3,751 matches
-
și cel oriental, pe de alta. Dezinteresul poetului față de "paradisurile artificiale" și față de somnul anormal, derivat din narcomanie, îl desparte pe Eminescu de Baudelaire, Rimbaud, Lautréamont ș.c.l. Cercul opt, Hypnos și Thanatos, va urmări astfel, visul și "conștiința captivă", raporturile veghe/entropie, somnie/negentropie, Narcis-Hypnos-Echo, problema metempsihozei și a zădărniciei universale, fundamentul gândirii eminesciene. Tocmai acest din urmă aspect relația conștiinței Zădărniciei cu atotintegratoarea Armonie eminesciană face obiectul celui de-al IX-lea cerc. Archaeus: "drama filosofică a lui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
fără să greșesc uneori stau cu ei la taifas lăsându-te uimită după ce ne întoarcem din dragoste cu broboane de apă vie la tâmple sunt zile în care te împotrivești legi orele faci un nod strâns le păstrezi în inimă captive acum suntem veșnici (îmi spui) numai atunci simt cum tresaltă timpul împreună cu tine iar secundele se răzvrătesc sub piele în așteptarea unui sărut infinit 21 mai 2011 Siestă soarele curgea pe zidurile caselor lumea întreagă își făcea siesta respirația întretăiată
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
stă pe loc acum în mijlocul arenei cu lasoul în mână. Câțiva călăreți gonesc un taur jur-împrejur. Cel cu lasoul are dreptul la o singură încercare. Aruncă și pe urmă strânge frânghia ca un laț în jurul picioarelor din față ale taurului. Captiv, acesta se împiedică și se prăbușește în timp ce din tribună chiotele entuziaste salută îndemînarea concurentului. Și, în sfârșit, proba cea mai grea. Saltul mortal, de pe un cal în galop, pe spinarea unui cal sălbatec neîmblînzit. Publicul freamătă. Cunoaște cu siguranță dificultatea
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
adaugă ca un început de glumă făcută mai mult să risipească tăcerea: Inima mea, pe care o credeam puternică, a fost făcută țăndări de-un bărbat pe care nu l-aș mai fi lăsat să se retragă, să-l țin captiv, să-i fie învățătură de minte... Știi tu, Mihai, ce face femela scorpionului după actul împerecherii? Își mănîncă partenerul... Am făcut eu vreun gest să te opresc? La întrebarea lui Mihai, Maria răspunde cu un sărut lung așternut pe pieptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
bolnav de anxietate și de presimțiri negre, străin de el însuși, de parc-ar fi trecut printr-un violent acces de gripă. Curiozitatea arzătoare care urmase întrevederii pălise sau mai curând se preschimbase în ceva sinistru, în senzația că era captiv. Continua să simtă cu intensitate că-i era cu neputință „să scape“. Efectiv nu putea (deși, așa cum îi demonstra Emma, nimic nu era mai simplu) să-i scrie lui Rozanov și să-l anunțe că hotărâse să lase totul baltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
se cere dăruit. Fără îndoială, dorința de a i se confesa lui Rozanov, dorință permanent prezentă, devenise tot mai puternică în ea și, odată cu șocul atacului la adresa ei, ajunsese irezistibilă: dorința ca, prin cine știe ce farmec, să poți îmbina imaginea iubită, captivă în inima ta, cu cea atât de liberă, aparținând realității. Asta era una dintre pricinile ei de suferință. Cea de-a doua, poate că și mai aprigă, era dragostea ei pentru Hattie. De astă-dată, nu o tainică și morbidă devoțiune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
fierbinte la atingere. Începuse să simtă că treptele încinse îi ardeau încălțămintea. Până cu câteva minute înainte avusese senzația că e un intrus care se furișase în taină acolo unde nu-i era locul. Acum se simțea pur și simplu captiv. Bătu cu pumnii în ușă și strigă de câteva ori: „Hei! Hei!“. Auzi ecoul subțiratic, neputincios, al propriei sale voci, abia răzbind prin larma și prin atmosfera încărcată a giganticului cilindru care șuiera și trepida ca o rachetă gata să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
intensă, încât sărea pe loc și scâncea de poftă. Când a murit la vârsta de 23 de ani, era încă un animal, un fel de cățelandru sfrijit care abia dacă aducea a ființă umană când dormea în patul celulei sale captive. Autopsia a relevat că cortexul său era incomplet dezvoltat, deși dimensiunile sale ar fi fost suficiente pentru a justifica certitudinea unei posibilități de funcționare. Și dr. Kair încheie: ― La, nivelul actual al cunoștințelor noastre despre creier, noi l-am fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
Kevin care spune „mami ce e aceea glandă perineală?“, prima Întrebare din multele cu care Îi va flagela toată ziua pe cei din jur. O lume În care nici măcar Roma nu exista. COUNT TO SIX AND DIE. Emma se zbătea captivă Într-un grup de liceeni afectați de o formă ciudată de acnee, dând din coate pentru a-i face loc lui Kevin: Îl ținea ridicat de gulerul gecuței, căci, așa cum Îl strângeau Între acele picioare ostile, nu reușea nici măcar să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
