30,781 matches
-
rămas tot timpul, cât am locuit în Huși, retrași și niciodată nu am regretat, pentru că, oricât eram eu de cunoscut ca pictor, acolo unde mă aflam, prestigiul îl dădea averea, și noi eram săraci. Numeroasele articole din presă, cu prilejul expozițiilor mele în București, îmi creau, desigur, o situație aparte, însă preocupările și profesiunea mă izbeau de concetățeni, fără să vreau. Era normal. Nu știau cum să mă claseze, un avocat, un doctor, un inginer, un politician aveau în societate locurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
am avut mai multă prețuire în momentul când împrejurări aspre m-au împins profesor de desen la una din școlile secundare din oraș. Eram profesor și când, mai mult în glumă și ca să pun barometrul, le-am făcut o mică expoziție, oamenii au apreciat cumpărând și pentru asta le rămân recunoscător că, datorită acestui act de apreciere, cu puținii bani obținuți pot pleca în 1929, pentru scurt timp, la Paris. Așa că voiajul de studii în Franța îl datorez concetățenilor mei. Din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
fost crescut mai mult de ei. De aceea a fost mai atașat de bunici și mai puțin de noi. Cum am spus, așezarea noastră în acest orășel ne-a fost impusă de starea materială, eu trebuia să lucrez mereu pentru expoziții ce trebuiau făcute pentru că era singură sursă de venituri. De prin anii 1924-1925 începe, în profesiunea mea, perioada căutărilor, a experiențelor, a schimbărilor în viziunea și felul meu de a picta. Aceste experiențe le aduceam în expoziții și rezultatul nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
lucrez mereu pentru expoziții ce trebuiau făcute pentru că era singură sursă de venituri. De prin anii 1924-1925 începe, în profesiunea mea, perioada căutărilor, a experiențelor, a schimbărilor în viziunea și felul meu de a picta. Aceste experiențe le aduceam în expoziții și rezultatul nu întârzie să se arate, cumpărători tot mai puțini, lumea care până acum nu mă ocolise niciodată începe să-și întoarcă fața de la mine. Încep ani grei. Unele expoziții nu-mi aduc nimic și câteodată mă întorc acasă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
meu de a picta. Aceste experiențe le aduceam în expoziții și rezultatul nu întârzie să se arate, cumpărători tot mai puțini, lumea care până acum nu mă ocolise niciodată începe să-și întoarcă fața de la mine. Încep ani grei. Unele expoziții nu-mi aduc nimic și câteodată mă întorc acasă și cu datorii contractate pentru a organiza aceste expoziții. Și presa, care fusese întotdeauna elogioasă, începe să șovăie, apoi apar în primul plan detractorii. Starea aceasta durează cu oscilări înspre mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
tot mai puțini, lumea care până acum nu mă ocolise niciodată începe să-și întoarcă fața de la mine. Încep ani grei. Unele expoziții nu-mi aduc nimic și câteodată mă întorc acasă și cu datorii contractate pentru a organiza aceste expoziții. Și presa, care fusese întotdeauna elogioasă, începe să șovăie, apoi apar în primul plan detractorii. Starea aceasta durează cu oscilări înspre mai rău și mai puțin rău până prin 1932. În 1935 mă așez în București și cu încetul toate se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
din marginea orașului. Am fost sănătos și soția mea la fel. În primăvara anului 1929, mă îmbolnăvesc, dar au trecut toate și iată-mă după 34 de ani depănând amintiri. În august 1929 și cu un mic venit de la o expoziție făcută în oraș, plecăm la Paris, trecând prin nordul Italiei, pe la Veneția, unde ne oprim șapte, opt zile. Nu mai văzusem acest frumos și unic oraș de opt ani. Revedeam cu bucurie Piața San Marco, "cel mai mare salon de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
3,50 m. Cum am spus, câtăva vreme după întoarcere nu am lucrat, lăsând să se stratifice cele ce văzusem. Cu unele lucrări ce le pictasem înainte de plecare și cu ce am lucrat până în primăvara viitoare, am deschis din nou expoziție. Niciodată o astfel de întreprindere nu a fost făcută mai în silă, cu mai multă revoltă în suflet că nu-mi este dat și mie să am un răgaz de trei, patru ani, în care timp să nu fiu constrâns
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
