29,334 matches
-
Nu putem vorbi momentan, dar îmi poți lăsa un mesaj." "Pentru asta am cumpărat telefonul", se gândise să adauge. Bună, Doru. Sunt tot eu. Te sun de dimineață. Sunt îngrijorat. E din cauza tipului ăluia care te-a căutat alaltăieri? Hai, Dorule, vino și discută cu mine. Nu-fi stă în fire să lipsești atât de la servici! Avem nevoie de tine. Știu că mă asculți... O.K., Doru, nu mă ignora... Ridică receptorul și scapă-mă de toate situațiile în care m-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
rostogolire de metalul săbiei nemuritoarei, care se înfipse în pat. Frumoasă și sclipindă la lumina lunii, acum își arata adevărata-i mândră fire această Ultimă Rivală. Doru simțea că trăiește. Era acolo deveșnicie. Existase dintotdeauna. Să vedem ce poți, Don Dorule! Să vedem! Amanda își pregătise sabia, Doru la fel. Stăteau față-n față, în poziție de luptă, gata de orice. Energia le curgea prin vene ca sângele, dorința și viața lor curgea prin săbiile întipărite veșnic în izul lor, parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
săbiile, o mișcare explozivă, Doru o apucă de mijloc, singura cale de a se apăra, ea scăpă arma și căzură pe pat. Zborul nu se opri, lupta nici atât. Se opriră numai ei, privindu-se în ochi. Ce se întâmplase? Dor, dorule, dor! O sărută. Aia era suprema răsplată. Nu știuse cât ținuse, Amanda puse capăt. Sări direct la sabie, o luase în mână, i-o aruncă pe-a lui. Luptă! Bine! Dar după ce câștig, vreau răspunsuri și o să le primesc. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
o mișcare explozivă, Doru o apucă de mijloc, singura cale de a se apăra, ea scăpă arma și căzură pe pat. Zborul nu se opri, lupta nici atât. Se opriră numai ei, privindu-se în ochi. Ce se întâmplase? Dor, dorule, dor! O sărută. Aia era suprema răsplată. Nu știuse cât ținuse, Amanda puse capăt. Sări direct la sabie, o luase în mână, i-o aruncă pe-a lui. Luptă! Bine! Dar după ce câștig, vreau răspunsuri și o să le primesc. Dar primi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
spus că ai plecat la munte cu dragostea vieții tale! "Ce ego", se gândi Doru. Cine-i? O cunosc? Da. Am o rugăminte. Ce vrei tu. Stai departe de Amanda. De ce, mușcă? Oh, nici nu știi cât! Promite-mi! Bine, Dorule. Ia spune, cui i-e dor de tine, Dorule? Știi cui? Soției ministrului apărării. De ieri te caută de parcă-i nebună! Spune că trebuie să te vadă urgent. O.K., mersi! Doru formă imediat numărul Flaviei. Bună, sunt Doru. Bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
cu dragostea vieții tale! "Ce ego", se gândi Doru. Cine-i? O cunosc? Da. Am o rugăminte. Ce vrei tu. Stai departe de Amanda. De ce, mușcă? Oh, nici nu știi cât! Promite-mi! Bine, Dorule. Ia spune, cui i-e dor de tine, Dorule? Știi cui? Soției ministrului apărării. De ieri te caută de parcă-i nebună! Spune că trebuie să te vadă urgent. O.K., mersi! Doru formă imediat numărul Flaviei. Bună, sunt Doru. Bună. Am o veste rea pentru tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
tale! "Ce ego", se gândi Doru. Cine-i? O cunosc? Da. Am o rugăminte. Ce vrei tu. Stai departe de Amanda. De ce, mușcă? Oh, nici nu știi cât! Promite-mi! Bine, Dorule. Ia spune, cui i-e dor de tine, Dorule? Știi cui? Soției ministrului apărării. De ieri te caută de parcă-i nebună! Spune că trebuie să te vadă urgent. O.K., mersi! Doru formă imediat numărul Flaviei. Bună, sunt Doru. Bună. Am o veste rea pentru tine. Zi. Știi persoana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
lasă Luna pe cer. Căci noaptea și lumini și umbre coexistă, se întâlnesc pentru a-și alina singurătatea. Nimic nu le poate tulbura fericirea pe care o simt când noaptea le e luminată iar de acele petreceri. Să le aline dorul! Să le mai privească o dată! Însă nu le vor putea atinge. Privesc cerul plin de stele. Mă acoperă, mă învăluie în vrajă. Privesc marea. Apele adânci, întunecate, mă ispitesc. Primul cerul e poveste. Cea de-a doua e realitate crudă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
