nu există supraviețuitori“ sunt doar o ipoteză, și s-au văzut cu siguranță cazuri În care, la mai multe zile după ce alte familii se resemnaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
parlamentului din Ierusalim (la 2 martie 1981), Mitterrand a evocat cu mândrie începuturile activității sale politice în favoarea Israelului, amintind că, în 1947, el a fost unul din cei doi miniștri din guvernul Franței care s-au solidarizat cu emigranții de pe vaporul "Exodus". Apoi a mai amintit faptul că, în 1978, el a fost unicul om politic dintre toți șefii marilor partide politice din Franța care s-a pronunțat în favoarea acordurilor de la Camp David, iar doi ani mai târziu a criticat hotărârile
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
frecvente. Ca ilustrare, reamintesc umbrela protectoare desfășurată de Franța deasupra lui Arafat și a oamenilor săi asediați la Tripoli și cramponarea ei încăpățânată de ideea evacuării lor din Liban. În cele din urmă, evacuarea va avea loc, dar nu în vapoare arborând drapelul Franței, ci în vase grecești însoțite de corăbii franceze. Mitterrand va justifica acțiunea argumentând că "salvarea unor vieți umane nu se cântărește prin calcule de profit și pierdere 55", o frază care amintește cunoscutul precept ebraic despre raportul
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
cu adrenalina împinsă la limită, descărcată rafală după rafală în frica altora, așa că avioanele nu-mi mai ajungeau. Studiam acum trenuri care deraiau, înfigându-se-n mlaștini sau case, autobuze cu școlari izbite de marfare, șlepuri lovind capete de pod, vapoare care se scufundau în ocean în timp ce pasagerii moțăiau. Mă așezam la Eschede lângă tipul din ICE 884, cu bara de metal încins desprinsă din boghiu, țâșnind la 282 km/h prin podea, apoi prin scaun, la doi centimetri de piciorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
un om extraordinar, și el și nevastă-sa. Nu erau zdraveni la cap. Ieșiseră în pijama, ca din spital, el cu servieta de funcționar în mână. Servieta aia imensă, socialistă, din piele crestată maro, cu capse metalice; încăpea și-un vapor înăuntru. O clămpănea mereu când se întorcea de la lucru. Eșua în fiecare seară pe scări, molcom, beat mort; ne ciocănea uneori în ușă, să ne spună ce i s-a întâmplat la serviciu. Nu insista. Nevastă-sa îl aștepta cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
la Izvor (de la biserica Elefterie spre Panduri); lângă Dorobanți (până după Cașin); între Filaret și-Observator; în spatele Mitropoliei; pe la Lizeanu, pe vechea linie a tramvaiului 5. Se construia mereu, nu mai erau cuburile lui nea’ Nicu, acum dădeai de niște vapoare de fier și sticlă albastră, lățite în toate direcțiile, cu unghiuri imposibile. Te loveai peste tot de ele, ca la școală de-un colț de bancă: în Cotroceni, la Piața Victoriei, pe Aviatorilor, lângă Palatul CEC, pe Kiseleff. N-aveai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
care te-opreau la control nu erau chiar bandiții, deghizați în polițiști. Până la Constanța, n-au mai fost probleme. Cum am trecut de Dunăre, s-au ridicat și aburii, dar cerul tot n-a apărut. Podul strălucea. Dacă te interesau vapoarele, le zăreai încărcate cu ceață. Soarele tăiase câteva felii din toamna asta nesuferită. Se răsfiraseră pe geamul lateral, deși lumina cădea departe: aici un deal, dincolo un gard de piatră, puțin mai la dreapta niște frunze uscate și incolore. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și înalt, imediat îl apuca extazul: „O! Frumos! Admirațiune!“); Asachi făcea „tablonuri“ pe Ceahlău; Russo lăuda toată România (chiar dacă Principatele încă nu se uniseră); Bolintineanu fugea pe-o insulă cu nume de amiral nazist (Canaris); Ion Codru-Drăgușanu dădea ture cu vaporul pe Dunăre; Filimon se plimba cu „omnibusul“ spre „strada ferată“; Alecsandri mergea la borviz și rupea caleașca lângă Mehadia; pe-Odobescu îl apuca foamea în drum spre Snagov; Bălcescu făcea geografie prin pușcării; Ghica trimitea scrisori de la Paris și Londra (ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Bălăcescu; dar ăsta nu scria impresii de călătorie, își bătea joc de ele. Și-n plus, n-auzise nimeni de el, așa că n-avea rost nici măcar să-l citesc. Am ajuns în Constanța pe la unsprezece și jumătate. De sus, de lângă vaporul eșuat la intrarea în oraș, Dobrogea tremura toată în retrovizor: cafenie, prăfuită, monotonă. Culorile lipseau; sau poate doar ochiul meu nu era obișnuit cu ele. Nici soarele nu mai lumina cum trebuie, împrăștia de sub nori un galben pătat cu spirt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cine fusese Tomitan: un voievod? o căpetenie dacă? vreun dregător? un mare preot? Nu scria nicăieri. Trecea repede și vremea lui și lumea pleca acasă; venea înapoi peste-o lună, pentru Ziua Marinei. Asta-mi plăcea și mie: aduceau niște vapoare de la Mangalia, din portul militar, și trăgeau cu toate tunurile în larg, până săreau geamurile clădirilor. Ne-am plimbat pe dig până la „On Plonge“, îmbrățișați de frig. După câteva minute, a început să plouă, urât, cenușiu, mizerabil. Cârciumioara nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ai dispărut?“ Bombardamentul nu se mai oprea. „Imediat, imediat.“ Mihnea și-a scufundat din nou mâna în ladă și-a scos de-acolo o sticlă de țuică și una de borviz. Parcă le-avea pregătite. „Acum ne scoate și-un vapor de-acolo...“, l-am înțepat. „Un vapor nu, dar asta, da.“ Mihnea s-a aplecat și-a tras un laptop afară, cu tot cu cabluri. Chiar că era cutia cu minuni. Mi-am adus și eu aminte de laptopul nostru, îl lăsasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Imediat, imediat.“ Mihnea și-a scufundat din nou mâna în ladă și-a scos de-acolo o sticlă de țuică și una de borviz. Parcă le-avea pregătite. „Acum ne scoate și-un vapor de-acolo...“, l-am înțepat. „Un vapor nu, dar asta, da.“ Mihnea s-a aplecat și-a tras un laptop afară, cu tot cu cabluri. Chiar că era cutia cu minuni. Mi-am adus și eu aminte de laptopul nostru, îl lăsasem în portbagaj. L-am anunțat imediat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
profesor!“ - balanga-balanga - „Ce mai faceți?“ - balanga-balanga - „Bine, dar dumneavoastră?“). Am împins investigațiile până departe, la „Vama Veche“. Nici urmă de Julieta copilăriei mele; se volatilizase. Informațiile locale nu păreau nici ele concludente: părinții îmi explicau cum făcea ocolul lumii pe vaporul din Toate pânzele sus; vecinii din sat, că stătea mai mult pe la munte, la aer curat. Mai târziu aveam să aflu că fugise-n străinătate. Solista din Abba a dispărut și ea peste noapte. Ieșiseră zvonuri că s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]