3,228 matches
-
cu ei. Le luam partea unora, mi-era milă de unii. Îmi mai și băteam joc de ei. Îi chinuiam, îi băteam, nu-i lăsam să doarmă, dar anii ăia de abia mă arestaseră. Îmi pare rău de trecutul meu. Cos aici, fac pânză din prosoape, ațe din pulovăre. Decât să stau degeaba, mai cos și eu. Mai trimit acasă, se uită ai mei la el. Nu m-am născut doar să mănânc la program, eu libertatea o am luată, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
băteam joc de ei. Îi chinuiam, îi băteam, nu-i lăsam să doarmă, dar anii ăia de abia mă arestaseră. Îmi pare rău de trecutul meu. Cos aici, fac pânză din prosoape, ațe din pulovăre. Decât să stau degeaba, mai cos și eu. Mai trimit acasă, se uită ai mei la el. Nu m-am născut doar să mănânc la program, eu libertatea o am luată, ce să mănânc la program. Să stai așa și să vezi cum se distrează lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
nenorocesc. Am fost cu dosarul ăsta la judecată din ’90 în ’98. În ’96 mi-a dat meseveul, iar la Curtea de Apel Suceava s-a ridicat de pe scaun și a zis: eu nu mai asist la dosarul ăsta, e cusut cu ață albă, și a plecat, de atunci nu l-am mai văzut. Nu sunt ca meseviștii ăștia. Aștept răspuns de la Strasbourg. M-am distrus în ’90, vă spun, mi-am mâncat pieptul, mi-am dat foc... Păi, de la gânduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
Nu-ți dau nimic. Bine, atunci urcă pe patul de sus, mi-a spus el satisfăcut. Trecuse mult timp de când nu mă spălasem și nu mă bărbierisem, așa că abia îmi mai suportam propria putoare. Nu departe de mine, un bătrân cosea un papuc. A privit spre mine și mi-a spus: „Băiete poți să iei tu patul meu de jos și urc eu sus în locul tău“. Surprins de bunătatea lui, m-am întors spre el și i-am spus: „Mulțumesc. Apreciez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
viitoarea noastră intrare în NATO. Când vom îndeplini condițiile. - N-aveau habar cu ce să mă umple, buretele era și prea scump și-mi făcea o groază de colțuri... Arătam îngrozitor de rău, ca o stea de mare la care-ai cusut o coadă de cal. Și-atunci secretarul literar a găsit soluția asta... Stau în pijama, buimac, nu reușesc să scot nici un sunet, deși fac eforturi să-mi mișc fălcile, ca un chitic înghesuit în grilaj, la doi pași de cișmeaua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
Bibliei, mai ușor va trece cămila prin gaura acului decât cel bogat cu averile sale în ceruri. Cel puțin în privința asta, eu n-am nici o grijă - trec iute ca fulgerul, și printr-un ac mai subțirel, din ăla încovoiat, de cusut tăieturile de cuțit, numai cu hainele de pe mine, mai rămâne loc și pe-alături. - Fum și părere sunt toate... mă opresc pentru efect. Umbre și tristețe... altă pauză. Câte se nasc toate pier, câte răsar toate mor, câte-nfloresc toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
la ea. — Un logodnic cum? întrebă ea. Sunt norocoasă că am de logodnic... ce anume? Mma Makutsi își plecă privirea. Simțea cum îi ard obrajii și era buimăcită. Pantofii, cea mai bună pereche a ei, pantofii cu trei năsturei strălucitori cusuți pe fața de sus, îi întoarseră privirea, așa cum fac toți pantofii. Apoi Mma Ramotswe izbucni în râs. — Stai liniștită, o încurajă ea. Înțeleg ce vrei să spui, Mma Makutsi. Poate domnul J.L.B. Matekoni nu-i cel mai popular bărbat din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
gâtul, ți-e clar, mă? Firul de păianjen cobora ușor ca un leagăn legănel legănat de-o creangă de nuc în grădina bunicilor: "Huța, huța, puiul mamei, huța!" La capătul firului, o muscă abia se mai mișca, aripile-i erau cusute cu o rază de lună, picioarele, încleiate în joc. (Șotronul, mai ușor de sărit în aer decât pe pământ.) Sus este mai multă lumină, în spălător, cerul nu cobora sub pervaz: Ca să luminez, trebuie să atârn de un fir. Grinda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
a întors pe toate părțile un hectar de pământ, trei loturi a câte 30 de ari în sărătura Murgenilor; de pe acel pământ sterp s-au hrănit toți cinci. Tanti Varvara avea mașină de cusut "Singer", nu se pricepea la croitorie, cosea după tipar: un pantalon 30 de lei, o fustă dreaptă 20, un halat 20, o sacoșă 5 lei; reușea să pună ban peste ban, 7-800 pe lună, să plătească gazda fetei de la Iași, celelalte două erau scoase la capăt ("Mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