zilei de mâine. Aveam eu o catedră de suplinitor, la Liceul "Cuza Vodă" din localitate, dar ce sprijin firav era și acesta. Înainte de călătoria aceasta la Paris, ca de prin anii 1924-1925, o sumedenie de vorbe și multe recenzii ale expozițiilor mele, vorbe spuse și scrise de oameni din "avangarda criticii" și plasticii noastre încep să mă tulbure puțin. Câte ceva din revistele ce le primeam din străinătate, toate la un loc și puțină slăbiciune din partea mea determină o schimbare de viziune
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
de "modernism" începe să se risipească, însă nu a fost deloc lesne să mă dezbar de năravurile contractate din comerțul cu modernismul fără țară. Efortul pentru a mă debarasa de unele apucături "cerebrale" a durat încă un timp, până prin 1932. Expozițiile se succed an după an, la doi sau la trei ani. Lucrasem mult, lucrasem cu plăcere și din vremea aceea de mari lipsuri bănești nu regret decât că, de multe ori, am fost nevoit să dau în vânzare și multișoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
grabă, să plec la București în căutarea unei așezări noi. La intervenția bunului Constantin Holban și a lui Zamfiropol Dall mai am, în București, timp de doi ani niște supliniri pe la unele licee, apoi a dat Dumnezeu și am scăpat. Expoziția din toamna anului 1935 a fost făcută cu un număr apreciabil de lucrări ce nu erau pe placul meu, dar ce, aveam de ales? Încet, încet, an după an, lipsurile materiale au devenit mai puțin aspre, nu pot spune că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
încet, an după an, lipsurile materiale au devenit mai puțin aspre, nu pot spune că sărăcia m-ar fi părăsit cu totul, dar începusem să vând și eu ceva mai bine, nu mai era ziua de mâine în voia necunoscutului. Expoziția din 1938 de la Dalles a fost începutul unui trai mai liniștit. De acum înainte, expozițiile mele și rezultatele nu au mai fost în voia norocului. Și asta a mers până zilele războiului. * Cine au fost acei oameni care, în intervalul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
sărăcia m-ar fi părăsit cu totul, dar începusem să vând și eu ceva mai bine, nu mai era ziua de mâine în voia necunoscutului. Expoziția din 1938 de la Dalles a fost începutul unui trai mai liniștit. De acum înainte, expozițiile mele și rezultatele nu au mai fost în voia norocului. Și asta a mers până zilele războiului. * Cine au fost acei oameni care, în intervalul de 15 ani de izolare într-o provincie, mi-au arătat un pic de bunăvoință
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
trec pe la el. M-am dus și omul care era un deplin cunoscător al meseriei gazetărești îmi arată cum se face o carte poștală sau un anunț redactat pentru gazete. Învățătură care mi-a fost de mare folos la anunțarea expozițiilor. Invitația aceasta a fost poate și un mod de a reîmprospăta cunoștința cu el. Poate și un gest de omenie și ajutor, știindu-mi, prin Ștefan Dimitrescu, necazurile în care mă zbăteam. Între 1929-1930, nu-mi amintesc precis la care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
Invitația aceasta a fost poate și un mod de a reîmprospăta cunoștința cu el. Poate și un gest de omenie și ajutor, știindu-mi, prin Ștefan Dimitrescu, necazurile în care mă zbăteam. Între 1929-1930, nu-mi amintesc precis la care expoziție, doctorul Lupu, politicianul din județul nostru, a binevoit să-mi viziteze expoziția și să pună vorbă la o cunoscută bancă din capitală ca să-mi cumpere două picturi pentru o sumă oarecare. Și încă unul, un moșier, C. Danabassi, prieten cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
cu el. Poate și un gest de omenie și ajutor, știindu-mi, prin Ștefan Dimitrescu, necazurile în care mă zbăteam. Între 1929-1930, nu-mi amintesc precis la care expoziție, doctorul Lupu, politicianul din județul nostru, a binevoit să-mi viziteze expoziția și să pună vorbă la o cunoscută bancă din capitală ca să-mi cumpere două picturi pentru o sumă oarecare. Și încă unul, un moșier, C. Danabassi, prieten cu unii pictori, a avut inima înduioșată și la închiderea unei expoziții unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
viziteze expoziția și să pună vorbă la o cunoscută bancă din capitală ca să-mi cumpere două picturi pentru o sumă oarecare. Și încă unul, un moșier, C. Danabassi, prieten cu unii pictori, a avut inima înduioșată și la închiderea unei expoziții unde nu vândusem mai mult decât am avut de dat chiria sălii și plata ramelor, îmi împrumută zece mii de lei ca să mă pot întoarce acasă și să o mai duc, cu această sumă, cam două, trei luni. Mă gândesc cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
