29,334 matches
-
nevasta și copiii mortului, nemaifiind ai cuiva, au fost alungați. Grijile proaspătului sutaș se înmulțiră, dar și plăcerea cinstei ce i s-a făcut. Nu se mai gândea la nimic altceva, numai de Auta îi era din când în când dor. Zilele treceau repede de când se întorsese în țară. Auta, după socotelile lui Iahuben, trebuia să fi ajuns la Piscul Sfânt. Dar nădejdea sutașului de a-l mai vedea era firavă, fiindcă nici Auta nu cobora în orașul regesc decât foarte
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
nimeni o vorbă. Aștepta acum nerăbdător să se împlinească luna, ca să fie schimbat în straja de noapte, să mai fie printre ai săi măcar câteva ceasuri, ziua. Atât de bucuros la început că e sutaș, simți că i se face dor de câmpul de lângă cazărmi, unde printre flori sălbatice și ierburi soldații învățau să mânuiască armele. Își dădea seama cu tristețe că de aici înainte nici nu va mai cutreiera țara și lumea, ca altădată. Neavând ce face decât să stea
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
și le storceau veninul pentru otrăvirea săgeților. Ceilalți aveau topoare, sau numai puterea trupului lor. Firește că puțini dintre robi se puteau măsura cu soldații Atlantidei, a căror singură meserie era războiul. Robii aveau însă patima oarbă a răzbunării și dorul timpului trecut când mergeau la vânătoare sau la pescuit, ori își arau pământul în țările lor depărtate. De moarte nu se temea nici unul dintre ei. Cu toate acestea, avântul lui Iahuben începu să scadă când proaspăta căpetenie își dădu seama
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
luntre, călătorii vedeau pământul ca pe o lună mult mai mare și așteptau întoarcerea între arborii și râurile lui. Toți călătorii erau neliniștiți, fiecare în felul lui. Auta se îndeletnicea mare parte din vreme cu învățătura, în restul vremii cu dorul de a se vedea pe pământ. Ajunse mai înțelept și mai învățat decât toții învățații pământului, dar nici învățătura, nici deprinderile noi nu-i putură lua neliniștea de a se ști parte a țărânii pe care o călcase din copilăria
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
zile de teamă și lacrimi. Și-o găsise în învățătură și în plăcerea de a privi din cer, cum spunea dânsa. Îi spunea adesea lui Auta: - Dacă ar fi să zburăm aici toată viața noastră, tot nu mi-ar fi dor de pământ. Iar Auta o privea trist și uneori o întreba dacă n-a iubit niciodată pământul pe care l-a părăsit. Târziu, când călătoria lor trebuia să se încheie, Nefert izbuti să găsească în mintea ei pricina nepăsării față de
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
și-a ascuns dragostea care poate de aceea a crescut nestăvilită. Iar aici, în luntrea cerească, între înțelepții oameni ai altei lumi, a înțeles că trufia și ura tatălui ei și cruzimea fratelui ei i-au retezat drumul spre singurul dor adevărat și au nimicit cea mai frumoasă țară a lumii cu tot cu oamenii ei. Din clipa aceea moartea acestui tată i s-a părut firească, iar de la o vreme i s-a făcut dor și de pământ. Când i-a mărturisit
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
ei i-au retezat drumul spre singurul dor adevărat și au nimicit cea mai frumoasă țară a lumii cu tot cu oamenii ei. Din clipa aceea moartea acestui tată i s-a părut firească, iar de la o vreme i s-a făcut dor și de pământ. Când i-a mărturisit lui Auta acest dor nou, el nu s-a mirat, dar a strîns-o mai tare în brațe. - Nu știu nimic din taina zborului nostru, i-a spus Nefert. M-am obișnuit cu el
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
nimicit cea mai frumoasă țară a lumii cu tot cu oamenii ei. Din clipa aceea moartea acestui tată i s-a părut firească, iar de la o vreme i s-a făcut dor și de pământ. Când i-a mărturisit lui Auta acest dor nou, el nu s-a mirat, dar a strîns-o mai tare în brațe. - Nu știu nimic din taina zborului nostru, i-a spus Nefert. M-am obișnuit cu el și atâta tot. Dacă nu erai cu mine aș fi murit
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
nu-i răspunse; privi numai steaua uriașă cu pete albastre și verzui care plutea în cerul negru. Viața omului nu e menită unei cutii, oricât de încăpătoare sau plăcută. Chiar străinii se simțeau strâmtorați în luntrea lor și-și împărtășeau dorul de pământ aproape deopotrivă cu dorul planetei lor. Numărul de rotiri socotit de Hor nu se împlinise. Dar așteptau cu nerăbdare întoarcerea pe pământ, pentru sfârșirea cercetărilor, ca să poată ști dacă-și vor chema semenii acolo, sau se vor duce