pălea cu fiecare clipă care se scurgea, era dus la clinica familială, cu urechea împachetată într-un tub de înghețată de vanilie, pe care îl avusese la îndemână în gheretă, ca să rămână congelată pentru ca doctorul Banerjee să i-o poată coase la loc. — Mușcăturile de om, spuse doctorul Banerjee, relaxându-se la ușa clinicii sale și discutând cu reprezentantul ziarului local după ce examinase atât spionul, cât și pe băiatul de la Hungry Hop, se întâlnesc cel mai des vara și iarna, dare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
limba lor cele trei veverițe. Pictorița În fiecare săptămână, regele mergea călare la vânătoare. Trecând prin pădure, ieșea pe o câmpie frumoasa inundată de razele de lumini, acolo zărea o domnișoară frumoasă stând pe iarbă, cu o broderie în față. Cosea crengile copacilor în mai multe nuanțe de verde, apoi pârâul cu peștișori zglobii, galbeni, roșii cu picățele negre, rămânând loc în goblen și pentru păsările cerului, cu aripile întinse. Îi plăcea să discute cu ea, îl impresiona inteligența ei și
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
tine trebuie să te uit. De acum încolo nu mă mai opresc pe pajiștea ta, nu mai vorbesc cu tine, oricât de dureros ar fi. Și regele și-a ținut cuvântul. Nu se mai oprea pe câmp, unde stătea și cosea fata, nu mai vorbea cu ea de loc. Ocolea acel pământ ca să n-o întâlnească. A plâns fata o săptămână într-una, nu mai putea broda de loc. La necazul ei s-au adunat veverițele, iepurii în jurul ei să-i
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
cânte triluri de consolare, broasca făcea acrobații s-o înveselească, chiar și melcul îi apăru în cale iar fata spunea poezia despre melc, melc, codobelc și uita de supărarea ei. Broderia, căzută în iarbă, a rămas neterminată. Un pom era cusut, dar pe celălalt nu mai avea cine să-l coasă. Stând așa degeaba câteva zile, frumoasei fete cu părul ca spicul de grâu, i-a venit o idee salvatoare. Impresionată atât de culorile naturii, cât și de amărăciunea interioară, dorea
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
chiar și melcul îi apăru în cale iar fata spunea poezia despre melc, melc, codobelc și uita de supărarea ei. Broderia, căzută în iarbă, a rămas neterminată. Un pom era cusut, dar pe celălalt nu mai avea cine să-l coasă. Stând așa degeaba câteva zile, frumoasei fete cu părul ca spicul de grâu, i-a venit o idee salvatoare. Impresionată atât de culorile naturii, cât și de amărăciunea interioară, dorea dintr-odată să picteze, simțea în inima ei, că deși
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
a coincis cu vreuna din cele trei imagini virtuale ale morții. Nu a existat deci altă soluție, de altfel cum fusese deja prevăzut În caz de nevoie, decât Întoarcerea la metodele de investigație clasică, la artizanatul polițienesc de tăiat și cusut, răspândind prin toată țara acei mii de agenți ai poliției care, din casă În casă, din magazin În magazin, din birou În birou, din fabrică În fabrică, din restaurant În restaurant, din bar În bar, și până și În locurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
dinspre miază-zi al cetății; dă-le în mână piatră, nisip, var și mistrie și pune-i să dreagă ce-i stricat. Pe urmă, în aripa unde-și au ei cămările, bălăriile au ajuns de-un stat de om; dă-le coase și greble și îndeamnă-i să facă lumină împrejur, să nu-și mai croiască drum spre așternuturi cu paloșul și cu sulița. Scoate-i printre oameni: i se rupe unuia o oiște, i se înfundă altuia carul într-o groapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
treabă mai puțin însemnată; socot că tot ce-i bine făcut dobândește preț asemănător și cumpănește cu dreptate bucata de pâine pe care-o mănânci și căpătâiul pe care-ți reazemi capul. Cu osebire îmi place să țes și să cos straie frumoase, și-n vreme ce lucrez îmi place să îngân câte-un cântec auzit în copilărie. Îmi mai place să ascult șoaptele nopților senine de vară, ca și glasul supărat al viscolului, iarna, când joacă pe pereți umbrele focului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
