30,395 matches
-
comunicare. Prin extensie semiologică sau din perspectiva teoriei semnelor, care studiază relația dintre semne și utilizatorii acestora, pragmatica se referă, mai întîi, la "relația care îl unește pe emițător de receptor și care este mediatizată de comunicare"4. Astfel, este sugerată utilizarea comunicării politice pentru a interacționa conform unor modalități variabile, cum ar fi, printre altele, persuasiunea, convingerea, seducția, informarea, comandarea, negocierea, dominarea. Nu sînt implicate conținutul mesajului, nici structura unui sistem de comunicare, ci, mai degrabă, forma relației sociale care
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
lactic a crescut de aprox. 3 ori în mușchiul care a executat contracții (comparativ cu cel rămas în repaus), în timp ce fosfocreatina a descrescut doar superficial. Bazându-se pe astfel de experimente, Teoria acidului lactic a fost compromisă și s-a sugerat că fosfocreatina ar putea fi sursa imediată de energie necesară contracției mușchilor. I.2. Reacția Lohmann și inhibiția acesteia Având în vedere faptul că această constantăde echilibru e mult mai mare în direcția formării ATP și nu în direcția formării
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
de obicei, la un procent dat al VO2max, frecvența cardiacă maximă, sau frecvența cardiacă de rezervă (American College of Sport Medicine 1990). Totuși, utilitatea VO2max ca predictor al performanței de anduranță a fost pusă sub semnul întrebării. Recent, s-a sugerat că parametrii măsurați în timpul exercițiului submaximal reprezintă niște indicatori mai buni ai performanței de anduranță decât VO2max. În mod particular, răspunsul lactatului sanguin la exercițiul incremental pare a fi în foarte strânsă legătură cu diferite tipuri de performanță de rezistență
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
prag anaerob, prag anaerob individual, punctul de inflexiune al lactatului și începutul acumulării lactatului sanguin. Diversele concentrații ale lactatului sanguin sunt considerate indicatori exacți ai performanței de anduranță, indici ai „pregătirii submaximale” și mijloace utile în prescrierea exercițiilor. S-a sugerat că intensitatea antrenamentului să se bazeze pe VO2 sau pe viteza asociată cu unul din parametrii lactatului sanguin (Weltman - 1989, 1990, 1992, 1994). Principalul aspect urmărit de specialiști a fost folosirea lactatului sanguin pentru evaluarea performanței de anduranță, prescrierea exercițiilor
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
prescriere a exercițiilor. Vom discuta, de asemenea, efectele antrenamentului asupra PL, CLS, și VO2max, precum și tehnicile de teren existente cum ar fi testele de alergare și evaluare a efortului perceput, în prognozarea PL și CLS. Vom mai prezenta datele ce sugerează că antrenamentul bazat pe PL și CLS are mai mult efect decât cel bazat pe VO2max sau Fc max, împreună cu date noi despre valoarea efortului perceput ca instrumente efective pentru crearea de exerciții bazate pe PL și CLS. 111.2
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
lactat din timpul exercițiului se datorează hipoxiei țesutului sau altor factori. Katz și Sahlin (1990) au prezentat date ce susțin punctul de vedere conform căruia producerea lactatului în timpul exercițiului submaximal se datorează prezenței reduse a oxigenului la nivelul mitocondriei. Ei sugerează că existența unei controverse privind originea lactatului în efort este impusă de faptul că hipoxia la nivel celular poate fi explicată în cel puțin două feluri: respirația celulară este afectată de presiunea parțială a oxigenului (Po2), și metabolismul celular este
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
lactatului în timpul efortului este determinată de cinetica relativă a glicolizei, LDH și respirației mitocondriale. Ei însă conchid că indisponibilitatea oxigenului are importanță majoră în reglarea producției de lactat în timpul exercițiului fizic muscular. Opus conceptului anterior, Stainsby și Brooks în 1990 sugerează că deși o limitare a furnizării oxigenului pentru metabolism poate crește producția și eliminarea lactatului muscular, hipoxia este numai una dintre cauzele producției crescute de lactat. Ei susțin că metabolismul în condițiile unei cantități reduse de oxigen, nu este în
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
oxigen, nu este în mod obișnuit o cauză a formării lactatului și presupun că un efector major al lactatului sanguin este sistemul receptor badrenergic. Aceeași autori resping criticismul practicat de Katz și Sahlin (1990) la adresa studiilor originale pe NADH care sugerau că metoda folosită nu era validă. Ei prezintă date care confirmă și susțin ipoteza conform căreia absența oxigenului în mitocondrie nu are și nu este legată de randamentul net al acidului lactic în timpul contracțiilor musculare repetitive în condiții normoxice. Ei
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
