4,343 matches
-
un „cadraj” transcendent, „coborâm” În temporalitate, ne disipăm, „ne ia vântul” și nu mai știm ce e cu noi. Nu mai realizăm cine suntem, de unde venim și Încotro mergem. Valorile religioase ne propun un drum, ne deschid o cale a Înălțării și a mersului Înainte. Tânărul are nevoie de „ancore” valorice, pe care valorile saecolum-ului nu le pot oferi Întotdeauna. A trăi În mundan, fără un orizont absolut Înseamnă a trăi subuman, vegetativ și zadarnic. În al șaselea rând, valorile religioase
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
și dumirire. Umanul nu se lasă ușor conformat În perspectiva chemărilor divinității. El are un mers al lui, etapizat, ascendent. Valoarea nu este Încorporată „total”, dintr-odată, ci felie cu felie, experimentând-o cu fiecare pas, cu fiecare cădere sau Înălțare. Altitudinea valorică presupune asumare pe cont propriu, Înțelegere, depășire a evidențelor, transcendere. „Pozitivitatea” nu poate fi concepută fără o raportare la „negativitate”. Amma Teodora, o sfântă, afirma referitor la ispite: Străduiți-vă să intrați prin ușa cea strâmtă. Pomii, dacă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
de Învățat de la fiecare: un anumit mod de a gândi, o atitudine față de ceva, o credință, o Îndoială, un anumit simțământ strecurat printre idei, un gest plin de Înțelesuri, o chemare către un țel, o licărire de Încredere și o Înălțare spirituală. A fost odată ca niciodată, căci dacă n-ar fi fost, nu aș fi povestit ( În aceste modeste cuvinte), un dascăl emerit (din punctul meu de vedere, căci, formal, nu a avut parte de nici o recunoaștere oficială), de la care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
nevoi și griji inerente, Într-o perioadă istorică ternă și fără relief spiritual, ce a avut șansa să se reunească Într-un astfel de ansamblu muzical. Ce fericire, ce câștig! Că ți se livrează pe nesimțite un ideal sublim al Înălțării și o aspirație a Împlinirii fără morgă sau impetuozitate didactică. Că, dincolo de ulițele noroioase, sunt și alte căi „regale” pe care putem umbla. Că În copilul cu bocanci scâlciați Începe să vibreze o inimă cu năzuințe Înalte. Că niște ființe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
căci, nu-i așa, vrei să ajungi cât mai repede acasă. Decor palpitant, tranziență, plictiseală (o fi tras trenul la linie?). Totuși, forfoteală, lume pestriță, agitată, oameni activi și moțăială, amestec de certitudini și șovăială. O lume În miniatură, cu Înălțările și precaritățile ei. Prilej de a ne-ntreba la ce bun această vânzoleală, de ce trebuie să facem toate câte ni se cer, care ne e ținta, cine suntem. Tonetarul Își oferă covrigii, paznicii de la intrări Îți cer să le arăți
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Încă În jos, dar vreau totuși să gust din aerul curat pe care-l ghicesc deasupra mea. Plutesc Între un „sus” și un „jos”, abisul Îmi dă târcoale, dar Îmi Îndrept fața spre cer, cu speranța unei dificile, dar constante Înălțări. A fi copil, cu toate gesturile pe care le faci, nu-i chiar pe gustul unui om mare, dar poate semnala puterea de a Înfrunta viața și „măreția” ce se vor ivi mai târziu. Ai vreo șase anișori, Îți cunoști
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
franciscană. Viața Sfântului și a fraților are forță, dinamism și elan, este un itinerariu permanent, care țintește culmi înalte: trăirea Evangheliei în ascultare, sărăcie, misiune și fidelitate față de Biserică. Giotto a pictat în Biserica dedicată Sf. din Assisi, sub scena înălțării lui Cristos la cer, „Predica lui Francisc pentru păsări”. Orice auditoriu era fermecat de predicile lui. Sărăcuțul predica cu inima, și uneori, în pas de dans; el le vorbea peștilor, păsărilor, iepurilor, a făcut un pact cu lupul cel rău
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
pătimit pentru noi pe cruce, Îl cunoaște până la identificarea cu El și Îl face scop al adorației. Marele păstor a pătimit și a murit pentru mântuirea noastră. Între atâtea nestemate de rugăciuni ale tezaurului franciscan, exista una în liturghia închinată Înălțării Sfintei Cruci, încă de la prima redactare a Regulii, care răspândește multă lumină în acest context: „Și Domnul îmi dădu o asemenea credință în biserici, încât eu mă rugam cu simplitate astfel: Te adorăm Doamne Isuse Cristoase, aici și în toate
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
Francisc. Într-un anume fel, omul care vorbește sau scrie „este judecat” de către o „instanță” nevăzută a cuvintelor: dacă omul Îl are în inimă pe Dumnezeu, atunci cuvintele se deschid, înfloresc, se cheamă, se leagă, se împart, dăruind Binele și înălțarea celorlalți oameni, pe măsura inimii din care au pornit. Cuvintele au proprietatea de a deveni transparente, dezvăluind inimile celor ce le folosesc. Ele nu pot fi înșelate, trădate, furate. „Fericit este slujitorul care nu se grăbește să se dezvinovățească de
