30,781 matches
-
din Roma și mai ales muzeele de la Neapole, Florența, Roma, Veneția, iar mai târziu cele de la Paris, aveau să constituie adevărata sa școlire, aveau să-i ofere revelația marii culturi a artei universale. A continuat să lucreze și să deschidă expoziții aproape în fiecare an, aducând de fiecare dată o notă înnoitoare față de precedentă, marcând treptele pe care le străbătea în asimilarea unui limbaj care să-i fie cât mai apropiat. A fost o perioadă de febrile căutări, de modificări în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
care l-a înăbușit și care l-a alungat. Ambianța Iașului din deceniile trei și patru ale secolului XX este rapid schițată prin câteva portrete ale oamenilor de cultură cu care a intrat în contact. Lumea pestriță a sălilor de expoziții, cele câteva personaje care l-au înconjurat alcătuiesc fundalul pe care se desfășoară monologul artistului dornic să se adreseze posterității și prin cuvânt încredințând manuscrisul fiului său, Ion-Radu Bălțatu. Prima expoziție retrospectivă organizată la 10 ani de la moartea artistului și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
a intrat în contact. Lumea pestriță a sălilor de expoziții, cele câteva personaje care l-au înconjurat alcătuiesc fundalul pe care se desfășoară monologul artistului dornic să se adreseze posterității și prin cuvânt încredințând manuscrisul fiului său, Ion-Radu Bălțatu. Prima expoziție retrospectivă organizată la 10 ani de la moartea artistului și la 100 de ani de la nașterea sa la Muzeul de artă din Iași ne-a prilejuit descoperirea acestor însemnări prin publicarea cărora îi îndeplinim ultima dorință. Doïna Lemny Iași, decembrie 1989
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
stăvilească plăcerea noastră de a picta cele lăsate de Dumnezeu pentru bucuria ochiului și a sufletului. Cu tot cortegiul dojenelilor și invidiei, în primăvara anului 1916 se organizează la Iași un Salon oficial al artiștilor din Moldova. A fost o expoziție cu lucrări numeroase, au expus toți artiștii aflați în viță. Nu fac aprecieri. Eu, școlar audient în anul doi, am fost prezent cu 75 de lucrări, alese de Gh. Popovici, din producția abundentă ce o dădusem în vacanța de vară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
din producția abundentă ce o dădusem în vacanța de vară. Încercări naive ale unui neștiutor într-ale meseriei. În primăvara aceea, la Iași au fost serbări, se comemora ceva, toată lumea era în sărbătoare, venise familia regală care a vizitat și expoziția. Lucrările mele au fost aproape toate cumpărate și să-mi fie iertat că trebuie să spun, dar atracția expoziției, surpriza deosebită au fost lucrările expuse de mine. Printre numeroșii cumpărători, îmi amintesc de Haralamb Leca și M. Sadoveanu. În cercul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
primăvara aceea, la Iași au fost serbări, se comemora ceva, toată lumea era în sărbătoare, venise familia regală care a vizitat și expoziția. Lucrările mele au fost aproape toate cumpărate și să-mi fie iertat că trebuie să spun, dar atracția expoziției, surpriza deosebită au fost lucrările expuse de mine. Printre numeroșii cumpărători, îmi amintesc de Haralamb Leca și M. Sadoveanu. În cercul acela îngust, devenisem dintr-o dată celebru și, cu acele naivități ale începutului, reușisem să-mi câștig singur cele necesare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
Colecția Ion-Radu Bălțatu) (Colecția Ion-Radu Bălțatu) Peisaj din Iași, 1961, cărbune (Colecția Ion-Radu Bălțatu) Trebuie să adaog că acest debut zgomotos a avut ecouri mai îndepărtate. Școala de Belle Arte din București ne cunoștea, am constatat aceasta când, după închiderea expoziției, am făcut la București o vizită, tot cu tata, lui Gh. Mirea. Prin iunie, am plecat în capitală să văd lucrările lui N. Grigorescu de la Ateneu, muzeul Simu, muzeul Aman și expoziția Tinerimea Artistică deschisă atunci în Panorama Grivița, un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
ne cunoștea, am constatat aceasta când, după închiderea expoziției, am făcut la București o vizită, tot cu tata, lui Gh. Mirea. Prin iunie, am plecat în capitală să văd lucrările lui N. Grigorescu de la Ateneu, muzeul Simu, muzeul Aman și expoziția Tinerimea Artistică deschisă atunci în Panorama Grivița, un circ pe locul viran de lângă Universitate și Spitalul Colțea. Tronau acolo mari maeștri cu zaharicale și șerbeturi. Am rămas foarte impresionat de două tablouri ale lui Petrașcu, un răsărit de lună pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