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
uriașă cu pete albastre și verzui care plutea în cerul negru. Viața omului nu e menită unei cutii, oricât de încăpătoare sau plăcută. Chiar străinii se simțeau strâmtorați în luntrea lor și-și împărtășeau dorul de pământ aproape deopotrivă cu dorul planetei lor. Numărul de rotiri socotit de Hor nu se împlinise. Dar așteptau cu nerăbdare întoarcerea pe pământ, pentru sfârșirea cercetărilor, ca să poată ști dacă-și vor chema semenii acolo, sau se vor duce să le caute altă planetă mai
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
nu este moarte și ajunge acolo după o călătorie lungă și grea. Într-un palat întîlnește o fată care se numea Frumusețea. Palatul e de cristal. Tânărul rămâne cu fata și veacurile scurse i se par zile, până când îl apucă dorul de casă. Rugămințile fetei nu-l înduplecă, și el pleacă spre locurile lui de obârșie. Negăsind însă decât ruine și vagi amintiri, îmbătrînește și moare. Pământul și-a luat dijma... Între noi și Caucaz sunt vreo două mii de kilometri în
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
roman și Îmbibându-se de moștenirea artistică a Europei. Nu se Întâlniră, dar continuară să corespondeze. Reținut În America de Îndatoriri familiale, Henry Îi scria lui Constance, implorând-o să Îi trimită vești. Îi era, după cum constată ea cu Înțelepciune, dor de Europa. Îi făcu pe plac, scriindu-i epistole lungi, compuse cu stil, În care Îl tachina blând, dar care erau pline de laude și de Încurajări pentru proiectele sale literare. Declară că Portretul unei doamne era o capodoperă - mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Henry primise rapoarte din America În care se menționau vânzări de zeci de mii de exemplare, În ciuda faptului că ea se abținuse să Îi pomenească vreodată cifrele - și avea deja un nou roman care aștepta publicarea. — Dar o să-mi fie dor de tine, i se păru suficient de sigur să adauge. — Zău, Henry? zise Fenimore. Nu cred. N-am cunoscut În viața mea un om cu atâția prieteni. — Dar prea puțini Înțeleg ce Înseamnă să fii scriitor și artist, așa ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de nesuportat. Dar, ca Întotdeauna În relațiile sale cu Fenimore, trăia sentimente ambivalente față de această mutare. Când era prezentă, Îl apăsa o obscură senzație de responsabilitate față de fericirea pe care nu i-o putea oferi, dar când lipsea, Îi era dor de ea. Oricum, considera că nu era drept și nu se cuvenea ca ea să părăsească Anglia când el Însuși nu se afla acolo, fără o Întâlnire de adio. De aceea, aranjă să se găsească În același timp cu ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
ea, În lesă, un cățel pe care tocmai Îl primise la Împlinirea vârstei de cinci ani. Se opri și conversă un timp despre Îngrijirea acordată câinilor, pentru a demonstra că nu purta nici un fel de ranchiună pentru accident. Îi era dor de Tosca, rămasă În grija familiei Smith, și se simțea puțin vinovat pentru a o fi lăsat să Îndure zgomotul și deranjul cauzate de electrificarea apartamentului. Vremea era În continuare frumoasă la sosirea lui Jonathan Sturges. Ca Întotdeauna, felul curajos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
avea să Îi dea suficient de lucru lui Gammon ani de zile. Dar bănuia că acesta nu era unicul motiv. Smith Începuse să bea mai mult după mutarea la Rye - părea să tânjească după aglomerația și zgomotul Londrei și ducea dorul luminii electrice și al celorlalte amenajări moderne de la De Vere Gardens. Era frecvent „indispus“ - un eufemism pentru beat sau mahmur. Pentru a-i masca greșelile, dna Smith era silită să preia multe dintre sarcinile soțului ei, lăsând din ale ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Lamb House, iar Henry și-a făcut un obicei din a o Întâlni la Londra, pentru a o scoate la teatru, la muzeu sau la cinematograf, făcând cu bunătate tot ce i-a stat În putință pentru a-i alina dorul de casă. Din nefericire, a moștenit Înclinația tipică a familiei James către stările depresive și, la o vârstă fragedă, a suferit o cădere nervoasă, la fel ca și Alice, mătușa ei, În aceeași perioadă, aparent provocată de căsătoria fratelui ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