dacă am pierde totul. și ce ne‐ar mai rămâne ? 1. Sentimentul religios; 2. Percepția Divinului. În versuri de multe ori poetul plânge singurătatea, dar nu ne lasă niciodată singuri. De aceea, poezia trebuie să devină o certitudine ca necesarul „Dor de -acasă” . Poezia este cea mai profundă expresie a eului. De aceea, nu este neapărat nevoie să fii poet pentru a simți și exprima poezia. Ideile în versuri, cu alte cuvinte. Toa te legile fizice sunt încărcate de poezie. Poezia
OMAGIU MAMEI by Ioan Costache Enache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1071]
-
persoane excentrice, pasionate de a-și câștiga existența prin muncă? N-ar putea lucra pentru dumneavoastră? Să vă scrie texte pentru cântece, de exemplu. - Nu știe să scrie. Vreau să zic că nu poate să scrie tot timpul. Uneori o dor îngrozitor labele. - Oh, o dor labele? - Da. De la lonjeroane. De la scule și dispozitive... Sedevistică. - O, ce interesant. Sedevistică... 218 DANIEL BĂNULESCU mate s-o apuce pe-acolo. Dacă nu par receptive la music, dau drumul mai tare la stații și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
dea nouă un telefon. - Era foarte clar pentru noi, din acel moment, că discurile nici unei formații n-or să se strecoare dincolo de zăbrelele unei școli de corecție. Ca să nu mai vorbim că o porție de zel din partea vreunui procuror cu dor de afirmare, te-ar fi încastrat, cinci până la opt ani, între zidurile unei temnițe adevărate. Nu hotel pentru țânci... - Și atunci, minunata Patricia a pus, la rândul ei, mâna pe telefon și a discutat cu fiul doctorului Burghelea, medic și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ne imaginăm c-ar locui cei mai temuți magicieni, taumaturgi și poeți... Ei bine, și prin atâta puzderie de maeștri ai cuvântului, și printre atâția învîrtitori ai descântecului, este foarte clar că s-ar observa cel mai limpede: ...Că doar Dorului Sinistratul i s-ar cuveni privilegiul de a fi numit CĂPETENIA STRĂZII!..." - Cui?!... Dorulețului? Împuțitului ăsta mic? - "E un bărbat ales. Un tainic izvor al spiritului. Și tocmai pe el te-ai încumetat tu să-l înveți poezie... Ai idee
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
și înjghebase stilul ăsta neobișnuit de viață, n-o fentase, o dăduse în asemenea chip, încît neobișnuitul nu-și luase încă tălpășița de la ei, erupsese și se procopsiseră și c-un izvor. - Am dat drumul la apă caldă la oameni, Dorule! Nu i-am mai ascultat... Mi-am vârât picioarele în instrucțiunile lor. Și de două zile, nu numai jumatea aia reglementată, pe care-o poruncesc ei. Furnizez la agent termic în prostie! glăsui îndrăgitul Varodin, instalator la punctul termic al
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
cunosc. Susan a zâmbit, mimând o plecăciune scurtă, pornită din talie. Mama întotdeauna zicea că nu te costă nimic să ai bune maniere. A fost unul dintre puținele lucruri... probabil singurul... pe care l-am învățat de la ea. Îți e dor de ea? a întrebat-o Nick studiindu-i atent chipul. Susan s-a gândit câteva secunde la întrebarea respectivă. —Nu realmente, a răspuns ea cu sinceritate. Cum poate să-ți fie dor de o persoană pe care nu ai cunoscut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
care l-am învățat de la ea. Îți e dor de ea? a întrebat-o Nick studiindu-i atent chipul. Susan s-a gândit câteva secunde la întrebarea respectivă. —Nu realmente, a răspuns ea cu sinceritate. Cum poate să-ți fie dor de o persoană pe care nu ai cunoscut-o într-adevăr? Nick a fixat masa câteva clipe, meditând la ceea ce tocmai îi spusese Susan. Crezi că Milly a uitat-o pe Caitlin? Susan a arborat o expresie îngrozită. —Vai, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
atât că uneori se mai rătăcește pe alte cărări. Să știi că eu chiar îl iubesc. Știu asta, drăguțo. Dar cred că toți bărbații au nevoie să li se reamintească, din când în când, cât de mult ne-ar duce dorul dacă n-am mai fi prin preajmă. Fiona și-a pus leneș un deget pe bărbie. De fapt, cred că și eu aș pleca pentru câteva zile. Hai cu mine! Susan vorbea cât se poate de serios. —Îmmmm, păi, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