pe drum greșit. Niciodată opiniile altora, vorbite sau scrise, nu au influențat asupra preferințelor mele. Pentru mine avea preț lucrarea, nu faima. Când eram elev la Școala de Belle Arte, voga profesorului nostru Artachino se găsea ajunsă pe culme. La expoziția Societății Tinerimea, văzusem peisagii din Dobrogea de el, în pinacoteca din Iași erau două, trei tablouri mari ale lui de care se vorbea cu superlative, cu toate acestea, eu priveam arta lui cu totală indiferență. Mai târziu, în străinătate, am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
fost statornică până al moartea talentatului pictor. A fost unul din marile talente dispărute înainte de vreme. A creat lucrări de mare valoare. Am fost și am locuit cu el în Italia, așa cum voi povesti, și am avut cu el o expoziție la București în toamna anului 1920. Singura lui manifestare cu lucrări mai numeroase, simțitor influențate de pictura mea de atunci. * Pinacoteca din Iași se găsea instalată în vechiul local al Academiei Mihăilene, la etaj, ocupa cinci camere mari și avea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
alungat cu pietre dacă voi mai trece pe lângă gardul școlii. Am plecat. Cu greu, m-am așezat în gazdă, pe unde am găsit în Iașul suprapoluat de lumea refugiată. După câtva timp, cu tablourile aduse de la Huși, deschid o mică expoziție la redacția unui ziar editat de N. D. Cocea, pe strada Lăpușneanu. A venit lume multă și a cumpărat poate mai mult pentru a ne încuraja (eram cu încă doi colegi), a venit și familia regală și a cumpărat, tot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
într-o dimineață să-i vedem pe nemți pe străzile Iașului. Se făcuse pacea de la Buftea. Era penultimul act al operei. Mulți refugiați începeau să se pregătească de plecare în teritoriul ocupat, în Muntenia. Eu lucram de zor pentru o expoziție la București, cu gândul de a pleca în străinătate. * În toamna anului 1919, pe la finele lui septembrie sunt în București cu pictorul Băeșu ca să deschidem expoziția, eu fără nici un ban în buzunar. Băeșu avea mai multă strânsură, însă nu vroia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
pregătească de plecare în teritoriul ocupat, în Muntenia. Eu lucram de zor pentru o expoziție la București, cu gândul de a pleca în străinătate. * În toamna anului 1919, pe la finele lui septembrie sunt în București cu pictorul Băeșu ca să deschidem expoziția, eu fără nici un ban în buzunar. Băeșu avea mai multă strânsură, însă nu vroia să împrumute. La cineva am găsit credit ca să-mi plătesc ramele și să dau acont la sala de expoziție, după cât îmi amintesc pe la unul din administratorii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
în București cu pictorul Băeșu ca să deschidem expoziția, eu fără nici un ban în buzunar. Băeșu avea mai multă strânsură, însă nu vroia să împrumute. La cineva am găsit credit ca să-mi plătesc ramele și să dau acont la sala de expoziție, după cât îmi amintesc pe la unul din administratorii cunoscuți în Iași. Cu vai și hopuri, în octombrie, la sala Mozart, peste drum de terasa Otetelișanu, facem deschiderea. Vine lume multă, era prima expoziție de pictură de după război, lumea se interesează și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
ramele și să dau acont la sala de expoziție, după cât îmi amintesc pe la unul din administratorii cunoscuți în Iași. Cu vai și hopuri, în octombrie, la sala Mozart, peste drum de terasa Otetelișanu, facem deschiderea. Vine lume multă, era prima expoziție de pictură de după război, lumea se interesează și unii cumpără. După două săptămâni de la deschidere, aveam jumătate din lucrări vândute. Presa foarte bună. După o săptămână de stagnare, intră, într-o zi, în expoziție un domn bine cu ochelari și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
deschiderea. Vine lume multă, era prima expoziție de pictură de după război, lumea se interesează și unii cumpără. După două săptămâni de la deschidere, aveam jumătate din lucrări vândute. Presa foarte bună. După o săptămână de stagnare, intră, într-o zi, în expoziție un domn bine cu ochelari și gambete, ne reținu câteva lucrări, apoi din nou apare, peste câteva zile, și cumpără tot, dar fără să lase un leu aconto. Cu griji și emoții trec cele câteva zile ce mai erau până la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
