30,395 matches
-
asemenea comportament ca oameni care se conformează normelor sociale stabilite. Teoria etichetării a provocat aceste presupuneri argumentând că devianța este definită de reacția socială față de anumite grupuri, indivizi și comportamente și nu de cei care au manifestări deviante. Această teorie sugerează că dacă alți oameni definesc sau etichetează o persoană ca deviant este un factor determinat critic care indică cine devine deviant. Mai mult, teoria afirmă că mesajul dat oamenilor cu comportament deviant incluzând și pedepsirea lor sporește mai mult decât
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
grupurile pe care ei le percep ca amenințătoare, lucru care le dă posibilitatea să-și susțină poziția lor privilegiată. Într-o anumită măsură, perspectiva conflictului despre devianță am putut să o vedem deja în teoria etichetării. În esență, teoria conflictului sugerează că competiția și conflictul de clasă din societate produce devianța. Conflictul de clasă afectează devianța în două moduri: (1) interesele de clasă determină care acțiuni sunt încriminate și cât de greu trebuie acestea să fie pedepsite și, (2) presiunea economică
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
a vieții umane. Cum, atunci, bunurile și resursele sunt distribuite? Oamenii pur și simplu îngrămădesc tot ce ei pot dobândi. Astfel de acțiuni pot fi contraproductive ca unic mecanism al distribuției deoarece oamenii adesea au nevoie de ajutorul altora. Lenski sugerează că oamenii împart resursele lor cu alți oameni pentru ca în schimb să primească bunurile de care au nevoie. În societățile cu surplus material mic, astfel ca în cele de vânători și culegători sau în unele societăți de horticultori și societăți
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
într-un mod radical schimbat. Potrivit lui Lenski "puterea va determina distribuția a aproape întregului surplus de bunuri". În lupta puternică pentru surplusul de resurse, unii oameni vor fi mai competitivi, mai puternici, mai iuți și chiar mai vicleni. Rezultatul, altfel sugerat de abordarea conflictualistă, este distribuția inechitabilă a resurselor, inegalitățile fiind substanțiale în societățile agricole și în cele industriale la începutul dezvoltării acestora. Lenski recunoaște că unele inegalități pot fi funcționale pentru societate, dar de asemenea acesta argumentează că cele mai multe societăți
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
viața de familie. Un posibil motiv pentru astfel de diferențe este că cei care au trăit în concubinaj înainte de căsătorie sunt mai puțin încrezători în instituția căsătoriei și mult mai ezitanți să facă o obligație pe termen lung. Aceasta nu sugerează că concubinajul prin el însuși conduce mai târziu la divorț, ci mai mult că oamenii care sunt înclinați spre concubinaj sunt de asemenea mai înclinați spre divorț. Copii puțini sau fără copii. Familiile mari nu mai sunt considerate un ideal
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
venituri scăzute. Profesorii fac afirmații de genul "la elevi ca ai noștri nici nu te poți aștepta să învețe prea mult". Datorită unei asemenea aprecieri, profesorii cer mai puțin elevilor lor; în schimb, elevii învață mai puțin. Mulți cercetători au sugerat că predicția dacă un școlar este considerat un succes sau eșec educațional prin testele de evaluare, examene sau judecățile profesorilor și, ca urmare, este etichetat ca "silitor" sau "leneș", poate face în realitate din acel copil un elev de succes
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
să aibă copii. Așa cum vom discuta pe larg în finalul acestui capitol, schimbările produse în compoziția de vârstă a populației au consecințe importante pentru individ și societate. 11.1.2. Ecuația demografică fundamentală și proiecțiile populaților Demersul de mai înainte sugerează că creșterea ori declinul populației este determinată de mortalitate, fertilitate și migrație. Acest lucru este rezumat de ecuația demografică fundamentală: Schimbarea populației = nașteri decese + imigrația emigrația Un alt mod de a spune același lucru este: Schimbarea populației = nașteri decese + migrația
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
așa cum sunt arhitectura monumentală, scrisul și statul (ca formă de guvernământ). Apoi, cu aproximativ 200 de ani în urmă, oamenii au început să folosească mașini ca să producă bunuri, lucru care a marcat începutul erei industriale. Prezentarea sumară a evoluției socioculturale sugerează valoarea perspectivei pe termen lung. Aceasta ne învață că rata schimbării înregistrează ea însăși modificări în timpul ultimilor 15.000 de ani și că cea mai mare parte a istoriei perioada de la care noi avem înregistrări scrise a fost o perioadă
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
au o serie de caracteristici comune. Din această cauză este posibilă constituirea unui corp teoretic care să analizeze mecanismele activitățile ansamblului social, ca și ale diferitelor sisteme ale acestuia, de formulare și soluționare a problemelor, să identifice punctele critice, să sugereze strategii mai eficiente. În acest sens, vorbim de o sociologie a problemelor sociale care face parte din acest corp teoretic. Mai precizăm în această scurtă parte introductivă că o societate sau un subsistem al acesteia poate realiza apariția unei noi