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
a plecat la București, iar la Ploiești a fost numit preotul Felix Pongráez, tot franciscan minor observant. Noul paroh s-a dovedit a fi un foarte bun organizator al comunității; cum a venit a înființat un comitet de construcție pentru înălțarea bisericii, a organizat colecte, nu numai în zona din Valea Prahovei, ci și în Moldova și București. Doctorul Vojezynski a strâns sume importante de bani din țară și din străinătate, și, în timpul lucrărilor de construcție a bisericii, timp de doi
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
Ploiești). În 1898 a fost reparată orga, în 1900 a fost zugrăvită biserica și au fost făcute vitraliile. În timpul păstoririi comunității catolice din Ploiești de către părintele Julius Hering, timp de paisprezece ani, a fost o perioadă de prosperitate și de înălțare a nivelului de spiritualitate a catolicilor din comunitate. Școala patriarhală mixtă a fost foarte bine organizată, ca și școala subvenționată de societatea „Sfântul Ladislau”. În 1903 harnicul paroh a fost transferat la Turnu Severin. Noul paroh de Ploiești a fost
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
avut marele merit de a fi introdus limba română, ca limbă curentă de predare. În ceea ce privește misiunea sa de păstor al comunității greco-catolice, Demetriu Radu s-a lovit de multe dificultăți, dar în primul rând, de lipsa unei biserici. Proiectul pentru înălțarea unei biserici greco-catolice în București, inițiat de către arhiepiscopul Palma în 1885, a avut prima donație de 30.000 de franci, chiar de la Sfântul Părinte Leon al XIII-lea. Dar după moartea monseniorului Palma, o perioadă de doi ani, Scaunul de
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
Calea Călărașilor) au contribuit decisiv la formarea și perfecționarea atât a credincioșilor catolici (și nu numai) cât mai ales a viitorilor preoți. În acest context comunitatea greco-catolicilor din București, aflată mereu în expansiune, era plasată clar pe drumul sigur al înălțării unei biserici și acest deziderat era perceput și la Roma, ca o necesitate urgentă. Arhiepiscopul Raymund Netzhammer (1905-1924) „a fost omul cel mare” (parafrazându-l pe canonicul Carol Auner) care a împlinit visul uniților, atunci când a sfințit prima biserică greco-catolică
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
pioși și dornici de o viață creștinească mai perfectă. Actul constitutiv rămâne la parohii, o copie să ne trimeată și Ordinariatului din București, reținându-se desigur și copie pentru Comisariatul Provincial. Primiți mulțumirele mele pentru osteneala depusă, urări de bine pentru înălțarea evlaviei către Maica Domnului și râvnei către imitarea vieții Sfântului Francisc. Salutare și Binecuvântare în Domnul! Iar pentru Sf. Sărbători multă mângâiere sufletească!” Ca urmare la acest binevoitor răspuns al Înalt Prea Sfinției Sale am comunicat Părintelui Paroh din Craiova că
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
țară”, dăinuie și acum în Moldova salutul creștin: „Lăudat fie Isus! Și Maria în veci!”. Suflet nobil, moralist rafinat, dăruit cu harul versului, al vindecării (vestitele ceaiuri PIT) și al abilităților practice, părintele I. Tălmăcel a contribuit cu devotament la înălțarea spirituală și materială a catolicilor din Moldova; cu seninătate și dragoste pentru țăranul catolic al cărui suflet s-a tălmăcit, ca nimeni altul. A fost cel mai prolific scriitor catolic de la noi: a scris peste șaizeci de lucrări, iar revista
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
EL, PĂRINTELE, O invoca mereu, rugându-se! PREOTUL IOAN BALTHEISER, după cei 24 de ani trăiți în Germania (1972-1996) s-a stins din viața acesta, tot sub însemnul sfânt al Fecioarei, pe 15 August 1996, urmând-o, parcă, supus, în Înălțarea Ei, la Cer. Și, înălțându-se la ceruri, EL, PREOTUL, lasă acolo, în urmă, o lume poate mai bună, poate mai dreaptă, dar, sigur EL lasă, în urma Lui, suflete puternice, în care EL a înflorit CUVÂNTUL, prin generozitate și ÎN-CREDERE
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
departe, ucigând, probabil, un număr mult mai mare de oameni. Și, pe de cealaltă parte, ar face ca distrugerile economice cauzate de o asemenea pandemie să fie mult mai bruște și mai profunde, deoarece răspunsul nostru natural la pandemii presupune Înălțarea de ziduri despărțitoare și Încetarea oricărei forme de comunicare sau de contact nemijlocit - știut fiind faptul că circulația și interacțiunea oamenilor și a bunurilor reprezintă factori de răspândire a virusului gripal. Chiar atunci când Pământul era rotund, virusul gripal a produs
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