în Siret și în Dunăre. Când Moldova a fost curățata de năvălitori, Ștefan cel Mare s-a întors la Vaslui lângă Podul-Înalt. Aici, leșurile de oameni și căi alcătuiau trei movile peste care se aruncă pământ. De dupa movile erau aduși captivii otomani legați în lanțuri. Ștefan îi pedepsi, în ciuda răscumpărărilor, pe liderii otomani prin tragerea în țeapă. Bătălia de la Podul-Înalt a fost declarată cea mai mare înfrângere a Imperiului Otoman și, în același timp, cea mai mare victorie a Creștinătății
Carusel, nr. 15, Anul 2014 by Pintiliasa Alexandru () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91783_a_107374]
-
tot acest proces a produs câștigători și perdanți. El a permis o serie de speculații funciare realizate de reprezentanții autorităților locale cu concursul asociațiilor nou-instituite prin repartizarea celor mai bune terenuri anumitor persoane. Marea majoritate a localnicilor au rămas însă captivi amplasamentelor din cadrul asociațiilor la care au fost nevoiți să adere în procesul de restituire (Mihăilescu, 2005, p. 68). Acest lucru va avea consecințe importante în zonă, în special după anii 2000, atunci când pe fondul creșterii cererii de cazare, mai ales
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Miroslav Taşcu-Stavre () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1822]
-
memoriei care mistuie gândul aceluiași Fred, el transferând ceva din propria-i mobilitate unui personaj inerțial, precum Valeria: "Aș vrea să spun ceva, dar gândurile s-au depărtat de mine că trebuie să le trag înapoi ca pe niște balonașe captive, cărora, dându-le liberă sfoară, s-au lipit de tavan... Și uitând că se întorsese la punctul inițial al vizitei, răpită, de timp și de amintiri, duduca Valeria, tot în picioare, a devenit foarte mobilă."38 S-ar releva, astfel
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
lucidul Fred Vasilescu consacră acest adevăr: "Aci vii, dar după ce termini pui o monedă sub scrumieră, pe noptieră, și pleci cu grija să nu lași nimic compromițător la fața locului."196 Când don Quijote poruncește dresorilor să deschidă cușca leilor captivi pentru a-i înfrunta, întreaga asistență îl consideră nebun de-a binelea. Replica scutierului Sancho Panza dezvăluie o calitate ce ține de natura cavalerească: Nu e nebun, e doar curajos!" De aceeași bravură dă dovadă Ladima, pe terasa restaurantului de la
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
a făcut din mine un scrib” (I, 10). Este momentul în care, disperat, Cioran exclamă: „Dintr-un scuipat al diavolului, iată din ce sunt plămădit” (I, 11). Consacrat literelor, el țese mreaja care-l desparte de lume și în care, captiv, sinele își construiește sentimentul unei libertăți explozive. Conștient, însă, că totul e consecința unei mistificări, Cioran nu-și poate învinge nici nostalgia paradisului, nici invidia („Invidia e fiziologică. A trăi înseamnă să secretezi venin” Ă II, 386), cu atât mai
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
lumi: mahalaua și timpul copilăriei. În etapa livrescă, prozatorul configurează o umanitate bântuită de presimțiri funeste, supusă devitalizării. Astfel, Săptămâna nebunilor, o altă reușită romanescă, dezvoltând, într-un luxuriant decorativism de epocă, tema reîntoarcerii, face din protagonist un iremediabil condamnat, captivul unei iluzii. Marile romane ale lui B. țin de metaistorie, alegând „cuvinte posedate de stări”. Scrisul său confirmă o vocație nemilos concurată de erupțiile vanitoase ale unui prozator confiscat inițial de lăcomia realului, și mai apoi de parada erudiției. O
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285622_a_286951]
-
dintre colegii lui au pus capac acestui subiect; a ține seama de acest lucru Îmi pare o formă de luciditate, nu de modestie. Anca Hațiegan: Să povestesc reacția mea la lectura textului Sandei, reacție de iepure șchiop, cu un picior captiv În vechiul regim, de om sau iepure care nu Își amintește prea multe de pe vremea aceea - eram În clasa a șasea când au avut loc evenimentele din decembrie ’89. Prima reacție a fost pur epidermică. Eu am văzut textul ca
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Să facem lecția de anatomie cuvenită discursului sau să vedem raportarea rezistenței la discurs. Era discursul unul rezistent? Prin ce? Mi se pare o teză care poate fi În continuare dezvoltată, și aduc aici exemplul lui Czeslaw Milosz din Gândirea captivă. Analiza a patru scriitori și a discursurilor lor. Dar, desigur, pot fi Întrebat cum făcea Milosz rezistență? La New York, scriind despre cei din Polonia. Desigur, scria frumos, nu Îi Înjura, scria foarte nuanțat. Vargas Llosa era la Paris și scria