își dorise - misterios și romantic. James trebuia să se întoarcă acasă din secundă-n secundă. Timp de o săptămână fusese plecat într-o călătorie de afaceri la New York. Iar Julia voia acum să-i demonstreze cât de mult îi dusese dorul. Așa că își pusese în minte să-i ofere această dovadă în maniera în care își exprima majoritatea sentimentelor... prin sex. Pășind cu grijă pe lângă șirul de lumânări, Julia a urcat în dormitor și-a aprins luminile. Patul arăta impecabil și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
întrebat-o bărbatul cu mâhnire. Susan l-a strâns de mână. —Ei, nu eram nefericită la modul propriu-zis. Simțeam doar nevoia să mă retrag, o vreme, din spațiul casei, pentru ca tu să-ți dai seama cât de tare îmi duci dorul, a explicat ea cu un surâs menit să îndulcească lovitura. Ca să apreciez câte-ai făcut pentru mine și Milly? a întrebat-o el cu voce scăzută. Susan a adoptat o expresie puțin spăsită. Ceva în genul ăsta, da. Aplecându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
iată - bărbatul a făcut o pauză și și-a dres glasul - te iubesc la nebunie, și fără tine aș fi terminat. Nu pentru că n-aș știi cum să am grijă de mine și de Milly, ci pentru că mi-ar fi dor, din tot sufletul, de tine. —Mulțumesc. Din cauza nodului din gât, Susan n-a reușit să spună mai mult. Și încă un lucru... Nick a sărit în picioare, încântat de ceea ce avea să spună, așa că întâi a făcut un drum până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
în vedere că asta e o ocazie deosebită, ne-am permis să comandăm șampanie, a spus ea turnându-i un pahar și lui Susan și oferindu-i-l. Bine-ai venit înapoi în Clubul Nevestor Numărul Doi. Ți-am dus dorul. Susan a ridicat paharul zâmbind. —Vă mulțumesc. Și mie mi-a fost dor de întâlnirile noastre. Trecuseră șase luni de când Susan ieșise din comă, șase luni îndelungate și lente, în care femeia se chinuise, șchiopătând, să se recupereze. Și acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
șampanie, a spus ea turnându-i un pahar și lui Susan și oferindu-i-l. Bine-ai venit înapoi în Clubul Nevestor Numărul Doi. Ți-am dus dorul. Susan a ridicat paharul zâmbind. —Vă mulțumesc. Și mie mi-a fost dor de întâlnirile noastre. Trecuseră șase luni de când Susan ieșise din comă, șase luni îndelungate și lente, în care femeia se chinuise, șchiopătând, să se recupereze. Și acum mai mergea încă la ședințe de fizioterapie și-și continua și exercițiile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
cu o expresie falsă de groază. — Cred că suntem pe cale să aflăm, a șoptit ea. —Taaaaatttiiiiiiiiiii! Când taică-su a intrat în cameră, Jessica s-a repezit la picioarele lui. David a luat-o în brațe. —Salut, plăcințică! Aaaaa, ce dor mi-a fost de tine! a spus el sărutând-o pe cap și, în același timp, uitându-se la Fiona și la Jake. Chipul lui era complet lipsit de expresie, așa că Fiona încă nu era sigură dacă soțul ei venise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
te iert din tot sufletul, i-a declarat ea răsucindu-se în scaun, astfel încât să se poată ridica în picioare, după care a fugit la el, cu brațele deschise, și și-a îngropat fața în pieptul lui. Mi-a fost dor de tine. David a strâns-o-n brațe cu putere. —Și mie mi-a fost dor de tine. Sincer, nu știu ce-a fost în capul meu. Apoi bărbatul a îndepărtat-o puțin, ca să se poată uita în ochii ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
poată ridica în picioare, după care a fugit la el, cu brațele deschise, și și-a îngropat fața în pieptul lui. Mi-a fost dor de tine. David a strâns-o-n brațe cu putere. —Și mie mi-a fost dor de tine. Sincer, nu știu ce-a fost în capul meu. Apoi bărbatul a îndepărtat-o puțin, ca să se poată uita în ochii ei. Și nu-mi vine să cred că m-ai iertat așa de ușor. Fiona s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
o pană în spate. — Veșmântul de ceremonie, glumi el. Virgil Jones nu zâmbi. — Să mergem, zise el. Balansoarul era așezat pe plajă, cu spatele către mare. Lângă el, pe nisipul argintiu, stătea Dolores O’Toole și-și cânta cântecele de dor și jale. O, Virgil! spunea ea. Sunt atât de fericită. Atât de fericită. Așteptând în pădurile de pe povârnișurile muntelui Calf, tăcut și invizibil, în timp ce bărbatul cel gras și împiedicat și tovarășul lui înalt, cu pană în creștet, o pană țopăind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]