30,395 matches
-
scriitorul privește de afară (devine „spectator”); - orientarea privirii, plasarea naratorului în funcție de cadrul descris; - privirea este purtată: a. de la depărtare spre apropiere sau invers; b. de la ansamblu la amănunt sau invers; c. de la general la particular sau invers. Scopul: - de a sugera gânduri, idei, stări sufletești trăite de autor; - de a le comunica cititorului pentru a putea să le retrăiască și acesta; nu atât de a ne spune cum este, ci de a evidenția impresiile ori sentimentele noastre față de noțiunea descrisă; - de
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
demiurg” ce dispune de viața „creaturilor” sale după pofta inimii, a intențiilor și a concepțiilor sale; - de regulă, se străduiește să transmită cât mai voalat ceea ce și-a propus; dar uneori, (direct sau indirect: prin narator sau alte personaje) doar sugerează anumite aspecte; lăsând câmp liber imaginației cititorului; alteori, direct sau indirect își declară intențiile, sau dimpotrivă, se străduiește să ascundă total opțiunea sa, bazându-se pe intelegența cititorului, cu care corespondează prin idei și sugestii; caută să Ț l facă
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
memorialistice, ai căror „eroi” sunt oameni reali; - un personaj poate fi „vizualizat” de către cititor (să i se pară că-l „vede” în fața ochilor), sau să i se cunoască doar starea de spirit, mobilurile acțiunilor sale, atitudinea etc.; - i se poate sugera un contur schematic, o singură trăsătură (fizică sau psihică) sau este prezentat în detaliu; - este surprins atât în planul activității sale exterioare, cât și al trăirilor interioare;uneori este supus unor transformări evolutive, adeseori spectaculoase; - poate fi văzut: a. „dinăuntru
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
pot fi aparent rupte între ele, ca niște insule; - fiind o confesiune, deci cu accent pe nota afectivă, poezia tinde în primul rând să emoționeze; (!!) emoționează, dar și instruiește; (!!) atenție la vocabular: poezia nu prezintă, nu relatează, nu povestește, ci sugerează; (!!) nu vom opera cu noțiunea de „idei principale”, ci „sentimente exprimate, sugerate, dezvăluite” etc.; excepție fac: balada, legenda; - lirismul rezultă din: 1. modalități de expresie; 2. elemente de prozodie; 3. afectivitatea exprimată, etc.;lirismul poate fi: 1. obiectiv (confesiv); 2
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
infiltrat într-un proces de gândire superior; astfel arderea sufletească este mai intensă;doinele încep de obicei, cu proiectarea unui cadru spațial și temporal emblematic; - picturalul este un element dominant; (!!) aproape din fiecare vers se poate realiza, sau, cel puțin sugera un tablou diferit; (!!) tablourile astfel realizate, sau sugerate, au un element comun: naturalul; - cadrul este nelipsit; relațiile dintre om și natură par firești; (!!) ca într-un adevărat spațiu mitic; elementele naturii sunt personificate (personificarea pare firească, obișnuită, chiar necesară);multe
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
d. adeseori, topica inversă, subiectivă (pentru ca accentul să cadă pe un anumit cuvânt); - titlul este totdeauna sugestiv (reluat de obicei în primul vers ori pe parcursul poeziei); de regulă, titlul este alcătuit pe baza invocării naturii, pe baza unei personificări; sau sugerează sentimentul de bază despre care se va vorbi în doină; - deși eminamente lirică, doina trădează genul printr-o oarecare undă narativă; prin câteva verbe genial plasate, ni se conturează o minusculă „poveste”, o motivație a dorului care constituie elementul central
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
doine de înstrăinare; doine de ciobănie; etc. - unii specialiști (Ov. Papadima)vorbesc despre cântecul liric profan (care cuprinde: doina cântecul propriu Ț zis, cântecele de joc, strigăturile). Alte obiective, de urmărit: 1. elemente de oralitate; 2. mijloacele prin care sunt sugerate măreția și frumusețea naturii; 3. armonia versificației (precizia cadeței, diversitatea, bogăția rimei, etc.). PASTELUL - pastelul este specie a genului liric;descrierea unui peisaj ca pretext pentru a-și exprima discret propriile sentimente; - accentul se pune pe sentimentele de bucurie sau
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
esență, el afirmă că cercetătorii au valori ca orice ființă umană. Mai mult, aceste valori pot influența cercetarea în moduri așa de subtile că efectele lor nu pot fi niciodată eliminate. În loc de a nega sau a ignora valorile, Gouldner a sugerat că oamenii de știință trebuie să fie extrem de conștienți și sinceri față de acestea în desfășurarea cercetărilor lor. Fiind astfel avertizați, ei sunt capabili să evalueze investigațiile pe care le fac și să observe căile posibile prin care munca lor poate
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