și capătul distal (inferior) al femurului. În mișcarea de flexie plantară a piciorului, mușchiul gastrocnemius începe să se contracte, valoarea maximă a forței acestuia realizându-se atunci când se obține amplitudinea flexiei plantare, respectiv poziția de sprijin pe vârful picioarelor și înălțarea maximă a corpului. În timpul contracției mușchiului gastrocnemius este solicitat, cu o valoare considerabilă, tendonul corespunzător acestui mușchi, respectiv tendonul lui Achile. Astfel, evaluarea forței musculare la nivelul acestui mușchi reprezintă și forța din tendon, forță ce poate fi comparată cu
Cercetări privind modelarea biomecanică a sistemului locomotor uman cu aplicabilitate în recuperarea medicală şi Sportivă by Mihai-Radu IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100990_a_102282]
-
Densusianu. A colaborat la „Vieața nouă” începând din 1912 (cvasiregulat până în 1916, intermitent în 1917-1925), cu versuri, articole (combatant pe front, scrie cronică de război ș.a.), proză poematică etc. Semnează articole și în alte periodice conduse de Ovid Densusianu (săptămânalul „Înălțarea”). A mai publicat sporadic la „Ramuri”, „Drum drept”, „Convorbiri literare”, „Săptămâna politică și culturală” ș.a. Nu era lipsit de orgoliu, protestând atunci când „Viața literară” din Craiova îi include în sumar o nuvelă fără să îi ceară acordul. În „Literatorul” figurează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288690_a_290019]
-
Heidegger, ci act al faptei umane: "Mur pe mur, stâncă pe stâncă o cetate de giganți / Sunt gândiri arhitectonici de-o grozavă măreție, / Au zidit munte pe munte în antica lor trufie, ..." (Memento mori). Precizarea lui Heidegger este importantă: "În înălțarea sa, templul conferă lucrurilor chipul care le este propriu și oamenilor o perspectivă asupra lor înșile. Această perspectivă rămâne deschisă atâta vreme cât opera este operă, atâta vreme cât zeul nu a părăsit-o pentru totdeauna" (Op.cit., p. 57). Însă la M. Eminescu zidul
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
acoperă" (p. 158). Zidul, în toată splendoarea faptei rivale a omului față de zeul ascuns, nu poate fi smuls din temporalitate decât prin meșteșug (operă), ca "mesaj lingvistic între generații", între Civitas Dei și Civitas terrena. În scenariul tragic al existenței înălțarea zidului devine faptă un "proces de viață prin care voința se realizează în obiectul esterior. Eul, voința și fapta astea's toate elementele vieții" (Op.cit., pp. 194-195). Un sens vechi, din Lucian din Samosata, este dus, astfel, mai departe: Ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
pentru o clipă. Capacitatea sa de alegere este decisă și de puterea de a-și înțelege "misiunea". Asupra acestui act lucrează, decisiv, și influența spațiului străbătut: "Decorul maiestuos cheamă actorul eroic. Muntele lucrează inconștientul uman prin mijlocirea unor forțe de înălțare", prin dezvoltarea unei "sensibilități verticale".22 Poetul romantic "provoacă muntele" sau este, adesea, provocat: se dezvoltă din această relație a "complexului Atlas" o "conștiință a imensității" care-l transformă pe poet într-un "erou al contemplării".23 "Erou" pentru că rezistă
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
cu cât o ființă se spiritualizează mai mult cu atât viața ei se mărește, se dilată, urcă"4. Sau despre cele patru fețe triunghiulare ale piramidei unite la vârf, Virel Andre crede că ele corespund unei "sinteze alchimice": "a căror înălțare ar însemna crearea cercului corespunzător eterului-simbolizat în alchimie prin cerc (...). Dialectica pătratului și cercului simbolizează dialectica pământului și cerului, al materialului și spiritualului"5. Această perspectivă asupra spațiului explică la M. Eminescu adâncimea viziunilor sale cosmice ("categoria departelui"E. Papu
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
să mergem cu toți înainte...". Dar, în conferințele sale, V. Lucaciu cita cu predilecție din Andrei Mureșanu, din V. Alecsandri și din "bardul național" D. Bolintineanu (spre exemplu: Viitor de aur țara noastră are / și prevăd în veacuri a ei înălțare", din Mircea cel Mare și solii, în conferința de la Odoreu 20 aug. 1912). Iar la Cleveland (unde era în misiune cu Vasile Stoica și Ioan Moța în campania pentru sprijinul Marii Uniri) el vorbește în termeni parcă luați din articolele
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
În tot trecutul nostru nu Împletea așa de puternic noțiunea de Patrie și noțiunea de Biserică Încât noțiunea de creștin se confunda cu aceea de Român? Interesele României au fost Întotdeauna interesele Bisericii sale, apărarea Țării era și apărarea credinței, Înălțarea religiei era și Înălțarea Patriei (...). Toate interesele României și ale Neamului Românesc sunt și interesele Bisericii. Biserica apărând România și Românismul se apără pe ea Însăși.” În acest fragment, „Biserica vie” presupune identificarea totală cu interesele națiunii române și colaborarea
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Costel COAJĂ () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93097]