de eliminare și sinteză a lui din sânge (clearance), s¬a pus întrebarea, care dintre acești doi factori exercită un control mai mare în timpul efortului și care anume dintre ei este afectat în mai mare măsură de către antrenament. S-a sugerat că în timpul efortului incremental eliberarea acidului lactic în sânge crește direct proporțional cu numărul fibrelor musculare recrutate și cu intensitatea activării lor. Concentrația lactatului sanguin ar trebui așadar să crească curbiliniu pe măsură ce atât travaliu cât și consumul de oxigen cresc
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
și consumul de oxigen cresc. În același timp, eliminarea acidului lactic din sânge ar trebui să crească odată cu creșterea concentrației și activității lactatului sanguin. Ca urmare, în primele stadii ale exercițiului fizic, creșterea lactatului sanguin va fi redusă. S-a sugerat că atunci când adrenalina sanguină (A) crește odată cu sporirea intensității exercițiului, este stimulată glicoliza, ducând la o creștere a producției de lactat muscular și în același timp, la o îndepărtare mai slabă a lactatului din alte țesuturi, astfel obținându-se o
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
sau o combinație între cele două. Două studii efectuate pe șobolani cu substanțe marcate radioactiv, (Donovan și Brooks - 1983; Donovan și Pagliassotti - 1990) și un studiu transversal pe om, la un alergător profesionist și un înotător amator (Stanley - 1986), au sugerat că scăderea concentrației a lactatului sanguin în timpul efortului fizic la om și la animalul antrenat, s-a datorat predominant unei creșteri a ratei clearance-ului lactatului și nu unei scăderi a producției sale. În opoziție, un studiu longitudinal efectuat de McLellan
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
intensitate mică pe măsura utilizării lactatului ca substrat energetic). Pe măsură ce intensitatea exercițiului crește, este atinsă o viteză sau o putere dincolo de care răspunsul lactatului la intensitate crescătoare este curbiliniu. Pentru inflexiunea lactatului sanguin observată la creșterea intensității efortului, au fost sugerate mai multe mecanisme posibile. Sistemul b - adrenergic, în particular A, este un stimulator puternic al glicogenolizei musculare (Ahlborg - 1985; Spriet - 1988; Stainsby și Brooks - 1990; Stainsby - 1984). La om, infuzia de adrenalină crește concentrația lactatului sanguin în condiții bazale (Clutter
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
receptorilor badrenergici duce deseori la scăderea lactatului sanguin și muscular (Ahlborg - 1985; Richter 1988). Astfel, sistemul receptorilor badrenergici este considerat un efector major al lactatului sanguin în sânge în timpul exercițiului fizic (Stainsby și Brooks - 1990). În sprijinul acestor studii, ce sugerează o relație cauzală între sistemul receptor badrenergic și comportarea lactatului sanguin și muscular, au fost observate corelații foarte strânse între concentrațiile catecolaminei și lactatului sanguin în timpul efortului și praguri de răspuns similare pentru lactatul sanguin și pentru A și concentrația
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
de A determină o creștere a lactatului sanguin (Spriet, 1988; Stainsby, 1985), în timp ce blocarea receptorilor b - adrenergici determină scăderea ratei descompunerii glicogenului muscular urmată de un declin al concentrației lactatului sanguin în timpul exercițiului fizic (Ahlborg, 1985; Issekutz, 1984). S-a sugerat existența unui prag al catecolaminelor în timpul unui efort progresiv crescător (Mazzeo și Marshall, 1989; Podolin, 1991). Ca urmare a acestor descoperiri, autorii au sugerat că răspunsul pragului catecolaminelor la exercițiul muscular poate fi responsabil pentru creșterea acumulării lactatului sanguin și
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
de un declin al concentrației lactatului sanguin în timpul exercițiului fizic (Ahlborg, 1985; Issekutz, 1984). S-a sugerat existența unui prag al catecolaminelor în timpul unui efort progresiv crescător (Mazzeo și Marshall, 1989; Podolin, 1991). Ca urmare a acestor descoperiri, autorii au sugerat că răspunsul pragului catecolaminelor la exercițiul muscular poate fi responsabil pentru creșterea acumulării lactatului sanguin și pentru punctul de inflexiune al lactatului sanguin observat în timpul efortului constant crescător. Mazzeo și Marshall (1989), au examinat relația dintre pragurile lactatului și catecolaminelor
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
observat că, deși starea lipsită de glicogen a dus la o modificare a PL, la o rată mai mare a travaliului muscular, inflexiunile adrenalinei și noradrenalinei au apărut între PL și PV, în starea de lipsă de glicogen. Autorul a sugerat că adrenalina joacă un rol determinant în răspunsul lactatului în timpul exercițiului gradat. Totuși, un raport făcut de Schneider (1992), citat de Spriet în 1992, a adus un punct de vedere întrucâtva diferit. El a determinat PL, pragul adrenalinei (PA) și
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