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
în legătură cu problemele sociale, cercetarea acestora și politicile recomandate pentru rezolvarea lor se întemeiază pe anumite orientări politice. Pe scurt, termenii de conservator, liberal, reacționar, radical, moderat și revoluționar descriu câteva poziții alternative despre cauzele și tratamentul problemelor sociale. Fiecare termen sugerează cu destulă consistență punctul de vedere pe care susținătorul acesteia este foarte probabil să o aplice și la viziunea sa generală asupra lumii. Indiferent de lipsa lor de precizie, de imperfecțiunea lor, acești termeni devin adevărate concepte operaționale pentru înțelegerea
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
fost ulterior revizuită prin amendamentele introduse de A.D. Smith (1986) care a reliefat continuitățile istorice prin indicarea "originilor etnice ale națiunilor", concluzia că națiunea este esențialmente un produs al epocii moderne rămâne în picioare. În al doilea rând, "deșteptarea" națională sugerează o schimbare de gestalt, un proces cvasi-instantaneu de conștientizare a realei apartenențe naționale. Într-un anumit sens, termenul de "deșteptare" lasă impresia unei subite epifanii colective, în care un întreg popor își regăsește propria identitate prin activarea conștiinței naționale. Această
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
chiar și în 1866, la ceva timp după unirea principatelor danubiene, manualul de istoria al lui Moldovan nu conține nicio referire la ideea unității politice a românității. Discursul vehiculat în aceste manuale pendulează continuu între etatism politic și românism etnic, sugerând, uneori aluziv, alteori mai deschis, dar de cele mai multe ori cu precauție, punți de legătură între, sau chiar necesitatea de suprapunere a, celor două principii (etnic și politic). Prin etatism politic facem referire la organizarea discursului istoric în cadrul restrâns al statului
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
o formă mai degrabă aluzivă decât explicită, revendicativă și programatică (așa cum devine ea în climaxul mișcării pașoptiste; a se vedea proclamația-manifest Dorințele Partidei Naționale din Moldova, care revendica explicit "Unirea Moldovei cu Țara Românească" [1883, p. 31]). De exemplu, Albineț sugerează utilitatea uniunii politice, care, dacă s-ar fi săvârșit, ar fi putut limita, sau chiar neutraliza, nociva influență otomană asupra purității naționalității române: "Înrâurirea Osmană, din pricina neunirei între sine se întemeiază asupra lor" (Albineț, 1845, p. XXVII). Mai mult, într-
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
împotriva sa - cu calificativul "raționalism ecstatic" (Ghișe, 1969, p. viii). Sub efectul lecturii filosofiei sale antropologice, în care chintesența omului este găsită în actul creației culturale, înțeles ca acțiunea specific și exclusiv umană de "revelare întru mister", ne permitem să sugerăm că metafizica spiritualității românești elaborată în paginile Spațiului mioritic (1969) [1936] degajă mai curând un "naționalism cultural extatic" cultivat de filosoful poet. Scriitura lui L. Blaga este deconcertantă în cel mai înalt grad. Experiențial, lecturarea scrierilor lui filosofice are forța
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
1942, p. 75). Soliditatea "temeiului" daco-roman este accentuată și printr-un procedeu lingvistic, acela de eliminare a cratimei care separa dacii de romani. Preferința pentru denumirea de "Dacoromani" (Floru, 1931, p. 20; Giurescu, 1942, p. 62) în detrimentul celei de "Daco-romani" sugerează și un proces de telescopare identitară, i.e., contopirea sintetică a celor două elemente etnice într-un tot unitar în cadrul căruia a fost aspirată influența slavă. Subliniind apăsat că "nu avem de a face cu părți egale, nici cantitativ, nici calitativ
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
rasă, religie etc.; ii) interzicerea cercetării originii etnice; iii) originea etnică nu poate fi izvorul niciunui fel de drepturi; iv) libertatea fiecărui cetățean de a-și stabili singur naționalitatea, precum și limba maternă (Roller, 1952, p. 718). Ultimul principiu mai ales sugerează o concepție voluntaristă, de tip Renan, a naționalității, în care etnia nu este un criteriu de determinare a naționalității, iar identitatea și apartenența națională nu sunt urmarea destinului (ca în concepția herderiană), ci rezultatul alegerii personale. Redefinirea concepției naționalității pe
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
și o înflăcărare fără precedent, dovedindu-se a fi emanația voinței categorice, ferme și unanime a întregii națiuni" (pp. 231, 232). Pe plan teoretic, N. Ceaușescu este autorul unor "magistrale expuneri", întreaga sa operă constituind un nesecat "izvor de învățăminte, sugerînd multiple teme de lucru și concluzii noi, oferind soluții de excepțională valoare teoretică și practică pentru rezolvarea celor mai diferite probleme din domeniul științelor sociale" (p. 262). Toate acestea justifică pe deplin desemnarea perioadei Republicii Socialiste România (post-1965) drept "Epoca