pro-cesele sociale și grupale legate de venit, bogăție, consum al bunurilor și serviciilor, șomaj și alte probleme economice. De asemenea, ea este preocupată de impactul social al diferitelor sisteme economice, cum ar fi socialismul și capitalismul. Știința politică (politologia). Așa cum sugerează numele, știința politică este interesată de comportamentul uman în legătură cu guvernarea și politica. La fel ca sociologia, ea tinde să opereze la nivel de grup și societate, dar într-un mod mult mai strâns și concentrat. Printre domeniile de interes ale
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
anchete. S-a spus că "o anchetă nu poate fi mai bună decât chestionarul său", expresie care enunță adevărul că independent cât de bine este ales eșantionul sau cât de corect sunt prelucrate datele, întrebările ambigue, vagi sau cele care sugerează răspunsuri, vor provoca răspunsuri necomparabile, distorsionate și vagi. 2.3.3. Interviul Interviul este unul din instrumentele majore de lucru în cercetarea sociologică și tehnica cea mai utilizată de colectare a datelor în investigarea calitativă a socioumanului. Această tehnică permite
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
statistice cât și calitative. El poate varia în lungime, însă în mod obișnuit nu este așa de lung ca interviurile nestructurate. Denumirea de interviu nestructurat nu înseamnă că cercetătorul nu are o imagine clară despre ceea ce dorește să exploreze. Numele sugerează doar faptul că nu se utilizează întrebări închise, că cercetătorul nu are o atitudine formală (neutră, rațională, distantă sau chiar rece), că răspunde la întrebările puse de participanți, permite emoțiilor și sentimentelor proprii să se manifeste în timpul cercetării. Este vorba
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
relații de la "om la om" cu scopul de a înțelege și mai puțin de a explica. Interviul nestructurat este un interviu informal, de obicei bazat pe câteva întrebări pertinente legate de ce anume cercetătorul vrea să afle. De exemplu, intervievatorul poate sugera, " Hai să discutăm cum te simți ca absolvent?" și să lase intervievatul să răspundă în orice fel el sau ea dorește. Cercetătorul poate devia în totalitate de la planul inițial al interviului atunci când apar date interesante. Acest tip de interviu este
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
LATENTE. Un interes central al abordării funcționaliste îl reprezintă determinarea felului de funcții pe care fiecare element al societății îl realizează. Acest lucru nu este ușor de făcut deoarece unele funcții nu sunt așa de evidente. Robert K. Merton (1968) sugerează că sunt două tipuri diferite de funcții: manifeste și latente. Funcțiile manifeste sunt intenționate, consecințe ale unor acțiuni sau procese sociale și se referă la ceea ce cei mai mulți oameni se așteptă ca rezultat. Acestea sunt evidente și afirmate deschis. Spre exemplu
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
cultură și structura socială 4.5.1. Cultura versus structura socială: perspectiva funcționalistă Teoria funcționalistă susține că structura socială și cultura unei societăți o ajută pe aceasta să se adapteze la mediul fizic, social și tehnologic. Acest lucru poate să sugereze că o societate poate fi stabilă odată ce a ajuns la un stadiu de echilibru cu mediul. Dar acesta este întotdeauna schimbător. Societatea intră în contact cu alte societăți, fapt ce reprezintă o schimbare a mediului social. Tehnologii noi sunt inventate
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
psihosociale, fiecare din ele conținând componente pozitive și negative. Datorită acestui lucru, în fiecare etapă, oamenii au de făcut față unei dileme sau crize care reprezintă efectul confruntării lor cu alegerile dintre cele două componente. Așa cum Mead și Cooley au sugerat, alegerile pe care oamenii le fac sunt în mare măsură un produs al mediului social și mesajelor pe care indivizii le primesc unii de la alții. Teoriile dezvoltării cognitive reunește teoriile lui Freud și Erikson în două moduri importante. Primul, ele
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
viitoare, informația este o sursă de putere. Al doilea, liderii au un set de obligații de care ceilalți membrii ai organizației sunt scutiți. În acest fel mulți membri ai organizației se simt obligați să coopereze cu liderii așa cum aceștia le sugerează pentru îndeplinirea sarcinilor. Datorită acestui lucru liderii acumulează putere și aceștia frecvent o folosesc ca să avanseze ori să-și protejeze interesele proprii, uneori dincolo de interesele celorlalți membri ai organizației. În mod frecvent, chiar în organizațiile politice încrezătoare în schimbarea socială
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
descriptiv. Ei consideră birocrația ca o formă a administrației care se bazează pe organizații ce urmăresc obiective variate. Ca termen tehnic în sociologie, birocrația este legată de numele lui Max Weber. El i-a dat o definiție precisă si a sugerat că este cea mai bună formă administrativă pentru urmărirea rațională si eficientă a obiectivelor organizaționale. Pentru Weber cauza fundamentală a extinderii organizării de tip birocratic rezidă în superioritatea sa tehnologică în raport cu orice altă formă de organizare... Între un mecanism birocratic