treabă n-am. Iară pe urmă plec în alte locuri. BABA RADA: Ba să stai aici fără grijă, că prilejuri de minuni se găsesc... S-a găsi și-un suflet de om să te grijească, să te spele, să te coase, să te hrănească, de nici nu-i băga se seamă că nu te afli în raiul sfinției tale. Dacă-mi dai slobozenie, vorbesc eu cu nepoata Ilinca, asta care te-a adus în spinare de la gârlă, că tot îi singurică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
identificare oficială, dar nu înainte ca profesorul să fi terminat cu ea. Poate chiar să o aranjeze un pic pentru mama ei? — Nu sunt de la pompe funebre, Bernie, zise Illmann cu răceală. — Haide, că te-am văzut și altă dată cosând un sac de carne tocată. — Bine, bine, oftă Illmann, o să văd ce pot face. Însă voi avea nevoie de aproape toată ziua, posibil până mâine. Stai cât vrei tu, dar vreau să le spun vestea în seara asta. Așa că vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
oftă Martin. Spuneți-mi doar ce tipar vedeți încât ar putea să-l implice pe iubitul nostru Gauleiter de aici din Nürnberg. — Păi, domnule, e ăsta: mi-a trecut prin cap că cineva ar putea cineva să încerce să-i coasă pe evrei într-o nasoală husă pentru cadavre. Fu rândul generalului să ridice o sprânceană: — Chiar vă pasă ce se întâmplă cu evreii? — Domnule, îmi pasă ce se întâmplă cu fetele de 15 ani când se întorc seara acasă de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
muncitor, spre 40 de ani; amândoi munceau până târziu, astfel că Liza Ganz fusese adesea lăsată de una singură. Dar niciodată nu fusese lăsată așa cum tocmai o văzusem eu, goală pe o lespede de la Alex, cu un bărbat care îi cosea acele părți din ea pe care găsise de cuviință să le taie în efortul de a stabili totul despre ea, de la virginitate la conținutul stomacului ei. Totuși, cel care confirmase ceea ce eu începusem să bănuiesc fusese conținutul gurii ei, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
la nimic, dar mâinile mi-au devenit grele. Asistenta îmi întindea portacul. N-am ieșit niciodată dintr-o operație înainte de a o termina. Am strâns mâna și mi-am dat seama că impulsul a sosit cu întârziere. Mă pregăteam să cos fascia musculară a abdomenului. M-am dat un pas înapoi, ca să mă desprind de pacient, și m-am lovit de cineva care stătea în spatele meu. — Termină tu, i-am spus ajutorului meu. Asistenta instrumentară i-a dat portacul. Am auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
tem de nimic. O umbră întunecată îi înconjura ochii, înfundându-i și mai mult în fața slabă. Venele albăstrui de pe gât se pierdeau sub bluza în carouri galbene și negre dintr-o țesătură elastică ce strălucea la soare, o haină ieftină, cusută la mașină de cine știe ce copil asiatic. Nu se mai uita la mine. Își duse mâna la breton și începu să-l tragă, să-l întindă în șuvițe subțiri, pentru a-și ascunde fruntea prea mare, pe care se oprise privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
să te simți scrutată și poate că acum ți-e frig. Te miști, te chinui. Te temi că nu îmi mai ajungi. Dar tu de ce vrei un copil? Aș putea să-ți spun că am nevoie de un fir să cos gândurile trăsnite care îmi vin în minte, să le țin împreună. Pentru că pierd bucăți. Și aș vrea o mică bucată nouă în fața mea. Pentru că sunt un orfan, aș putea să-ți spun. — Pentru că vreau să văd zburând un zmeu, spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
un alt fel de observator. Și-i arăt gulerul uniformei, petlițele de artilerist: Zile întregi sub bombardamente, privind cum zboară șrapnelele. Privirea ei trece de la petlițe la epoleții pe care nu-i am, apoi la însemnele de grad cam ponosite, cusute pe mâneci. — Veniți de pe front, domnule locotenent? — Alex Zinnober - mă prezint eu. Nu știu dacă pot fi numit locotenent. În regimentul nostru gradele au fost abolite, dar dispozițiile se schimbă mereu. Deocamdată sunt un militar cu două trese pe mânecă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]