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ci a trăit din 1815 până în 1821 la conacul Longwood House, cu 11 camere, dar modest, fiindu-i lăsate vesela, mobila, cărțile și vinul. Când ieșea pe insulă, la plimbare, îl însoțea un ofițer britanic. Deși era încă tânăr, împăratul captiv a suferit cumplit de bolile care l-au cotropit. În Insula Sf. Elena va muri la 5 mai 1821, în condiții suspecte. Există o întreagă literatură documentară despre misterul morții lui Napoleon. Se pare că bolile sale oficiale, ulcerul și
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
p. 20. (trad. n.) 599 Thomas G. Bergin, op. cit., p. 1. (trad. n.) 600 Judith Serafini Sauli, op. cit., p. 20. (trad.n.) 164 pornește în căutarea fetei. După numeroase aventuri o găsește, reușește să pătrundă în turnul unde era ținută captivă, ascunzându-se într-un coș cu flori. Cei doi sunt descoperiți împreună și sunt condamnați la moarte, dar, în ultimul minut, amiralul îl recunoaște pe Florio, ca fiind propriul nepot, și astfel sunt salvați. și Biancifiore este prezentată ca având
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
poeziile sale. Astfel, în inconștient originează halucinațiile, viziunile și scenariile onirice ale eului creator. Țeposu nu este de acord cu asocierea acestor ,,himere" cu cele ale scriitorilor romantici, afirmând că în cazul lui Blecher, ele sunt provocate de un eu captiv care dorește extrovertirea. Totuși, o apropiere a operei lui Blecher de cea a lui Poe, cu păstrarea limitelor specifice fiecăreia dintre creații, există. Preocuparea lui Blecher pentru studierea inconștientului este mai veche, datează încă din timpul anilor de școală, autorul
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
de Teatru, ,,Pledez pentru Tine(ri)" de la Piatra Neamț. Cele aproape trei ore de spectacol se încheie cu un citat reprezentativ al romanului ,, Nimeni nu poate măsura trecerea timpului cu propriul său puls" proiectat pe ecranul din spatele scenei, sugerând drama omului captiv într-un timp fizic limitat, imposibilitatea acestuia de a interveni în destinul care i-a fost dat. Imagine de Radu Afrim, Inimi cicatrizate, dramatizare după Max Blecher 42 În aceeași direcție se înscrie și proiectul cinematografic al lui Radu Jude
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
enunțării lui. Specificul operei lui Blecher devine, din perspectivă transdisciplinară, nu lumea sanatoriului pe care o descrie în detaliu, cu bolnavii, dramele, poveștile triste de iubire, ci ,,lumile'' care se nasc din aceasta, halucinațiile și viziunile fantastice ale unui suflet captiv într-un trup nedorit, aceste lumi fiind de fapt cele instituite de enuțătorul lor, desemnând adevărata ,,lume a operei". Maingueneau analizează, în studiul amintit, textul lui Camus, Străinul, constatând că în principal prin folosirea perfectului compus și a distanței dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
despre el însuși prin aceste ,,niveluri ficționale". În cazul lui Blecher, ,,lumea" și mesajul textului se reflectă în halucinațiile, viziunile și scenariile onirice pe care le are personajul. Acestea vorbesc, în fapt, despre ceea ce însuși textul enunță: drama unui eu captiv într-o identitate nedorită. În afara identității captive, nivelurile textului blecherian configurează o poetică a spațiului și timpului deosebit de sugestivă pentru interpretarea din perspectivă transdisciplinară a operei scriitorului. 3.3. Construcții paratopice în textele narative ale lui Max Blecher În Discursul
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
În cazul lui Blecher, ,,lumea" și mesajul textului se reflectă în halucinațiile, viziunile și scenariile onirice pe care le are personajul. Acestea vorbesc, în fapt, despre ceea ce însuși textul enunță: drama unui eu captiv într-o identitate nedorită. În afara identității captive, nivelurile textului blecherian configurează o poetică a spațiului și timpului deosebit de sugestivă pentru interpretarea din perspectivă transdisciplinară a operei scriitorului. 3.3. Construcții paratopice în textele narative ale lui Max Blecher În Discursul literar. Paratopie și scenă de enunțare, Dominique
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
obsedante", involuntare, care pot reliefa mitul personal al autorului. Care este rolul acestor proiecții nesfârșite în irealitatea imediată ? Majoritatea criticilor care au analizat textele blecheriene au oferit un răspuns constrâns de statut invariabil al personajului blecherian, acela de bolnav iremediabil, captiv într-un trup indezirabil, obsedat în permanență de dorința kierkegaardiană a eului de a fi alt eu, altul decât ceea ce i-a fost dat să fie. În spatele acestei dorințe de a ieși din sine, dorință generatoare de lumi fantastice, se
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]