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
din 1859, cât și opoziția moldavă la unire și tendințele separatiste care amenințau Principatele Unite (p. 46). Iar în privința Marii Uniri din 1918, același manual deviază dramatic de la prezentarea convențională a Reîntregirii Națiunii prin alipirea mădularelor românești la trupul Patriei-Mamă, sugerând tensiunile care au stat la baza formării României Mari: "deși armatele române intraseră în Basarabia înainte de proclamarea Unirii, iar în Transilvania imediat după aceea, liderii români au ținut să arate că Unirea nu a fost rezultatul unei cuceriri militare românești
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
primul rând, prin învestirea bătăliilor care au punctat istoria românească cu titlul simbolic de bornă temporală (ex: Posada, Rovine, Vaslui, Călugăreni etc.); b) în al doilea rând, sub aspect stilistic, genul literar în care este relatată narativa istorică a românilor sugerează o poetică belică. Metafore impregnate cu o puternică semantică războinică, cum ar fi spre exemplu înțelegerea istoriei ca un "câmp de luptă", a Carpaților ca o "cetate asediată", a realizărilor intelectuale ca înaintări pe "frontul" culturii etc., sunt folosite ca
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
renegarea periodizării clasice, simțul istoric românesc pășește în condiția postmodernă. Drept consecință, istoria - devenită deșirată din punct de vedere cronologic - își pierde din funcțiile de legitimare politică pe care le-a îndeplinit de-a lungul timpului. Simplificând lucrurile, liniaritatea cronologică sugerează teleologie (un țel final al istoriei), care se pretează unei prelucrări ideologice al cărui rezultat este ideea de destin istoric. Însă o astfel de filosofie teleologică a istoriei, impregnată de o eshatologie politică, nu mai este posibilă în condițiile unei
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
comisionarea politică a adevărului istoric Societatea românească a ieșit din captivitatea totalitară a regimului comunist pe calea de foc a violenței ce a irumpt în miezul evenimentelor din decembrie 1989. Învolburate încă în mister, evenimentele din decembrie 1989 par a sugera filmul transformării unei revolte spontane asupra unei chestiuni minore (evacuarea pastorului László Tőkés din casa parohială în care locuia în Timișoara), care, magnetizând nemulțumirile populare latente, a evoluat rapid înspre o revoluție anticomunistă (Siani-Davies, 2006). În ciuda puseului de violență (cauzat
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
32,9 la sută apreciază situația lor actuală de viață ca fiind "mai bună". "La fel" o percep 17,2 la sută, în timp ce restul de 9,4 la sută nu vor să răspundă sau nu știu ce să creadă. Și aceste date sugerează că avem de-a face mai degrabă cu un jubileu al nostalgiei colective față de trecutul comunist. 4.5. Nostalgie vicariantă: tânjing după trecutul pre-biografic Deloc surprinzător, intensitatea nostalgiei variază în funcție de vârstă. Cu cât cineva și-a petrecut o mai mare
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
răspunsurile potrivit cărora perioada actuală este "mai rea" și "mult mai rea" decât cea comunistă au fost recodată ca "Perioada comunistă era mai bună". 36 Termenul "revizionism", încetățenit în vocabularul istoriei academice, este pe de-a-ntregul neinspirat întrucât semantica sa sugerează că concluziile istorice, odată formulate și acceptate prin consensul majoritar al comunității de specialiști, intră în categoria enunțurilor definitive, devenind, ipso facto, nerevizuibile. Or, această concepție asupra rezultatelor cercetării științifice în general și ale celei istorice în particular, care ar
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
Toate femeile care apar portretizate în rama Povestirilor din Canterbury, târgoveața din Bath, consoarta hangiului sau mireasa negustorului, nu se potrivesc cu un model al femeii tăcute, ideale.79 Mai este un personaj negativ care adoptă însă tăcerea. Povestirea neguțătorului sugerează faptul că și tăcerea are subtilitățile ei. Tânăra soție este obedientă de-a lungul povestirii, dar nimeni nu poate ști ceea ce gândea cu adevărat: „Ce-a zis în sine Mai doar Domnul știe”80. Ca și tăcuta Emilia, cu siguranță
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
povestirea pe care o narează pentru ascultătorii săi idealizează rolul femeilor ca forță civilizatoare în societate, încercând să înfrâneze violența masculină. Această imagine a femeii a fost dictată de clasa nobiliară, plină de curtoazie și deținând puterea politică. Prologul însă, sugerează o perspectivă mult mai subversivă, dar mai realistă, în legătură cu felul în care femeile pot să se comporte. Târgoveața însăși devine un exemplu concludent, mai puțin rafinat, dar și mai puțin supus, al unei femei ce este, deopotrivă, șireată și gălăgioasă
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]