ori, neavând bani pentru cumpărat materiale, nu pictam cu săptămânile, așteptând, ducând dorul de a picta. Nu e mare lucru ce spun eu aici, dar atunci mulți mă credeau om cu câștiguri mari, asta pentru că se ocupa presa multișor de expozițiile mele și dacă e "reclamă" multă trebuie să fie și venituri mari. Bucuros aș fi să am de povestit întâmplări plăcute, dar neavându-le, scriu ce am. Încerc un sentiment de jenă că cele scrise până acum au un ton
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
de la Huși. În București, în iarna aceea, am lucrat cu oarecare spor și, printre alte multe lucrușoare mărunte, am pictat și un spate de nud în mărime naturală (jumătate figură) ce l-am trimis la Salonul oficial. În anii aceia, expozițiile Salonului erau făcute la Ateneul Român în sălile din față și câteva săli mici din fund, unde era greu de nimerit. Acolo au fost așezate și lucrările mele. Lumina de la nord era constantă, dar pe timp gri cam puțină. Am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
în capitală, trăiesc în izolarea de la Huși. Din 1948 până în prezent, a trebuit să duc o viață mai mult decât retrasă. Și cât de mult am dorit să mai fac un drum în Franța, Spania sau Olanda! Despre numeroasele mele expoziții, au fost scrise numeroase recenzii de toate felurile. Gândesc că este necesar să scriu că în tot timpul vieții mele până în 1948 toate tablourile ce le-am pictat, rele sau bune, au fost cumpărate de public, cu prețuri mai mici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
agitație neobișnuită. Mă abțin a face descrieri, dar cuvântul și violența în moravuri încep să-și arate colții. Liberali. țărăniști etc., toți se întreceau în a face rău țării. Acesta este preludiul intrării țării noastre în război. * În anul 1946, expoziție la Ateneu cu lucrări puține și cumpărători mai puțini. În anul 1944, dau la Dalles o expoziție cu lucruri bune și cu succes material foarte bun. Presa cu aprecieri mai bune ca oricând. A fost rezultatul unei activități deosebit de susținute
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
colții. Liberali. țărăniști etc., toți se întreceau în a face rău țării. Acesta este preludiul intrării țării noastre în război. * În anul 1946, expoziție la Ateneu cu lucrări puține și cumpărători mai puțini. În anul 1944, dau la Dalles o expoziție cu lucruri bune și cu succes material foarte bun. Presa cu aprecieri mai bune ca oricând. A fost rezultatul unei activități deosebit de susținute și rodnice. Dar războiul m-a lovit și pe mine destul de dureros. Singurul meu copil care era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
este bine. Și câteodată nu era bine și mi se spunea în toate felurile, dar eu mergeam tot pe drumul trasat până mă convingeam singur că drumul nu este bun. * În vara anului 1957, încep să fac pregătiri pentru o expoziție retrospectivă în luna mai 1958. Caut cum pot lucrări, treabă foarte anevoioasă, cu multe riscuri. Eu nu am notat decât rareori cine-mi cumpără tablouri și aproape niciodată adresa cumpărătorului, de aceea am întâmpinat mari dificultăți la găsirea unui număr
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
-se, nu mai vroiau să-mi dea promisiunea că vor împrumuta lucrările. Aceasta și multe alte cauze au făcut ca să nu pot găsi și avea tot ce doream să expun. Acum venea la rând cea mai complicată problemă, sălile pentru expoziție. Colegii de la U.A.P. simțiseră ceva, dar se pare că tot nu credeau că am intenție durabilă; când au aflat ce vreau să întreprind, au început manevrele și pusul bețelor în roate. Succesul de public a fost foarte mare, presa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
că am intenție durabilă; când au aflat ce vreau să întreprind, au început manevrele și pusul bețelor în roate. Succesul de public a fost foarte mare, presa a tăcut, nu a avut "ochi" să scrie. * În februarie 1940, îmi pregăteam expoziția, ramele aduse acasă și tablourile erau așezate grămadă. Înainte de a transporta lucrările la Ateneu, unde trebuia să fie expoziția, au venit la mine neanunțați doi oameni de statură mijlocie. Eram singur în casă, au intrat fără să bată la ușă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]