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
promovare pe baza vechimii sau meritului, un salariu fix; * separarea venitului privat de cel oficial . În concepția lui Weber, toate aceste elemente sunt legate împreună într-o totalitate coerentă ce produce o construcție rațională. Analiștii de astăzi ai concepției weberiene sugerează că ideea despre raționalitatea birocrației cuprinde două sensuri ușor diferite. În unul din ele raționalitatea birocrației constă în faptul că ea maximizează eficiența tehnică, adică regulile ce definesc cele mai potrivite mijloace care trebuie să realizeze finalitățile organizaționale sunt bazate
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
trebuie să fie socializați în cultură organizațională și angajații care nu devin socializați corespunzător de obicei trăiesc momente dificile până reușesc să facă acest lucru. Cap. 7 DEVIANȚA, CRIMA ȘI CONTROLUL SOCIAL Să gândim cuvântul devianță. Ce fel de comportament sugerează? Mulți oameni ar răspunde că au în vedere prostituția, consumul de droguri sau homosexualitatea. Alții se gândesc și la modul în care unii indivizi femei și bărbați își vopsesc părul în culori strălucitoare sau se îmbracă într-un mod cu
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
explicația devianței de către Durkheim în studiul său clasic despre sinucidere (orig.1897/1993). El a încercat să explice de ce oamenii din societățile industrializate au un grad mai ridicat de probabilitate să comită sinucideri decât oamenii din alte societăți. Durkheim a sugerat că în societățile tradiționale regulile tind să fie bine cunoscute și larg sprijinite. Dar pe măsură ce o societate se dezvoltă, devine mai eterogenă și trăiește schimbări sociale rapide, astfel că normele sociale devin neclare sau nu mai sunt aplicabile la situația
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
anomie, de lipsă de eficiență și funcționalitate a unor prescripții normative și care perturbă desfășurarea normală a relațiilor dintre indivizi, grupuri și instituții. (Dan Banciu, Sorin M. Rădulescu, 1994 p. 13) Sub denumirea de teoria tensiunii, sociologul american Robert Merton sugerează că anomia se dezvoltă când o societate inculcă membrilor săi anumite nevoi și dorințe, dar eșuează să asigure oportunități legitime ca să le satisfacă. Teoria tensiunii subliniază că devianța apare când obiectivele acceptate cultural nu pot fi atinse prin mijloace acceptate
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
de jos au mai puține oportunități să aibă succes în viață. Aceștia descoperă că normele care reglementează posibilitatea realizării obiectivelor acceptate cultural nu sunt aplicabile la situația lor și atunci unii dintre ei le încalcă. Teoria lui Merton cu privire la devianță sugerează că aceasta apare ori de câte ori există o discrepanță între obiectivele instituționale și mijloacele disponibile de a le atinge. Indivizii prinși în această dilemă resping atât obiectivele cât și mijloacele. O dată ce ei fac acest lucru devin devianți. Dată fiind blocarea căilor de
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
prin a deveni criminali, pe când alții se refugiază în consumul de alcool sau droguri. În ciuda acestor critici, teoria lui Merton a fost foarte influentă și a ajutat la explicarea multor forme de devianță. 7.2.2. Teorii interacționist-simbolice Teoriile interacționist-simbolice sugerează că devianța se învață prin interacțiunea cu alții și implică dezvoltarea de către individ a unei concepții proprii de deviant. În contextul acestor teorii, devianța nu este considerată a fi un produs direct al structurilor sociale, ci un comportament învățat care
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
subcultură deviantă poate perpetua comportamentul deviant prin asociere diferențială, dar se pune întrebarea: Cum s-a dezvoltat mai întâi acea subcultură? În acest sens, putem să luăm în considerare cazul săracilor. Un corp impresionant de cercetări făcute în sociologia occidentală sugerează că subculturile criminale printre nevoiași, dacă ele există cât decât, sunt un răspuns la condițiile sociale cum ar fi șomajul, sărăcia și inegalitatea. Astfel, ultima cauză a comportamentului deviant se găsește în aceste condiții. Teoria prețuirii de sine. Această teorie
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
că subculturile criminale printre nevoiași, dacă ele există cât decât, sunt un răspuns la condițiile sociale cum ar fi șomajul, sărăcia și inegalitatea. Astfel, ultima cauză a comportamentului deviant se găsește în aceste condiții. Teoria prețuirii de sine. Această teorie sugerează că oamenii aleg devianța sau conformarea depinzând care din acestea va spori prețuirea și considerația de sine. (Kaplan și alții, 1986). Pentru cei mai mulți oameni prețuirea de sine este sporită și susținută prin conformare. Părinții, profesorii, rudele, vecinii și colegii noștri
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]