avut cu ce să-i hrănească... M-am gândit că mi-e mai bine singur. După aia, În armată, a fost la fel. Flăcăii care aveau neveste și drăguțe erau de două ori mai nefericiți decât cei singuri - le era dor de ele, se-ntrebau dacă or să le mai vadă vreodată... sau cu ce se ocupă ele acasă. M-am bucurat că sunt burlac, ca domnu’ James. — Dar, dacă toată lumea ar gândi ca tine și ca el, rasa umană s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
moalele pământ, Acoperit de frunze, vezi arzând, În flăcări incolore, arome inodore. Lângă mine stă culcată o adiere, Iar sub mine e prinsă o tăcere, Pe când pe pielea-mi descoperită Jocuri electrice înlemnesc plecând, Cu aerul veșnic frecând Într-un dor de gol oprit. Frunzele-s ude, iarba e rece, Încetișor, mireasmă caldă se ridică din pământ, Apa e înțepenită în a morții simulare, Nu realizez dacă-i aievea sau visare Clipocitul apei line curgătoare Sau tumultul lavei temătoare./ Să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
el nu se oprește, Amețeală e delirul, lacrimi răgetele mele, În puterea cea mai mare ce din trup îmi răbufnește, Cu un zbucium ce venele-mi plesnește, Și deodată simt că-n mine tot ce-i suflet izbucnește Cu puterea dorului, durerea focului și tăria iadului. Agonie în extaz, plăcere în nebunie Eu lovesc și mă lovește, simt că-i vie./ Curcubeul de aur și noaptea de lună, Curcubeul de aur pe noaptea de lună Cerbul de aur pe cărarea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
infinite, imaginea nebună, Trăirea-i aceeași, trupul deschizându-se s-a închis, Durere, extaz, foame și expansiune, sete, împlinire, regăsire și suficiență. Abstract și concret, concret și abstract./ Visurile zboară, visurile zboară ușor Spre zile de viață, spre zile de dor./ Simțirea tânjește, simțirea tânjește-n apus Razele roșii, raze de somn, dulce somn. Ochii tresar, ochii tresar de durere, Spre nopți de tăcere, nopți tăcute, tăcere plăcută, tăcere cerută Durerea apasă, durerea amăgește frumos Clipirea vieții, clipire de aur, clipire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
aurul leneș al clipirii simțite. Lumina adie, lumina, privirea de foc, ochii, pielea fierbinte, Fierbinte de somn, de amor, fierbinte și-arzând, fierbinte pe mine, fierbinte plăcut, contopirea fierbințelii pe mine. Și șoapta ajunge, și șoapta atinge ușor Vise de dor, vise de agonie. Noaptea-i pustie Când zâmbetul tău e aproape Murmur de noapte, Șoapte de noapte, E treaz trupul de extaz, Trupul e lin, Lumina cade dulce, De tine aminte-mi aduce, Însă mă fură departe un gând Departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
noapte, Șoapte de noapte, E treaz trupul de extaz, Trupul e lin, Lumina cade dulce, De tine aminte-mi aduce, Însă mă fură departe un gând Departe de tine, de lângă tine. Acum îmi simt pleoapele ușoare. De trudă și de dor. Nu pleca, stai lângă mine ușor Să-ți simt lipsa mult mai bine. Îmi fuge sufletul mai liber Și eu sunt foarte fericit, Luminile lucesc departe, Trăiesc emoții minunate Și e sublim doar lângă tine. Să te descopăr eu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Angi a făcut parte din lumea mea. El îmi spunea povești când eram mică, cu zâne, prințese și conți. Nu e ușor să crești fără mamă. Te doare tot timpul sufletul, fără să știi de ce. Simți o lipsă , un gol, dor arzător te macină. Îți dau lacrimile, plângi amar, o strigi, însă mama nu e nicăieri. Nu-ți vine să crezi că nu mai există, o cauți disperat peste tot, însă e adevărat, mama nu-i nicăieri. Pur și simplu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
fu frică. De reacția lui, de regretele lui. Așa că îl părăsii atâta timp. Poate că avusese nevoie de mine. Ce va spune când mă va vedea, iubitul meu? Casa îmi păru părăsită. Fu lăsată în paragină. Trecui pe lângă ea de dor și, deși mi se rupea inima, nu intrai, ci trasei la un hotel din împrejurimi. Și priveam casa în fiecare zi, așteptând să-l văd pe Angi, dar acesta nu veni. Atunci luai legătura cu cunoștințele noastre. "Irin, unde ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]