domn bine cu ochelari și gambete, ne reținu câteva lucrări, apoi din nou apare, peste câteva zile, și cumpără tot, dar fără să lase un leu aconto. Cu griji și emoții trec cele câteva zile ce mai erau până la închiderea expoziției și în penultima zi vine la noi personajul misterios, ne urcă pe toți într-o trăsură și ne oprim la poarta unei mari bănci din București. Primim ce ni se cuvine, ni se ridică o greutate de pe suflet. Acum aveam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
se ridică o greutate de pe suflet. Acum aveam bani de plecat în străinătate, în Italia vroiam noi, Steriade, care a fost întotdeauna binevoitor cu tinerii, ne sfătuia să mergem în Franța, nu l-am ascultat și mai târziu am regretat. Expoziția noastră a avut un răsunet mare, era un debut strălucit. Toate gazetele s-au ocupat de noi. Toată gazetărimea din București a scris elogios. Toate s-au terminat cu bine și noi așteptam pașaportul pe care l-am avut pe la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
mea orașul acesta vorbele nu ar putea reda nici pe departe intensitatea farmecului. Se spune că cele mai potrivite luni pentru a vizita orașul lagunelor ar fi mai și septembrie. La 1 mai se deschide, cu fast oficial și "bienala" expoziție internațională de artă plastică, unde expun mai toate țările din lume. Pentru multe voi fi avut ochi, de privit, dar nici acum nu am uitat o mică sală în care erau expuse vreo douăzeci de tablouri de Van Gogh. Nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
sănătății a venit și gustul de lucru. Făceam lungi preumblări și jucam popice. Aceste exerciții violente îmi adormeau grijile și mai spre toamnă m-am însănătoșit. Cu ce adusesem din Italia, cu ce lucram aici trebuia să fac o mică expoziție să-mi strâng bani și să mă întorc la Roma după cum îmi făgăduisem. Chiar dacă nu ar fi trebuit să plec din nou în Italia, eu nu aveam voie să rămân fără bani, nu era cine să-mi dea, demult nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
cu ce câștigam eu, având și o profesiune foarte costisitoare. După ce am plecat din Roma, la puțin timp a venit în țară și S. Popp. Spre sfârșitul verii, am scris lui Popp sau el mie și am convenit să deschidem expoziția împreună... * Am trecut sumar peste anumite perioade din existența zbuciumată pe care am avut-o de la început. Singurele mulțumiri și de scurtă durată au fost acelea ce au rezultat din succesele profesiunii mele. Singurele satisfacții depline au fost numai când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
mea rău alcătuit, de nu am știut să opresc acele momente favorabile. M-am mulțumit să le văd că sunt, să le observ, dar nu să și le apropii pentru binele meu. Venise toamna și vremea plecării la București pentru expoziție. Tot cam fără bani, tot trecând prin urechile acului. Sală pentru expoziție am luat tot la "Mozart". Pentru rame am găsit credit la un încadrator, asta mulțumită succesului ce-l avusesem cu un an înainte. Într-una din zile, intrând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
M-am mulțumit să le văd că sunt, să le observ, dar nu să și le apropii pentru binele meu. Venise toamna și vremea plecării la București pentru expoziție. Tot cam fără bani, tot trecând prin urechile acului. Sală pentru expoziție am luat tot la "Mozart". Pentru rame am găsit credit la un încadrator, asta mulțumită succesului ce-l avusesem cu un an înainte. Într-una din zile, intrând în atelierul meșterului la care ni se făceau ramele, văd acolo o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
fată frumoasă ce o mai întâlnisem cândva, cu un an înainte, la cantina studenților de la litere, unde luau masa și elevii Școlii de Belle Arte. Această fată, elevă la Școala de Belle Arte, peste două luni va fi soția mea. Expoziția din 1920, împreună cu Sabin Popp și tot la sala "Mozart". Popp cu 60-70 de tablouri, dintre care cel mai mare, un cap de evreu cumpărat de V. Cioflec. Eu, tot cam pe atâtea la număr. Rezultatul material a fost destul de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
a fost destul de bun, cel moral, adică presa, am auzit, de al cunoscuți, că ar fi fost bun, însă eu nu am știut nimic, atât eram de îndrăgostit de viitoarea mea soție, încât nu mă interesam de ce se petrece în expoziția mea, stare condamnabilă pentru că nici de vânzarea lucrărilor nu mă interesam. Se ocupau cunoscuții și bietul Sabin. Dar am vândut binișor. Lumea cunoscută auzise că vreau să mă însor și, ca de obicei în împrejurări de acestea, unii erau pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]