decât cel pentru PNA și, pentru aproximativ jumătate dintre subiecți, PL a precedat PA și PNA. Pe baza datelor obținute autorul a ajuns la concluzia că mărirea nivelului catecolaminelor în timpul efortului nu a fost singurul determinant al PL și a sugerat că reducerea pH-ului muscular / sanguin ce însoțește producerea acidului lactic ar putea fi cauza PA și PNA. Totuși, în nici unul dintre studiile citate în sprijinul acestei ipoteze (Greenhaf 1990; Roth - 1991; Victor - 1988) nu a existat nici o relație între
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
NA. Observațiile menționate mai sus, precum că A plasmatică nu a fost foarte diferită la PL pentru alergare și vâslire, dar că au existat diferențe semnificative pentru NA plasmatică, concordă și cu rezultatele echipei conduse de Clutter în 1980 și sugerează că A (și nu NA) este principala catecolamină ce influențează răspunsul lactatului sanguin în efortul incremental. Astfel, datele prezentate, susțin ipoteza conform căreia o A critică plasmatică, mai degrabă decât un PA (punctul de inflexiune), poate avea o legătură corectă
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
pulmonară crește într-o mai mare măsură decât consumul de oxigen. Din cauză că se credea că modificările de ventilație și de lactat sanguin coincid, Hollman a definit acest punct de inflexiune a ventilației ca fiind “punctul eficienței ventilatorii optime” și a sugerat că acesta corespunde “limitei performanței de rezistență aerobe”. În 1964 Wasserman și Mcllroy au introdus termenul de “prag anaerob” și au sugerat că schimbul de gaze pulmonar poate fi folosit pentru estimarea punctului de inflexiune al lactatului sau ceea ce se
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
coincid, Hollman a definit acest punct de inflexiune a ventilației ca fiind “punctul eficienței ventilatorii optime” și a sugerat că acesta corespunde “limitei performanței de rezistență aerobe”. În 1964 Wasserman și Mcllroy au introdus termenul de “prag anaerob” și au sugerat că schimbul de gaze pulmonar poate fi folosit pentru estimarea punctului de inflexiune al lactatului sau ceea ce se numea declanșarea “acidozei metabolice (lactice)”. În condiții fiziologice, acidul lactic disociază rapid în ioni lactat și hidrogen, din care cauză sunt folosiți
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
săi pe parcursul anilor (Davis - 1985). 111.7. Aprecierea apariției pragului lactatului în funcție de pragul respirator Wasserman în 1984 definește pragul anaerob ca fiind „ nivelul VO2 din timpul exercițiului peste care producerea aerobă a energiei este suplimentată prin mecanisme anaerobe”. Ipoteza sa sugerează că într-un anumit moment al efortului fizic incremental, este atins un punct la care cererea de oxigen a mușchiului metabolic activ, este mai mare decât furnizarea de oxigen către mitocondrie. Acest dezechilibru în furnizare față de cerere, duce la o
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
cel produs normal în urma metabolismului și, în felul acesta, la pragul anaerob, nivelul de CO2 începe să crească nelinear. Această mărire, amplifică ventilația, ducând la o creștere nelineară a volumului gazului expirat (Ve). Wasserman (1973, 1984) și Koike (1992), au sugerat că modificările în schimbul de gaze (inclusiv creșterile nelineare ale Ve și VCO2 și modificările în relația dintre Ve/VO2 și Ve/VCO2) sunt determinanți preciși ai punctului în care, în timpul exercițiului crescător, lactatul sanguin și probabil cel muscular cresc nelinear
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
exercițiului crescător, lactatul sanguin și probabil cel muscular cresc nelinear peste nivelele bazale. Ipoteza de bază legată de conceptul pragului anaerob a fost combătută și apărată în ultimii ani (Brooks, 1985a, 1991a, 1991b; Davis 1976, 1983). Davis în 1985 a sugerat că atunci când efortul are o intensitate corespunzătoare stării staționare, lactatul sanguin și cel muscular nu cresc la rate de lucru mai mici de 50% - 60% din VO2max. El consideră că acest fapt susține ideea că o creștere inițială a lactatului
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
o explicație mult prea simplistă a unor fenomene indirect legate unele de altele. El susține în continuare că atunci când pragul anaerob a fost supus unei testări riguroase investigațiile au dat greș în confirmarea presupunerilor și predicțiilor ipotezelor anaerobe. Brooks (1991a), sugerează că prima eroare majoră în ipoteza pragului anaerob este aceea că țesutul muscular devine hipoxic în timpul exercițiului submaximal. El face referiri ce indică faptul că, în timpul exercițiului maximal, în coapsă, presiunea parțială a O2 venos, (PvO2) poate să nu coboare
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]
-
exercițiului maximal, în coapsă, presiunea parțială a O2 venos, (PvO2) poate să nu coboare sub 10 torn și că în timpul exercițiului submaximal, la aproximativ 50% din VO2max, PvO2 a fost cuprinsă între 20 și 40 torri (Pirnay - 1972). Aceste rezultate sugerează că, în timpul efortului submaximal și chiar a celui maximal, nu sunt atinse nivelurile critice ale tensiunii de oxigen din mitocondrie și astfel se poate să nu apară hipoxia musculară. Brooks în 1985, sugerează mai departe că efluxul de lactat muscular
PERFORMANŢA SPORTIVĂ by Silviu Șalgău, Alexandru Acsinte () [Corola-publishinghouse/Science/91843_a_92860]